Download the Full Version of ebook for Fast Typing at ebookmass.

com

Foundations of ARM64 Linux Debugging,

Disassembling, and Reversing Dmitry Vostokov

https://ebookmass.com/product/foundations-of-arm64-linux-
debugging-disassembling-and-reversing-dmitry-vostokov/

OR CLICK BUTTON

DOWNLOAD NOW

Download More ebook Instantly Today - Get Yours Now at ebookmass.com

 Recommended digital products (PDF, EPUB, MOBI) that
you can download immediately if you are interested.

Foundations of ARM64 Linux Debugging, Disassembling, and

Reversing: Analyze Code, Understand Stack Memory Usage,
and Reconstruct Original C/C++ Code with ARM64 1st Edition
Dmitry Vostokov
https://ebookmass.com/product/foundations-of-arm64-linux-debugging-
disassembling-and-reversing-analyze-code-understand-stack-memory-
usage-and-reconstruct-original-c-c-code-with-arm64-1st-edition-dmitry-
vostokov/
ebookmass.com

Foundations of Linux Debugging, Disassembling, and

Reversing: Analyze Binary Code, Understand Stack Memory
Usage, and Reconstruct C/C++ Code with Intel x64 1st
Edition Dmitry Vostokov
https://ebookmass.com/product/foundations-of-linux-debugging-
disassembling-and-reversing-analyze-binary-code-understand-stack-
memory-usage-and-reconstruct-c-c-code-with-intel-x64-1st-edition-
dmitry-vostokov/
ebookmass.com

Fundamentals of Trace and Log Analysis: A Pattern-Oriented

Approach to Monitoring, Diagnostics, and Debugging 1st
Edition Dmitry Vostokov
https://ebookmass.com/product/fundamentals-of-trace-and-log-analysis-
a-pattern-oriented-approach-to-monitoring-diagnostics-and-
debugging-1st-edition-dmitry-vostokov-2/
ebookmass.com

Fundamentals of Trace and Log Analysis A Pattern-Oriented

Approach to Monitoring, Diagnostics, and Debugging 1st
Edition Dmitry Vostokov
https://ebookmass.com/product/fundamentals-of-trace-and-log-analysis-
a-pattern-oriented-approach-to-monitoring-diagnostics-and-
debugging-1st-edition-dmitry-vostokov/
ebookmass.com
Python Debugging for AI, Machine Learning, and Cloud
Computing: A Pattern-Oriented Approach 1st Edition Dmitry
Vostokov
https://ebookmass.com/product/python-debugging-for-ai-machine-
learning-and-cloud-computing-a-pattern-oriented-approach-1st-edition-
dmitry-vostokov/
ebookmass.com

Python Debugging for AI, Machine Learning, and Cloud

Computing: A Pattern-Oriented Approach 1st Edition
Vostokov
https://ebookmass.com/product/python-debugging-for-ai-machine-
learning-and-cloud-computing-a-pattern-oriented-approach-1st-edition-
vostokov/
ebookmass.com

Practical Debugging at Scale: Cloud Native Debugging in

Kubernetes and Production 1st Edition Shai Almog

https://ebookmass.com/product/practical-debugging-at-scale-cloud-
native-debugging-in-kubernetes-and-production-1st-edition-shai-almog/

ebookmass.com

Ideological Seduction and Intellectuals in Putin’s Russia

1st Edition Edition Dmitry Shlapentokh

https://ebookmass.com/product/ideological-seduction-and-intellectuals-
in-putins-russia-1st-edition-edition-dmitry-shlapentokh/

ebookmass.com

Philosophical Foundations of Children’s and Family Law

Elizabeth Brake

https://ebookmass.com/product/philosophical-foundations-of-childrens-
and-family-law-elizabeth-brake/

ebookmass.com
Dmitry Vostokov

Foundations of ARM64 Linux

Debugging, Disassembling, and
Reversing
Analyze Code, Understand Stack Memory Usage,
and Reconstruct Original C/C++ Code with ARM64
Dmitry Vostokov
Dublin, Ireland

ISBN 978-1-4842-9081-1 e-ISBN 978-1-4842-9082-8

https://doi.org/10.1007/978-1-4842-9082-8

© Dmitry Vostokov 2023

Apress Stanard

The use of general descriptive names, registered names, trademarks,

service marks, etc. in this publication does not imply, even in the
absence of a specific statement, that such names are exempt from the
relevant protective laws and regulations and therefore free for general
use.

The publisher, the authors and the editors are safe to assume that the
advice and information in this book are believed to be true and accurate
at the date of publication. Neither the publisher nor the authors or the
editors give a warranty, expressed or implied, with respect to the
material contained herein or for any errors or omissions that may have
been made. The publisher remains neutral with regard to jurisdictional
claims in published maps and institutional affiliations.

This Apress imprint is published by the registered company APress

Media, LLC, part of Springer Nature.
The registered company address is: 1 New York Plaza, New York, NY
10004, U.S.A.
Preface
The book covers topics ranging from ARM64 assembly language
instructions and writing programs in assembly language to pointers,
live debugging, and static binary analysis of compiled C and C++ code.
Diagnostics of core memory dumps, live and postmortem debugging
of Linux applications, services, and systems, memory forensics,
malware, and vulnerability analysis require an understanding of
ARM64 assembly language and how C and C++ compilers generate
code, including memory layout and pointers. This book is about
background knowledge and practical foundations that are needed to
understand internal Linux program structure and behavior, start
working with the GDB debugger, and use it for disassembly and
reversing. It consists of practical step-by-step exercises of increasing
complexity with explanations and many diagrams, including some
necessary background topics.
By the end of the book, you will have a solid understanding of how
Linux C and C++ compilers generate binary code. In addition, you will
be able to analyze such code confidently, understand stack memory
usage, and reconstruct original C/C++ code.
The book will be useful for
Software support and escalation engineers, cloud security engineers,
SRE, and DevSecOps
Software engineers coming from JVM background
Software testers
Engineers coming from non-Linux environments, for example,
Windows or Mac OS X
Engineers coming from non-ARM environments, for example,
x86/x64
Linux C/C++ software engineers without assembly language
background
Security researchers without assembly language background
Beginners learning Linux software reverse engineering techniques
This book can also be used as an ARM64 assembly language and
Linux debugging supplement for relevant undergraduate-level courses.
Source Code
All source code used in this book can be downloaded from
github.com/apress/arm64-linux-debugging-disassembling-reversing.
Any source code or other supplementary material referenced by the
author in this book is available to readers on GitHub
(https://github.com/Apress). For more detailed information, please
visit http://www.apress.com/source-code.
Table of Contents
Chapter 1:​Memory, Registers, and Simple Arithmetic
Memory and Registers Inside an Idealized Computer
Memory and Registers Inside ARM 64-Bit Computer
“Arithmetic” Project:​Memory Layout and Registers
“Arithmetic” Project:​A Computer Program
“Arithmetic” Project:​Assigning Numbers to Memory Locations
Assigning Numbers to Registers
“Arithmetic” Project:​Adding Numbers to Memory Cells
Incrementing/​Decrementing Numbers in Memory and
Registers
Multiplying Numbers
Summary
Chapter 2:​Code Optimization
“Arithmetic” Project:​C/​C++ Program
Downloading GDB
GDB Disassembly Output – No Optimization
GDB Disassembly Output – Optimization
Summary
Chapter 3:​Number Representations
Numbers and Their Representations
Decimal Representation (Base Ten)
Ternary Representation (Base Three)
Binary Representation (Base Two)
Hexadecimal Representation (Base Sixteen)
Why Are Hexadecimals Used?​
 Summary
Chapter 4:​Pointers
A Definition
“Pointers” Project:​Memory Layout and Registers
“Pointers” Project:​Calculations
Using Pointers to Assign Numbers to Memory Cells
Adding Numbers Using Pointers
Incrementing Numbers Using Pointers
Multiplying Numbers Using Pointers
Summary
Chapter 5:​Bytes, Halfwords, Words, and Doublewords
Using Hexadecimal Numbers
Byte Granularity
Bit Granularity
Memory Layout
Summary
Chapter 6:​Pointers to Memory
Pointers Revisited
Addressing Types
Registers Revisited
NULL Pointers
Invalid Pointers
Variables As Pointers
Pointer Initialization
Initialized and Uninitialized Data
More Pseudo Notation
 “MemoryPointers” Project:​Memory Layout
Summary
Chapter 7:​Logical Instructions and PC
Instruction Format
Logical Shift Instructions
Logical Operations
Zeroing Memory or Registers
Program Counter
Code Section
Summary
Chapter 8:​Reconstructing a Program with Pointers
Example of Disassembly Output:​No Optimization
Reconstructing C/​C++ Code:​Part 1
Reconstructing C/​C++ Code:​Part 2
Reconstructing C/​C++ Code:​Part 3
Reconstructing C/​C++ Code:​C/​C++ Program
Example of Disassembly Output:​Optimized Program
Summary
Chapter 9:​Memory and Stacks
Stack:​A Definition
Stack Implementation in Memory
Things to Remember
Stack Push Implementation
Stack Pop Implementation
Register Review
Application Memory Simplified
 Stack Overflow
Jumps
Calls
Call Stack
Exploring Stack in GDB
Summary
Chapter 10:​Frame Pointer and Local Variables
Stack Usage
Register Review
Addressing Array Elements
Stack Structure (No Function Parameters)
Function Prolog
Raw Stack (No Local Variables and Function Parameters)
Function Epilog
“Local Variables” Project
Disassembly of Optimized Executable
Summary
Chapter 11:​Function Parameters
“FunctionParamete​rs” Project
Stack Structure
Function Prolog and Epilog
Project Disassembled Code with Comments
Parameter Mismatch Problem
Summary
Chapter 12:​More Instructions
PSTATE Flags
 Testing for 0
TST – Logical Compare
CMP – Compare Two Operands
TST or CMP?​
Conditional Jumps
Function Return Value
Summary
Chapter 13:​Function Pointer Parameters
“FunctionPointerP​arameters” Project
Commented Disassembly
Summary
Chapter 14:​Summary of Code Disassembly Patterns
Function Prolog/​Epilog
ADR (Address)
Passing Parameters
Accessing Saved Parameters and Local Variables
Summary
Index
About the Author
Dmitry Vostokov
is an internationally recognized expert,
speaker, educator, scientist, and author.
He is the founder of the pattern-oriented
software diagnostics, forensics, and
prognostics discipline and Software
Diagnostics Institute (DA+TA:
DumpAnalysis.org + TraceAnalysis.org).
Vostokov has also authored more than
50 books on software diagnostics,
anomaly detection and analysis, software
and memory forensics, root cause
analysis and problem solving, memory
dump analysis, debugging, software
trace and log analysis, reverse engineering, and malware analysis. He
has more than 25 years of experience in software architecture, design,
development, and maintenance in various industries, including
leadership, technical, and people management roles. Dmitry also
founded Syndromatix, Anolog.io, BriteTrace, DiaThings, Logtellect,
OpenTask Iterative and Incremental Publishing (OpenTask.com),
Software Diagnostics Technology and Services (former Memory Dump
Analysis Services; PatternDiagnostics.com), and Software Prognostics.
In his spare time, he presents various topics on Debugging TV and
explores Software Narratology, its further development as Narratology
of Things and Diagnostics of Things (DoT), Software Pathology, and
Quantum Software Diagnostics. His current areas of interest are
theoretical software diagnostics and its mathematical and computer
science foundations, application of formal logic, artificial intelligence,
machine learning and data mining to diagnostics and anomaly
detection, software diagnostics engineering and diagnostics-driven
development, and diagnostics workflow and interaction. Recent areas
of interest also include cloud native computing, security, automation,
functional programming, and applications of category theory to
software development and big data.
About the Technical Reviewer
Sundar Pandian
has more than three years of experience
in embedded software development,
including development of device drivers,
middleware software, and application
services for the infotainment system on
the Android platform. He’s also
developed CAN protocol drivers for the
automotive braking system on the
Autosar platform.
He’s developed software with C, C++,
and Java and worked in the automotive,
semiconductor, and telecom industries.
He has a bachelor’s in electronics and
communication engineering. Currently,
he serves as a firmware/middleware
engineer for audio DSPs.
© The Author(s), under exclusive license to APress Media, LLC, part of Springer
Nature 2023
D. Vostokov, Foundations of ARM64 Linux Debugging, Disassembling, and Reversing
https://doi.org/10.1007/978-1-4842-9082-8_1

1. Memory, Registers, and Simple

Arithmetic
Dmitry Vostokov1
(1) Dublin, Ireland

Memory and Registers Inside an Idealized

Computer
Computer memory consists of a sequence of memory cells, and each
cell has a unique address (location). Every cell contains a “number.” We
refer to these “numbers” as contents at addresses (locations). Because
memory access is slower than arithmetic instructions, there are so-
called registers to speed up complex operations that require memory to
store temporary results. We can also think about them as stand-alone
memory cells. The name of a register is its address. Figure 1-1
illustrates this.
Discovering Diverse Content Through
Random Scribd Documents
The Project Gutenberg eBook of Lord Lister No.
0027: Letter R. 100
 This ebook is for the use of anyone anywhere in the United
States and most other parts of the world at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away
or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License
included with this ebook or online at www.gutenberg.org. If you
are not located in the United States, you will have to check the
laws of the country where you are located before using this
eBook.

Title: Lord Lister No. 0027: Letter R. 100

Author: Theo von Blankensee

Kurt Matull

Release date: March 9, 2024 [eBook #73130]

Language: Dutch

Original publication: Amsterdam: Roman- Boek- en Kunsthandel,

1910

Credits: Jeroen Hellingman and the Online Distributed

Proofreading Team at https://www.pgdp.net/ for Project
Gutenberg

*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK LORD LISTER NO.

0027: LETTER R. 100 ***
[Inhoud]

[1]

[Inhoud]

☞ Elke aflevering bevat een volledig verhaal. ☜

UITGAVE VAN DEN „ROMAN-BOEKHANDEL VOORHEEN A. EICHLER”, SINGEL 236,
—AMSTERDAM.

[Inhoud]
LETTER R. 100.
EERSTE HOOFDSTUK.
 TIENDUIZEND POND STERLING.
De directeur van de Bank van Engeland, John Ruster, was juist
gereed met de uitgebreide ochtendcorrespondentie, toen zijn
secretaris binnentrad, hem nog een brief overhandigde en sprak:

„Mijnheer de directeur, ik heb dit schrijven apart gehouden, omdat

het van zooveel gewicht is.”

„Wat behelst het?” vroeg John Ruster.

„Een ongehoorde brutaliteit,” sprak de directeur, toen hij van den

inhoud had kennis genomen, „daar schrijft die beroepsmisdadiger, die
door alle speurhonden wordt gezocht, die zoogenaamde onbekende,
John Raffles, een vriendelijken brief, waarin hij mij meedeelt, dat hij
zoo vrij zal zijn om, wegens onzen overvloed aan geld, een bedrag
van minstens tienduizend pond sterling te komen weghalen.

„Hij stelt ons voor om hem en onszelf alles gemakkelijker te maken

door het bedrag aan contanten in een couvert post-restant, onder de
letters R. 100 aan het postkantoor van het Victoriahotel te verzenden.

„Zoo niet, dan zou hij gedwongen zijn, ons een massa
onaangenaamheden te berokkenen. Maar dat is een ongekende
schurkenbrutaliteit!”

Mr. Griffin, de secretaris, antwoordde glimlachend:

„Dat is de gewone manier, waarop deze meesterdief met zijn cliënten

pleegt om te gaan.

„In de meeste gevallen zendt hij hun van te voren bericht en schrijft:
„„Hierbij heb ik de eer u mede te deelen, dat ik van plan ben om bij u
in te breken—” of:

„„Hierbij de mededeeling, dat ik zoo vrij ben geweest om bij u in te

breken!”

„En in beide gevallen, niettegenstaande politie, pers en publiek, is het

hem steeds gelukt. [2]

„Het ontbreekt er nog alleen maar aan, dat hij zijn daden met groote
aanplakbiljetten aan de huizen bekend maakt, ongeveer zooals een
fabrikant van cacao of geconserveerde groenten reclame maakt.

„Ik ben ervan overtuigd, dat hij zonder mankeeren zijn plan ten
uitvoer zal brengen om, naar hij schrijft, van onzen geldovervloed,
tienduizend pond te komen halen.”

„Maar dan moest hij in verbinding staan met den duivel,” sprak de
directeur, „als het dezen man bij onze uitstekende
veiligheidsmaatregelen en de groote stiptheid van ons personeel zou
gelukken, tienduizend pond van ons te stelen.

„Dat is eenvoudig onmogelijk. Gij maakt mij zenuwachtig met uw

glimlach, mr. Griffin!”

Maar mr. Griffin, een der oudste beambten der Bank, bleef
glimlachen, ondanks de woorden van zijn chef en antwoordde:

„Op denzelfden toon als gij, mijnheer de directeur, hebben alle

anderen gesproken, met wie John Raffles in verbinding is getreden.
Maar steeds heeft Raffles zijn plan volvoerd.”

„Dus gij denkt,” sprak de directeur der Bank, „dat het het
verstandigste van mij zou zijn, als ik den wensch van dien man
inwilligde?”
„Ongetwijfeld,” antwoordde mr. Griffin, „wij mogen van geluk
spreken, als wij dezen heer met zoo weinig kunnen tevreden stellen.
Het zou best kunnen gebeuren, dat hij anders met een veel grooter
bedrag van ons aan den haal ging.

„Als gij de courantenberichten omtrent de daden van Raffles hebt

gevolgd, zult gij weten, dat hij zich nooit met kleinigheden tevreden
stelt.

„Hij is een origineele kerel!

„Voor zichzelf heeft hij weinig noodig, niet meer, dan een Engelsch
edelman gewoonlijk gebruikt. De millioenen, die hij door zijn daden
verkrijgt, besteedt hij voor liefdadige doeleinden en geeft hij op de
allermildste wijze uit, alsof hij een keizer ware.

„Het geld is goedkoop voor dezen man.”

„Ja,” sprak de directeur, „zeer goedkoop, want het komt uit vreemde
brandkasten. Maar ik ben toch niet van plan om tienduizend pond te
boeken op de verliesrekening der Bank.

„Laat hij zijn kunsten maar eens bij ons beproeven.”

„En ons zooveel gezanik met de politie bezorgen,” viel Griffin uit, „dat
wij dagenlang niets anders te doen hebben dan naar Scotland Yard te
trekken om allerlei getuigenissen af te leggen.”

„Nu, dat is dan niet anders,” antwoordde de bankdirecteur, „deel den

inhoud van dezen brief aan al onze beambten mee en druk hun op
het hart, uiterst voorzichtig te zijn.

„Vooral de aangeboden chèques moeten nauwkeurig onderzocht

worden!”
„Gij vergist u!” sprak Griffin, „voor zoover ik mij herinner, heeft John
Raffles nog nooit een chèque vervalscht!

„Met die soort van misdaden houdt hij zich in ’t geheel niet op. Zijn
manier van werken draagt steeds een geniaal karakter en het is
bewonderenswaardig, zooals hij zijn plannen ten uitvoer weet te
brengen. Altijd heeft hij een nieuwe manier en hoe hij zijn troeven
ook uitspeelt, hij wint altijd het spel, terwijl de bedrogene behalve de
schade, ook nog den spot van pers en publiek moet dragen, want
John Raffles werkt altijd met een zekeren humor!”

„Gij schijnt goed bekend te zijn met dien man,” vroeg John Ruster
verbaasd.

„Omdat ik met de grootste belangstelling zijn lotgevallen tot op den

dag van heden, door de pers gepubliceerd, heb gevolgd.”

De directeur der Bank stak een sigaar op en dacht, blauwe

rookwolkjes uitblazend, eenige oogenblikken na.

Toen had hij een besluit genomen.

„Wees zoo goed, dien man te schrijven uit mijn naam, dat hij maar
moet probeeren, zijn plan uit te voeren. Ik ben zeer nieuwsgierig
naar den afloop.

„Geef tegelijkertijd Scotland Yard kennis van het geval en tevens van
het adres van den post-restant-brief; misschien lukt het, Raffles
gevangen te nemen.”

„Ik zal ervoor zorgen, mijnheer,” antwoordde mr. Griffin, „maar ik

geloof niet, dat Scotland Yard, na [3]alle vergeefsche pogingen om
Raffles in handen te krijgen, veel moeite zal doen om het Victoria-
Hotel te bewaken. Ik ben ervan overtuigd, dat, ondanks de
aanwezigheid van meerdere politiebeambten, Raffles den brief af zal
halen.”

„Zend u een bericht aan de politie, zooals ik u zei!”

De directeur der Bank maakte een handbeweging, waarmee hij mr.

Griffin te kennen gaf dat deze het vertrek kon verlaten.

[Inhoud]
TWEEDE HOOFDSTUK.
 R. 100.
„Raffles is weer aan het werk,” sprak detective Marholm tot zijn
college Roland, toen hij den brief van den directeur der Engelsche
Bank had gelezen.

Marholm verving tijdelijk den inspecteur van politie Baxter, die op reis
was naar New-York en die reeds herhaaldelijk had verklaard, dat
Raffles hem nog eens krankzinnig zou maken.

Alle vindingrijkheid der politie had tot dusverre niet gebaat om Raffles
gevangen te nemen en het oude, beroemde detectivebureau, dat
bekend stond als het beste ter wereld, werd door Raffles steeds
belachelijk gemaakt.

„Wat zijt gij van plan te doen?” vroeg detective Roland. „Denkt gij,
het Victoria-hotel te bezetten en de komst van Raffles af te
wachten?”

Marholm lachte.

Hij was de persoon in Scotland Yard, van wien Raffles zei, dat hij den
heldersten kop had en de eenige voor wien John Raffles achting
gevoelde.

Detective Marholm was klein van gestalte en bezat de

eigenaardigheid, plotseling te voorschijn te komen uit gaten en
schuilhoeken, waar men hem het minst vermoedde om zoodoende de
door hem achtervolgde misdadigers gevangen te nemen.

„Gij lacht,” sprak detective Roland, „en ik begrijp daaruit, dat gij het
voor onmogelijk houdt, Raffles bij het afhalen van den brief in
handen te krijgen.”
„Juist,” antwoordde Marholm.

„Houdt gij Raffles voor een idioot of voor iemand, die pas komt
kijken? Gij miskent dezen genialen misdadiger. Maar ik stel er belang
in om te zien, op welke wijze hij in het bezit van den brief zal komen.
Zoo eenvoudig is de zaak niet.

„Ik ken den postambtenaar in het Victoria-hotel als een zeer

voorzichtig mensch.

„Ik zal zelf met u daarheen gaan om te kijken, hoe John Raffles zijn
post-restant-brief afhaalt.”

Een half uur later bevonden de beide detectives zich bij den
dienstdoenden ambtenaar aan het postkantoor „Victoria-hotel”.

Het kantoor bevond zich in de nabijheid van den hoofdingang van het
hotel. Aan het loket stond een ambtenaar. Langs den langsten muur
zag men in een honderden vakjes ingedeelde kast, waarvan elke
afdeeling een nummer van een der hotelkamers droeg.

Naast de tafel bevond zich een kleine ingang voor den ambtenaar,
buiten wien niemand het kantoorlokaal mocht binnengaan.

Voor het loket was de doorgang naar den wintertuin van het hotel.

Detective Marholm deelde den ambtenaar mede, [4]waarom zij waren

gekomen en vroeg hem meteen, of er reeds een brief onder de
initialen R. 100 was aangekomen.

De beambte zocht in een der vakken en ontdekte, dat de

ochtendpost werkelijk een dergelijk stuk had meegebracht

„Bij dezen brief moet gij opletten,” sprak detective Marholm, „op het
oogenblik, waarop naar dit stuk wordt gevraagd, geeft gij ons een
teeken. Wij zullen ons dan verder bezighouden met den persoon, die
om den brief komt.”

Zij hadden ongeveer twee uur gewacht, toen bijna op hetzelfde

oogenblik verschillende kruiers en loopjongens aan het loket kwamen
die alle denzelfden wensch hadden, namelijk den brief R. 100 af te
halen.

Besluiteloos stond de ambtenaar tegenover al deze menschen.

Hij had slechts één brief en deze werd door vier verschillende
menschen opgeëischt.

Dat was een moeilijke zaak voor hem, die hij niet zoo dadelijk wist op
te lossen.

Onder de wachtenden ontstond twist, want ieder van hen eischte den
brief met het adres R. 100, omdat Raffles, die hen had gezonden,
aan elk van hen een pond had beloofd.

Zij eischten den brief van den ambtenaar en detective Marholm, die
de twistende groep was genaderd, amuseerde zich over deze truc
van Raffles.

„Wat moet ik doen?” vroeg de postambtenaar hem, „hier zijn vier

menschen, die denzelfden brief komen afhalen. Hoe moet ik dit
zaakje behandelen?”

„Dat mag de duivel weten!” lachte Marholm. „Doe, zooals in een

Oostersch sprookje wordt verteld en behoud den brief!”

„Ja,” sprak de postambtenaar, „dat zal ik doen.”

Hij wendde zich tot de vier mannen aan het loket.

„Gaat terug, naar den heer, die u heeft gezonden en zegt hem, dat
hij zelf den brief moet komen halen.”

„Daar zult gij lang op kunnen wachten”, meende Marholm.

Met veel lawaai ging het viertal heen.

Na ongeveer een half uur herhaalde zich hetzelfde tooneel.

Dezen keer werd echter brutaler opgetreden door de afgevaardigden

van Raffles, die volgens strenge bevelen van dezen schenen te
handelen.

Zij stelden zich niet tevreden met het antwoord van den
loketambtenaar en bedreigden dezen.

Op dit oogenblik kwam een postbode het hotel binnen. Hij wilde naar
het loket gaan om brieven af te geven, maar, daar de twistende
mannen hem den weg versperden, opende hij de zijdeur en trad het
kantoorlokaal binnen.

De ambtenaar had zijn handen vol met de kerels, die aan het loket
tegen hem stonden te tieren en lette niet op den binnenkomende.

„Hier is de post,” sprak deze tot den ambtenaar, terwijl hij een bundel
brieven voor hem neerlegde.

Daarop ging hij heen.

Detective Marholm en zijn collega hielpen bereidwillig om de

twistende lieden naar buiten te brengen. Daarop ging Marholm naar
het loket terug waar de postambtenaar met verbaasd gelaat bezig
was, het hoopje brieven, dat de besteller hem juist had gebracht, na
te zien.
„Wat is dat voor een vervloekte nonsens?” bromde hij. „De besteller
heeft bij mij een stapeltje open brieven neergelegd; ik weet niet, wat
ik ermee moet doen. De couverts zijn gedeeltelijk met oude
couranten gevuld, gedeeltelijk leeg.”

Detective Marholm antwoordde:

„Wat vertelt gij daar? Hoe kan een besteller nu leege couverts
brengen?”

„Kijk dan zelf,” antwoordde de beambte, „hier hebt gij,” en bij deze
woorden schoof hij Marholm het pak brieven toe, „met couranten
gevulde couverts en dergelijke rommel. Zoo’n post heb ik nog nooit in
mijn leven ontvangen.”

Detective Marholm keek de brieven door en zag, dat de beambte

gelijk had.

Haastig vroeg hij daarop:

„Waar is de brief R. 100?”

De beambte zocht in het bepaalde vak naar den brief, die daarin
moest liggen, maar verschrikt week hij achteruit.

„Dat is goochelarij, neen, hekserij!” riep hij vol [5]verbazing uit,

„zooeven lag de brief daarin en nu—”

„Raffles!” sprak detective Marholm, „de besteller, die u zooeven de

brieven bracht, was Raffles!

„Hij heeft die lui op u afgezonden en had hun van te voren de

noodige bevelen gegeven. In een onbewaakt oogenblik heeft hij den
brief uit het vak genomen.
„Kom, collega Roland, ik zei u reeds vooruit, dat er hier nog wel iets
voor ons te leeren zou zijn!”

[Inhoud]
DERDE HOOFDSTUK.
 HET GEDEPONEERDE KISTJE.
„Ik heb hier een massa waardevolle stukken,” sprak Raffles tot zijn
vriend Charly Brand, „welke ik bij de Engelsche Bank zou willen
deponeeren.

„Ik ben van plan, gedurende de feestdagen naar Brighton te gaan.

„Daar ik nog nooit zaken heb gedaan met de Engelsche Bank, maar
jij wel, verzoek ik je, dit kistje bij den kassier in bewaring te willen
geven.

„Let er vooral op, dat het touw goed door den beambte wordt
verzegeld.

„Ik ben er zeer op gesteld, dat de zegels van de Bank ongeschonden

op het kistje zitten, als je dit weer afhaalt!”

„Wat ben je van plan?” vroeg Charly Brand, terwijl hij vol
nieuwsgierigheid zijn vriend en meester aankeek.

„Ik heb gemerkt,” sprak Raffles lachend, „dat de toestand van mijn
kas treurig is en men heeft geld noodig om te leven.”

„Zeer zeker,” antwoordde Charly Brand, „hoogst noodig! Wil je door

middel van dit kistje het geld, dat je noodig hebt, van de Engelsche
Bank halen?”

„Juist,” sprak Raffles. „Ik hoop stellig, het bagatel van tienduizend
pond op deze wijze te verkrijgen. Doe nu, wat ik je zeg!”

Eenige uren later bevond Charly Brand zich tegenover den hem
bekenden kassier der Bank, zette het twee voet lange en één voet
hooge kistje op tafel en sprak:

„Ik wensch gedurende de feestdagen dit kistje bij u in bewaring te

geven.”

„Allright!” antwoordde de beambte der Bank. „Wat is de waarde van

den inhoud?”

„Er bevinden zich gewichtige documenten in,” sprak Charly Brand, „en
ik kan geen juist bedrag opgeven.

„Ik verzoek u alleen, het kistje goed te verzegelen, opdat geen

onbevoegde gedurende den tijd, dat het zich hier bevindt, inzage van
mijn papieren kan nemen.”

„Ik zal het zoodanig verzegelen, dat het zelfs, den duivel niet zou
gelukken, er een blik in te werpen,” antwoordde de kassier.

Hij nam het kistje in ontvangst en verzegelde het op 18 plaatsen.

Daarop gaf hij Charly Brand een ontvangbewijs. Deze betaalde een
bedrag van twee pond en keerde naar Raffles terug.

Met een onverschillig gelaat stak deze de quitantie in zijn borstzak.

Daarop vertrok hij met zijn vriend naar Brighton, een uitstapje, dat
de Londenaars gaarne maken.

Na drie dagen kwam hij met Charly terug en gaf hem het bevel, het
kistje van de Bank terug te halen. Hij drukte hem nogmaals op het
hart, er op te letten, dat geen der zegels geschonden was!

Toen Charly Brand met het kistje van de Bank terugkeerde,

onderzocht Raffles het nauwkeurig; [6]daarop nam hij een grooten
leeren koffer en zette het kistje daarin.
Het verdere van den koffer vulde hij met waschgoed, dat tevens
moest dienen om de lakken van het kistje te beschermen.

Charly Brand keek naar dit alles met het gelaat van iemand, die niet
weet wat hij ervan denken moet.

Raffles sloot den koffer, gaf den sleutel aan Charly Brand en sprak tot
hem:

„Ga nu eens zitten en luister aandachtig naar hetgeen ik je zal

vertellen.

„Je moet van hier naar Southampton reizen en van daar

morgenochtend met de van New-York komende stoomboot „Keizer
Wilhelm de Groote” naar Bremen varen.

„Den koffer met het kistje erin moet je daar mee naar toe nemen als
bagage.

„Volgens alle waarschijnlijkheid zal je voor Bremerhaven bezoek

krijgen van eenige heeren, die je zullen dreigen met in
hechtenisneming en tegen wie je moet doen, alsof je hen en jezelf
wilt doodschieten.

„Een van deze heeren zal een zekere bankier Brackbush zijn, en hem
moet je later op je knieën vergiffenis vragen voor je daad. Hij zal je
geld geven en daarmee kom je bij mij terug.”

„Dat alles moge de duivel begrijpen!” riep Charly Brand uit, „wat ben
je van plan? Ik moet naar Bremen varen, ik zal gevangen genomen
worden, ik moet doen alsof ik mijzelf wil doodschieten, alsof ik
anderen wil vermoorden, eindelijk moet ik genade smeeken, ik moet
een misdaad hebben begaan, ik zal geld krijgen en ik weet niet
waarvoor.
„Dat draait allemaal als een molenrad in mijn hersens rond!”

„Dat hindert niet”, lachte Raffles, „maar ik zal je een beetje op de

hoogte brengen, opdat je niet blindelings mijn bevelen behoeft op te
volgen.

„Welnu! Veronderstel dat het kistje, dat zich in den koffer bevindt,
ongeveer twee millioen pond sterling bevatte en dat jij een kassier
waart van de Bank van Engeland, die er van door is met dat kistje.

„In Bremen wil men je gevangen nemen, je grijpt naar je revolver en

krijgt als belooning voor je daad tienduizend pond sterling, welk
bedrag je als borg had gedeponeerd bij de Engelsche Bank.”

„Maar dat is immers klinkklare onzin!” riep Charly, Brand verbaasd uit,
„men geeft een voortvluchtigen kassier toch geen geld toe! Dat zou
een prachtig lokmiddel zijn voor ontrouwe ambtenaren!”

„Neen”, antwoordde Raffles, met een vroolijk lachje, „de zaak is ook
wel een beetje anders.

„Bankier Brackbush is chef van het filiaal der Engelsche Bank daar ter
stede. De Bank wenscht, evenals elke groote instelling, geen
openbare ruchtbaarheid te geven aan het feit, dat zij zulk een
schandelijk individu als jij bent, tot kassier heeft aangesteld. Denk
wel, een dergelijke zaak kan den goeden naam van een financieel
inrichting groote afbreuk doen.

„De tienduizend pond worden jou dus gegeven om je den mond te

snoeren en je zult het kistje teruggeven en doen alsof je met je
verkregen borgtocht naar Amerika gingt.”

„Dat is alles heel mooi,” merkte Charly Brand op, „maar begrijpen doe
ik de zaak nog niet.”
„Het is voldoende, als je alles doet, wat ik je zeg. Het overige in deze
kwestie verzorg ik vanuit Londen.”

Den volgenden dag vergezelde Raffles Charly Brand persoonlijk naar

Southampton, waar hij hem aan boord bracht van de stoomboot
„Keizer Wilhelm de Groote”, die van New-York naar Bremen voer.

„Het is zeer lief van je”, sprak Charly Brand tot Raffles, „dat je mij aan
boord hebt gebracht.”

„O neen”, lachte Raffles, „ik ben niet om jou meegegaan, maar om

het nummer te weten van de hut, die je betrekt.

„Het is nummer 211.”

Een heer, die een donkeren bril droeg, passeerde hen op dit
oogenblik en keek vol belangstelling door een verrekijker naar de
Engelsche haven en de daar stationneerende oorlogsschepen.

Raffles noch Charly Brand hoorden, hoe de vreemde heer in het

voorbijgaan mompelde:

„Dus nummer 211. Ik had niet gedacht, dat ik zoo’n uitstekende

vangst hier aan boord zou doen.

„Een schitterend zaakje, waarop ik straks aan tafel,” [7]het was tegen
vijf uur in den namiddag, „een fijne flesch zal drinken.”

Het was inspecteur van politie Baxter van Scotland Yard, die op deze
stoomboot van New-York naar Bremen reisde, om een internationalen
meisjeshandel te vervolgen, waarvan de hoofdzetel in Londen was
gevestigd.

Baxter was veertien dagen geleden naar New-York vertrokken, omdat

een bekend detective-bureau aldaar hem mededeelde, dat de
gezochte misdadiger blijkbaar aan het hoofd stond van een groote
bende handelaren in vrouwen en meisjes en dat hij zich naar Bremen
zou begeven, om daar op zijn gewonen weg via Engeland een aantal
ongelukkige schepsels naar Zuid-Amerika te voeren.

Onder den naam van een zekeren Mr. Lobeck bevond zich de
handelaar in blanke slavinnen als kajuitspassagier eerste klasse aan
boord van het schip.

Inspecteur Baxter, die zich goed had vermomd, zoo dat zelfs Raffles,
die hij rakelings was voorbijgegaan, hem niet herkende, had den
grooten meesterdief en diens gezel dadelijk ontdekt, toen zij aan
boord kwamen.

Het hart van den inspecteur barstte bijna van vreugde en

opgewondenheid, als hij eraan dacht, welke groote vangst hij nu zou
doen!

Hij wist weliswaar niet, wat Charly Brand in Bremen wilde doen.

„Maar,” zoo berekende hij, „hij gaat niet voor niets naar Bremen.
Raffles zal zeker een van zijn plannen in Bremen inplaats van in
Londen, willen uitvoeren.”

Terwijl de stoomboot langzaam, zooals de scheepswetten dat

voorschrijven, door het Kanaal voer, zat Raffles in het
telegraafkantoor, dat in zijn huis was aangelegd, met het horloge in
de hand om te berekenen, waar het stoomschip zich nu kon
bevinden.

Hij had een zeekaart van het Kanaal en de Noordzee voor zich liggen
en telkens stak hij een speld met een rood knopje op die plek van de
kaart, waar de boot moest zijn.
Dit telegraafkantoor was door hem op vernuftige wijze met den kabel
verbonden, welke onder het gebouw van de Engelsche Bank liep en
stelde hem elk oogenblik in staat, de gesprekken en telegrammen der
Bank op te vangen of te beluisteren.

En hier lag de sleutel tot zijn plan.

Tegen zeven uur des morgens, toen de speld op de zeekaart tot vlak
bij Bremerhaven was genaderd, begaf Raffles zich naar het toestel en
verbond zich met de telefoon van het Londensche telegraafkantoor.
Hij sprak:

„Hier Engelsche Bank—geef mij verbinding met het vaste land!”

„Alstublieft!” luidde het korte antwoord van den ambtenaar.

Raffles had zich gedurende de laatste weken voldoende op de hoogte

gesteld omtrent de verhouding van de Bank met het
hoofdtelegraafkantoor.

Nu legde hij zijn vingers op den sleutel van het Morse-toestel en

begon de cijfers over te seinen van een met getallen volgeschreven
papier.

Niemand, behalve Raffles en de Bank, kende de beteekenis van deze

getallen.

Alleen de Engelsche Bank en de chefs van haar filialen in

verschillende plaatsen der wereld bezaten behalve Raffles, den
sleutel tot dit geheime cijferschrift.

Elk dezer getallen beduidde een woord of een zin.

Het was ongeveer een half uur later, toen bankier Brackbush, de
directeur van het Bremer filiaal de Engelsche Bank, een cijfertelegram
van het hoofdbureau der Bank ontving en, nadat hij het met behulp
van het door de Bank uitgegeven boek had ontcijferd, sprong hij op
en begaf zich, zonder zijn ontbijt verder aan te roeren, naar de kade,
om met zijn motorboot dadelijk naar Bremerhaven te varen.

Eerst echter spoedde hij zich opgewonden naar het naastbijgelegen

detectivebureau van Klinger, waarmee hij sinds jaren werkte.

„Geef mij dadelijk een beambte mee, snel! Ik moet den „Keizer
Wilhelm” nog vóór Bremerhaven bereiken!” riep hij tot den chef.

Een corpulent man van rijperen leeftijd stond bij de woorden van den
bankier op, nam zwijgend zijn hoed en stok, trok zijn overjas aan,
nam uit een la van de schrijftafel een revolver en volgde den bankier.
[8]

Het was een van de beste geheime agenten, waarmee Brackbush op

zijn motorboot naar Bremerhaven voer.

Onderweg gaf de bankier hem eenige inlichtingen.

„Ik wil de zaak,” sprak Brackbush, „zonder inhechtenisneming

behandelen. Alleen in geval van nood maak ik daarvan gebruik.

„De hoofdzaak is, dat wij Bremerhaven nog bereiken, voordat de

passagiers zijn aangekomen en voordat deze aan land zijn!”.…..

Een dikke nevel omgaf de reede van Bremerhaven en slechts

langzaam kon de reuzenstoomboot „Keizer Wilhelm de Groote” zich
een weg in de haven banen.

Onophoudelijk weerklonken de misthoorns en stoomfluiten, om

aanvaringen met andere schepen te voorkomen.
Volgens berekening der loodsen was de stoomboot hoogstens een
halve mijl van de haven verwijderd, toen plotseling de wacht riep:

„Motorboot aan stuurboord!”

„Werpt touwen uit!” riep de dekofficier tot de wacht, en met behulp

der matrozen werd de motorboot, die naast het stoomschip was
gekomen, vastgemaakt.

Na eenige minuten klommen langs een touwladder, welke men neer

had gelaten, bankier Brackbush en de geheime detective op het dek.

Een kort gesprek met den kapitein volgde, waarna de nieuw

aangekomenen zich, door dezen vergezeld, naar hut 211 begaven.

Deze was gesloten en de bewoner scheen bezig te zijn, zijn zaken te

regelen.

Na herhaald kloppen vroeg Charly Brand:

„Wie is daar?”

„Doe open!” beval de kapitein. „Ik ben het zelf, de kapitein van het
schip. Ik wensch u te spreken.”

„Een oogenblik!” klonk het terug.

„Doe dadelijk open!” riep de kapitein, „het is een zeer dringende

zaak!”

In het volgende oogenblik opende Charly de deur van zijn hut.

De geheime detective, die door den kapitein en Brackbush het eerst

werd binnengelaten, snelde dadelijk naar Charly Brand toe, greep
hem bij den arm en riep hem toe:
„Tracht niet, u te verzetten, het zou tevergeefs zijn en in uw eigen
nadeel!”

„Wat wilt gij van mij?” vroeg Charly Brand verschrikt, en bevende
ging bij een stap achteruit.

„Dat zal deze heer u mededeelen”, sprak de geheime detective,

terwijl hij op den bankier wees.

„Ja,” viel deze in, een stap nader komende. „Onderzoek eerst dezen
heer, of hij een wapen bij zich heeft, want ik moet hem alleen
spreken en dan verzoek ik u, gedurende ons gesprek voor de deur
der hut wacht te houden.

„Als ik u noodig heb, zal ik u roepen.”

„Als gij mijn hulp mocht willen inroepen, wilt gij mij zeker wel door
een matroos laten roepen,” sprak de kapitein. Hij verliet de hut en
begaf zich weer naar de commandobrug.

De detective haalde uit een der broekzakken van Charly Brand een
browningpistool en stak deze bij zich.

„Geef mij het wapen terug,” verzocht Charly den beambte.

„Na ons onderhoud,” sprak de bankier, terwijl hij den detective een
wenk gaf, om zich uit de hut te verwijderen.

„Wat wenscht gij van mij?” vroeg Charly Brand opnieuw. „Hoe komt
gij er toe, mijn hut binnen te dringen en mij hier vast te houden?”

„Dat zult gij dadelijk vernemen,” antwoordde bankier Brackbush, het

cijfertelegram uit zijn zak te voorschijn halende.

„Gij zijt gisteravond van Southampton afgereisd en gij zijt de kassier

van depot no. 10 der Engelsche bank.
Welcome to our website – the ideal destination for book lovers and
knowledge seekers. With a mission to inspire endlessly, we offer a
vast collection of books, ranging from classic literary works to
specialized publications, self-development books, and children's
literature. Each book is a new journey of discovery, expanding
knowledge and enriching the soul of the reade

Our website is not just a platform for buying books, but a bridge
connecting readers to the timeless values of culture and wisdom. With
an elegant, user-friendly interface and an intelligent search system,
we are committed to providing a quick and convenient shopping
experience. Additionally, our special promotions and home delivery
services ensure that you save time and fully enjoy the joy of reading.

Let us accompany you on the journey of exploring knowledge and

personal growth!

ebookmass.com