Visit https://ebookultra.

com to download the full version and

browse more ebooks or textbooks

Systems with delays analysis control and

computations 1st Edition Ivanov

_____ Press the link below to begin your download _____

https://ebookultra.com/download/systems-with-delays-
analysis-control-and-computations-1st-edition-ivanov/

Access ebookultra.com now to download high-quality

ebooks or textbooks
Here are some recommended products for you. Click the link to
download, or explore more at ebookultra.com

Linear Control Systems with Matlab Applications 12th

Edition B.S. Manke

https://ebookultra.com/download/linear-control-systems-with-matlab-
applications-12th-edition-b-s-manke/

Reliable Control and Filtering of Linear Systems with

Adaptive Mechanisms 1st Edition Guang-Hong Yang

https://ebookultra.com/download/reliable-control-and-filtering-of-
linear-systems-with-adaptive-mechanisms-1st-edition-guang-hong-yang/

Control of Switching Systems by Invariance Analysis

Applcation to Power Electronics 1st Edition Laurent
Fribourg
https://ebookultra.com/download/control-of-switching-systems-by-
invariance-analysis-applcation-to-power-electronics-1st-edition-
laurent-fribourg/

Control and Boundary Analysis 1st Edition John Cagnol

https://ebookultra.com/download/control-and-boundary-analysis-1st-
edition-john-cagnol/
Semi Markov Models Control of Restorable Systems with
Latent Failures 1st Edition Yuriy E Obzherin

https://ebookultra.com/download/semi-markov-models-control-of-
restorable-systems-with-latent-failures-1st-edition-yuriy-e-obzherin/

Design of Nonlinear Control Systems with the Highest

Derivative in Feedback Valery D. Yurkevich

https://ebookultra.com/download/design-of-nonlinear-control-systems-
with-the-highest-derivative-in-feedback-valery-d-yurkevich/

Modeling and Control of Vibration in Mechanical Systems

Automation and Control Engineering 1st Edition Chunling Du

https://ebookultra.com/download/modeling-and-control-of-vibration-in-
mechanical-systems-automation-and-control-engineering-1st-edition-
chunling-du/

Sensors and actuators control systems instrumentation 1st

Edition De Silva

https://ebookultra.com/download/sensors-and-actuators-control-systems-
instrumentation-1st-edition-de-silva/

Heating Systems Plant and Control 1st Edition Anthony R.

Day

https://ebookultra.com/download/heating-systems-plant-and-control-1st-
edition-anthony-r-day/
Systems with delays analysis control and computations 1st
Edition Ivanov Digital Instant Download
Author(s): Ivanov, A. V.; Kim, A. V
ISBN(s): 9781119117841, 1119117720
Edition: 1
File Details: PDF, 1.08 MB
Year: 2015
Language: english
Systems with Delays
 Scrivener Publishing
100 Cummings Center, Suite 541J
Beverly, MA 01915-6106

Publishers at Scrivener
Martin Scrivener(martin@scrivenerpublishing.com)
Phillip Carmical (pcarmical@scrivenerpublishing.com)
Systems with Delays
Analysis, Control, and
Computations

A.V. Kim and A.V. Ivanov

Copyright © 2015 by Scrivener Publishing LLC. All rights reserved.

Co-published by John Wiley & Sons, Inc. Hoboken, New Jersey, and Scrivener Publishing LLC, Salem,
Massachusetts.
Published simultaneously in Canada.

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or
by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, scanning, or otherwise, except as permit-
ted under Section 107 or 108 of the 1976 United States Copyright Act, without either the prior writ-
ten permission of the Publisher, or authorization through payment of the appropriate per-copy fee to
the Copyright Clearance Center, Inc., 222 Rosewood Drive, Danvers, MA 01923, (978) 750-8400, fax
(978) 750-4470, or on the web at www.copyright.com. Requests to the Publisher for permission should be
addressed to the Permissions Department, John Wiley & Sons, Inc., 111 River Street, Hoboken, NJ 07030,
(201) 748-6011, fax (201) 748-6008, or online at http://www.wiley.com/go/permission.

Limit of Liability/Disclaimer of Warranty: While the publisher and author have used their best efforts
in preparing this book, they make no representations or warranties with respect to the accuracy or
completeness of the contents of this book and specifically disclaim any implied warranties of merchant-
ability or fitness for a particular purpose. No warranty may be created or extended by sales representa-
tives or written sales materials. The advice and strategies contained herein may not be suitable for your
situation. You should consult with a professional where appropriate. Neither the publisher nor author
shall be liable for any loss of profit or any other commercial damages, including but not limited to spe-
cial, incidental, consequential, or other damages.

For general information on our other products and services or for technical support, please contact
our Customer Care Department within the United States at (800) 762-2974, outside the United States at
(317) 572-3993 or fax (317) 572-4002.

Wiley also publishes its books in a variety of electronic formats. Some content that appears in print may
not be available in electronic formats. For more information about Wiley products, visit our web site
at www.wiley.com. For more information about Scrivener products please visit www.scrivenerpublish-
ing.com.

Cover design by Kris Hackerott

Library of Congress Cataloging-in-Publication Data:

ISBN 978-1-119-11758-2

Printed in the United States of America

10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
Contents
Preface ix

1 Linear time-delay systems 1

1.1 Introduction 1
1.1.1 Linear systems with delays 1
1.1.2 Wind tunnel model 2
1.1.3 Combustion stability in liquid propellant
rocket motors 3
1.2 Conditional representation of differential equations 5
1.2.1 Conditional representation of ODE and PDE 5
1.2.2 Conditional representation of DDE 6
1.3 Initial Value Problem. Notion of solution 9
1.3.1 Initial conditions (initial state) 9
1.3.2 Notion of a solution 10
1.4 Functional spaces 11
1.4.1 Space C[−τ,0] 12
1.4.2 Space Q[−τ,0] 12
1.4.3 Space Q[−τ,0) 13
1.4.4 Space H = Rη × Q[−τ,0) 14
1.5 Phase space H. State of time-delay system 15
1.6 Solution representation 16
1.6.1 Time-varying systems with delays 16
1.6.2 Time-invariant systems with delays 20
1.7 Characteristic equation and solution expansion
into a series 24
1.7.1 Characteristic equation and eigenvalues 24
1.7.2 Expansion of solution into a series on
elementary solutions 26

v
vi Contents

2 Stability theory 39
2.1 Introduction 29
2.1.1 Statement of the stability problem 30
2.1.2 Eigenvalues criteria of asymptotic stability 31
2.1.3 Stability via the fundamental matrix 32
2.1.4 Stability with respect to a class of functions 33
2.2 Lyapunov-Krasovskii functionals 36
2.2.1 Structure of Lyapunov-Krasovskii quadratic
functionals 36
2.2.2 Elementary functionals and their properties 37
2.2.3 Total derivative of functionals with respect
to systems with delays 40
2.3 Positiveness of functionals 46
2.3.1 Definitions 46
2.3.2 Sufficient conditions of positiveness 47
2.3.3 Positiveness of functionals 47
2.4 Stability via Lyapunov-Krasovskii functionals 49
2.4.1 Stability conditions in the norm || · || H 50
2.4.2 Stability conditions in the norm || · || 51
2.4.3 Converse theorem 52
2.4.4 Examples 53
2.5 Coefficient conditions of stability 54
2.5.1 Linear system with discrete delay 54
2.5.2 Linear system with distributed delays 56

3 Linear quadratic control 59

3.1 Introduction 59
3.2 Statement of the problem 60
3.3 Explicit solutions of generalized Riccati equations 67
3.3.1 Variant 1 67
3.3.2 Variant 2 68
3.3.3 Variant 3 69
3.4 Solution of Exponential Matrix Equation 73
3.4.1 Stationary solution method 73
3.4.2 Gradient methods 74
3.5 Design procedure 75
3.5.1 Variants 1 and 2 75
3.5.2 Variant 3 76
3.6 Design case studies 76
3.6.1 Example 1 76
3.6.2 Example 2 78
 Contents vii

3.6.3 Example 3 78
3.6.4 Example 4 80
3.6.5 Example 5: Wind tunnel model 82
3.6.6 Example 6: Combustion stability in liquid
propellant rocketmotors 84

4 Numerical methods 89
4.1 Introduction 89
4.2 Elementary one-step methods 91
4.2.1 Euler’smethod 92
4.2.2 Implicit methods (extrapolation) 95
4.2.3 Improved Euler’smethod 96
4.2.4 Runge-Kutta-like methods 97
4.3 Interpolation and extrapolation of the
model pre-history 98
4.3.1 Interpolational operators 98
4.3.2 Extrapolational operators 100
4.3.3 Interpolation-Extrapolation operator 101
4.4 Explicit Runge-Kutta-like methods 102
4.5 Approximation orders of ERK-like methods 104
4.6 Automatic step size control 106
4.6.1 Richardson extrapolation 106
4.6.2 Automatic step size control 107
4.6.3 Embedded formulas 108

5 Appendix 111
5.1 i-Smooth calculus of functionals 111
5.1.1 Invariant derivative of functionals 111
5.1.2 Examples 116
5.2 Derivation of generalized Riccati equations 124
5.3 Explicit solutions of GREs (proofs of theorems) 134
5.3.1 Proof of Theorem 3.2 134
5.3.2 Proof of Theorem 3.3 137
5.3.3 Proof of Theorem 3.4 139
5.4 Proof of Theorem 1.1. (Solution representation) 139

Bibliography 143

Index 164
Preface

At present there are elaborated effective control and numerical methods

and corresponding software for analysis and simulating different classes
of ordinary differential equations (ODE) and partial differential equations
(PDE). The progress in this direction results in wide application of these
types of equations in practice. Another class of differential equations is
represented by delay differential equations (DDE), also called systems with
delays, time-delay systems, hereditary systems, functional differential
equations.
Delay differential equations are widely used for describing and mathe-
matical modeling of various processes and systems in different applied prob-
lems [3, 5, 1, 27, 32, 33, 34, 40, 50, 62, 63, 183, 91, 107, 108, 111, 127, 183].
Delay in dynamical systems can have several causes, for example: tech-
nological lag, signal transmission and information delay, incubational
period (infection diseases), time of mixing reactants (chemical kinetics),
time of spreading drugs in a body (pharmaceutical kinetics), latent period
(population dynamics), etc.
Though at present different theoretical aspects of time-delay theory (see,
for example, [3, 1, 27, 32, 34, 50, 62, 63, 67, 72, 73, 183, 91, 107, 111, 127]
and references therein) are developed with almost the same completeness
as the corresponding parts of ODE theory, practical implementation of
many methods is very difficult because of infinite dimensional nature of
systems with delays.
Also it is necessary to note that, unlike ODE, even for linear DDE there
are no methods of finding solutions in explicit forms, and the absence of
generally available general-purpose software packages for simulating such
systems cause a big obstacle for analysis and application of time-delay
systems.
In this book we try to fill up this gap.

ix
x Preface

The main aim of the book is to present new constructive methods of

DDE theory and to give readers practical tools for analysis, control design
and simulating of linear systems with delays1.
The main outstanding features of this book are the following:

1. on the basis of i-smooth analysis we give a complete descrip-

tion of the structure and properties of quadratic Lyapunov-
Krasovskii functionals2;
2. we describe a new control design technique for systems with
delays, based on an explicit form of solutions of linear qua-
dratic control problems;
3. we present new numerical algorithms for simulating DDE.

Acknowledgements
N.N.Krasovskii, A. B. Lozhnikov, Yu.F.Dolgii, A. I. Korotkii, O. V. Onegova,
M. V. Zyryanov, Young Soo Moon, Soo Hee Han.
Research was supported by the Russian Foundation for Basic Research
(projects 08-01-00141, 14-01-00065, 14-01-00477, 13-01-00110), the pro-
gram “Fundamental Sciences for Medicine” of the Presidium of the Russian
Academy of Sciences, the Ural-Siberia interdisciplinary project.

1
The present volume is devoted to linear time-delay system theory. We plan to prepare a
special volume devoted to analysis of nonlinear systems with delays.
2
Including properties of positiveness, and constructive presentation of the total derivative
of functionals with respect to time-delay systems.
Chapter 1

Linear time-delay
systems

1.1 Introduction
1.1.1 Linear systems with delays
In this book we consider methods of analysis, control and
computer simulation of linear systems with delays
0
ẋ(t) = A(t) x(t)+Aτ (t) x(t−τ (t))+ G(t, s) x(t+s) ds+u ,
−τ (t)
(1.1)
where A(t), Aτ (t) are n×n matrices with piece-wise contin-
uous elements, G(t, s) is n × n matrix with piece-wise con-
tinuous elements on R ×[−τ, 0], u is a given n–dimensional
vector-function, τ (t) : R → [−τ, 0] is a continuous func-
tion, τ is a positive constant.
Much attention will be paid to the special class of linear
time-invariant systems
0
ẋ(t) = A x(t) + Aτ x(t − τ ) + G(s) x(t + s) ds + u , (1.2)
−τ

1
2 Systems with Delays

where A, Aτ are n × n constant matrices, G(s) is n × n

matrix with piece-wise continuous elements on [−τ, 0], τ is
a positive constant1 .
Usually we will consider u as the vector of control para-
meters. There are two possible variants:
1) u = u(t) is the function of time t;
2) u depend on the current and previous state of the
system, for example,
0
u = C x(t) + D(s) x(t + s) ds . (1.3)
−τ

Consider some models of control systems with delays.

1.1.2 Wind tunnel model

A linearized model of the high-speed closed-air unit wind
tunnel is [134, 135]

ẋ1 (t) = −a x1 (t) + a k x2 (t − τ ) ,

ẋ2 (t) = x3 (t) , (1.4)
ẋ3 (t) = −ω 2 x2 (t) − 2 ξ ω x3 (t) + ω 2 u3 (t) ,
1
with a = , k = −0.117, ω = 6, ξ = 0.8, τ = 0.33 s.
1.964
The state variable x1 , x2 , x3 represent deviations from
a chosen operating point (equilibrium point) of the follow-
ing quantities: x1 = Mach number, x2 = actuator position
guide vane angle in a driving fan, x3 = actuator rate. The
delay represents the time of the transport between the fan
and the test section.

The system can be written in matrix form

ẋ(t) = A0 x(t) + Aτ x(t − τ ) + B u(t) , (1.5)
1 I.e. in this case τ (t) ≡ τ .
 Linear Time-delay Systems 3

where ⎡ ⎤
−a 0 0
⎢ ⎥
A0 = ⎣ 0 0 1 ⎦,
0 −ω 2 −2 ξ ω
⎡ ⎤
0 ak 0
⎢ ⎥
Aτ = ⎣ 0 0 0 ⎦ ,
0 0 0
⎡ ⎤
0
⎢ ⎥
B=⎣ 0 ⎦.
ω2

1.1.3 Combustion stability in liquid propellant

rocket motors
A linearized version of the feed system and combustion
chamber equations, assuming nonsteady flow, is given by2

φ̇(t) = (γ − 1) φ(t) − γ φ(t − δ) + μ(t − δ)

1 p 0 − p1
μ̇1 (t) = −ψ(t) +
ξJ 2Δp
1
μ̇(t) = [−μ(t) + ψ(t) − P φ(t)]
(1 − ξ)J
1
ψ̇(t) = [μ1 (t) − μ(t)] . (1.6)
E
Here
φ(t) = fractional variation of pressure in the combustion
chamber,
t is the unit of time normalized with gas residence time,
θg , in steady operation,
τ̃ = value of time lag in steady operation,
p̃ = pressure in combustion chamber in steady operation,
2 The example is adapted from [36, 58].
Exploring the Variety of Random
Documents with Different Content
zijne vrouw naar Europa te gaan. In den herfst van 1848 keerden zij echter
tot groote vreugde der negergemeente tot haar terug. Evenwel door
aanhoudende en telkens wederkeerende krankheden werden zij genoodzaakt
in 1849 Bambei en zelfs Suriname voor goed te verlaten; doch ook nog in
Europa bleven zij de hun dierbare gemeente niet slechts in de gebede
gedenken, maar onderhielden briefwisseling met sommige gemeenteleden.

In het jaar te voren trof ook de negergemeente een groot verlies: Job, de
lieve, trouwe Job, ging na een kort ziekbed in tot de vreugde zijns Heeren.
Hier en bij andere ziek- en sterfbedden werden treffende getuigenissen van
’s Heeren genade en liefde afgelegd. Later werd nog weder beproefd om de
zendingsarbeid aldaar voort te zetten, doch het element was doodend voor
Europeanen, evenwel vreesden de Broeders, welke daarheen gezonden
werden, hiervoor niet. Vele blijken van Christelijken moed werden daar
gezien; vooral moet men de Christelijke moed bewonderen van Zuster
Hartman, die een geruimen tijd alleen overbleef, en, niettegenstaande eene
ongeneeslijke ziekte, niet ophield zich het geestelijk heil der negers en
voornamelijk het onderwijs der jeugd aan te trekken. Eindelijk bezweek ook
zij en overleed 30 December 1853. Het zendingsbestuur te Paramaribo vond
geene vrijheid om, daar het werk der zending onder de slaven zoovele
krachten vereischte, meer Broeders of Zusters naar het zoogenaamde
doodenland te zenden. De zending werd dus opgeheven. De gemeente blijft
echter bestaan; de trouwe nationaal-helpers komen meermalen in de stad,
om de geestelijke gemeenschap met de Broeders te onderhouden, en keeren
van daar versterkt en bemoedigd naar het Boschland terug, om die
gemeente op te bouwen in geloof en kennis. Er blijft eene kerk bestaan en
de Heer ziet er in genade op neder, bewaakt, beschermt die kleine
gemeente.

Welk eene uitbreiding kan zij erlangen als, na de opheffing der slavernij, de
Boschnegers zich meer in aanraking met de overige bevolking zullen
stellen, en de waardige Broedergemeente beter gelegenheid zal erlangen
hun, volgens hunne begeerte, het Woord des levens te verkondigen.

Ook bij de Auca-negers wijkt de tegenstand; de Becoe- of Musinga-negers

vragen naar leeraars en onderwijs3. De weg des Heeren wordt bereid. Hij
zal zijne liefde en genade ook hen doen bekend maken, die er nu nog niet
van hebben gehoord. Voor het volk, dat in de duisternis zit, zal een groot
licht opgaan. Velen zullen zich verheugen in het licht van de zon der
geregtigheid. De bazuin des Evangelies zal niet te vergeefs in de wouden
van Suriname klinken. Onze Heer zal lof, dank en aanbidding, nu en in alle
eeuwigheid ontvangen.

III.

Zending onder de Negerslaven.

Was de eerste poging der Broedergemeente, om den slaven het Evangelie te

verkondigen, door den heftigen tegenstand der blanke bevolking,
vruchteloos, en had men zelfs, na mislukking der eerste zending onder de
Indianen, Suriname moeten verlaten, in 1754 echter kwamen er op nieuw
twee Broeders als Agenten der zending te Paramaribo, zoo als wij reeds
bladz. 784 hebben vermeld, ten einde voornamelijk de stoffelijke belangen
der zending voor te staan.

Die Broeders waren ijverig bezig in de eenvoudige werkkring, die hun was
aangewezen. Hun kleêrmakers-bedrijf verschafte hun niet slechts het
noodige voor hun onderhoud, maar daarenboven konden zij hierdoor de
afgelegen zendingstations ondersteunen.

Om des te beter hun handwerk te kunnen drijven kochten de Broeders in

1767 eene eigene woning en een stuk grond, waar zij een tuin en, aan het
einde daarvan, eene begraafplaats aanlegden, welke zij met een hek
omringden. Een der Broeders, Christiaan Friedrich Gastman, werkte hieraan
met zoo veel ijver, dat zijne vrouw tot hem zeide: »Gij zult zeker wel de
eerste zijn, die hier zal komen te liggen.”—en waarlijk; nog in hetzelfde
jaar ging hij in tot de vreugde zijns Heeren; en was zijn lijk het eerste, dat
op dien Godsakker der aarde werd toevertrouwd, om den dag der
opstanding te verbeiden.
Bij de uitbreiding van hun beroep hadden de Broeders hulp noodig en
huurden alzoo 10 à 12 negers, die als gezellen of leerlingen met hen
arbeidden. Waren de Broeders ijverig in hun handwerk, deden zij met lust al
datgene wat hunne hand vond om te doen, zij vergaten echter de hoogere
dingen niet. Dáár op die kleêrmakers-tafel zittende, werd door de Broeders
een zaad uitgestrooid, dat onder den dauw des Heiligen Geestes vruchten
opleverde, waarover in alle eeuwigheid zal gejuicht worden.

Na lang wachten genoten de Broeders de vreugde, dat (in 1768) bij drie
hunner negers eene levendige begeerte ontstond, om den weg des heils
nader te leeren kennen. Zij kwamen daartoe des avonds bij een der Broeders
(Kersten), die hunne taal magtig was, om nader onderrigt. Deze verhaalde
hun dan van de menschwording en den dood des Heeren Jezus, en van het
heil door Hem voor zondaren verworven. »Hoe het ons verheugde,” schrijft
hij in een zijner brieven, »nu wij, na lang wachten, eindelijk negers zien,
wier harten door den Heer is geopend, en bij wie eene begeerte naar het
Woord des levens komt, kan ik niet beschrijven.”

Toen de eerste opwekking onder de slaven was ontstaan, kwamen er weldra

meerderen tot de Broeders, om van deze dingen, die hun zoo liefelijk, maar
toch ook zoo vreemd klonken, te hooren. Toen Broeder Kersten, ter
vervulling der zending onder de Boschnegers was vertrokken, zette Broeder
Rose de avondvergaderingen alleen voort; terwijl hij aan hen, bij wie de
belangstelling toenam, bijzonder onderrigt gaf. Wel moest hij de tijd
uitkoopen, want zijne beroepsbezigheden lieten hem weinig over, en twee,
tot zijne hulp uit Europa gezonden Broeders, overleden kort na hunne
aankomst. Doch de Heer sterkte en troostte hem en gaf hem in het volgend
jaar de vreugde, dat twee negers het Woord met blijdschap aannamen, en
toen zij daarna ziek werden, getuigden zij, dat de Heer hun nabij was, en
ontsliepen met die betuiging op hunne lippen.

Rose bezorgde hunne begrafenis en gebruikte deze gelegenheid om tot de

verzamelde Heidensche negers te spreken van het lijden en sterven van
Jezus Christus ter verzoening van de zonden der geheele wereld. Velen dier
negers kwamen later in de zondagsvergaderingen.
Kersten, door de uniteits-conferentie uit het boschland terug geroepen en tot
voorstander der Surinaamsche zending benoemd, keerde naar Paramaribo
terug, tot groote blijdschap van Rose. De belangstellende toehoorders
vermeerderden; negen werden als doop-candidaten ingeschreven en
ontvingen afzonderlijk onderwijs, en—den 21sten Julij 1776 werd de
eersteling der negerslaven te Paramaribo gedoopt, waarbij hij den naam van
Christiaan ontving. Nog in datzelfde jaar werden acht negers en eene
negerin gedoopt.

Het gedrag der nieuw bekeerden was zoodanig, dat vele regeringsleden en
bijzondere personen den wensch uitten, dat alle negers zich bekeeren
mogten. Niet alle meesters echter dachten alzoo; er waren ook onder dezen,
die hunne slaven jammerlijk mishandelden indien zij de predikatiën der
Broeders bezochten; doch de arme zwarten leden liever onregt dan weg te
blijven van de plaats waar hun werd verkondigd: het Woord der verzoening,
dat van zulke heerlijke beloften getuigt; zij verdroegen hiervoor gaarne
smaad en slagen.

Het werk Gods onder de negerslaven ging voortdurend met zegen voort;
bijna elke maand werden er door den doop in de Christelijke gemeente
ingelijfd. De gedoopten wandelden waardiglijk het Evangelie; op den 31sten
Mei 1777 kwamen vier van hen voor de eerste keer ten avondmaal; in het
volgende jaar elf en zoo breidde zich de Negergemeente al meer en meer
uit.

Daar het aantal der toehoorders steeds vermeerderde, bouwden de Broeders

op hunnen grond eene kerk tot gebruik der Negergemeente. Bij de
feestelijke inwijding derzelve, op den 31sten Mei 1778, werd een liefdemaal
met 52 negers gehouden. Blanken en zwarten, vrijen en slaven aan eene
tafel, wel was dit een vreemd verschijnsel in Paramaribo! doch de Heer, die
Zijn bloed voor de verzoening der geheele wereld stortte, zag er met
welgevallen op neder. Des namiddags hield Kersten de eerste preek.

Eenige weken later kwam de Gouverneur (Jan Nepveu) met zijne vrouw en
een talrijk gezelschap der aanzienlijkste personen de prediking en eene
doopplegtigheid bijwonen. Den volgenden Zondag werd de toeloop der
blanken zoo sterk, dat er naauwelijks plaats voor de vele negers was.
Kersten hield toen eerst eene korte rede in het Hollandsch; betuigde zijne
blijdschap over de belangstelling der blanken, doch vervolgde, dat, daar de
kerk door de Broeders gebouwd was, om aldaar de negers het Evangelie te
verkondigen, zoo zou hij overgaan om hun in hunne taal het Woord der
verzoening in Jezus bloed en dood te prediken. Daarop zong hij met luider
stemme: »Looft den Heer alle gij Heidenen,” waarop de kleine zwarte
gemeente zingend antwoordde: »En prijst Hem alle gij volken! Alleen God
in de hoogte zij de eere, enz.” Niettegenstaande het groot gemengd aantal
van blanke toehoorders, onder welke zich ook verscheidene Joden
bevonden, heerschten stilte en orde tot aan het einde; en allen waren
verwonderd over de aandacht der Negers en over hun harmonisch gezang.

In het jaar 1779 ontvingen de Broeders een stuk land, buiten de stad, van de
regering ten geschenke, tot begraafplaats der Christen-negers. De
opwekking onder de slaven ging gezegend voort; gewoonlijk waren bij de
prediking twee honderd aandachtige toehoorders tegenwoordig. Het getal
der gedoopten en der avondmaalgangers vermeerderde en weldra moest de
kerk worden vergroot; verscheidene heeren uit Paramaribo gaven daartoe
bijdragen.

Ook opende zich aan het einde van hetzelfde jaar eene deur voor de
Broeders, om de slaven op de plantaadjes het Evangelie te verkondigen.
Zekere heer Palmer, eigenaar van de plantaadje Fairfield, tien uren van
Paramaribo, aan de Commewijne gelegen, noodigde de Broeders uit aan
zijne negers (150) Gods Woord te prediken.

De Broeders gaven gaarne aan deze roepstem gehoor. Toen Broeder Kersten
hun de liefde des Verlossers bekend maakte, hieven deze arme slaven de
handen ten hemel en dankten God met luider stemme, dat Hij dit liefelijke
woord ook tot hen deed komen.

Later werden de bezoeken ook tot andere plantaadjes uitgestrekt. Eene vaste
zendingspost werd noodig geacht, ten einde beter aan de zich meer en meer
openbarende behoefte der negers naar het Evangelie te kunnen voldoen. De
regering schonk den Broeders daartoe in 1785 een stuk grond, bij de
zamenvloeijing der Commewijne en Cottica, Sommelsdijk, naar een
vroeger aldaar gelegen fort genaamd. De plaats was ongezond en moerassig
en de beide eerste zendelingen, die zich aldaar vestigden, vielen als
slagtoffers dier ongezonde ligging. Intusschen had men hoop daar met
kracht werkzaam te zijn. Vele negers der naburige plantaadjes kwamen er
om de prediking bij te wonen; het woord Gods werkte met kracht en reeds
aan het einde van 1786 waren 164 zielen onder de leiding der Broeders.
Evenwel deden er zich groote zwarigheden op. Dewijl de negers van de
plantaadjes niet anders dan te water naar Sommelsdijk konden komen,
omdat hieraan gevaren waren verbonden, zoodat werkelijk in 1788 drie
negerinnen, bij hare terugkomst van Sommelsdijk, in de rivier verdronken,
zoo weigerden de meesters hunnen slaven langer naar Sommelsdijk te gaan.
De Broeders werden dus genoodzaakt de plantaadjes te bezoeken.

De Negergemeente te Paramaribo nam gestadig toe en bestond weldra uit:

101 gedoopten, van welke 49 avondmaalgangers, en 40 doop-candidaten, te
zamen alzoo uit 141 personen. De nieuwe Gouverneur Texier, die in 1779
Nepveu was opgevolgd, toonde zich, na een met de Broeders gehouden
onderhoud, bereid hunne pogingen ten beste der negers te ondersteunen. Hij
werd door eigen aanschouwing meer en meer overtuigd welke kracht tot
verandering en tot heiliging des levens door de prediking des Evangelies bij
de slaven werd verwekt. Ook sommige meesters werden hiervan overtuigd
en enkele woonden den doop hunner negers met aandacht bij; anderen
daarentegen waren zeer vijandig en zochten hunne slaven door
dreigementen en slagen van het bezoeken der kerk af te houden.

De Broeders kozen weldra uit de beproefdste gemeenteleden eenige helpers

en helpsters, die hun het opzigt over de steeds aanwassende gemeente
hielpen houden. Toezigt was zeer noodig, want, bij den aanwas der
gemeente vond men, zoo als overal, er ook onder, die op een zondigen
dwaalweg geraakten, welke de Broeders in den geest der zachtmoedigheid,
doch tevens met Christelijke ernst, hiervan zochten terug te brengen.

Aan het einde der vorige eeuw bedroeg de Negergemeente te Paramaribo

reeds meer dan 300 leden. De Broeders, ten einde de vermeerderde kosten
der zending te dekken, rigtten bij hun kleêrmakerswinkel nog eene bakkerij
en eene horlogiemakerij op, waar gehuurde negers als knechts arbeidden.

Indien wij de geschiedenis van de zending onder de negerslaven eenigzins

uitvoerig wilden mededeelen, zou de ons nog overgebleven ruimte hiertoe
niet toereikend zijn. Het kost ons echter opoffering om van eene zaak, die
zoo hoogst belangrijk is en die zulke groote blijken van Gods
goedertierenheid en trouw, en van onbezweken ijver en vurige liefde der
Broedergemeente oplevert, slechts kortelijk melding te kunnen maken. Een
ding troost ons hierbij: de berigten, uitgegeven door het
Zendinggenootschap te Zeist, zijn in veler handen, en hier toch vindt men
de belangrijkste berigten over dit rijk gezegend werk medegedeeld. Dat
toch elk in den lande, die de uitbreiding van Gods koningrijk ter harte gaat,
zich verkwikke bij het lezen dier berigten en meer en meer worde opgewekt
om den arbeid der Broedergemeente met gave en gebed te ondersteunen.
Wij moeten ons bij onze verdere mededeelingen tot het aanteekenen van
eenige hoofdbijzonderheden bepalen.

Gedurende de oorlogstijden van 1793 en tijdens Suriname onder Engelsch

bestuur was, verkeerde de zending in grooten nood. De Engelsche regering
wenschte den arbeid der Broederen wel te ondersteunen, doch de stremming
van het verkeer met het vaste land van Europa verhinderde de overkomst
van nieuwe arbeiders, om de plaatsen te vervullen van hen, die door ziekte
of dood in hunne werkzaamheden waren gestoord.

Het getal der negerslaven aan de Commewijne en Cottica, welke tot de

Christelijke gemeente behoorden, bedroeg in het begin dezer eeuw nog
slechts 96, waarvan 55 alleen op de plantaadje Fairfield. De verdere
werkzaamheden werden zeer verhinderd door de afkeerige gezindheid der
plantaadje-directeuren. Eindelijk vond de Uniteits-Conferentie zich in 1817
genoodzaakt deze post op te heffen. De negers van Fairfield werden nu, om
de acht weken, door de Broeders uit Paramaribo bezocht. Op uitdrukkelijk
verlangen van den Engelschen predikant Austin, eigenaar der plantaadje
Kleinhoop, werd, sedert Januarij 1819, ook aldaar het Evangelie aan de
slaven verkondigd.

Mogt het zendingswerk op de buitenposten vele moeijelijkheden

ondervinden, te Paramaribo nam de gemeente steeds toe. Talrijke negers en
kleurlingen, zoo vrijen als slaven, voegden zich bij haar. Bij de hevige
kinderziekte, die in 1819 zoo vele slagtoffers maakte (ruim 2000 personen),
waren de Broeders meermalen getuigen van de genade en trouw des
Heeren, die zich aan de sterfbedden van vele gemeenteleden zoo krachtig
openbaarde, dat velen juichend ontsliepen. Zelfs uit den mond der Heidenen
hoorde men in dien tijd meermalen uitdrukkingen, als: »Niemand, geene
Goden der negers, niemand kan mij helpen, dan alleen de ware God, die mij
geschapen heeft” en dergelijken. De begraafplaats moest worden vergroot,
en de gedoopte negers sloegen ijverig de hand aan het werk, ten einde het
houtgewas uit te roeijen, de sloten er om heen te graven en het geheel met
eene limoenhaag te omringen.

Bij den vreeselijken brand van 1821 werd de zendingskerk als door een
wonder gespaard, en weldra was zij te klein om de toenemende gemeente te
bevatten. Zes en negentig volwassenen werden in dat jaar gedoopt. De
scholen, waar de negerkinderen in het lezen en zingen, en in het van buiten
leeren van spreuken en liederen, onderwijs ontvingen, namen in bloei toe.
Van de Neger-Engelsche vertaling van een te Londen gedrukt werkje:
»Hoofdinhoud van Jezus leer,” werd gretig gebruik gemaakt.

Ook op de plantaadjes vertoonde zich een nieuw leven. Verscheidene

eigenaars verzochten den Broederen hunne slaven Christelijk onderwijs te
komen geven. Op Breukelerwaard werd eene kerk voor de negers gebouwd
en in 1825 ingewijd. Molhoop, Vlaardingen, Lustrijk, La Singularité en
meer andere plantaadjes werden nu regelmatig bezocht.

Den 21sten Julij 1826 was het 50 jaren geleden, dat de eerste neger door den
doop in de Christelijke gemeente werd ingelijfd. De herinnering hieraan
werd door de Negergemeente feestelijk herdacht. Vele stadbewoners namen
aan deze feestviering deel. Gedurende den vijftigjarigen arbeid onder de
slaven waren 2477 gedoopt; toenmaals bevonden zich 1800 negers onder de
leiding der zendelingen.

De aanzienlijke vermeerdering der gemeente had den aanbouw eener

ruimere kerk noodzakelijk gemaakt; waartoe de onkosten meerendeels door
vrijwillige bijdragen van welwillende Surinamers waren gedekt. Zij werd
den 21sten Julij 1818 ingewijd. »Het was een hartverheffend gevoel,”
schrijft een zendeling, »onze broeders en zusters uit de negers, allen rein in
het wit gekleed, naar de sekse afgezonderd, te aanschouwen. Verder was het
overige der kerk, tot op de derde galerij, onder het dak, opgevuld met
aanzienlijken en geringen, blanken, kleurlingen en zwarten, Christenen,
Joden en Heidenen, die allen stil en eerbiedig nederzaten, terwijl tot lof en
aanbidding van den eenigen waren God gesproken, gebeden of gezongen
werd.”

In 1828 werd de Maatschappij ter bevordering van het Godsdienstig

onderwijs onder de slaven enz. opgerigt (zie bladz. 645). De Broeders
werden uitgenoodigd aan de beraadslagingen van het bestuur deel te nemen
en ondervonden verder veel ondersteuning, door middel dezer
Maatschappij, welker stichting als eene zeer belangrijke en verblijdende
gebeurtenis voor de zending kan worden aangemerkt.

Reeds door het bouwen eener ruimere kerk was in de stad aan een grooter
aantal slaven gelegenheid gegeven het woord Gods te hooren. Door de
Broeders was mede godsdienstig onderwijs aan de kinderen in de stad
gegeven, welk onderwijs vooral goede vruchten opleverde, toen men aan
die kinderen ook het woord Gods in handen kon geven. Door het Britsch en
Buitenlandsch Genootschap was eene vertaling van het Nieuwe Testament
in het Neger-Engelsch bezorgd; waarvan de Broeders slechts afschriften
bezaten. Zoodra het ruchtbaar werd, dat dergelijke boeken waren te
bekomen, wenschten vele negers zich dien kostbaren schat aan te schaffen.
Ongeveer dertig stuks werden ten geschenke gegeven aan zulke
schoolkinderen, welke vlug en goed konden lezen, en deze kinderen waren
niet zelden de werktuigen, waardoor hunne ouders met de Heilige Schrift
bekend gemaakt werden. Het getal kinderen, die vrij geregeld de school
bezochten, bedroeg toenmaals reeds honderd en dertig. De zondagschool
werd ook door volwassenen bezocht.

In 1831 zond men van Zeist aan de Broeders eene drukpers, met al hetgeen
noodig was om Neger-Engelsche schoolboeken te drukken. In 1835 werd de
Negergemeente verblijd door de ontvangst van een orgel voor de nieuwe
kerk, mede uit Zeist gezonden. De kerk was bij den brand van 1832 weder,
gelijk in 1821, door Gods goedheid, bewaard gebleven, terwijl de kerken
der andere gemeenten in de asch waren gelegd. De Broeders boden hun
bedehuis der Hervormde en Luthersche gemeenten aan, ten einde daarin de
kerkedienst waar te nemen, van welke vriendelijke aanbieding door de
Hervormde Gemeente gebruik werd gemaakt. Door de koloniale regering
werden de Broeders uitgenoodigd het fort Nieuw Amsterdam te bezoeken
om aldaar te prediken en door het Geregtshof werd hun de zielezorg voor de
gevangenen opgedragen. Deze welwillende gezindheid der regering
oefende ook invloed uit op de stemming van bijzondere personen, en de
vooroordeelen tegen de Broeders verminderden bij den dag.

Het aantal plantaadjes, waar het den Broeders vergund werd het Evangelie
te verkondigen, bleef lang zeer klein. De opzigters der plantaadjes, voor zoo
verre zij niet als vijandig tegen het zendingswerk waren bekend, zagen
echter tegen de onkosten op, die het godsdienstig onderwijs der slaven
vorderden. Want, daar in Suriname meest alle reizen te water moeten
geschieden, en de zendelingen, die te Paramaribo van hun handwerk
leefden, geene middelen bezaten om zich roeibooten en negers voor hunne
maandelijksche bezoeken op de plantaadjes aan te schaffen, moesten de
Directeurs hen laten afhalen, of van de eene naar de andere plantaadje
vervoeren. Ook moest men bij een dergelijk bezoek den slaven eenigen
rusttijd gunnen tot het bijwonen van de predikatie en het onderwijs in de
godsdienst.

Een ander bezwaar was, dat, wegens den verren afstand van sommige
plantaadjes van Paramaribo, het den Broeders aldaar moeijelijk viel hen te
bezoeken, waarom zij zeer wenschten meerdere zendingsstations in de
kolonie te kunnen oprigten, van waar de toegang tot de negers der
omliggende plantaadjes gemakkelijker was. Deze beide bezwaren werden
opgelost door de reeds gemelde Maatschappij. Door haar werd in het
gebrek aan roeibooten en negers voorzien, en in 1835 de tot het doel
gunstig gelegen plantaadje Charlotte-burg aangekocht en den Broeders ten
gebruike afgestaan.

Sedert dien tijd treedt eene nieuwe periode der zending in. Nog hadden wel
de Broeders vele bezwaren te overwinnen: onwil bij verscheidene directeurs
en administrateurs, ongeloof, verblindheid en gehechtheid aan Heidensche
gewoonten bij de negers, doch de Heer gaf aan zijne dienstknechten en
dienstmaagden kracht en in Zijne kracht bestreden zij de vesten des
Heidendoms en—overwonnen. Meerdere vaste zendingsposten werden
opgerigt, waarop Broeders en Zusters met groote trouw werkzaam waren.

Twee zwakke weduwen, zuster Voigt op de plantaadje Andresa, aan de

Coppename, en zuster Hartman op Bergendal aan de Boven Suriname,
arbeidden aan de grenzen van het zendingsveld. Door onderwijs der
kinderen, door toespraken en vermaningen aan de volwassenen, door een
heiligen wandel waren deze vrouwen tot grooten zegen voor de
negerbevolking.

Broeder Jansa, de apostel der Warappa-kreek, ondernam een veldtogt tegen

de afgodstempels en de gevreesde afgodspriesters. De Heer, die met hem
was, schonk hem de overwinning. De Heilige Geest opende veler harten en
verwekte bij de negers een honger en dorst naar het woord des levens en
maakte de prediking vruchtbaar.

Sedert 1850 vooral zijn meerdere vaste posten gevestigd en heeft men
pogingen aangewend om regelmatige scholen voor de kinderen op de
plantaadjes op te rigten, doch hierbij had men groote zwarigheden te
overwinnen. Eene circulaire, waarbij de Broeders aan de planters vroegen
hun kweekelingen af te staan, om op hunne school tot nationaal-helpers en
onderwijzers te worden gevormd, bleef zonder vrucht; eerst een
uitdrukkelijk bevel van de in Nederland wonende eigenaars maakte de
plantaadje-bestuurders gewilliger om kweekelingen voor deze school af te
staan. De eerste knaap, die men daartoe afstond, was een kreupele, die door
zijn ligchaamsgebrek niet geschikt voor den veldarbeid was.
In het jaar 1851 eindelijk kwam die school tot stand, op het nabij
Paramaribo gelegen Beekhuizen. Tien kweekelingen werden opgenomen en
ontvingen onderrigt in den Bijbel en de Catechismus, in het rekenen en
zingen; eerst in 1856 werd het den Broederen veroorloofd onderwijs in het
schrijven te geven. In December 1858 bedroeg het getal der aanwezige
kweekelingen veertien. Over hun gedrag en vorderingen waren de Broeders
en ook anderen, die de school bezochten, zeer te vreden.

In 1856 heerschte de gele koorts in hevige mate in Suriname en maakte vele

slagtoffers. In tien maanden overleden, zoo in de stad als op de
buitenposten, veertien Broeders en Zusters. Doch de Heer sterkte de
Broedergemeente ook in deze beproeving; een nieuwe frissche gebedsijver
ontvlamde, de vermoeiden werden verkwikt en tot nieuwen ijver
aangevuurd. Steeds werden nieuwe strijders gevonden, die de plaatsen der
gevallenen wilden vervullen, zoodat de zending zich uitbreidde en op
vastere grondslagen werd gevestigd. Het Para-district maakte lang eene
droevige uitzondering. De administrateurs waren aldaar de zendelingen wel
genegen, maar de negers bleven lang afkeerig. Het scheen, dat Satan zich
hier als in zijne laatste vesting tot het uiterste wilde verdedigen. Broeder
Mense ging echter in de kracht zijns Heeren die vesting aantasten. Met het
instorten van twee der grootste afgodstempels, die immer in Suriname
bestonden, en waarvan de eene 150 jaren bestaan telde, werd de eerste bres
geschoten en drong het Evangelie ongehinderd het land in. Eerst werd dit
district uit de stad bezocht, doch reeds in 1851 kon aldaar eene eigen post,
Berseba genaamd, worden aangelegd, waar in 1858 eene kerk werd
opgerigt4.

Thans is het getal der zendingsetablissementen tot 12 gestegen. Ruim dertig

Broeders en Zusters, getrouwelijk door nationaal-helpers bijgestaan, zijn op
dit arbeidsveld werkzaam. In Paramaribo zijn ongeveer 6000; op 180
plantaadjes 20,000 personen, die in meerdere of mindere mate onder het
geklank des Evangelies leven. »De velden zijn wit om te oogsten; bidden
wij den Heer dat Hij arbeiders geve in dezen wijngaard.”

Het was ons eene regte verkwikking aan het einde van onzen arbeid eenige
oogenblikken te mogen wijden om op lichtpunten te wijzen. Wij danken
onzen God, die ons het voorregt schonk, om, nadat wij zoo veel droevigs
hadden moeten vermelden, ook te kunnen gewagen van die dingen, die het
hart des Christens met blijdschap vervullen. Wij wilden hiermede wel
besluiten, doch waarheidsliefde dringt ons ook nog met een enkel woord te
spreken van de groote belemmeringen die het zoo gezegende werk der
zending ondervindt. Wij spreken hier niet van de hardheid der harten, noch
van de neiging tot afgodsdienst, noch van de ligtzinnigheid, die zich nog
zoo dikwijls bij de negers openbaren. Waar van zending, waar van
Evangelieverkondiging sprake is, wordt dit in onderscheiden schakeringen
ondervonden. Wij spreken hier slechts van de belemmeringen, die
onafscheidelijk zijn aan het stelsel der slavernij.

Nog wordt de verkondiging van het Evangelie van genade door sommige
Administrateurs en Directeurs tegen gehouden; nog blijven plantaadjes voor
de zendelingen gesloten; nog wordt het onderwijs der kinderen op velerlei
wijze belemmerd. Op sommige plantaadjes wordt het den zendelingen wel
veroorloofd eene preek voor de negers te houden, doch hun niet toegestaan
de oude, zwakke en zieke slaven te bezoeken. Met hoeveel voorzigtigheid
moet de zendeling zich uitdrukken, om de waarheid niet te verkrachten, en
toch den meester niet te veel aanstoot te geven, opdat hij niet het geheele
werk verstore. Welk een hinderpaal voor de uitbreiding van het rijk Gods
onder de slaven is de hoererij der blanken, met de onder hunne magt
staande slavinnen. Welk een droevig gevolg der slavernij is het, dat er geen
wettig huwelijk onder de slaven kan worden aangegaan en de regten van het
vaderschap niet worden erkend. Hoe dikwijls wordt het met moeite onder
zuchten en tranen gezaaide moedwillig door den blanke verstoord. Hoe vele
voorbeelden zouden wij hiervan kunnen mededeelen; wij onthouden er ons
echter van. »Hoe verwoestend de slavernij is voor de zedelijke magt der
maatschappij, daarvan wordt men ten volle overtuigd, wanneer men slechts
eenigermate met het leven in de kolonie is bekend geworden. Intusschen
willen wij ons werk nog voortzetten en niet vertragen, in weerwil van den
tegenstand derzulken, die, om hunne persoonlijke bedoelingen, zich met
onze prediking der verzoening in Christus niet kunnen vereenigen; wij
willen in de kracht van Christus strijden tegen de duisternis, en ook daarin
ons geloof, dat de wereld in ons en rondom ons overwint, betoonen, dat wij
ons, na meer dan honderdjarigen arbeid, nog blijven schikken in en naar de
bestaande betrekkingen, die door God worden toegelaten; opdat, wanneer
de kracht van Christus den slavenstand opheft, Hem ook eere moge bereid
worden van onze verdrukking en droefenis, en de wereld erkenne, dat in
Hem alleen ware vrijheid te vinden is.” Zoo sprak de waardige Otto Tank,
wiens ernstige gemoedelijke taal bij de blanke bevolking te Suriname
ergernis verwekte. In eene maatschappij, verpest door de slavernij, tracht
men immer de stem van waarheid en regt te versmooren. Worde de slavernij
dan spoedig afgeschaft, want, gelijk de tegenwoordige hoofdvoorstander
der zending te Paramaribo schreef: »De vrije ontwikkeling van het
Godsrijk, de geestelijke en verstandelijke beschaving der negerbevolking,
wordt in het algemeen door de bestaande slavernij in eene hoogere mate
belemmerd, dan het, uit de verte gezien, wel schijnt, en dit is de onzegen
(vloek), die op haar rust; om deze rede voornamelijk, en niet alleen om den
uitwendigen toestand der slaven, is de slavernij verwerpelijk en
verfoeijelijk. Des te meer verheugen wij ons, dat thans het zekere
vooruitzigt op hare afschaffing bestaat.”

Spoedig kome die dag; de Heer doe hem weldra aanbreken; Zijne liefde
dringe ons daartoe mede te werken.

Zoo door mijn geringen arbeid afkeer tegen de slavernij en belangstelling in

Suriname’s blanke-, gekleurde- en negerbevolking eenigermate
vermeerderd worde, zoo is mijn doel met het schrijven van de Geschiedenis
van Suriname bereikt, en ik zal er den Heer voor danken, die mijne zwakke
krachten gesterkt heeft. Worde Zijne kracht ook in mijne zwakheid
volbragt; zij dit werk ter Zijner eere.

1 Zie bladz. 81. ↑

2 Treffende bijzonderheden worden hieromtrent medegedeeld in een werkje: Verhaal
van den zendingspost der Evangelische Broedergemeente in het Boschnegerland van
Suriname, door de zendelingszuster Meissner, eerder weduwe van den zendeling K.
Schmidt. Slechts gebrek aan ruimte wederhoudt ons hieromtrent mededeelingen te doen. ↑
3 Zie bladz 765. ↑
4 Het overzigt van de zending der Broedergemeente is voornamelijk ontleend aan: “Dr.
G. E. Burkhardt, Missions-Bibliothek. Erster Band; Geschiedenis der Moravische zending
in Hollandsch Guyana, door H. G. Hartman, Jz., geplaatst in het jaarboekje voor
Christelijke Weldadigheid 1860; Berigten uit de Heidenwereld, uitgegeven door het
Zendingsgenootschap te Zeist; Regeringsverslagen, enz., enz., enz. ↑
 Naschrift.

Door gunstige beschikking van den Minister van Koloniën is mij inzage
verleend in de officieele bescheiden, door den heer Baron van Heeckeren op
’s Rijks-Archief gedeponeerd, welke betrekking hebben op den tijd (1831–
1838), dat hoogstdeszelfs vader, de heer E. L. baron van Heeckeren,
Gouverneur-Generaal der Nederlandsche West-Indische bezittingen was.
Toen ik deze gunstige beschikking ontving, was de geschiedenis bijna, het
tijdvak van van Heeckeren reeds geheel afgedrukt. Kon ik dus de resultaten
van het onderzoek dier belangrijke bescheiden niet ter plaatse, waar zij
eigenaardig behooren, mededeelen, in een naschrift willen wij echter het
voornaamste daaromtrent aanstippen.

Uit die belangrijke bescheiden onder anderen blijkt, dat het onwaar is,
hetgeen soms wel eens door de partij der reactie beweerd en als bewijs van
de goede behandeling der slaven is aangevoerd, namelijk, dat de afschaffing
der slavernij in de Britsch West-Indische bezittingen door de slaven in
Suriname bijna met onverschilligheid werd vernomen, en dat er van geen
onrust onder de slaven sprake was. Integendeel leest men gestadig van
oproerige gezindheid der slaven, in het nabij Britsch Guyana gelegen
district Nickerie. Reeds in 1831, toen de kwestie der emancipatie in
Engeland ter sprake kwam, was het gerucht daarvan in de Nickerie ter oore
der slaven gekomen, en, volgens berigt van den Landdrost Tyndall aan van
Heeckeren, heerschte er in het geheele district dien ten gevolge een
oproerige geest onder de slaven en sprak men van eene zamenspanning tot
opstand op nieuwjaarsdag1. De President van het Gemeente bestuur, de
Baljuw enz. werden daarop naar de Nickerie gezonden, met last om de
gesteldheid der zaken te onderzoeken en verder naar bevind te handelen. Zij
begaven zich naar het bedoelde district en—als naar gewoonte—werden de
belhamels met gestrengheid gecorrigeerd2.

Desniettegenstaande bleef er een onrustige geest onder de slaven heerschen

ten gevolge van verspreide geruchten omtrent de meerdere vrijheid, die de
slaven in Berbice genoten. Vele slaven liepen weg en daar de Britsche
autoriteiten hen niet dwongen naar hunne meesters terug te keeren, zocht de
koloniale regering dit op allerlei wijze te beletten. De kustvaart der
Engelschen werd verboden en als represaille zouden de van Britsche
koloniën ontvlugte slaven mede niet terug gegeven worden3.

De Amsterdamsche kooplieden, belanghebbenden bij de Surinaamsche

plantaadjes, vreesden zeer voor de gevolgen der Britsche Emancipatie; zij
wendden zich per rekwest tot Z. M., met verzoek, om het garnizoen met
2000 man te versterken, ten einde in staat te zijn een mogelijken opstand
der slaven te bedwingen. Het garnizoen werd daarop met 200 man
versterkt4.

Toen de afschaffing der slavernij in Britsch Guyana tot stand was gekomen,
werd de communicatie tusschen het Nickerie-district en de Berbice
strengelijk verboden5. Daar de gewone maatregelen niet genoegzaam
waren, werd een vaartuig op de Corentijn gestationneerd, om de ontvlugting
der slaven te beletten6; terwijl de heer G. de Veer naar Demerary werd
gezonden, ten einde van het Britsche Gouvernement de uitlevering van de
gevlugte slaven te vragen7.

In 1837 had mede op nieuw een opstand der slaven in de Nickerie plaats; na
hunne veroordeeling door het geregtshof te Paramaribo werden zij, onder
geleide van 30 à 40 man militairen, naar de Nickerie terug gezonden, om
daar hunne straf te ondergaan8.

Telkens vindt men ook gewag gemaakt van ontvlugting van slaven uit de
andere gedeelten der kolonie, terwijl vele boschtogten ter verstoring der
wegloopers plaats vonden.

Hetgeen zoo dikwerf door de slavenmannen beweerd is en nog beweerd

wordt omtrent het geluk der slaven, wordt op nieuw door deze feiten
wedersproken en wij zeggen het den graaf de Gasparin na, waar hij zegt:
»Eene instelling, die het kwade toelaat, het in groote mate in ’t leven roept,
zeggende: dat de mensch een ding is, die instelling teelt noodzakelijk meer
misdaden, meer misbruiken, meer verkrachtigingen, meer laagheden, dan
de verbeelding der romanschrijvers ooit zal kunnen te voorschijn roepen.
Wanneer een geheele stand het regt niet heeft, noch om zich te beklagen,
noch om zich te verdedigen, noch in regten te getuigen; wanneer zijne stem
zich niet kan doen hooren op eenige wijze hoegenaamd, dan is het
veroorloofd de bekoorlijke tafereelen te verwerpen, die ons van zijn geluk
worden opgehangen.

Men zou geheel onbekend moeten zijn met het menschelijk hart en met de
geschiedenis, om den minsten twijfel hieromtrent te kunnen blijven
koesteren.

Daarbij komt, dat zij, die, gelijk ik, eigenhandig de regterlijke stukken
onzer koloniale slavernij hebben doorzocht, vreeselijk wantrouwend zijn
geworden en gevaar loopen met een ongeloovig oog de beschrijvingen te
beschouwen dier arkadische toestanden, welker waarde wij hebben kunnen
toetsen!”9

De gewone middelen ter correctie der slaven—en deze waren toch nog al
krachtig—schijnen sommige meesters nog niet genoegzaam te zijn geweest
tot bedwang der slaven, waarom meermalen door meesters aan het
Gouvernement verlof werd gevraagd, om slaven, die zich slecht gedroegen,
op ’s lands fortificatiën te doen arbeiden, onder strenge discipline en zonder
dat de meester huur hiervan behoefde te trekken. Dat verzoek werd meestal
toegestaan, mits de eigenaar de onkosten der boeijen betaalde10. Ook werd
vermeerdering van het getal policie-dienaren noodzakelijk geacht en hun
getal werkelijk met zes vermeerderd, ten einde meermalen ontdekte
verbindtenissen tusschen slaven van Paramaribo en wegloopers, die in den
omtrek huisden, tegen te gaan11.

Van de vergunning om slavenmagten bijeen te trekken (zie bladz. 665) werd

ruimschoots gebruik gemaakt en gedurig leest men van overschrijvingen
van slaven op de privé namen der eigenaren. Verscheidene malen werd
toestemming verleend tot het afzonderlijk verkoopen der kinderen van
hunne moeders, waartoe dan echter de moeder toestemming moest
verleenen. Of deze toestemming altijd vrijwillig en zonder dwang van
buiten werd gegeven, laten wij in het midden.
Op bladzijde 656 gewaagden wij als in het voorbijgaan, op grond van door
ons ingewonnen inlichtingen, dat: de zoogenaamde vrije gouvernements-
arbeiders, menschen van prijs gemaakte slavenschepen genomen, en door
het Gouvernement in dienst gesteld—niet veel beter dan slaven werden
behandeld; in officieele bescheiden wordt deze bewering bevestigd; de
Britsche gezant leverde klagten bij onze regering in, dat de zoogenaamde
vrije arbeiders als slaven behandeld werden en onder eene zeer strenge
tucht stonden. De Gouverneur werd door den Minister opgedragen
hieromtrent rapport te doen12. Dit rapport hebben wij niet gevonden, doch
uit verscheidene omstandigheden blijkt, dat de tucht over de zoogenaamde
vrije arbeiders uiterst gestreng was.

De tegenwoordigheid van den Engelschen commissaris van het gemengd

geregtshof tot wering van den slavenhandel was velen een doorn in het oog
—(men zie o. a. het later gebeurde daaromtrent (bladz. 691) onder het
bestuur van Elias.) Die Engelsche heeren werden door de slaven in zekeren
zin als hunne beschermers aangezien, ofschoon zij omtrent hen niets te
gebieden hadden. Het geval waarop Halberstadt, in zijn op bladzijde 678
aangehaalde werkje, doelt, betreffende willekeurige handelwijze van het
koloniaal Gouvernement omtrent zekeren Engelschen grondeigenaar, den
bij ons bekenden John Bent, staat ook hiermede eenigermate in betrekking.

John Bent had in September 1833 aan J. H. Lance, den Engelschen regter in
het gemengd geregtshof ter wering van den slavenhandel, in die kwaliteit
een brief geschreven, waarin hij als aanklager optrad tegen zekeren
Nicholson (een Engelschman), wonende in het district Nickerie: »dat die
het er op toeleidde, om zekere slaven uit de naburige Britsche kolonie
Berbice met geweld te vervoeren, en dat Nicholson getracht zou hebben den
bevelhebber van zekere op de kolonie varende schoener Carolina J. Green
daartoe te verleiden. Lance, die de kolonie eerlang stond te verlaten, had
dien brief medegedeeld aan de betrokkene partij en aan zijnen opvolger
Dalrymph, terwijl hij—daar deze zaak buiten zijne competentie was—de
beslissing aan den Gouverneur overliet, vertrouwende, dat deze betamende
maatregelen zou nemen.
Van Heeckeren was over deze handelwijze van Bent zeer gebelgd; hij zag
hierin eene bedoeling, om, door het kenbaar maken van deze zaak aan het
Engelsch gouvernement, in de kolonie eene Engelsche jurisdictie, immers
eene Engelsche surveillance te vestigen over inwoners en burgers der
kolonie, en botsingen tusschen beide gouvernementen mogelijk te maken.
Uit het ingesteld onderzoek bleek niets misdadigs van Nicholson, en daar
Bent—zoo vermeende van Heeckeren—met vilipendentie van
Nederlandsche autoriteiten zijne medeburgers bij een vreemden regter, tot
geheel andere einden tegenwoordig, had aangeklaagd, zou men, krachtens
artikel 67 van het reglement, wel vrijheid hebben gevonden om Bent uit de
kolonie te verbannen. De Gouverneur vergenoegde zich evenwel slechts
met:

a. Bent het Burgerregt te ontnemen: zijn naam zou in het Burger-register

worden doorgehaald;

b. den Procureur-Generaal te gelasten op Bent een wakend oog te houden;

en

c. Bent te bedreigen, dat, wanneer hij verder aanleiding daartoe gaf, hij de
kolonie zou moeten ontruimen13.

De Nederlandsche regering berustte in de handelwijze van van Heeckeren

ten opzigte van Bent, »ofschoon men er anders wel aanmerkingen op zou
kunnen maken, doch men vertrouwde, dat de Gouverneur het beste weten
zou wat met de eer en de waardigheid van het koloniaal Gouvernement
overeenkwam.”14

In Januarij 1836 werd Bent weder in zijn burgerregt hersteld15, en later

schijnt de verhouding tusschen hem en den Gouverneur beter te zijn
geworden, daar Bent bij de zending van de Veer naar Demerary (zie bladz.
814) in den arm werd genomen, ten einde die zending, zoo mogelijk, te
doen gelukken16.

Op voordragt van G. N. G. Vlier, omtrent een plan tot proefneming van

kolonisatie met de vrije bevolking van Paramaribo, ten einde hen tot den
landbouw op te leiden, werd in 1833 eene commissie gevormd17. Het plan
was om 20 huisgezinnen op Voorzorg te plaatsen; ieder huisgezin zou ƒ 600
voorschot ontvangen, terwijl zij voor hunnen arbeid geen slaven mogten
bezigen. De commissie besloot provisioneel de proefneming met zes
huisgezinnen te nemen18; onderscheidene omstandigheden, waarbij ook de
ongeschiktheid van het terrein oorzaak waren, deden die proefneming
mislukken.

Door het Nederlandsch gouvernement werd zekeren Bouni, voormalig

Controleur der Bosschen, in dienst der Nederlandsche Maatschappij ter
bevordering van Volksvlijt te Brussel, naar Suriname gezonden, ten einde te
onderzoeken welk hout aldaar geschikt bevonden werd voor ’s Rijks dienst
en welke de beste wijze was dit te verkrijgen19.

Bouni overleed, kort na zijne aankomst te Suriname, waardoor het beoogde

doel grootendeels werd gemist; de Minister van Koloniën verzocht echter
den Gouverneur, dat men voortging met de nasporingen en tot proef een
Rijks transportschip bevrachtte met 10,000 kubiekvoeten hout; dat men een
plan vormde tot het oprigten van een corps negers, speciaal voor de
houtvelling, en poogde betrekkingen met de Boschnegers aan te knoopen,
ten einde hout van hen te koopen, ook ijzerhard, pokhout en letterhout,
geschikt voor meubelmakers, door welker meerdere waarde de vrachtprijs
minder kostbaar zou worden20.

Er is van tijd tot tijd eenig hout naar Nederland verzonden, doch deze
handel kan nog veel uitbreiding erlangen.

Na de wegruiming van eenige moeijelijkheden, werden in 1836 nieuwe

vredestraktaten met de onderscheidene stammen der Boschnegers
gesloten21, en in 1838 ook den Becoe- en Musinga-negers veroorloofd
houtwaren naar de Beneden-Saramacca af te voeren22.

Dikwijls kwamen bij de Commissie van onderwijs, aan wie het toevoorzigt
en de verzorging, de opvoeding en het onderhoud der behoeftige weezen
was opgedragen23, verzoeken in tot het oprigten van eene school voor arme
kinderen, die daarop gratis onderwijs konden erlangen, daar het slechts aan
eenige kinderen op de stadsschool verleend voorregt veel te beperkt was. In
1836 werd aan dit verzoek gehoor verleend: het vroegere cholera-hospitaal
werd tot school en onderwijzerswoning ingerigt; het onderwijs zou zich
bepalen tot lezen, schrijven, rekenen, de zedeleer en koraalgezang;—dit
laatste echter slechts voor zoover de kinderen in een der Christelijke
kerkgenootschappen waren opgenomen. De onderwijzer zou eene
bezoldiging van ƒ 1200 ontvangen24. Later werden twee stadsscholen
opgerigt: eene voor gealimenteerden en eene voor kinderen van behoeftige
ouders25; en werd ook in eene betere verzorging der behoeftige wezen
voorzien.

Op Bladz. 671 schreven wij, dat vereenvoudiging in het bestuur der kolonie
zeer gewenscht was, want dat het onderhoud van een legio ambtenaren,
waarvan sommige weinig te doen hadden, enorme kosten veroorzaakte. Uit
de officieele bescheiden blijkt, dat dit inderdaad zeer groot was, en het moet
ons verwonderen, dat de Nederlandsche regering toeliet, dat groote sommen
verspild werden (zie bladz. 677), daar de slechte staat van ’s lands
geldmiddelen niet veroorloofde onkosten voor Suriname te doen en telkens
bij den Gouverneur werd aangedrongen om remises te zenden26.

Tijdens het Embargo (zie bladz. 671) door Engeland en Frankrijk op de

Hollandsche schepen gelegd, werden de meeste ladingen uit Nederland naar
Suriname en omgekeerd met neutrale schepen vervoerd. Dit verzwaarde
echter de kosten en handel en landbouw werden hierdoor gedrukt.

Ook ondervond de handel belemmeringen door de voorzorgsmaatregelen

tegen de cholera-morbus genomen (zie bladz. 661); vooral echter
beklaagden zich de zeeofficieren bij de quarantaine over de moeijelijke
dienst en bij herhaling wendden zij zich hierover tot den Gouverneur27.

Met veel lof wordt gewaagd van den dienstijver en de belangelooze

behartiging van het welzijn der volkplanting door den R. C. pastoor J.
Groof. Uit aanmerking daarvan werd hem uit de koloniale kas toegelegd
eene gratificatie van ƒ 1000 ’s jaars28, en erkende Z. M. deze zijne diensten,
door hem tot Ridder der orde van den Nederlandschen Leeuw te
benoemen29.
Welcome to our website – the ideal destination for book lovers and
knowledge seekers. With a mission to inspire endlessly, we offer a
vast collection of books, ranging from classic literary works to
specialized publications, self-development books, and children's
literature. Each book is a new journey of discovery, expanding
knowledge and enriching the soul of the reade

Our website is not just a platform for buying books, but a bridge
connecting readers to the timeless values of culture and wisdom. With
an elegant, user-friendly interface and an intelligent search system,
we are committed to providing a quick and convenient shopping
experience. Additionally, our special promotions and home delivery
services ensure that you save time and fully enjoy the joy of reading.

Let us accompany you on the journey of exploring knowledge and

personal growth!

ebookultra.com