Download the full version of the textbook now at textbookfull.

com

Internet of Things with Raspberry Pi and

Arduino 1st Edition Rajesh Singh (Author)

https://textbookfull.com/product/internet-of-
things-with-raspberry-pi-and-arduino-1st-edition-
rajesh-singh-author/

Explore and download more textbook at https://textbookfull.com

 Recommended digital products (PDF, EPUB, MOBI) that
you can download immediately if you are interested.

Internet Of things With Raspberry Pi And Arduino First

Edition. Edition Rajesh Singh

https://textbookfull.com/product/internet-of-things-with-raspberry-pi-
and-arduino-first-edition-edition-rajesh-singh/

textbookfull.com

Sensor Projects with Raspberry Pi: Internet of Things and

Digital Image Processing 1st Edition Guillermo Guillen

https://textbookfull.com/product/sensor-projects-with-raspberry-pi-
internet-of-things-and-digital-image-processing-1st-edition-guillermo-
guillen/
textbookfull.com

Raspberry Pi Home Automation with Arduino 2nd Edition

Andrew K. Dennis

https://textbookfull.com/product/raspberry-pi-home-automation-with-
arduino-2nd-edition-andrew-k-dennis/

textbookfull.com

Some Unusual Topics in Quantum Mechanics Pankaj Sharan

https://textbookfull.com/product/some-unusual-topics-in-quantum-
mechanics-pankaj-sharan/

textbookfull.com
Medusa s Destiny 1st Edition Lacey Carter Andersen

https://textbookfull.com/product/medusa-s-destiny-1st-edition-lacey-
carter-andersen/

textbookfull.com

Skillet School: Cast Iron Skillet and Wok Recipes for

Effortless Cooking 2nd Edition Booksumo Press

https://textbookfull.com/product/skillet-school-cast-iron-skillet-and-
wok-recipes-for-effortless-cooking-2nd-edition-booksumo-press/

textbookfull.com

Forgotten Communities of Telangana and Andhra Pradesh: A

Story of De-notified Tribes Vijay Korra

https://textbookfull.com/product/forgotten-communities-of-telangana-
and-andhra-pradesh-a-story-of-de-notified-tribes-vijay-korra/

textbookfull.com

Labour market and retirement interactions A new

perspective on employment for older workers 1st Edition
Hairault
https://textbookfull.com/product/labour-market-and-retirement-
interactions-a-new-perspective-on-employment-for-older-workers-1st-
edition-hairault/
textbookfull.com

Creating an Effective Management System Integrating Policy

Deployment TWI and Kata 1st Edition Patrick Graupp

https://textbookfull.com/product/creating-an-effective-management-
system-integrating-policy-deployment-twi-and-kata-1st-edition-patrick-
graupp/
textbookfull.com
Advanced Computing and Systems for Security Volume Seven
Rituparna Chaki

https://textbookfull.com/product/advanced-computing-and-systems-for-
security-volume-seven-rituparna-chaki/

textbookfull.com
INTERNET OF THINGS WITH
RASPBERRY PI AND
ARDUINO
Rajesh Singh, Anita Gehlot, Lovi Raj Gupta,
Bhupendra Singh, and Mahendra Swain
 Internet of Things with
Raspberry Pi and Arduino
 Internet of Things with
Raspberry Pi and Arduino

Rajesh Singh
Professor, School of Electronics & Electrical Engineering
Lovely Professional University, India

Anita Gehlot
Associate Professor, School of Electronics & Electrical Engineering
Lovely Professional University, India
Lovi Raj Gupta
Executive Dean
Lovely Professional University, India
Bhupendra Singh
Managing Director
Schematics Microelectronics, India
Mahendra Swain
Assistant Professor
MIET, Jammu, India
CRC Press
Taylor & Francis Group
6000 Broken Sound Parkway NW, Suite 300
Boca Raton, FL 33487-2742

© 2020 by Taylor & Francis Group, LLC

CRC Press is an imprint of Taylor & Francis Group, an Informa business

No claim to original U.S. Government works

Printed on acid-free paper

International Standard Book Number-13: 978-0-367-24821-5 (Hardback)

This book contains information obtained from authentic and highly regarded sources. Reasonable efforts
have been made to publish reliable data and information, but the author and publisher cannot assume
responsibility for the validity of all materials or the consequences of their use. The authors and publishers
have attempted to trace the copyright holders of all material reproduced in this publication and apologize
to copyright holders if permission to publish in this form has not been obtained. If any copyright material
has not been acknowledged please write and let us know so we may rectify in any future reprint.

Except as permitted under U.S. Copyright Law, no part of this book may be reprinted, reproduced, transmitted,
or utilized in any form by any electronic, mechanical, or other means, now known or hereafter invented,
including photocopying, microfilming, and recording, or in any information storage or retrieval system,
without written permission from the publishers.

For permission to photocopy or use material electronically from this work, please access www.copyright.
com (http://www.copyright.com/) or contact the Copyright Clearance Center, Inc. (CCC), 222 Rosewood
Drive, Danvers, MA 01923, 978-750-8400. CCC is a not-for-profit organization that provides licenses and
registration for a variety of users. For organizations that have been granted a photocopy license by the
CCC, a separate system of payment has been arranged.

Trademark Notice: Product or corporate names may be trademarks or registered trademarks, and are
used only for identification and explanation without intent to infringe.

Library of Congress Cataloging-in-Publication Data

Names: Gehlot, Anita, author.

Title: Internet of things with Raspberry Pi and Arduino / by Dr. Anita
Gehlot, Associate Professor, School of Electronics & Electrical
Engineering, Lovely Professional University, India, Dr. Rajesh Singh,
Professor, School of Electronics & Electrical Engineering, Lovely
Professional University, India, Dr. Lovi Raj Gupta, Executive Dean,
Lovely Professional University, India, Bhupendra Singh, Managing
Director, Schematics Microelectronics, India, Mahendra Swain, Assistant
Professor, MIET, Jammu, India.
Description: First edition. | New York, N.Y. : CRC Press/Taylor & Francis
Group, 2019. | Includes bibliographical references and index.
Identifiers: LCCN 2019032830 (print) | LCCN 2019032831 (ebook) | ISBN
9780367248215 (hardback) | ISBN 9780429284564 (ebook)
Subjects: LCSH: Internet of things. | Raspberry Pi (Computer) | Arduino
(Programmable controller)
Classification: LCC TK5105.8857 .G44 2019 (print) | LCC TK5105.8857
(ebook) | DDC 004.67/8--dc23
LC record available at https://lccn.loc.gov/2019032830
LC ebook record available at https://lccn.loc.gov/2019032831

Visit the Taylor & Francis Web site at

http://www.taylorandfrancis.com

and the CRC Press Web site at

http://www.crcpress.com
Contents

Preface.......................................................................................................................xi
Acknowledgments............................................................................................... xiii
Authors....................................................................................................................xv

Section I Introduction

1. Introduction to Internet of Things..............................................................3

1.1 Characteristics of IoT...............................................................................3
1.2 Design Principles of IoT..........................................................................4
1.3 IoT Architecture and Protocols..............................................................5
1.3.1 IoT Architecture.........................................................................5
1.3.2 IoT Protocols...............................................................................6
1.3.2.1 OSI Model.....................................................................6
1.3.2.2 Organizational Levels................................................7
1.4 Enabling Technologies for IoT................................................................9
1.5 IoT Levels................................................................................................ 10
1.6 IoT vs M2M............................................................................................. 11

2. Sensors............................................................................................................. 13
2.1 Sensors Classification............................................................................ 13
2.2 Working Principle of Sensors............................................................... 15
2.3 Criteria to Choose a Sensor.................................................................. 17
2.4 Generation of Sensors........................................................................... 17

3. IoT Design Methodology............................................................................. 19

3.1 Design Methodology............................................................................. 19
3.2 Challenges in IoT Design...................................................................... 20
3.3 IoT System Management....................................................................... 20
3.4 IoT Servers............................................................................................... 21
3.4.1 KAA...........................................................................................22
3.4.2 SeeControl IoT..........................................................................22
3.4.3 Temboo......................................................................................22
3.4.4 SensorCloud..............................................................................22
3.4.5 Carriots......................................................................................22
3.4.6 Xively.........................................................................................22
3.4.7 Etherios...................................................................................... 23
3.4.8 thethings.io............................................................................... 23
3.4.9 Ayla’s IoT Cloud Fabric............................................................ 23
3.4.10 Exosite........................................................................................ 23

v
vi Contents

3.4.11 OpenRemote............................................................................. 23
3.4.12 Arrayent Connect TM.............................................................. 23
3.4.13 Arkessa...................................................................................... 24
3.4.14 Oracle IoT Cloud...................................................................... 24
3.4.15 ThingWorx................................................................................ 24
3.4.16 Nimbits...................................................................................... 24
3.4.17 InfoBright.................................................................................. 24
3.4.18 Jasper Control Center.............................................................. 24
3.4.19 AerCloud................................................................................... 24
3.4.20 Echelon...................................................................................... 25
3.4.21 ThingSpeak............................................................................... 25
3.4.22 Plotly.......................................................................................... 25
3.4.23 GroveStreams........................................................................... 25
3.4.24 IBM IoT...................................................................................... 25
3.4.25 Microsoft Research Lab of Things......................................... 25
3.4.26 Blynk.......................................................................................... 25
3.4.27 Cayenne APP............................................................................ 26
3.4.28 Virtuino APP............................................................................ 26

Section II Basics of Arduino and Raspberry Pi

4. Basics of Arduino.......................................................................................... 29
4.1 Introduction to Arduino....................................................................... 29
4.1.1 Arduino Uno............................................................................. 29
4.1.2 Arduino Mega..........................................................................30
4.1.3 Arduino Nano.......................................................................... 31
4.2 Arduino IDE........................................................................................... 33
4.2.1 Steps to Install Arduino IDE.................................................. 33
4.3 Basic Commands for Arduino............................................................. 37
4.4 LCD Commands.................................................................................... 37
4.5 Serial Communication Commands..................................................... 38
4.6 Play with LED and Arduino................................................................ 38
4.6.1 Sketch......................................................................................... 40
4.7 Play with LCD with Arduino............................................................... 40
4.7.1 Sketch.........................................................................................43

5. Basics of Raspberry Pi.................................................................................. 45

5.1 Introduction to Raspberry Pi............................................................... 45
5.1.1 Raspberry Pi Components...................................................... 45
5.2 Installation of NOOBS on SD Card..................................................... 48
5.3 Installation of Raspbian on SD Card.................................................. 49
5.4 Terminal Commands............................................................................ 51
5.5 Installation of Libraries on Raspberry Pi........................................... 52
5.6 Getting the Static IP Address of Raspberry Pi.................................. 52
Contents vii

5.7 Run a Program on Raspberry Pi........................................................ 57

5.7.1 Editing rc.local........................................................................ 57
5.8 Installing the Remote Desktop Server.............................................. 58
5.9 Pi Camera.............................................................................................. 59
5.9.1 Testing of the Camera............................................................ 59
5.9.2 Raspberry Pi Camera as a USB Video Device.................... 59
5.10 Face Recognition Using Raspberry Pi............................................... 60
5.11 Installation of I2C Driver on Raspberry Pi....................................... 60
5.12 Serial Peripheral Interface with Raspberry Pi.................................63
5.13 Programming a Raspberry Pi............................................................63
5.14 Play with LED and Raspberry Pi.......................................................64
5.14.1 Recipe for LED Blink..............................................................64
5.14.1.1 Recipe for LED Blink Using Function................65
5.15 Reading the Digital Input................................................................... 66
5.15.1 Recipe....................................................................................... 67
5.16 Reading an Edge-Triggered Input..................................................... 67
5.16.1 Reading Switch in Pull-Down Configuration.................... 67
5.16.1.1 Recipe for Pull-Down Configuration................. 68
5.16.2 Reading Switch in Pull-Up Configuration.......................... 69
5.16.2.1 Recipe for Pull-Up Configuration....................... 70
5.17 Interfacing of Relay with Raspberry Pi............................................. 70
5.17.1 Recipe....................................................................................... 71
5.18 Interfacing of DC Motor with Raspberry Pi..................................... 72
5.18.1 Recipe....................................................................................... 73
5.18.2 Recipe to Control One Motor Using Function................... 74
5.19 Interfacing of LCD with Raspberry Pi.............................................. 75
5.19.1 Adafruit Library for LCD...................................................... 76
5.19.2 Recipe with Adafruit Library............................................... 76
5.19.3 Recipe without Library..........................................................77
5.20 Interfacing LCD with Raspberry Pi in I2C Mode............................ 79
5.20.1 Recipe to Interface LCD in I2C Mode.................................. 81
5.21 Interfacing of DHT11 Sensor with Raspberry Pi.............................83
5.21.1 Recipe to Read DHT11 Sensor..............................................85
5.21.2 Recipe to Read DHT11 Sensor and Display Data
on LCD..................................................................................... 85
5.22 Interfacing of Ultrasonic Sensor with Raspberry Pi....................... 86
5.22.1 Recipe to Read Ultrasonic Sensor and Display Data
on LCD..................................................................................... 88
5.23 Interfacing of Camera with Raspberry Pi.........................................90
5.23.1 Configuring the Camera with Raspberry Pi......................90
5.23.2 Capturing the Image with Pi Camera.................................90
5.23.3 Capturing the Video with Pi Camera.................................. 93
5.23.4 Motion Detector and Capturing the Image........................ 95
5.23.4.1 Recipe to Capture Image on Motion
Detection.............................................................96
viii Contents

Section III Interfacing with Raspberry Pi and Arduino

6. Raspberry Pi and Arduino........................................................................... 99

6.1 Install Arduino IDE on Raspberry Pi................................................. 99
6.2 Play with Digital Sensor..................................................................... 100
6.2.1 PIR Sensor................................................................................. 100
6.2.2 Circuit Diagram....................................................................... 101
6.2.3 Sketch........................................................................................ 102
6.3 Play with Analog Sensor.................................................................... 104
6.3.1 Circuit Diagram....................................................................... 104
6.3.2 Sketch........................................................................................ 105
6.4 Play with Actuators............................................................................. 107
6.4.1 DC Motor.................................................................................. 107
6.4.1.1 Circuit Diagram........................................................ 107
6.4.1.2 Sketch.......................................................................... 109
6.4.2 Servo Motor.............................................................................. 110
6.4.2.1 Circuit Diagram........................................................ 111
6.4.2.2 Sketch.......................................................................... 112

7. Python and Arduino with Pyfirmata...................................................... 115

7.1 Python with Arduino.......................................................................... 115
7.2 Controlling Arduino with Python.................................................... 116
7.3 Play with LED....................................................................................... 116
7.3.1 Recipe........................................................................................ 117
7.4 Reading an Arduino Digital Input with Pyfirmata........................ 117
7.4.1 Recipe to Read Pull-Down Arrangement............................ 119
7.4.2 Recipe to Read Pull-Up Arrangement.................................. 119
7.5 Reading the Flame Sensor with Pyfirmata...................................... 120
7.5.1 Program for Reading Active “Low” Flame Sensor............ 121
7.6 Reading an Analog Input with Pyfirmata....................................... 121
7.6.1 Recipe........................................................................................ 122
7.7 Reading the Temperature Sensor with Pyfirmata.......................... 123
7.7.1 Recipe........................................................................................ 124
7.8 Line-Following Robot with Pyfirmata.............................................. 124
7.8.1 Recipe........................................................................................ 125

8. Python GUI with Tkinter and Arduino.................................................. 129

8.1 Tkinter for GUI Design....................................................................... 129
8.2 LED Blink.............................................................................................. 129
8.2.1 Recipe for LED Blinking with Fixed Time Delay................ 131
8.2.1.1 Tkinter GUI for LED Blinking with Fixed
Delay.......................................................................131
8.2.2 Recipe for LED Blinking with Variable Delay..................... 131
8.2.2.1 Tkinter GUI for LED Blinking with
Variable Delay........................................................... 133
Contents ix

8.3 LED Brightness Control.................................................................... 133

8.3.1 Recipe..................................................................................... 133
8.3.2 Tkinter GUI for LED Brightness Control.......................... 134
8.4 Selection from Multiple Options..................................................... 135
8.4.1 Recipe..................................................................................... 136
8.4.2 Tkinter GUI........................................................................... 137
8.5 Reading a PIR Sensor........................................................................ 137
8.5.1 Recipe to Read PIR Sensor.................................................. 137
8.5.2 Tkinter GUI........................................................................... 140
8.6 Reading an Analog Sensor............................................................... 140
8.6.1 Recipe..................................................................................... 141
8.6.2 Tkinter GUI........................................................................... 143

9. Data Acquisition with Python and Tkinter........................................... 145

9.1 Basics.................................................................................................... 145
9.2 CSV File............................................................................................... 146
9.3 Storing Arduino Data with CSV File............................................... 147
9.3.1 Recipe..................................................................................... 148
9.4 Plotting Random Numbers Using Matplotlib............................... 149
9.4.1 Recipe..................................................................................... 150
9.5 Plotting Real-Time from Arduino.................................................... 150
9.5.1 Recipe..................................................................................... 151
9.6 Integrating the Plots in the Tkinter Window................................. 152
9.6.1 Recipe..................................................................................... 152

Section IV Connecting to the Cloud

10. Smart IoT Systems....................................................................................... 157

10.1 DHT11 Data Logger with ThingSpeak Server............................... 157
10.1.1 Installation of DHT11 Library............................................ 157
10.1.2 Steps to Create a Channel in ThingSpeak........................ 157
10.1.3 Recipe..................................................................................... 160
10.2 Ultrasonic Sensor Data Logger with ThingSpeak Server............ 160
10.2.1 Recipe..................................................................................... 161
10.3 Air Quality Monitoring System and Data Logger with
ThingSpeak Server............................................................................. 162
10.3.1 Recipe..................................................................................... 166
10.4 Landslide Detection and Disaster Management System............. 169
10.4.1 Recipe..................................................................................... 171
10.5 Smart Motion Detector and Upload Image to gmail.com............ 173
10.5.1 Configuring Raspberry Pi with Camera and Gmail....... 174
10.5.2 Recipe..................................................................................... 175
Visit https://textbookfull.com
now to explore a rich
collection of eBooks, textbook
and enjoy exciting offers!
x Contents

11. Blynk Application with Raspberry Pi..................................................... 177

11.1 Introduction to Blynk........................................................................ 177
11.1.1 Installing Blynk on Raspberry Pi....................................... 177
11.2 Creating New Project with Blynk.................................................... 178
11.3 Home Appliance Control with Blynk App..................................... 180

12. Cayenne Application with Raspberry Pi................................................ 183

12.1 Introduction to Cayenne................................................................... 183
12.1.1 Getting Started with Cayenne............................................ 183
12.2 LED Blynk with the Cayenne App.................................................. 183

Bibliography......................................................................................................... 187
Index...................................................................................................................... 189
Preface

The Internet of Things provides direct integration of the physical world

with computer-based systems, which results in economic benefits, efficiency
improvements, and reduced human exertions.
The primary objective of writing this book is to provide a platform to the
readers to get started with the Internet of Things with Raspberry Pi and
Arduino along with the basic knowledge of programming and interfacing of
the input/output devices.
The book provides a gradual pace of basic to advanced interfacing and
programming of Arduino and Raspberry Pi. It is comprised of 4 sections
and 12 chapters with a few case studies to make the concept clear and test its
feasibility in solutions to real-time problems.
This book is entirely based on the practical experience of the authors while
undergoing projects with students and industries.

xi
Acknowledgments

We acknowledge the support from nuttyengineer.com, who provided its

products in order to demonstrate and explain how the systems worked. We
would like to thank the publisher for encouraging our ideas in this book and
their support in helping us to manage this project efficiently.
We are grateful to the honorable chancellor (Lovely Professional University)
Ashok Mittal, Mrs. Rashmi Mittal (pro chancellor, LPU), and Dr. Ramesh
Kanwar (vice chancellor, LPU), for their support and constant encourage-
ment. In addition, we are thankful to our family, friends, relatives, col-
leagues, and students for their moral support and blessings.

Dr. Rajesh Singh

Dr. Anita Gehlot
Dr. Lovi Raj Gupta
Mr. Bhupendra Singh
Mr. Mahendra Swain

xiii
Authors

Dr. Rajesh Singh is currently associated with Lovely

Professional University as a professor with more than
15 years of experience in academics. He has received a
gold medal in MTech and honors in his BE degree. His
areas of expertise include embedded systems, robotics,
wireless sensor networks, and Internet of Things.
He has organized and conducted a number of work-
shops, summer internships, and expert lectures for stu-
dents as well as faculty. He has 23 patents in his account.
He has published approximately 100 research papers in referred journals/
conferences. He has been invited as the session chair and keynote speaker to
international/national conferences and faculty development programs.
Under his mentorship, students have participated in national/international
competitions including a Texas competition in Delhi and a Laureate Award
of Excellence in robotics engineering in Spain. Twice in the last four years he
has been awarded the Certificate of Appreciation and the Best Researcher
Award 2017 from the University of Petroleum and Energy Studies for exem-
plary work. He received the Certificate of Appreciation for mentoring the
projects submitted to the Texas Instruments Innovation Challenge India
Design Contest from Texas Instruments in 2015. He has been honored with
the Certificate of Appreciation from Rashtryapati Bhawan for a mentoring
project through the Gandhian Young Technological Innovation Award 2018.
He has been awarded the Young Investigator Award at the International
Conference on Science and Information in 2012. He has published 15 books
in the areas of embedded systems and Internet of Things with reputed pub-
lishers like CRC/Taylor & Francis, Bentham Science, Narosa, GBS, IRP, NIPA,
River Publisher, and RI Publications. He is editor to a special issue published
by the AISC book series at Springer with title Intelligent Communication,
Control and Devices, 2017–2018.

Dr. Anita Gehlot is currently associated with Lovely

Professional University as an associate professor with
more than 10 years of experience in academics. She has
20 patents in her account. She has published more than
50 research papers in referred journals and confer-
ences. She has organized a number of workshops, sum-
mer internships, and expert lectures for students.
She has been invited as session chair and keynote
speaker to international/national conferences and
­faculty development programs.

xv
xvi Authors

She has been awarded with the Certificate of Appreciation from the
University of Petroleum and Energy Studies for exemplary work. She has been
honored with the Certificate of Appreciation from Rashtryapati Bhawan for
a mentoring project through the Gandhian Young Technological Innovation
Award 2018. She has published 15 books in the areas of embedded systems and
Internet of Things with reputed publishers like CRC/Taylor & Francis Group,
Bentham Science, Narosa, GBS, IRP, NIPA, River Publisher, and RI Publications.
She is an editor to a special issue published by the AISC book series at Springer
with the title Intelligent Communication, Control and Devices, 2018.

Dr. Lovi Raj Gupta is the executive dean of the faculty

of Technology & Sciences at Lovely Professional
University. He is a leading light in the field of technical
and higher education in the country. His research-
focused approach and insightful innovative interven-
tion of technology in education has won him much
accolades and laurels.
He holds a PhD in bioinformatics. He received his
M.Tech. in computer-aided design and interactive graphics from IIT, Kanpur,
and received his BE (Hons.) from MITS, Gwalior. Having a flair for endless
learning, he has received more than 20 certifications and specializations
online on Internet of Things (IoT), augmented reality, and gamification
from the University of California at Irvine, Yonsei University, South Korea,
Wharton School, University of Pennsylvania, and Google Machine Learning
Group. His research interests are in the areas of robotics, mechatronics, bio-
informatics, IoT, AI, and ML using tensor flow (CMLE) and gamification.
In 2001, he was appointed assistant controller (technology), ministry of IT,
by the government of India by the honorable president of India in the Office
of the Controller of Certifying Authorities (CCA). In 2013, he was awarded
a role in the National Advisory Board for the What Can I Give Mission—
Kalam Foundation of Dr. APJ Abdul Kalam. In 2011, he received the MIT
Technology Review Grand Challenge Award followed by the coveted Infosys
InfyMakers Award in 2016. He has 10 patents to his account.

Bhupendra Singh is the managing director of

Schematics Microelectronics and provides product
design and R&D support to industries and universities.
He has completed his BCA, PGDCA, M.Sc. (CS), and
M.Tech and has more than 11 years of experience in the
fields of computer networking and embedded systems.
He has published 12 books in the areas of embedded
systems and Internet of Things with reputed publishers
like CRC/Taylor & Francis, Bentham Science, Narosa,
GBS, IRP, NIPA, River Publisher, and RI Publications.
Authors xvii

Mahendra Swain is presently associated with MIET,

Jammu, as assistant professor. He has completed his
BTech in ECE from Centurion University of Technology
and Management, Bhubaneswar, and M.Tech from
Lovely Professional University. He has published vari-
ous research articles and attended national and interna-
tional conferences in the fields of embedded systems
and Internet of Things. He has chosen electrical and
communication engineering with an intense urge
to delve into challenging fields, such as embedded
­systems, wireless communication, electronic product
development, and IoT.
 Section I

Introduction
Visit https://textbookfull.com
now to explore a rich
collection of eBooks, textbook
and enjoy exciting offers!
1
Introduction to Internet of Things

1.1 Characteristics of IoT

Internet of Things (IoT) can be used to design products for businesses. It facil-
ities to add the valuable feature to the businesses, where the IoT framework is
designed to connect the information from devices which are interconnected.
The process has been classified into five phases. The first phase is the “create
phase,” where sensors collect the data from the environment. This data can
generate the information for the business. Second is “communicate phase,”
where data generated in the first phase are communicated to the required
destination. Third is the “aggregate phase,” where collected data over the
network are aggregated by the device itself. Fourth is “analyse phase,” where
aggregated data are used to generate patterns and use it to control and opti-
mize the process. Fifth is the “act phase,” where necessary actions are taken
on the basis of information extracted from the aggregated data.
The characteristics of IoT may vary from one domain to other. A few char-
acteristics are listed as follows:

1. Intelligence: IoT is treated as smart due to the integration of hard-

ware, software, computational capability, and algorithms. The intel-
ligence feature in an IoT system establishes a great capability of
responding in an intelligent way to situations in order to carry out
specific tasks. IoT provides a standard input method in the form of a
graphical user interface, which also makes it user friendly.
2. Connectivity: Connectivity brings objects together over IoT. It is
important, as connectivity contributes to the collective intelligence
of the system. It enables network accessibility and compatibility of
the objects. New opportunities could be generated in the recent mar-
ket by connecting smart devices by the networking.
3. Dynamic nature: IoT is dynamic in nature, as it is capable of collect-
ing data from devices, which may change dynamically, for example,
a change in temperature or speed.

3
4 Internet of Things with Raspberry Pi and Arduino

4. Enormous scale: The number of connected devices over IoT is very

large. The data management for such large number of devices is
even more critical. But the complexity does not affect the number of
objects connected to IoT day by day.
5. Sensing: The sensor is the most important part of an IoT network.
It detects or measures the environmental changes to generate the
data. The sensing technologies provide true information regarding
physical quantities in the environment.
6. Heterogeneity: IoT devices designed using various hardware frame-
works and networks can communicate over different networks.
Features like modularity, scalability, extensibility, and interoperabil-
ity play key design roles in IoT.
7. Security: IoT devices are susceptible to cyberattack. There is a high
level of transparency and privacy issues with IoT. It is important to
secure the end objects, the networks, and the data that are trans-
ferred over the network.

There is a wide range of technologies incorporated with IoT to support its

successful functioning. IoT creates values and supports human beings to
make their lives better.

1.2 Design Principles of IoT

In the near future, everyday lives will be filled with more intelligent devices.
Designing IoT devices and networks has challenges to be addressed, which
includes connecting different types of physical devices, collecting data,
extracting meaningful information, and fulfilling different needs at the level
of industries and home.
A few of the design principles for IoT devices and networks are as follows:

1. Focus on value: To start with IoT design, it is important to under-

stand the types of features that need to be included. The challenges
and barriers need to be understood before adopting new technolo-
gies. The designer needs to dig out the user’s need and acceptabil-
ity of the product. The order of features also needs attention in any
design process.
2. Holistic view: IoT product consists of multiple devices with dif-
ferent capabilities. The solution may also have a cooperation with
multiple service providers. It is not enough to design only one end
device; the designer needs to take a holistic view across the com-
plete system.
Introduction to Internet of Things 5

3. Safety first: The consequences of avoiding safety in IoT products

can be very serious due to direct connection of devices with the real
world. Also, building trust must be one of the main drives among
designers. Because IoT is a combination of hardware, software, and
network, any situation of occurring error needs to addressed. In the
event an error situation can’t be avoided, the feature of communicat-
ing the error to the user may build a trust. It is important to make
users’ data secure and safe, to build a trust towards IoT.
4. Consider the context: IoT solutions directly deal with the real world,
where many unexpected things happen at a time when the user
should feel safe. IoT solutions should be capable of handling chang-
ing environmental situations, such as a change in temperature. Also,
an IoT device can have multiple users, unlike a smartphone, so this
context needs to be addressed.
5. Strong brand: To handle adverse conditions such as device failure,
building a strong brand is very important among users. When users
feel connected with a brand, they are more forgiving and are more
likely to keep the products.
6. Prototyping: An IoT solution is a combination of both hardware and
software, and both have different life spans. But in IoT, the solution
needs to be aligned. IoT hardware and software are hard to upgrade
once they are placed at a location. So, the prototyping and its itera-
tion are the solution before actual finalizing the product to launch.
7. Use data responsibly: An IoT solution generates tons of data during
its life span. However, the idea is not to hold all the data but instead
to identify the data points that are required to make the solution
functional and useful. So, the possibility of data sciences comes in
here. Data science provides a solution to reduce user friction. It can
be used to interpret meaningful signals and automate repeated
context-dependent decisions.

1.3 IoT Architecture and Protocols

1.3.1 IoT Architecture
IoT architecture is comprised of the following components:

1. Thing: IoT is interconnected with various sensors to collect the data

and actuators to perform actions corresponding to the commands
received from the cloud.
2. Gateway: It is used for data filtering, preprocessing, and communi-
cating it to the cloud and vice versa (receiving the commands from
the cloud).
6 Internet of Things with Raspberry Pi and Arduino

3. Cloud gateway: It is used to transmit data between the gateways

and IoT central servers.
4. Streaming data processor: It distributes the data coming from sen-
sors to the relevant devices connected in network.
5. Data lake: It is used to store all defined and nondefined data.
6. Big data warehouse: It is used for collecting valuable data.
7. Control application: It is used to send commands to the actuators.
8. Machine learning: It is used to generate models by applying algo-
rithms on data, which can be used to control applications.
9. User application: It enables the users to monitor the data and make
decisions on controlling connected devices.
10. Data analytics: It is used for manual data processing.

1.3.2 IoT Protocols

1.3.2.1 OSI Model
The OSI (Open Systems Interconnection) model for IoT protocols, as shown
in Figure 1.1, includes five layers: physical layer, link layer, internet layer,
transport layer, and application layer.
The physical layer is comprised of devices, objects, and things. The link
layer operates on protocols like IEEE 802.15.4, IEEE 802.11, IS/IEC 18092:2004,
Bluetooth, ANT, NB-IoT, EC-GSM-IoT, ISA100.11a, EnOcean, and LTE-MTC.
The internet layer protocols are 6LoWPAN, IPv6, uIP, and NanoIP. The trans-
port layer protocols are CoAP, TCP, UDP, MQTT, XMPP, AMQP, LLAP, DDS,
SOAP, and DTLS. The application protocols are JSON-IPSO, REST API
objects, and binary objects.

Application
RES TAPI, JSON-IPSO objects, Binary objects
layer
Transport
layer CoAP, MQTT, XMPP, AMQP, LLAP, DDS, SOAP, UDP, TCP, DTLS

Internet layer 6LoWPAN, IPv6, uIP, NanoIP

IEEE802.15.4, IEEE802.11, ISO/IEC 8092:2004, NB-IoT,

Link layer
EC-GSM-IoT, Bluetooth, ANT, ISA100.11a, EnOcean, LTE-MTC

Physical
layer Devices, objects, things

FIGURE 1.1
OSI model for IoT protocols.
Random documents with unrelated
content Scribd suggests to you:
Dat de menschen, die zich Nîrwana niet konden voorstellen, zich zelve een soort van hemel
zijn gaan verbeelden, met de boeddha’s als bevolking, en van buitensporige pracht, is
verkeerd en absoluut in strijd met het essentieele boeddhisme, maar overigens verklaarbaar
evenals de traditioneele met poorten omringde en met muziekmakende engelen bevolkte
hemel der burgerluidjes in strijd is met Jezus’ leer. Men moet vooral geen puur boeddhisme
uit dit stukje willen halen. De figuren van Kwan-Yin en Saam-Poo-Hoet, en de Lôhàns zijn
echte boeddhistische, maar zij zijn natuurlijk verkeerd gebruikt in deze Chineesche
voorstelling van den hemel, hoe grootsch artistiek die overigens ook is. ↑
3 Ló-Hàn is het Chineesche woord voor Arhats, adepten (ongeveer hetzelfde als
Mahatma’s). Uitweiding is hier misplaatst en zou te ver voeren. ↑

Aan

FREDERIK VAN EEDEN

IN REVERENTIE EN VRIENDSCHAP.
WU WEI
 EEN FANTAZIE1, NAAR AANLEIDING VAN LAO
TSZ’S FILOSOFIE.
De volgende studie over Lao Tsz’s „Wu Wei” moet volstrekt niet worden
opgevat als eene vertaling, of zelfs maar eene vrije navolging van dien
filosoof. Ik heb eenvoudig getracht de essence van zijne wijsheid zuiver te
behouden in mijn stuk. Mijne opvatting van het woord Tao en het woord
Wu Wei is geheel en al verschillend van die der meeste sinologen, als
Stanislas Julien, Giles en Legge, die het werk Tao Teh King hebben
vertaald.

Het is hier niet de plaats, mij hierover te rechtvaardigen, maar ik ben elders
daartoe bereid. Uit mijn stuk zelf zal wel het duidelijkst blijken of mijne
opvatting wijsheid is of dwaling. Laat ik er toch vooral op wijzen, dat ik
slechts heel enkele, essentieele waarheden direct van Lao Tsz’ vertaald geef,
en het andere voor het grootste deel een zelf doordacht doorwerken is op
zijne weinige gegevens. In Lao Tsz’s kort, uiterst simpel boek, waarin de
woorden als ’t ware tot hunne oorspronkelijke beteekenis zijn
gecondenseerd, somtijds geheel verschillend van dezelfde woorden in een
ander werk2, is maar heel weinig te vinden, maar dat weinige is dan ook
evangelie. Lao Tsz’s werk is geene verhandeling over zijne filosofie, maar
bevat enkel de simpele waarheden waartoe zijne—niet nedergeschreven—
filosofie hem gebracht heeft. Hij geeft geen vormen of lichamen, maar
essences.

Mijn stuk is doordrongen van die essence, maar is niet eene vertaling van
Lao Tsz’. Alle vergelijkingen, b.v. die met het landschap, met de zee, met de
wolken, staan nergens in Lao Tsz’. Ook heeft hij nooit over Kunst, en niet
afzonderlijk over Liefde gesproken. Ik heb over dit alles in het breede
geschreven, luid gezegd de denkingen en mijmeringen mijner ziel, die
bewogen was door het lezen van Lao Tsz’s sereene filosofie. Daardoor komt
het, dat dit stuk misschien veel meer van mijzelven bevat dan ik weet, maar
dan van mijzelven zooals ik ben bewogen door de emotie, die van Lao Tsz’
kwam.

Ik heb geen gebruik gemaakt van andere dan Chineesche werken over Lao
Tsz’, en nog maar zeer weinig. Toen ik later de Engelsche en Fransche
vertalingen las verwonderde het mij, hoe verward en onbegrijpelijk deze
boeken waren. Ik heb mijne eenvoudige opvatting er van behouden, en kon
niets aan mijn werk veranderen, omdat ik de waarheid er van in mij voelde
zoo simpel en natuurlijk als een geloof.

I.

Tao.

Ik was in den tempel Shien Shan, op een klein eilandje in de Chineesche

zee, een paar uren varens van de havenstad Hā Tó̱ . Van het Westen kwamen
twee rijen bergen zacht naar het eilandje toe, dat in hun midden lag, in de
stille samenvloeiing van hunne omlijningen. In het Oosten was de oceaan,
eindeloos. De tempel staat hoog tegen rotsen geleund, in de schaduw van
breede boeddha-boomen.

Het eilandje wordt weinig bezocht. Somtijds komen er visschers ankeren

die, gevlucht voor een naderenden typhoon, niet meer de havenstad konden
bereiken. Waarom de tempel staat op deze eenzame plek weet niemand,
maar hij is er sedert eeuwen, en heeft dus een heilig recht van bestaan.
Vreemdelingen komen er weinig, en er leven een klein honderdtal van arme
menschen, die daar wonen omdat hun voorouders er gewoond hebben.

Ik was er heengegaan in de hoop van er een ernstig man te vinden, van wien
ik leeren kon. Meer dan een jaar had ik de tempels en kloosters in den
omtrek afgereisd, zoekende naar serieuze priesters, die mij konden zeggen
wat in de oppervlakkige boeken over Chineeschen godsdienst niet stond,
maar overal was ik terecht gekomen bij onwetende en domme schepsels,
die voor beelden knielen, van welke zij de symboliek niet begrijpen, en
vreemde Sûtra’s opdreunen, van welke zij geen enkel woord verstaan3. En
ik had al mijne kennis moeten verzamelen uit slecht vertaalde boeken, die
door de Europeesche geleerden nog erger bedorven waren dan door de
Chineesche literatoren, wien ik om raad vroeg.

Eindelijk hoorde ik een ouden Chinees iets mompelen van „de Wijze van
Shien Shan”, die de geheimen van Hemel en Aarde wist.

En zonder veel verwachting was ik over zee gegaan, om den Wijze te

bezoeken.

De tempel was dezelfde als zoovele anderen, die ik gezien had. Smerige
priesters waren neergehurkt op den drempel, in hunne vuilgrijze gewaden,
en zagen mij dom-lachend aan. De beelden van Kwan-Yin, en Çakyamuni,
en Sam Pao Fu waren onlangs hersteld, en glommen van allerlei schelle
kleuren, die hunne vroegere schoonheid geheel bedierven. De vloer was
bedekt met vuil stof en sinaasappelschillen en stukken suikerriet. En eene
muffe lucht benauwde mijn borst.

Ik sprak een der priesters aan, en zeide:

„Ik ben gekomen om den ouden Wijze te zien. Is hier een oude Wijze? Hij
wordt bijgenaamd Lao Tsz’.”

En hij antwoordde met een verwonderd gezicht:

„Lao Tsz’ is op de rots, in het bovenste paviljoen. Maar hij houdt niet van
barbaren.”

Ik antwoordde kalm:

„Wilt ge mij bij hem brengen, Bikshu, voor een dollar?”

Hij keek begeerig op, maar schudde het hoofd, en zeide:

„Ik durf niet. Ga maar zelf.”

De andere priesters grinnikten, en boden mij thee aan, om een goede

aalmoes te krijgen.

Ik ging heen, en beklom de rots. Na een half uur gegaan te zijn kwam ik op
den top, waar een steenen, vierkanten kluisje stond. Ik klopte op de deur. Ik
hoorde iemand een grendel verschuiven.

De Wijze stond voor mij, en zag mij aan.

En het was eene Openbaring.

Het was of ik een groot Licht zag; een licht, dat niet verblindde, maar rust
gaf. Hij was zoo groot en recht als een hooge palm. Zijn gezicht was zoo
kalm als een avondstond met stil maanlicht en roerlooze boomenkruinen.
Zijn geheele lichaam was zoo statig als de Natuur, zoo mooi van eenvoud,
zoo van-zelf opgerezen als een berg of een wolk. Er was een heiligheid om
hem als om een landschap, als in plechtige schemering de ziel daarvan
afglanst in het late licht en in den devoten dichter een gebed opruischt.
Zijne oogen zagen diep in mij, en ik voelde mij bevreesd bij dien blik, en
zag mijn arme leven in al zijn kleinheid. Ik kon geen woord zeggen, en
voelde zwijgend zijn licht in mij gaan.

Hij hief de hand op, met een gebaar, zooals een bloem beweegt, en stak hem
mij toe, in gulle overgave. Hij sprak, en zijn stem was zachte muziek, als
van wind in bladeren:

„Ik groet u, vreemdeling. Wat komt gij zoeken bij mij, ouden man?”

Ik antwoordde deemoedig:

„Ik kom een’ Meester zoeken. Ik wil de rechte Leer vinden, om een goed
mensch te worden. Ik heb lang, lang gezocht in dit schoone land, maar het
volk is als dood, en ik ben even arm als te voren.”
„Dat is niet zoo heel goed,” zeide de Wijze. „Gij moet niet zoo heel goed
willen zijn. Gij moet er niet al te veel naar zoeken, want dan vindt ge de
ware Wijsheid nooit. Weet gij niet hoe de Gele Keizer zijne wonder-parel
weervond? Ik zal het u vertellen.

„De Gele Keizer4 zwierf eens ten Noorden van het Roode Meer, en beklom
de toppen van het K’un-Lun gebergte. Toen hij naar het Zuiden terugkeerde
verloor hij zijne wonder-parel. Hij gebood zijn Verstand om haar terug te
vinden, maar verkreeg niets. Hij gelastte het Gezicht om haar terug te
vinden, maar kreeg niets. Hij gebood Woorden om terug te vinden, maar
kreeg haar niet. Ten laatste gebood hij Niets, en Niets kreeg haar. „Hoe
vreemd!” riep de Gele Keizer uit, „dat Niets haar kon krijgen!” Begrijpt gij
mij wel, jonge man?”

Ik antwoordde: „Ik geloof, dat deze parel zijn ziel was, dat wetenschap,
gezicht en spraak de ziel eer verduisteren dan in het licht brengen. En dat de
ziel alleen in absolute Rust weer aan den keizer bewust werd. Is dit zoo,
mijn Meester?”

„Goed zoo. Ge hebt het gevoeld zoo als het is. En weet ge ook, van wien dit
schoone verhaal is?”

„Ik ben jong en onwetend. Ik weet het niet.”

„Het is zoo verteld door Chuang Tsz’, den discipel van Lao Tsz’, den
grootsten Wijze van China. Het zijn noch Confucius, noch Mencius die de
reinste Wijsheid hebben gezegd in dit land. Lao Tsz’ was de grootste, en
Chuang Tsz’ was zijn apostel. Ik weet, gij vreemdelingen hebt een soort van
welwillende bewondering, zelfs voor Lao Tsz’, maar ik geloof niet, dat
velen onder hen weten, hoe deze de puurste mensch was, die ooit ademde
onder den hemel. Hebt gij den Tao Teh King gelezen, en hebt gij wel eens
nagedacht, wat hij bedoelde met Tao?”

„Ik zou zeer gelukkig zijn als mijn oude Meester mij wel zou willen
zeggen, wat Tao is.”
„Ik geloof5, dat ik u wel leeren mag, jonge man. Ik heb sedert jaren geen
leerling gehad, en ik zie in uwe oog en geen nieuwsgierigheid, maar
zuiveren wil naar wijsheid, om uwe ziel te bevrijden. Hoor dus. Tao is
eigenlijk niets anders dan wat gij, vreemdelingen, God noemt. Tao is het
Eéne. Het Begin en het Einde. Het omvat alles, en alles keert er toe terug.
Lao Tsz’ schreef in het begin van zijn Boek het karakter Tao. Maar wat hij
bedoelde, het Aller-Hoogste, het Eéne, kan geen naam hebben, kan niet
verklankt worden door een klank, omdat het Eén is juist. Evenmin kan uw
God God heeten.—Wu—Niets—dít is de Tao.—Gij begrijpt mij niet? Hoor
maar verder. Er is dus iets absoluut Reëels, beginloos, eindeloos, dat wij
niet kunnen vatten, dat dus voor ons Niets is. Wat wij wèl begrijpen kunnen,
het voor ons dus betrekkelijk reëele, is in werkelijkheid maar een schijn; het
is een gevolg, een geboorte van het absoluut Reëele, omdat tot dat Reëele
alles terugkeert, en alles er uit is voortgekomen. Maar niet in-zich-zelve zijn
de voor ons reëele dingen reëel. Wat wij Zijn noemen, is dus eigenlijk niet
Zijn, maar wat wij Niet-Zijn noemen, is juist Zijn. Wij leven dus in groote
duisternis. Wat wij reëel denken is niet-reëel, en toch komt het uit het reëele
voort, want het Reëele is Alles. Welnu, alle Zijn, en ook alle Niet-Zijn, is
dus eigenlijk Tao. Maar onthoudt hierbij vooral, dat Tao maar een woord-
klank is, door een mensch gezegd, en het eigenlijke Tao onnoembaar is.
Alle door de zintuigen waarneembare dingen, en alle begeerten van het hart
zijn onreëel. Tao is het Begin van Hemel en Aarde. Eén baarde Twee. Twee
baarde Drie. Drie baarde millioenen dingen. En millioenen dingen keeren
tot Eén terug.

„Indien gij dit goed onthoudt, jonge man, zijt gij binnen de eerste poorten
der wijsheid getreden. Gij weet dan, dat Tao de oorsprong van alles is. Van
de boomen, en de bloemen, en de vogelen. Van de zee, en de woestijn, en de
rotsen. Van licht en donker. Van warmte en koude. Van den dag en den
nacht. Van leven en dood. Van winter en zomer. Van uw eigen leven.
Werelden vergaan, en oceanen verdampen in de eeuwigheid. Een mensch
heft het hoofd op uit het duister, lacht in ’t vage licht, en vergaat. Maar in ál
deze wisselingen was het Eéne. In alles is Tao. Uwe ziel in essentie is Tao.
Ziet gij de wereld vóór u, jonge man?”

En hij wees met een statig gebaar over de zee.

De bergen aan weerszijden stonden zeker, met groote energie in de lucht.
Zij waren als krachtige gedachten, welbewust uitgehouwen. In de verte
werden zij teerder, en droomden weg in vage horizonnen van licht en lucht.
Op een’ heel hoogen top stond eenzaam een boompje, zachtneigend, met
bladertjes heel fijn tegen het licht. De avond begon te vallen. Een vage
liefde daalde rustig neder van de hemelen. Er begon ook zacht rood op te
droomen, en de blauwe bergen stonden er licht tegen, met een wonderen
glans van zaligheid. De lijnen om hen werden duidelijker. Overal zacht,
hoog opgaan, en dan heel statig rechtop blijven, als een welbewuste
vroomheid. En de zee kwam langzaam, langzaam aandrijven, in een stil-
zwevend glijden. Het rustige, zekere aankomen van een eindeloosheid. En
dan een klein scheepje, met een teêr gloeiend, gouden zeiltje, dat kwam
onbevreesd, heel klein, en heel liefdevol aan in dat immens groote. Het was
alles absoluut zuiver, zonder eenige slechtheid.

En ik sprak, met een vreemde, hooge vreugde:

„Ik voel het nu, o Meester! Overal is het, wat ik zoek. Ik had het niet zoo
héél ver moeten zoeken, want het was vlak bij mij. Overal is wat ik zoek,
wat ikzelf ook ben, wat mijn ziel is. Het is zoo vertrouwd als mijn zelf.
Alles is Revelatie. Overal is God. Tao is in álles.”

„Goed zoo, jonge man. Maar verwar het niet. In wat gij ziet is Tao. Maar
Tao is niet wat gij ziet. Gij moogt vooral niet denken, dat gij Tao zoudt
kunnen aanschouwen met uwe oogen. Noch zal het vreugde wekken in uw
hart, noch zullen er uwe tranen van vloeien. Want al uwe gevoelens en
emoties zijn betrekkelijk en niet reëel. Maar hierover wil ik op het
oogenblik nog niet verder praten. Gij staat nog maar voor de eerste Poort,
en gij ziet nog maar het eerste uchtendgloren van het licht. Dat gij weet hoe
Tao in alles is, is reeds veel. Het zal uw leven natuurlijker maken en
vertrouwder. Want, geloof me, gij ligt in de omarming van Tao als een kind
in moeders omhelzing. Gij zult er zoo heel ernstig door worden, want gij
zult u overal voelen nog heiliger dan een vroom priester in een tempel. Gij
zult ook niet vervaard meer zijn voor de wisseling der dingen, voor leven en
dood. Want gij weet èn leven èn dood zijn uit Tao. En het is zoo eenvoudig,
dat Tao, dat u in het leven omringde, ook na den dood even eindeloos om u
heen zal zijn. Zie naar het landschap voor u! De boomen, de bergen, de zee
zijn uwe broeders, en ook de lucht en het licht. Ziet ge, hoe de zee daar
aankomt? Zoo van-zelf, zoo natuurlijk, zoo omdat-het-nu-eenmaal zóó
moet. Ziet gij het boompje neigen, uwe lieve zuster, en ziet ge hoe teêr en
eenvoudig al die bladertjes doen? Dan zal ik u vertellen van „Wu Wei”6,
van „Niet-Doen,” van „Van-Zelf-Gaan” op den adem van uwe beweging,
zooals die uit Tao is geboren. De menschen zouden ware menschen kunnen
zijn als zij hun leven van-zelf lieten gaan zooals de zee gaat, zooals de
natuur bloeit, in de simpele mooiheid van Tao. Er is in elk mensch een
drang van beweeg, die uit Tao is gekomen, en hem weer tot Tao wil
terugvoeren. Maar de menschen worden verblind door hunne zintuigen, en
hunne begeerten. Zij willen lust, verlangen, haat, roem, en rijkdom. Zij
bewegen fel als groote stormen, en hun gaan is een woest opstijgen, en wild
weer neervallen. Zij houden zich vast aan alles, wat on-reëel is. Zij willen
veel te veel om het Eéne te willen. Zij willen ook wijs zijn, en goed, en dit
is het ergste. Zij willen te veel weten. Maar het éénige Heil is: de terugkeer
tot onzen Oorsprong. In ons is Tao. Tao is Rust. Wij kunnen alleen tot Rust
komen door niet te verlangen, ook niet naar goedheid of wijsheid. O! Al dat
verlangen om te weten wat Tao is. En dat droeve werk van woorden om het
te zeggen, om het te vragen. De ware Wijze betracht de Leer die zonder
woorden is, die ongesproken blijft.7 En wie zou ooit Tao kunnen uitzeggen.
Die weten (wat Tao) is spreken het niet uit, wie het uitspreken weten het
niet.8 Ook ik zal u niet zeggen wat Tao is. Gij moet dat zelf gaan vinden
door u vrij te maken van alle begeerten en emoties en dan Van-zelf te leven,
zonder onnatuurlijke actie. Gij moet zacht naar Tao heenedrijven, zoo egaal
en rustig als daar de vlakke, groote oceaan beweegt. Zij beweegt niet omdat
zij wil bewegen, omdat zij weet dat het wijs of goed is om te bewegen. Zij
beweegt vanzelve, en weet het zelve niet. Zoo zult gij in luchte zweving
naar Tao verglijden, en gij zult het niet weten als gij aangekomen zijt, want
dan zult gij Tao zelve zijn.”

De Wijze hield even op, en keek mij zacht aan. Zijn oogenlicht was zoo
rustig als een stille egaal-blauwe hemel.

„Vader,” zeide ik, „wat gij mij zegt is schoon als de zee. En het lijkt wel zoo
eenvoudig als de natuur. Maar het is niet zoo heel eenvoudig voor den
mensch om zoo in rustig niets-doen zacht naar Tao te verglijden.”

„Verwar niet woorden met elkaar,” antwoordde hij. „Met niets-doen, Wu

Wei, bedoelde Lao Tsz’ niet gewone inactie, zoo maar lui zijn, en de oogen
sluiten. Hij bedoelde inactie van aardsche beweging. Van begeerten, en
verlangens naar onreëele dingen. Maar hij bedoelde actie van reëele dingen.
Hij bedoelde een zeer krachtige beweging van de ziel, die uit het donker
lichaam moet bevrijd worden als een vogel uit een kooi. Hij bedoelde
toegeven aan den drang in u van binnen, aan de beweging die u door Tao is
gegeven, en die uwe ziel naar Tao geleidt. En, geloof me, die beweging is
zoo natuurlijk, als die van deze wolk boven ons.”

Boven onze hoofden, hoog in het blauwe, waren gouden wolken, die
langzaam afdreven naar de zee. Zij glansden wonderrein, van een heel
hooge, pure liefde. Zacht, zacht droomden zij voort.

„Straks zijn zij vergleden in de eindeloosheid van den hemel,” zeide de

Wijze, „en gij zult niets meer zien dan het eeuwige blauw. Zóó zal uwe ziel
in Tao verdroomen.”

„Mijn leven is vol zonden,” antwoordde ik. „Ik ben zwaar beladen van
duistere begeerten. En zóó zijn mijne donkere medemenschen. Hoe kan dit
ooit zoo goud-licht, in allerzuiverste essence naar Tao heendrijven? Het is
zwaar van slechtheid, en zinkt terug in het droeve slijk.”

„Geloof dit niet, geloof dit niet,” sprak de Wijze, en hij lachte zacht, vol
genade en liefde. „Géén mensch kan Tao vernietigen, en in allen blinkt de
ziel in ondoofbaren glans. Denk niet dat der menschen slechtheid zóó groot
en sterk is. In allen leeft de onsterflijke Tao, in wijzen en dichters, in
moordenaars en hoereerders. Zij dragen een onverbreekbaren schat met zich
om, en géén is beter dan de ander. Gij kunt den een niet lief hebben boven
den ander, gij kunt niet den eenen zegenen en den ander verwerpen. Zij zijn
in essentie gelijk als twee zandkorrels op deze rots. En géén van allen zal
eeuwiglijk uit Tao verbannen zijn, want zij dragen allen Tao met zich om.
Hunne zonden zijn bedriegelijk, als vage nevelen. Hunne daden zijn een
valsche schijn, en hunne woorden vergaan als ijle droomen. Zij kunnen niet
slecht zijn, zij kunnen ook niet goed zijn. Zij worden onweêrstaanbaar naar
Tao gedreven, als een droppeltje water hier beneden naar de groote zee. Het
kan alleen bij den een wat langzamer gaan dan bij den ander. Maar wat zijn
eenige honderden eeuwen in de oneindigheid? Arme jongen! Heeft uwe
zonde u dan zoo bang gemaakt? Dacht gij uwe zonde dan sterker dan Tao?
Dacht gij de zonden der menschen sterker dan Tao? Gij hebt te goed willen
zijn, en daardoor te veel uwe slechtheid gezien. Gij hebt de menschen te
goed willen zien, en zijt toen verkeerdelijk bedroefd door hunne slechtheid.
Maar dit alles is schijn. Tao is niet goed en Tao is niet slecht. Want Tao is
Reëel. Tao alleen is. En alle onreëele dingen leven een schijnleven van
contrasten en betrekkingen, maar zij bestaan niet in-zich-zelf, en zijn zeer
bedriegelijk. Wil dus vooral niet goed zijn, en vind u niet slecht. Wu Wei—
niet Doende, u van zelf latende gaan—dit moet gij zijn. Niet slecht en niet
goed, niet klein en niet groot, niet laag en niet hoog. En dán eerst zult gij
werkelijk Zijn, als gij—in dezen zin—Niet-Zijt. Als gij maar eerst vrij zijt
van al uwen schijn, van al uwe begeerten en verlangens, dan zult gij vanzelf
gaan, zonder te weten dat gij gaat, en gij zult naar Tao heenedrijven op de
luchte beweging die uw reinste en eenig reëele levensprincipe is, zoo licht
en zoo onbewust als de gouden wolken boven uw hoofd vergleden zijn in
de hemelen.”

Ik voelde mij opeens veel vrijer dan te voren. Het was geen vreugde, geen
geluk. Het was eene zachte uitspreiding, een uitspansel in mij van groote
horizonnen.

„Vader,” sprak ik, „ik dank u. Uwe woorden vol Tao geven mij reeds eene
beweging, die ik mij niet verklaren kan, maar op welke ik mij zacht voel
drijven. Hoe wonderbaarlijk is Tao! Ik heb dit met al mijne wijsheid, met al
mijn weten nooit gevoeld.”

„Houd op met dit willen naar wijsheid,” zeide de Wijze. „Wil niet te veel
weten, en gij zult later van-zelf weten. Door niet-natuurlijke actie verkregen
weten leidt u af van Tao. Zoek niet te veel alles te weten van de menschen
en dingen om u heen, en vooral niet van hunne betrekkingen en contrasten.
Zoek ook vooral niet te veel naar geluk, en wees niet te bang voor ongeluk.
Want geen van beide zijn reëel. Noch is vreugde reëel, noch leed. Kunt gij u
Tao voorstellen als leed, als vreugde, als geluk, als ongeluk, dan zou het Tao
niet zijn, want Tao is één, en kan geen contrast hebben. Chuang Tsz’ zeide
dit zoo eenvoudig: „Het opperste Geluk is géén Geluk.” En ook de smart
zal voor u weg zijn. Gij moet vooral niet denken dat smart een reëel ding is,
een essentieel principe van het bestaande, dus van uw leven. Uw smart zal
ééns van u gaan, zooals de nevelen van de bergen glijden. Want gij zult
eenmaal zien, dat al het bestaande heel natuurlijk, en vanzelf is, en alle
groote dingen, die u zoo lang droef en duister hebben geschenen zullen Wu-
Wei, heel eenvoudig, Niet-Doende, dat is, niet wonderlijk, expresselijk,
toevallig Doende voor u zijn. Want alles is uit Tao, alles is een natuurlijk
deel van het groote stelsel, dat uit één principe is voortgekomen. Dan kan
niets u meer bedroeven en niets u meer verblijden. Niet lachen zult gij, en
niet weenen. Ik zie u twijfelend kijken, alsof gij mij te hard vindt, te koud.
Maar als gij wat verder zijt, zult gij zien, dat het geheel volgens Tao is, als
gij zoo zijt. Want, leed ziende, zult gij weten hoe het eens verdwijnen moet,
omdat het onreëel is, en vreugde ziende, zult gij gaan begrijpen, hoe die nog
maar heel primitieve vreugde is, die gebonden is aan omstandigheden en
tijd, en alleen door haar contrast met leed schijnbaar bestaat. Een lief
mensch ziende zult gij het natuurlijk vinden, dat hij zoo is als hij is, en
voorgevoelen, hoe veel beter hij eenmaal worden zal als hij niet eens meer
lief en goed is. En een’ moordenaar zult gij aanzien met rustige oogen,
vooral zonder te veel menschelijke liefde, vooral zonder haat, want hij is
uw gelijke in Tao, en géén zijner zonden kan Tao in hem vernietigen. Als gij
Wu Wei, Niet-Zijnd, in den gewonen, menschelijken zin, kunt zijn, kunt gij
eerst recht Zijn, en gij zult zoo kalm en vanzelf door uw leven glijden als de
eindelooze zee vóór ons. Niets zal uwe rust verstoren. Uw slaap is
droomeloos, en gij zult geen zorgen hebben over wat ge u bewust wordt9.
Gij zult in alles Tao zien, gij zult één zijn met al het bestaande, en de
geheele natuur als een goed vertrouwde, als uw eigen zelf om u heen zien.
En, kalm aannemend de wisselingen van dag en nacht, van leven en dood,
zult gij door deze wisselingen van-zelf heenglijdend, eenmaal binnengaan
in Tao, waar géén verandering meer is, en waaruit gij eenmaal gekomen zijt
even puur als gij er weer heenedreeft.”

„Vader, wat gij zegt is zoo simpel, en ik moet het van-zelf wel gelooven.
Maar ik heb het leven nog zoo lief! En ik ben bang voor den dood. Ik ben
bang ook voor den dood van mijne vrienden, en mijn vrouw, en mijn kind.
De dood lijkt mij zoo somber en zwart. En licht, licht is het leven, met de
zon, en de blinkende, groene aarde vol bloemen.”

„Dat is, omdat gij nog niet recht voelt, hoe van-zelf, hoe heel natuurlijk de
dood is, evenals het leven. Gij denkt te veel om het nietige lichaam, zoo
diep in de koude aarde, maar dat is het gevoel van een’ gevangene, die vrij
zal worden, en wien het bedroeft, zijn donkere cel te verlaten, waar hij zoo
lang leefde. Gij ziet den dood in contrast met het leven, en beide zijn
onreëel, zij zijn eene wisseling, een schijn. Maar uwe ziel vaart slechts uit
een welbekend meer naar een onbekenden oceaan. Het reëele in u, uwe ziel,
kan nimmer vergaan, en is ook niet bevreesd. Gij moet voorgoed dien angst
vergeten, of liever, als gij ouder zijt, en gij van-zelf, natuurlijk op de
beweging van Tao hebt geleefd, zult gij dien angst van-zelf niet meer
voelen. Ook zult gij niet treuren om wie heenegingen, en met wie gij eens
vereenigd zult zijn zonder zelfs te weten dat gij vereenigd zijt, omdat gij
dan ook niet meer het contrast scheiden weet.

„Toen Chuang Tsz’s vrouw was gestorven vond Hui Tsz’ den weduwnaar
heel kalm op den grond gezeten, tot tijdverdrijf op een schaal slaande,
zooals hij dat wel meer deed. Toen Hui Tsz’ hem hierover verweet, en liet
uitkomen, alsof hij liefdeloos was, antwoordde Chuang Tsz’:10

„Dat is niet natuurlijk (zooals gij ziet). Toen zij pas dood was kon ik wel
niet anders dan bedroefd zijn. Maar bij nader inzien bedacht ik, dat zij van
te voren oorspronkelijk niet in ’t leven was, en wel niet alleen niet geboren
was, maar ook geen vorm had, en niet alleen geen vorm had, maar zelfs nog
geen levens-beginsel in dat vormelooze was gemengd. Evenals in broeiende
grassen kwam er toen levens-beginsel, levens-beginsel werd tot vorm, vorm
werd geboorte. Nu heden gebeurde er weer wisseling, en zij stierf. Dit is
gelijk de gang der vier jaargetijden, lente, herfst, winter, zomer. Rustigjes
slaapt zij in het Groote Huis. Als ik nu jammerlijk weende zoude ik zelf van
dit alles niet doordrongen zijn. En daarom hield ik er mede op.”

De Wijze vertelde dit zoo eenvoudig, op zulk een’ toon, alsof hij het alles
heel natuurlijk vond. Maar het was nog niet helder in mij, en ik zeide hem:
„Ik vind deze wijsheid ontzettend. Zij maakt mij bijna bang. Het leven lijkt
mij zoo koud en leeg als ik zóó wijs moest zijn.”

„Het leven is koud en leeg,” antwoordde de Wijze, zonder verachting, en op

zeer kalmen toon. „En de menschen zijn bedriegelijk als het leven. Geen die
zich zelf kent, geen die een’ ander kent, en toch zijn zij allen gelijk. Het
leven bestaat in ’t geheel niet. Het is niet reëel.”

Ik kon niets meer zeggen, en staarde in den avond.

De bergen sliepen zacht in den nacht, in vage nevelen. Er was een

wonderteêre blauwe schijn om hen heen, en zij waren als kinderen zoo
deemoedig neergelegen onder den grooten, grooten hemel. Onder ons
flikkerden weifelend roode lichtjes. Een klagende fluit begeleidde een
droef, monotoon gezang. De zee lag ontzaglijk diep in den nacht, en een
eindeloosheid ruischte, ruischte ver en ver.

Toen welde een heel groote smart naar mijne oogen, en ik zeide met
hartstochtelijken aandrang:

„Maar Liefde dan? En vriendschap?”

Hij zag mij aan. Ik kon hem in het duister niet goed zien, maar een vreemd,
teeder licht scheen uit zijne oogen. En hij antwoordde zacht:

„Deze zijn de allerbeste dingen in het leven. Zij gaan mede in de eerste
bewegingen van Tao in u. Maar ééns zult gij ze niet meer kennen, evenmin
als de rivier zijne oevers weet als hij vergleden is in den eeuwigen oceaan.
Denk niet, dat ik u leeren wil Liefde uit uw hart te doen, want dat zou tegen
Tao in zijn. Heb lief wat gij lief hebt, en laat u niet verwarren door het
denkbeeld, dat liefde een hindernis zou zijn, die u gevangen houdt. Liefde
uit uw hart te doen zou dwaze, aardsche Actie zijn, en gij zoudt verder van
Tao zijn dan gij geweest was. Ik zeg u alleen, dat eenmaal Liefde vanzelf
zal verdwijnen, zonder dat gij het weet, en dat Tao géén liefde is. Vergeet
niet, dat ik u, zooveel ik dat wil en voor zoover dat goed is, van de hoogst
mogelijke dingen spreek. Sprak ik alleen van het leven en de menschen dan
zou ik u zeggen Liefde is het hoogste. Voor wie in Tao gaat verglijden is
Liefde een verleden, en vergeten. Maar het is nu laat, en ik zal u niet te veel
ineens zeggen. Gij zult zeker in den tempel willen slapen, en ik zal voor u
zorgen. Ga maar voorzichtig mede den berg af.”

Hij stak een lichtje aan en gaf mij de hand om mij te leiden. Zóó ging het
heel langzaam, stapje voor stapje. Hij was zóó bezorgd, alsof ik zijn kind
was. Bij ieder steil plekje lichtte hij mij bij, en leidde mij zacht voort, op
iedere beweging van mij lettend. Toen wij beneden waren wees hij mij het
ontvangkamertje voor de mandarijnen11, en haalde een deken en een
hoofdkussen voor mij.

„Ik dank mijn ouden Meester zéér,” zeide ik. „Wanneer zal ik er u ooit voor
kunnen beloonen?”

Hij zag mij rustig aan. Zijn blik was groot als de zee. Hij was zoo kalm en
zacht als de nacht.

Hij lachte mij toe, zooals het licht lacht boven de aarde. En zwijgend ging
hij heen.

II.

Kunst.

„Wat is Poëzie?” vroeg ik den Wijze.

Wij zaten boven op de rots, onder de schaduw van eene welving. Vóór ons
de zee, eene eindelooze lichtschittering in de zon. Gouden zeilen zweefden
er zacht voort. En lucht vlogen er witte meeuwen, in edele golvingen. In
den blauwen hemel kwamen groote, blanke wolken aan, puur als sneeuw,
en dreven in statige stoeten, langzaam, in gelijkmatige beweging.

„Wat is Poëzie?”
„Het is zoo eenvoudig, zoo natuurlijk als de zee, als de vogelen, als de
wolken,” zeide de Wijze. „Ik geloof niet dat gij dit zoo moeilijk zult voelen
als Tao. En gij behoeft slechts om u te zien over de aarde en in de luchten
om het te weten. Poëzie heeft bestaan vanaf het bestaan van hemel en aarde.

12„Sedert hemel en aarde bestonden werd er opperste schoonheid geboren.

De zon en de maan, de wolken en de roode ochtend- en avondnevelen
beschijnen elkander. En tóch is er géén kleur die ze verft—als gewaden—
dat ze zoo wonderbaarlijk en onuitputtelijk afwisselend zijn en het Groote-
te-Ziene onder den hemel vormen. Zoodra er geluid is, moet dat
voortgekomen zijn uit beweging. Het allergrootste hiervan is de wind en de
donder. Alle openingen in de wereld brengen geluid voort als ze bewogen
worden.

„Luister maar eens naar den stroom, die in de bergen op de rotsen

voortstroomt. Wordt hij in beweging gebracht, dan beantwoordt zijn geluid
—hoog of laag, kort of lang—wel niet (precies) aan de wetten van de
muziek, maar vormt uit zich zelve een maat en rhythmus.

„Dit is het Natuurlijke (Van-Zelve) Geluid van Hemel en Aarde. Het wordt
gemaakt uit Beweging.

„Welnu, als het menschelijke hart tot het uiterste ledig, en tot het uiterste
vol geest is, en het wordt bewogen, dan komt er Geluid uit voort. Is dit niet
wonderbaarlijk en hoogst afwisselend, dat er de Literatuur van wordt tot
stand gebracht?

„Welnu, Poëzie is het Geluid van het Hart!

„Dit is toch heel eenvoudig, en gij zult het wel begrepen hebben. Poëzie is
overal te hooren en te zien, want de geheele natuur is één groot poëet. Maar
juist omdat het zoo eenvoudig is, is het ook zoo streng en onveranderlijk.
Waar de bron is van beweging, welt het geluid van het vers. Elk ander
geluid is geen poëzie. Het geluid moet komen van-zelf,—Wu, Wei,—het
moet niet met allerlei kunstgrepen worden gemaakt. Er zijn er velen, velen,
die door onnatuurlijke actie geluid voortbrengen, maar deze zijn geen
dichters, maar doen als apen of papegaaien. Weinigen zijn de ware dichters
uit wie het vers van-zelf welt vol muziek, geweldig als de stroom bruist van
de rotsen, als het onweer geluidt in de lucht, of zacht, als het teêr geruisch
van regen in den avond, als het vage winde-wuiven van een koeltje in
zomernacht. Hoor, hoor de zee onder ons, zingt zij geen wonder lied? Is het
niet één poëem, één zuivere muziek? Ziet gij die golven overal gaan, in
eindelooze beweging, de een na de ander, en over haar heen, en weer
verder, en andere, die weêr aankomen, en weer verdwijnen in muziek, hoort
gij die ruischende rhythmen? O! Groot en eenvoudig moet de dichter zijn,
als de zee! Hij beweegt als de zee, op de natuurlijke beweging die van Tao
is, en waarop hij zich stil, niet-zelf werkende moet laten gaan, als een kind
zoo gehoorzaam. Groot, groot is de zee. Groot, groot is de dichter. Maar
grooter, grooter is Tao, die niet groot is.”

Hij zweeg en stond luisterend naar de zee. Ik zag, hoe de muziek hem
vervulde.

Ik had veel gedacht, sedert ik zijne eerste woorden over Tao had gehoord.
Ik was bang geweest, dat zijne immense, hooge filosofie doodend zou zijn
voor den kunstenaar, en ik, als ik mij zoo van-zelf naar zijne wijsheid liet
toedrijven, ook geen pure emotie als dichter zou kunnen voelen, en niet
meer kinderlijk verbaasd en gelukkig zou kunnen zijn bij het aanschouwen
van schoonheid.

Maar hij stond in pure verrukking, alsof hij voor den eersten keer de zee
zag, en luisterde aandachtig naar de golven, met lichtschitterende oogen.

„Is dit niet schoon,” sprak hij weêr, „is dit niet schoon, het geluid dat
voortkwam uit Tao, het geluid-looze? Het licht, dat uitschijnt uit Tao, het
licht-looze? En de verzen, de sonore muziek der woorden, geboren uit Tao,
het woordelooze? Leven wij niet in één eindeloos Mysterie, dat ééns tot
ééne simpele, absolute Waarheid zal worden?”

Ik zweeg een langen tijd. Maar ik kon het nog niet goed vatten. Het leek
alles zoo eenvoudig, dat het té eenvoudig voor mij was. En ik vroeg hem
twijfelend:
„Kan het werkelijk zóó simpel zijn, een dichter wezen, en verzen zingen?
Wij kunnen toch niet zóó gemakkelijk een vers uitzeggen als de stroom van
de rotsen ruischt? Moeten wij niet eerst leeren, en ons oefenen, en goed de
vers-vormen leeren zien? Dit is toch wel degelijk actie, en geen van-zelve
beweging?”

Maar hij was niet verlegen met mijne vraag, en antwoordde dadelijk:

„Laat u hierdoor niet verwarren. Alles komt hiér op neer: Heeft een mensch
de ware Bron, waaruit het vers moet vloeien, of heeft hij die niet? Heeft hij
de simpele, reine beweging van Tao in zich, of is zijn leven niet zoo mooi,
eenvoudig van beginsel? Heeft hij de Bron, dan is hij een dichter, heeft hij
de Bron niet, dan is hij geen dichter. Nu zult gij reeds dadelijk zien, dat,
héél goed beschouwd, van een hoog standpunt, eigenlijk alle menschen
dichters zijn, want ik heb u gezegd, in allen is de primitieve, essentieele
beweging van, en weer náár Tao. Maar bij héél enkelen alleen is deze
beweging zoo ontwikkeld, en zoo sterk gespannen, dat zij hun de hooge
dingen van de schoonheid kan doen zien, die de oevers zijn, waarlangs
hunne zielerivier gaat vloeien tot zij zich in het oeverlooze Eindeloos
verliest. Gij zoudt kunnen zeggen, de gewone menschen zijn stilstaand
water in slijkigen grond, met schralen plantengroei, de dichters zijn blanke
rivieren, die door weelderige oevers vol wondere pracht, naar den
eindeloozen oceaan stroomen. Maar ik wil liever niet met te veel
vergelijkingen spreken, want dat is eigenlijk niet eenvoudig genoeg.

„Gij wilt zeggen, als een dichter werkelijk een dichter is, met de goede bron
in zich, moet hij zich dan niet eerst oefenen, en blijft het dus wel waar, dat
hij zoo van-zelf beweegt als de natuur? Zeer stellig.—Want vergeet niet, dat
een jong dichter, die een korten tijd de verschillende vormen van het
gedicht bestudeerd heeft, opeens diezelfde vormen zóó natuurlijk zal gaan
vinden, dat hij van-zelf geen andere meer kan zien. Zijne verzen zullen zich
van-zelf in vormen van schoon gaan bewegen, eenvoudig omdat zij geen
andere beweging kennen. Dit is juist het onderscheid tusschen een dichter
en een dilettant, dat een dichter zijne verzen uitzegt, en ze later goed
beschouwende, in al hunne bewegingen, klanken en rhythme juist vindt,
terwijl een dilettant eerst een wegje gaat afbakenen, volgens een geleerd
plan, waarlangs hij volkomen ziellooze woorden met alle geweld probeert
vooruit te krijgen. De bezielde woorden van den dichter vloeiden van zelf,
juist omdat zij bezield zijn. En, goed nagedacht, bestaan er in ’t geheel geen
bepaalde vormen van gedicht eigenlijk, en in ’t geheel geen wetten, want
een vers, van-zelf voortgevloeid uit de bron, gaat uit eigen kracht, en niet
gehoorzamende aan een vooraf gestelde, menschelijke wet. De eenige wet
is, dat er geen wet is. Gij zult dit misschien heel gewaagd vinden, jonge
man, maar bedenk, dat ik van Tao uitga met mijn betoog, en niet van de
menschen, en dat ik dan ook maar heel weinig ware dichters weet. Het is
allerzeldzaamst, een mensch, die zoo zuiver en puurrein is als de natuur.
Denkt gij, dat er velen in uw land zijn?”

Ik voelde mij vreemd te moede bij deze vraag, die ik niet van den Wijze
verwacht had, en ik begreep niet, waarom hij dit wilde weten. Het antwoord
leek mij zoo uiterst moeilijk, en ik begon daarom eerst met een andere
vraag aan hém: „Mijn oude Meester, ik kan het u niet zeggen, vóór ik nog
meer van u mag hooren. Waarom maakt een dichter een gedicht?”

Dit scheen hem te verbazen, want hij vroeg, alsof hij mij niet goed verstaan
had:

„Waarom een dichter een gedicht maakt?”

„Ja, Meester. Waarom?”

Hij lachte helder uit in het licht, en zeide:

„Waarom ruischt de zee? Waarom zingt het vogeltje? Weet gij dat, mijn
jongen?”

„Vader, omdat zij niet anders kunnen, omdat zij nu eenmaal moeten, uit
hunne natuur! Het is Wu Wei!”

„Heel goed. Welnu, zou het bij een dichter dan anders zijn?”

Ik dacht na, maar ik had nog geen antwoord gereed.

„Ja, het kan toch nog anders. Een dichter kan zingen om eene Literatuur te
helpen maken, in een land waar de literatuur dood is. Dit vind ik heel mooi
klinken, maar eigenlijk onzuiver. Maar er zingen ook dichters om zich een
glorie te scheppen, om beroemd te zijn, om te worden gekroond met
blinkende lauweren, en het lachen te zien lichten van blonde meisjes, die
bloemen strooien voor hunne voeten!”

„Gij moet u juister uitdrukken,” sprak de Wijze. „En gij moogt geen
woorden ontheiligen, die onder de duizenden woorden heilig zijn. Want
dichters, die zóó zingen zingen niet, en zijn geen dichters. Een dichter zingt
omdat hij zingt. Hij kan niet zingen met een zeker doel, anders wordt hij
een dilettant.”

„Maar, Vader, als een dichter nu eens werkelijk gezongen heeft zoo rein als
een vogeltje, zou hij dan daarna niet mogen gelukkig zijn met lauweren en
rozen? Kan hij in ijverzucht haten wie de lauwer kreeg dien hij waardig
denkt te zijn? Kan hij zijn ziel verloochenen, en zeggen dat schoon leelijk
is, omdat hij het schoone haat die het schiep, kan hij zeggen dat leelijk
schoon is, omdat de kransen moeten komen uit de hand van den leelijke?
Kan hij zich opsmukken met bleeke glorie, en opzettelijk anders doen dan
andere menschen, om uit te blinken door vreemden sier? Kan hij zich beter
vinden dan het gemeen? Kan hij de handen van het gemeen drukken dat
hem huldigt? Of kan hij het gemeen haten dat hem niet kroont, maar hem
bespot? Hoe kunt gij mij deze dingen verklaren? Het lijkt mij alles zoo
vreemd bij den eenvoud van het kleine vogeltje, en de groote zee!”

„Al deze vragen, mijn jongen, zijn een antwoord op mijne vraag,” zeide de
Wijze. „Want dat gij dit alles weten wilt, is een bewijs, dat er niet veel
dichters in uw land zijn. Denk er om, dat ik het woord dichter in de pure,
hoogste beteekenis neem.—Een dichter kan alleen voor zijne kunst leven,
die hij als kunst liefheeft, niet als een middel om wat vaag aardsch genot te
verkrijgen. Een dichter ziet de menschen en dingen in hun eenvoudigste
wezen, zóó simpel, dat hij bijna vlak bij Tao is. Andere menschen zien
menschen en dingen verward, als onder dikke nevelen. Een dichter weet dit
als een stellige waarheid. Hoe kan hij dan verwachten, dat zijn eenvoud
gezien wordt door het vage, omwolkte volk? Hoe kan hij emotie van haat
en droefheid voelen, als men hem bespot? Hoe kan hij geluk voelen, als
men hem wil lauweren? Het is hiermede als met de vier jaargetijden van
Chuang Tsz’. Het is niet bizonder verschrikkelijk, omdat het de natuurlijke
gang der dingen is. Een dichter is dus niet in wanhoop als men hem hoort,
en ook niet gelukkig als men hem huldigt. Hij ziet de dingen van het volk
tegen hem aan als den natuurlijken loop der gevolgen, waarvan hij de
oorzaken weet. Het oordeel van het gewone publiek is hem zelfs niet eens
onverschillig. Het bestaat eenvoudig niet voor hem. Hij schept ook zijne
verzen niet voor het volk, maar omdat hij ze nu eenmaal van-zelve schept.
Het geluid der menschenwoorden over zijn werk ontgaat hem, en hij weet
niet, of hij beroemd is, of vergeten.13 De hoogste beroemdheid is géén
beroemdheid te hebben. Gij ziet mij aan, jongeman, alsof ik u wonderen
zeg, van welke gij nooit hebt durven droomen. Maar ik zeg u niets dan heel
eenvoudige waarheid, zoo simpel en natuurlijk als de waarheid in een
landschap of eene zee. Omdat gij nog niet lang geleden in het drukke leven
der menschen van uw land waart, hebt gij nooit waren eenvoud gezien. Gij
hebt zóó lang van niets anders hooren spreken dan van verdienste, roem,
eer, artiesten en onsterfelijkheid, dat gij niet beter wist, of deze dingen
waren onmisbaar als de lucht, die gij ademt, en reëel als uw ziel. Maar het
is alles schijn en bedrog. Wie gij gezien hebt waren wel dichters van reinen
oorsprong misschien, maar zij zijn afgedwaald van de beweging, die hun
principe was uit Tao, en zij zijn niet gebleven wat zij waren, maar door
zwakte afgedaald tot de dingen der ordinaire menschen. Zij doen juist
hetzelfde als de vulgaire menschen doen, en nog heviger. Ik begrijp dit uit
uwe vragen. Welnu, alle dezen zijn geen dichters meer, en zullen ook geen
ware poëzie meer zingen zoolang zij zoo zijn. Want de geringste afwijking
van de oorspronkelijke beweging is voldoende om de poëzie te dooden. Er
is maar ééne, rechte weg, simpel, en maagdelijk, maar streng als de rechte
lijn. Die rechte lijn is het van-zelve. Daarbuiten ligt het onnatuurlijke, de
valsche actie, de wegen naar roem en aanzien, waar moord en doodslag
gebeurt, en de eene boezemvriend het bloed van den ander wel zou drinken
om zijn doel te bereiken. De rechte lijn gaat van-zelve, zonder afwijking,
zonder geheime richting, in simpelen staat naar het eindelooze.

„Gij zult ook inzien, dat dan van-zelf al die gevallen onmogelijk worden,
waardoor dichters een slachtoffer worden van het gemeen. Gij zult in de
geschiedenis van uw land, evenals in die van het mijne, wel gelezen hebben
van poëeten, die stierven van smart over de miskenning der wereld, en
zelfmoord pleegden na eene onverdiende bespotting. Ik heb dat altijd heel
aandoenlijk gevonden, maar ik wist dat ik dan met géén waarachtig groote
dichters te doen had gehad.

„En ik spreek natuurlijk niet alleen van woordkunstenaars, maar van

kunstenaars in het algemeen. Wil ik u eens iets van een’ kunstenaar laten
zien, dien ik zoo puur en simpel vind als ik mij een waar, eenvoudig
mensch voorstel? Ga dan eens met mij mede.”

De Wijze geleidde mij naar een kamertje in zijn huisje. Een kleine cel, met
witte muren, en geen andere meubelen dan een bed, een tafel met boeken,
en een paar stoelen. Hij opende een deur in den muur, en kwam terug met
een houten kist. Hij droeg haar zoo voorzichtig, alsof hij een heilig ding
droeg, of een teêr kind. Hij zette haar zacht neer op den grond, schoof een
schuif open, en haalde uit de kist een groote nis van donker roodbruin hout,
die hij op de tafel zette.14

„Ziet ge,” zeide hij, „dat is om te beginnen een mooie nis. Een mooi ding
moet in eene mooie omgeving staan. De deurtjes zijn nog dicht. Vindt ge
dat niet goed, dat idee, om het zoo altijd te kunnen verbergen voor profane
oogen? Maar voor u wil ik het wel open doen.” En de beide deuren van de
nis gingen open.

Tegen een’ achtergrond van lichtblauwe zijde stond een groot beeld. Het
schitterde met zulk een’ wonderen glans, dat het een eigen licht om zich
heen had. Het was de boeddha Kwan-Yin, gezeten in een’ lotus, die zich
kuisch ontplooid had. De lotus rees recht en statig uit een wild-golvende
zee.15

„Ziet ge hoe héél eenvoudig en mooi dat is?” zeide hij met eene stem,
waarin ik eene groote, teedere liefde voelde. „Is dat niet de Rust heelemaal
weergegeven? Zie dat sereene gezicht, hoe wonder-teêr, en toch hoe ernstig-
streng, met die geloken oogen, starende in de eindeloosheid. Kijk eens
zoo’n wangetje, hoe gevoelig, kijk eens dien mond, en het statige welven
der wenkbrauwen, en die pure parel16 opblinkende uit haar voorhoofd,
symbool van hare essence-ziel, die uit het lichaam gaat! Hoe weinig lijnen,
haar lijf! Maar zie eens, die immense genade van liefde in den rechterarm,
die neerdaalt, die ontzaglijke heiligheid in den opgeheven linkerarm, en die
twee vingers saâm-gehouden, in het moment van prediking! En hoe mooi,
de gekruiste beenen, die zoo zacht op den lotus liggen! En kijk eens, wat
gevoelig tegelijk voor zoo’n kolossaal streng ding, die fijne zooltjes, met
die innig teedere golving! Is dit niet de essence van het geheele
boeddhisme, in één beeld? Ge behoeft niets van boeddhisme gelezen te
hebben, om er nú al de essence van te voelen. Is dat niet de Rust, dat ideaal-
reine gezicht, zoo stil starende in eeuwigheid. Is het niet de geheele liefde
voor de wereld, het simpele neêrgaan van dien éénen arm, is het niet
gegrepen, het essentieele van de geheele Leer, in het moment van die twee
predikende vingers?

„En dan de stof, waar zoo’n beeld van gemaakt is! Weet gij wel dat zoo’n
kunstenaar er jaren en jaren over zwoegde, vóór hij zijne materie had
verreind en geaetheriseerd? Want steen is zoo hard, niet waar, en het idee
van stof is al heel leelijk bij de plastische uiting van het ideale idee Rust. De
kunstenaar werkte met allerlei lage dingen, als klei, en zand, en aarde,—die
hij door gepaste, harmonische vermenging met edelsteenen, paarlen en
jaspis, tot kostbaarheden vervormde. En zóó is dit beeld eene materie
geworden, die geen materie meer is, maar eene incarnatie van een subliem
idee. De kunstenaar wilde ook in zijn beeld symboliseeren den dageraad,
die voor de menschheid opschemerde, toen de Boeddha verscheen. En in
het glanzende, sneeuwreine wit van zijn porselein liet hij den vagen, rozen
gloed droomen, die in de ochtendhemelen beeft, vóór de glorie van de zon
uitstraalt. Is dit niet gevoeliger, dat voorgevoel van het licht, dan het licht
zelf? Ziet ge die héél vage, maar wonderreine roze kleur door het wit
schijnen? Is het niet kuisch als het eerste opbloeien van een blos op het
blanke voorhoofd van een maagd? Is het niet de diviene liefde van den
kunstenaar, die daar zacht droomt in het blanke wit? Zoo’n beeld is
eigenlijk geen beeld meer. Het idee materie is er heelemaal uit. Het is een
mirakel.”
Ik kon geruimen tijd niet spreken van aandoening. Nog meer dan de reine
wijsheid van den grijsaard voelde ik de schoonheid van deze kunst mijne
ziel verreinen. Eindelijk vroeg ik zacht:

„Wie heeft dit wonder gemaakt? Ik wil het weten, opdat ik zijn’ naam gelijk
met den uwe in reverentie houd.”

„Het doet er al heel weinig toe, mijn beste jongen,” antwoordde de Wijze.
„De ziel, die in dezen kunstenaar was, is in Tao vergleden, waarin gij eens
verglijden zult. Zijn lichaam is vergaan, als de bladeren, zooals het uwe
eens vergaan zal. Wat is er dus voor gewichtigs in zijnen naam? Maar ik wil
het u wel zeggen. Hij heette Tan Wei17, en drukte dien naam in prachtig
gestyleerde karakters in den rug van het beeld, omdat dit nu eenmaal in die
tijden de gewoonte was. Wie hij was? Natuurlijk een gewoon werkman, die
niet eens wist, dat hij een kunstenaar was, die zich volstrekt niet meer vond
dan een’ gewonen landbouwer, en ook in ’t geheel niet vermoedde, hoe
mooi zijn werk eigenlijk was. Maar hij had heel veel in de luchten om hem
gezien, en hij hield van zeeën, en landschappen, en bloemen. Anders zou hij
niet zoo gevoelig geweest zijn. Je ziet die simpele lijnen en pure kleuren
alleen in de natuur. Hij was volstrekt niet beroemd. Gij zult zijn’ naam niet
in de geschiedboeken vinden. Ik zou u niet kunnen zeggen, waar hij
vandaan kwam, hoe hij leefde, hoe oud hij was. Ik weet alleen, dat het
achthonderd jaar geleden is, toen er zulke beelden werden gemaakt, en de
oude kunstkenners het beeld van uit de eerste helft der Mingdynastie
rekenen te zijn. De kunstenaar leefde hoogstwaarschijnlijk heel stil het
leven der anderen, werkte vlijtig als een gewoon werkman, en stierf
eenvoudig, onbewust van zijne grootheid. Maar zijn werk bleef over, en dit
beeld, dat door een gelukkig toeval in deze streken terecht kwam, waar de
laatste oorlogen niet woedden, is hetzelfde wat het was, toen hij het maakte.
Zóó kan het nog eeuwen en eeuwen staan, in ondoofbaren glans, in altijd
maagdelijke majesteit! O! zóó iets maken, in argeloozen, puren eenvoud, is
een dichter zijn! Dít is de kunst, die niet van de tijden is, maar van de
eeuwigheid! Wat is dat mooi, vindt ge niet? Dat porselein, dat bijna niet
vergaan kan, en die glans, die nooit verdooft! Het staat zoo sterk, en toch
zoo teer hier op de aarde, en het zal er nog zijn, als onze kinderen reeds zijn
gestorven! En de ziel van den kunstenaar is in Tao vergleden!”
Wij zagen het beeld nog geruimen tijd aan. Toen vatte hij de nis weer
voorzichtig op.

„Het is zoo teêr,” zeide hij, „dat ik het eigenlijk niet goed in het daglicht
durf te zetten. Het daglicht is te hard voor dit wonder-zachte, het beeld is
zoo aetherisch als een ziel. Het is of ik bang ben, dat het plotseling in het
licht breken zal, of vervlieden, als een licht wolkje in de lucht. Het is zoo
heelemaal van ziel gemaakt.”

En zachtjes, o zoo zachtjes zette hij de nis in de kist, die hij sloot.

Hij ging mij voor, naar buiten, en wij gingen weer zitten onder de welving
van een vooruitstekende rotspunt.

„Hoe mooi zou het leven zijn,” zeide ik, „als alle menschen in eenvoud
zulke dingen maakten, en die overal om zich heen zetten.”

„Alle menschen,” antwoordde hij, „is nu wel wat veel. Maar er is werkelijk
een tijd geweest, dat dit groote rijk één schoone kunsttempel was. Gij kunt
er de sporen nog van zien hier in China. Er was een tijd, dat het meerendeel
der menschen zulke simpele kunstenaars waren. Alle dingen, die hunne
omgeving vormden, waren mooi, de kleinste en de grootste. Een tempel,
een tuin, een tafel, een stoel, een mes. Kijk eens naar de theekopjes uit die
eeuw, en de kleinste wierookvaatjes! De armste koelies aten van schalen,
die in hunne soort even volmaakt waren als mijn porseleinen beeld. Alle
artikelen, die gemaakt werden, waren mooi, en waren dat van-zelf.
Natuurlijk vonden de eenvoudige werklieden zich geen artiesten, of andere
menschen dan anderen, en ontstond er geen kleingeestige strijd onder hen,
want dan zou het gedaan zijn geweest met de kunst. Alles was mooi, omdat
allen eenvoudig waren en te goeder trouw werkten. Het was toen even
natuurlijk dat alle dingen mooi waren als het nu natuurlijk is, dat zij leelijk
worden. De kunst in China is tot het uiterste achteruitgegaan, een gevolg
van den ellendigen socialen toestand. Gij zult wel gezien hebben, dat de
kunst van dit land in verval is. Wel zijn bijna alle onze dingen van
dagelijksch gebruik nog altijd mooier dan de afschuwelijke voorwerpen der
Europeesche industrie, maar het wordt toch al minder en minder. En dit is
een veeg teeken voor dit groote rijk. Want de kunst is met den bloei van een
land onafscheidelijk verbonden. Gaat de kunst achteruit dan vervalt het
geheele rijk. Ik bedoel niet in politieken zin, maar in zedelijken zin. Want
moreel sterke, eenvoudige menschen brengen van-zelf sterke gezonde kunst
voort. Ja, wat gij zegt is waar, hoe veel beter zou het leven der menschen
zijn, als zij eene betere omgeving konden maken. En hoe vreemd, dat dit
niet zoo is! Want de natuur is altijd overal om hun leven heen! Zie de
wolken! Zie de boomen! Zie de zee!”

De zee ruischte áltijd door. Zij was eindeloos waar en zuiver. De wolken
dreven statig landwaarts, in majestueus langzame beweging, zwaar van
licht. Gouden schaduwen vielen op de bergen, en zweefden weer weg, met
der wolken rhythmus mede. Er was overal licht, en beweging, en geluid, en
nuance.

De Wijze zag rustig in dit eindeloos schoon, zoo vertrouwelijk en

natuurlijk, alsof hij volkomen voelde, hoe innig hij aan de geheele
omgeving verwant was. Hij scheen te raden wat ik dacht toen ik hem
aankeek, want hij zeide:

„Wij zijn even simpel in dit schoon als een boom, of een berg. Kunnen wij
dit altijd blijven, dan voelen wij ons voor goed veilig bezorgd in de groote
beweging van het wereldstelsel. Er is zoo veel en veel gezegd over het
menschenleven, en de geleerden zijn verward in een doolhof zonder eind.
En toch is het zoo eenvoudig van essence als de geheele natuur. Er is niets
eenvoudiger dan iets anders, en niets is in verwarring, al schijnt het zoo.
Het gaat alles zoo zeker en onvermijdelijk als de zee.”

Er was in zijne stem de groote liefde van een poëet en ook de kalme
zekerheid van een geleerde, die van een onwankelbare waarheid uitgaat.

„Zijt gij nu voor vandaag tevreden?” vroeg de Wijze vriendelijk. „En heb ik
u nu een beetje geholpen? Voelt gij nu zuiverder wat poëzie is?”

„Vader,” antwoordde ik, „Uwe wijsheid is poëzie en uwe poëzie is wijsheid.

Hoe kan dit zijn?”
„Dat is heel goed, zooals gij dit ziet,” antwoordde hij. „Gij zult gaan leeren,
dat al deze woorden maar schijn zijn. Ik weet niet wat mijne wijsheid is, of
wat mijne poëzie. Alles keert tot één terug. Het is zoo eenvoudig, en zoo
natuurlijk, als gij dit weet. Het is alles Tao.”

III.

Liefde.

Het was weder avond. Wij zaten op den zachten berg, rustig vertrouwd in
de groote stilte van den plechtigen tijd. De bergen ver om ons lagen
deemoedig in devotie, als roerloos neergeknield onder den hemel, onder de
langzaam dalende zegening van den nacht. De eenzame boomen, hier en
daar langs heuvelen, stonden onbewegelijk te wachten, in vrome aandacht.
De zee ruischte vaag en onbestemd, verloren in hare eigen grootheid. Er
was vrede in de lucht, en geluiden droomden op als van gebed.

De Wijze was statig als een boom in de natuur, en hij was eerwaardig als de
avond zelf.

Ik was gekomen om hem weêr te vragen. Want mijne ziel kon niet rusten als
ik niet bij hem was, en er was beroering in mij van groot geweld. Nu ik
naast hem zat durfde ik bijna niet spreken. Het leek mij of het niet meer
noodig was, of alles al van-zelf was geopenbaard. Was alles niet goed en
eenvoudig in dezen avond, was het niet mijne eigen essence die ik zag in de
schoonheid om mij heen, en ging het nu niet alles verdroomen in het
eindeloos?—Maar ik verbrak het, en stootte met mijn stem de teêre stilte
open. „Vader,” zeide ik droevig, „al uwe woorden zijn in mij en hunne geur
vervult mijne ziel. Zij is mijn oude, eigen ziel niet meer. Ik ben als
gestorven en ik weet niet wat er toch in mij gebeurt, elken dag, elken nacht,
dat ik zoo lucht word en zoo leeg van binnen. Vader, ik weet het, het is Tao,
het is het sterven en heerlijk weer herrijzen, maar het is geen Liefde, en
zonder Liefde lijkt mij Tao een duistere Leugen.”
De oude zag om zich heen in den avond en lachte zacht.

„Wat is dan Liefde?” vroeg hij mij kalm. „Weet gij dat wel goed?”—„Neen,
ik weet het niet goed,” antwoordde ik. „Ik weet het in ’t geheel niet, maar
daarom is het juist van zoo’n groote zaligheid. Ja, laat ik het maar zeggen,
ik bedoel liefde voor eene maagd, voor eene vrouw. Nog weet ik wat het
was, Vader, toen ik de Maagd zag en voor het eerst mijne ziel zich
verroerde. Het was als een zee, als een groote hemel, als de dood. Het was
het Licht en ik was blind geweest. Het deed pijn, vader, mijn hart klopte zoo
en mijne oogen brandden. De wereld was een vuur, en alle dingen waren
vreemd, en begonnen te leven. Er was een groote vlam, die uitsloeg in
mijne ziel. Het was zoo bang en zoo lief, maar zoo eindeloos groot. Vader,
ik geloof dat het grooter was dan Tao.”

„Ik weet wel wat het was,” zeide de Wijze. „Het was de Schoonheid, de
Vorm van den vormeloozen Tao op aarde, die in u het rhythme in beweging
riep, op welk gij tot Tao zult ingaan. Gij hadt dit ook kunnen gevoelen door
het zien van een boom, van een wolk, van een bloem. Maar omdat gij een
mensch zijt, die van passie leeft, kon het u alleen door een ander mensch,
eene Vrouw, geopenbaard worden, ook omdat gij dezen vorm
gemakkelijker begrijpt, en hij u vertrouwder is. En omdat de passie de
zuivere contemplatie overheerschte, werd uw rhythme opgedreven tot een
wild gestorm, als van een woeste zee, die niet weet waar zij heengaat. Het
essentiëele van de geheele emotie was niet Liefde, maar Tao.”

Maar de kalmte van den ouden man maakte mij koortsig, en wond mij op
tot een wreed antwoord.

„Gij kunt dit zeer prachtig zeggen in theorie, maar omdat gij het nooit
gevoeld hebt, weet gij niet waar gij eigenlijk over spreekt.”

Hij zag mij aan met een vasten blik, en legde medelijdend de hand op
mijnen schouder.

„Gij zoudt wreed zijn, jonge man, als gij tegen een ander spraakt. Ik heb
liefgehad vóór gij ademde op deze wereld. Toen leefde er eene maagd, zoo
wonder om te zien, alsof zij de Vorm was zóó uit Tao geboren. Ik dacht dat
zij de wereld was, en de wereld was dood om haar heen. Ik zag niets dan
háár, en er waren geen boomen, geen menschen, geen wolken. Zij was
schooner dan deze avond, zachter dan die lijnen, die daar droomen om de
bergen, teêrder dan die fijne, wachtende kruinen der boomen, en haar licht
was zaliger om te voelen dan het licht van gindsche ster. Ik zal u niet
zeggen, wat er gebeurd is. Het was feller dan een hel, maar onreëel, en het
is nu voorbij als een storm. Ik dacht dat ik sterven zou, ik wilde vluchten
voor mijn smart in den dood. Maar een dageraad is gekomen over mijn ziel,
en alles werd licht en vertrouwd. Er was niets verloren. Alles was nog als
vroeger. De schoonheid, die ik niet voor mij dacht, leefde nog even
smetteloos in mij. Want niet van die vrouw, van mijne ziel was die
schoonheid geweest. En ik zag die overal glanzen op de wereld, in
onsterfelijken gloed. De natuur was niets anders dan wat ik die vage
verschijning van eene vrouw had gedacht. En mijne ziel was één met de
natuur en zweefde op denzelfden rhythmus den eindeloozen Tao tegemoet.”

Ik zeide, door zijne kalmte kalm: „Zij, die ik liefhad, is gestorven, Vader, en
zij is nooit mijne vrouw geweest, die mijn ziel heeft geknakt als een kind
een bloem. Maar ik heb nu eene vrouw, een wonder van sterke goedheid,
een vrouw mij vertrouwd als het licht en de lucht. Ik heb haar niet lief,
zooals ik nu nog mijn arme doode liefheb. Maar ik weet dat zij reiner
mensch is dan die andere. Hoe komt het dan, dat ik haar niet liefheb? Zij
heeft mijn droeve, wilde leven tot een zachten rustigen gang gemaakt naar
den dood. Zij is simpel en waar als de natuur, en haar gezicht is mij lief als
het zonlicht.”

„Gij hebt haar wèl lief,” sprak de Wijze, „maar gij weet niet wat Liefde en
liefhebben is. Ik zal het u zeggen. Liefde is niets anders dan het Rhythme
van Tao. Ik heb u gezegd, uit Tao zijt gij gekomen, tot Tao zult gij
wederkeeren. Als gij jong zijt en het om uwe ziel nog duister is, en gij voelt
den schok van de eerste beweging, dan weet gij niet waar gij heen gaat. Gij
ziet de Vrouw voor u. Gij denkt dat het de Vrouw is, waarheen het Rhythme
u drijft. Maar als gij die Vrouw hebt genomen, en uw lichaam tegen het hare
heeft gebeefd, voelt gij toch het Rhythme onverbiddelijk in u, en gij weet,
dat gij verder moet, altijd verder en verder, om het stil te doen zijn. Dan
komt er eene groote droefheid in de zielen der twee menschen, en zij zien