Beginning iOS Application Development With HTML and JavaScript 1st Edition Richard Wagner 2024 Scribd Download
Beginning iOS Application Development With HTML and JavaScript 1st Edition Richard Wagner 2024 Scribd Download
com
https://ebookname.com/product/beginning-ios-application-
development-with-html-and-javascript-1st-edition-richard-
wagner/
OR CLICK BUTTON
DOWNLOAD EBOOK
https://ebookname.com/product/beginning-ios-application-
development-with-html-and-javascript-1st-edition-richard-wagner/
https://ebookname.com/product/beginning-windows-store-
application-development-html-and-javascript-edition-burns/
https://ebookname.com/product/beginning-javascript-and-css-
development-with-jquery-1st-edition-york/
https://ebookname.com/product/a-blues-bibliography-2nd-edition-
robert-ford/
Stem Cells and Regenerative Medicine Patents and
Clinical Trials Stem Cells Laboratory and Clinical
Research Series 1st Edition Philippe Taupin
https://ebookname.com/product/stem-cells-and-regenerative-
medicine-patents-and-clinical-trials-stem-cells-laboratory-and-
clinical-research-series-1st-edition-philippe-taupin/
https://ebookname.com/product/no-b-s-time-management-for-
entrepreneurs-1st-edition-dan-kennedy/
https://ebookname.com/product/habilitation-health-and-agency-1st-
edition-lawrence-c-becker/
https://ebookname.com/product/hormones-of-the-limbic-system-1st-
edition-gerald-litwack/
https://ebookname.com/product/pudd-nhead-wilson-webster-s-german-
thesaurus-edition-mark-twain/
Interfaceless Conscious Design for Spatial Computing
with Generative AI 1st Edition Diana Olynick
https://ebookname.com/product/interfaceless-conscious-design-for-
spatial-computing-with-generative-ai-1st-edition-diana-olynick/
www.it-ebooks.info
www.it-ebooks.info
INTRODUCTION . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . xxiii
www.it-ebooks.info
INDEX . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .381
www.it-ebooks.info
www.it-ebooks.info
Richard Wagner
www.it-ebooks.info
ISBN: 978-1-118-15900-2
ISBN: 978-1-118-22607-0 (ebk)
ISBN: 978-1-118-23751-9 (ebk)
ISBN: 978-1-118-26405-8 (ebk)
10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system or transmitted in any form or by any means,
electronic, mechanical, photocopying, recording, scanning or otherwise, except as permitted under Sections 107 or 108
of the 1976 United States Copyright Act, without either the prior written permission of the Publisher, or authorization
through payment of the appropriate per-copy fee to the Copyright Clearance Center, 222 Rosewood Drive, Danvers,
MA 01923, (978) 750-8400, fax (978) 646-8600. Requests to the Publisher for permission should be addressed to the
Permissions Department, John Wiley & Sons, Inc., 111 River Street, Hoboken, NJ 07030, (201) 748-6011, fax (201)
748-6008, or online at http://www.wiley.com/go/permissions.
Limit of Liability/Disclaimer of Warranty: The publisher and the author make no representations or warranties with
respect to the accuracy or completeness of the contents of this work and specifically disclaim all warranties, including
without limitation warranties of fitness for a particular purpose. No warranty may be created or extended by sales or
promotional materials. The advice and strategies contained herein may not be suitable for every situation. This work is
sold with the understanding that the publisher is not engaged in rendering legal, accounting, or other professional
services. If professional assistance is required, the services of a competent professional person should be sought. Neither
the publisher nor the author shall be liable for damages arising herefrom. The fact that an organization or Web site is
referred to in this work as a citation and/or a potential source of further information does not mean that the author or the
publisher endorses the information the organization or Web site may provide or recommendations it may make. Further,
readers should be aware that Internet Web sites listed in this work may have changed or disappeared between when this
work was written and when it is read.
For general information on our other products and services please contact our Customer Care Department within the
United States at (877) 762-2974, outside the United States at (317) 572-3993 or fax (317) 572-4002.
Wiley publishes in a variety of print and electronic formats and by print-on-demand. Some material included with
standard print versions of this book may not be included in e-books or in print-on-demand. If this book refers to
media such as a CD or DVD that is not included in the version you purchased, you may download this material at
http://booksupport.wiley.com. For more information about Wiley products, visit www.wiley.com.
Trademarks: Wiley, the Wiley logo, Wrox, the Wrox logo, Wrox Programmer to Programmer, and related trade dress are
trademarks or registered trademarks of John Wiley & Sons, Inc. and/or its affi liates, in the United States and other coun-
tries, and may not be used without written permission. JavaScript is a registered trademark of Oracle America, Inc. All
other trademarks are the property of their respective owners. John Wiley & Sons, Inc., is not associated with any product
or vendor mentioned in this book.
www.it-ebooks.info
www.it-ebooks.info
RICHARD WAGNER is Lead Product Architect of Mobile/Web at Maark, LLC. Previously, he was
the head of engineering for the Web scripting company Nombas and VP of Product Development
for NetObjects, where he was the chief architect of a CNET award-winning JavaScript tool named
NetObjects ScriptBuilder. He is an experienced web designer and developer and the author of
several Web-related books on the underlying technologies of the iOS application platform.
www.it-ebooks.info
www.it-ebooks.info
THE IPHONE AND IPAD HAVE EMERGED as my favorite pieces of technology I have ever owned. As
such, the topic of iOS application development has been a joy to write about. However, the book
was also a joy because of the stellar team I had working with me on this book. First and foremost,
I’d like to thank Kelly Talbot for his masterful role as project editor. He kept the project on track
and running smoothly from start to fi nish. I’d also like to thank Michael Gilbert for his insights and
ever-watchful eye that ensured technical accuracy in this book. Further, thanks also to Charlotte
Kughen for her editing prowess.
www.it-ebooks.info
INTRODUCTION xxiii
www.it-ebooks.info
Setting Up 66
Creating Your Index Page 66
Creating the Main Screen 67
Adding Detail Pages 70
CHAPTER 5: ENABLING AND OPTIMIZING WEB SITES
FOR THE IPHONE AND IPAD 79
Evolving UI Design 99
The iPhone Viewport 100
Exploring iOS Design Patterns 102
Categorizing Apps 103
Navigation List-based UI Design 104
Application Modes 105
Exploring Screen Layout 106
Title Bar 106
Edge-to-Edge Navigation Lists 107
Rounded Rectangle Design Destination Pages 108
xvi
www.it-ebooks.info
xvii
www.it-ebooks.info
Gradients 207
Creating CSS Gradients 207
Creating Gradients with JavaScript 210
Adding Shadows 212
Adding Reflections 213
Working with Masks 215
Creating Transform Effects 217
Creating Animations 218
CHAPTER 12: INTEGRATING WITH IOS SERVICES 223
xviii
www.it-ebooks.info
xix
www.it-ebooks.info
xx
www.it-ebooks.info
INDEX 381
xxi
www.it-ebooks.info
THE AMAZING SUCCESS OF THE IPHONE and iPad over the past four years has proven that
application developers are now smack deep in a brave new world of sophisticated, multifunctional
mobile applications. No longer do applications and various media need to live in separate silos.
Instead, mobile web-based applications can bring together elements of web apps, native apps,
multimedia video and audio, and the mobile device.
This book covers the various aspects of developing web-based applications for iOS. Specifically, you will
discover how to create a mobile application from the ground up, utilize existing open source frameworks
to speed up your development times, emulate the look and feel of built-in Apple applications, capture
finger touch interactions, and optimize applications for Wi-Fi and wireless networks.
www.it-ebooks.info
2. Working with Core Technologies. Provides an overview of some of the key technologies
you’ll be working with as you develop iOS web apps.
3. The Document Object Model. Explores how you can work with an HTML page as a tree in
order to navigate and control various parts in your app.
4. Writing Your First Hello World Application. Guides you through the steps needed to create
your fi rst iOS app.
5. Enabling and Optimizing Web Sites for iPhone and iPad. Covers how to make an existing
website compatible with mobile versions of Safari and then how to optimize the site for use
as a full-fledged web application.
6. Designing the iPhone UI. Gives an overview of the key design concepts and principles you
need to use when developing a highly usable interface for Safari on iPhone and iPod touch
devices.
7. Designing for iPad. Looks at how to design UI’s for the iPad and how they differ from
iPhone designs.
8. Styling with CSS. Discusses specific Safari-specific styles that are useful for developing web
apps for iOS.
9. Programming the Interface. Provides a code-level look at developing an iPhone and iPad web
application interface.
10. Handling Touch Interactions and Events. The heart of an iOS device is its touch screen
interface. This chapter explores how to handle touch interactions and capture JavaScript events.
11. Special Effects and Animation. The Safari canvas provides an ideal environment for
advanced graphic techniques, including gradients and masks
12. Integrating with iOS Services. Discusses how a web application can integrate with core
services, including Phone, Mail, Google Maps, and GPS.
13. Packaging Apps as Bookmarks: Bookmarklets and Data URLs. This chapter explains how
you can use two little used web technologies to support limited offl ine support.
14. Programming the Canvas. The mobile version of Safari provides full support for canvas
drawing and painting, opening up opportunities for developers. This chapter dives into these
advanced techniques.
15. Offl ine Applications. Covers how you can use HTML 5 offl ine cache to create local web
apps that don’t need a live server connection.
16. Building with Web App Frameworks. Highlights the major open source iPhone web app
frameworks and shows you how to be productive quickly with each of them.
17. Bandwidth and Performance Optimizations. Deals with the all-important issue of
performance of web-based applications and what techniques developers can do to minimize
constraints and maximize bandwidth and app execution performance.
18. Debug and Deploy. Discusses various methods of debugging Safari web applications.
xxiv
www.it-ebooks.info
19. Preparing for Native iOS Development. Walks you through all of the steps needed to join the
Apple Developer Program and obtaining necessary credentials for publishing to the App Store.
20. PhoneGap: Native Apps from Your HTML, CSS, and JavaScript. How do you know when you
need to move your web app to a native iPhone? This chapters explores migration strategies and
shows you how you can take your Web app and wrap it inside of a native iOS shell.
21. Submitting Your App to the App Store. This fi nal chapter wraps up the discussion by
showing you how to take your app and submit it to the App Store for public distribution.
CONVENTIONS
To help you get the most from the text and keep track of what’s happening, we’ve used a number of
conventions throughout the book.
TRY IT OUT
The Try It Out is an exercise you should work through, following the text in the book.
1. They usually consist of a set of steps.
2. Each step has a number.
3. Follow the steps through with your copy of the database.
How It Works
After each Try It Out, the code you’ve typed will be explained in detail.
WARNING Boxes with a warning icon like this one hold important, not-to-be-
forgotten information that is directly relevant to the surrounding text.
NOTE The pencil icon indicates notes, tips, hints, tricks, or asides to the
current discussion.
xxv
www.it-ebooks.info
SOURCE CODE
As you work through the examples in this book, you may choose either to type in all the code
manually, or to use the source code files that accompany the book. All the source code used in this
book is available for download at http://www.wrox.com. When at the site, simply locate the book’s
title (use the Search box or one of the title lists) and click the Download Code link on the book’s
detail page to obtain all the source code for the book. Code that is included on the website is
highlighted by the following icon:
Listings include the fi lename in the title. If it is just a code snippet, you’ll fi nd the fi lename in a code
note such as this:
Code snippet filename
NOTE Because many books have similar titles, you may find it easiest to search
by ISBN; this book’s ISBN is 978-1-118-15900-2.
Once you download the code, just decompress it with your favorite compression tool. Alternately,
you can go to the main Wrox code download page at http://www.wrox.com/dynamic/books
/download.aspx to see the code available for this book and all other Wrox books.
ERRATA
The editors and I worked hard to ensure that the contents of this book are accurate and that there
are no errors either in the text or in the code examples. However, in cases future iOS releases impact
what’s been said here, I recommend making a visit to www.wrox.com and checking out the book’s
xxvi
www.it-ebooks.info
Errata link. You will be taken to a page which lists all errata that has been submitted for the book
and posted by Wrox editors.
If you discover an issue that is not found on the Errata page, I would be grateful for you to let us know
about it. To do so, go to www.wrox.com/contact/techsupport.shtml and provide this information
in the online form. The Wrox team will double check your information and, as appropriate, post it on
the Errata page as well as correct the problem in future versions of the book.
P2P.WROX.COM
For author and peer discussion, join the P2P forums at p2p.wrox.com. The forums are a web-based
system for you to post messages relating to Wrox books and related technologies and interact with
other readers and technology users. The forums offer a subscription feature to e-mail you topics
of interest of your choosing when new posts are made to the forums. Wrox authors, editors, other
industry experts, and your fellow readers are present on these forums.
At http://p2p.wrox.com, you will fi nd a number of different forums that will help you, not only as
you read this book, but also as you develop your own applications. To join the forums, just follow
these steps:
1. Go to p2p.wrox.com and click the Register link.
2. Read the terms of use and click Agree.
3. Complete the required information to join, as well as any optional information you wish to
provide, and click Submit.
4. You will receive an e-mail with information describing how to verify your account and
complete the joining process.
NOTE You can read messages in the forums without joining P2P, but in order to
post your own messages, you must join.
Once you join, you can post new messages and respond to messages other users post. You can
read messages at any time on the Web. If you would like to have new messages from a particular
forum e-mailed to you, click the Subscribe to this Forum icon by the forum name in the forum
listing.
For more information about how to use the Wrox P2P, be sure to read the P2P FAQs for answers to
questions about how the forum software works, as well as many common questions specific to P2P
and Wrox books. To read the FAQs, click the FAQ link on any P2P page.
xxvii
www.it-ebooks.info
www.it-ebooks.info
www.it-ebooks.info
The introduction of the iPhone, and the subsequent unveilings of the iPod touch and iPad,
revolutionized the way people interacted with hand-held devices. No longer did users have
to use a keypad for screen navigation or browse the Web through “dumbed down” pages.
These mobile devices brought touch screen input, a revolutionary interface design, and a fully
functional web browser right into the palms of people’s hands.
Seeing the platform’s potential, the developer community jumped on board. Although native
applications may receive most of the attention, you can still create apps for iOS devices
without writing a single line of Objective-C. In fact, the Safari on iOS browser provides
a compelling application development platform for web developers who want to create
custom apps for iOS using familiar web technologies.
www.it-ebooks.info
Language: Dutch
[Inhoud]
HET JONGETJE.
[Inhoud]
HET JONGETJE
DOOR
HENRI BOREL
AMSTERDAM,
P. N. VAN KAMPEN & ZOON.
[1]
[Inhoud]
[Inhoud]
I.
Hij was nog een heel erg Jongetje. Hij vond zichzelf al een beetje
een meneer, sedert hij op de Hoogere Burgerschool was, en een
lange broek aan had. Ook wist hij zoo nog al het een en ander, wat
schooljongens in den Haag al zoo heel gauw weten, en hij vloekte
ook wel, als de anderen er bij waren, en lachte om allerlei leelijke
dingen, zonder de gemeenheid te voelen. [2]
Maar in zijn hart was hij nog een heel erg Jongetje gebleven. En ik
zeg dit, omdat ik het weten kan. Hij liep meestal in een zwart pakje,
dat stond hem het beste, zei moê; zijn lange broek had hij nog maar
kort aan; en daarom liepen zijn beenen er nog wat moeilijk en
verlegen in, alsof hij nog niet goed groot durfde zijn. Hij droeg een
rond zwart hoedje, met zijde geboord en met een zijden lint. Onder
een wit liggend boordje droeg hij een breedgestrikte das, en aan zijn
mouwen vastgespeld witte manchetten. Een wit zakdoekje kwam uit
zijn vestjeszak kijken. Voor al die dingen zorgde moê. Maar het
boordje en de manchetten waren heel gauw vuil, en hij beet gaatjes
in zijn zakdoeken, en smeerde er inkt aan. Hij had een wandelstok
met een gouden knop, dien hij zooveel mogelijk op straat liet zien.
Nog al een deftig jongetje was hij, en wou dat ook erg graag zijn.
Hij was in den groei, en erg tenger, met een bleek gezicht, en hij
wist dat dit een beetje voornaam was. Hij wist ook, dat de meisjes
hem wel mochten, en liep een heele boel meisjes tegelijk na. Op de
groote kinderbals in den Haag kwam hij vroeger in zwart fluweel,
met korte broek, zwart zijden kousen en verlakte schoentjes met
strikken, en dan maakte hij zichzelf [3]wijs dat hij een prins of een
graaf was. Vol decoraties, gouden sterren en bloemen van de
cotillon, kwam hij daarvan thuis, en dan stond hij zich heel lang in
den spiegel te bekijken, met al die glorie op zijn borst, vóór hij in
bed ging. Een roosje en een lintje van het állerliefste meisje,—van
een klein, wonderteer wezentje, feeëriek in tulle en kant,—ging meê,
onder zijn kussen.—Maar hij had telkens weer een ánder allerliefst
meisje, en was heel ontrouw, ofschoon hij een ridder wilde zijn. Hij
bewaarde zorgvuldig allerlei lokjes haar en bloempjes en briefjes, en
kon dikwijls met trots zijn verzameling bekijken.—
Het Jongetje was een meisjesgek, zeiden ze, en het was waar, dat
hij overal meisjes naliep, en overal heenging waar hij dacht dat ze
zijn zouden. Meisjes waren iets héél vreemds en geheimzinnigs voor
hem. Ze waren zoo heel anders dan jongens. Ze hadden zulk mooi
haar. Zoo lief waren ze. Ze liepen zoo veel zachter. Haar japonnetjes
waren zoo mooi, en voelden zoo heerlijk aan, zoo van zijde en satijn
en allemaal zachte dingen. Haar altijd schoone handen, haar
stemmen zoo klaar en lief, haar beweging zoo blij en lucht!—Je moet
voor haar vechten, en haar altijd overal helpen, en straffen wie haar
kwaad doet. Ze zijn misschien [4]eigenlijk engelen. Wat het was, wist
het Jongetje niet, maar voor ieder meisje had hij een heiligen
eerbied en tegelijk een verlangen om er heel lief-samen meê te zijn,
en allemaal zachte dingen tegen te zeggen, en bloemen te brengen,
en er iets voor te doen wat ze wou. Misschien kwam het van ’t vele
lezen in ridderverhalen en in Aimard, maar altijd was die reverentie
in hem gebleven, ook toen hij grooter werd en op school zooveel
vreemde dingen hoorde, waar hij zoo nieuwsgierig naar was, maar
die hij weer heelemaal vergeten was bij een meisje. Dáárom vooral
zei ik, dat Paul nog een heel erg Jongetje was gebleven, al droeg hij
een lange broek. En ik ben de eenige die dat absoluut kan weten.—
Het was op een stil plekje in den dierentuin, met veel groen, waar
het heerlijk rook van zoeten bloemengeur, rozen en heliothropen. Er
was heel veel licht. Alles was heel blij en vertrouwd.—Er was daar
een nieuw hok gemaakt voor een pas gekomen ree. Het was een
heel schuw beestje. Het durfde nog niet naar voren te komen en
stond bij het deurtje áchter, waar het ’s nachts sliep, beverig te
dralen, met een voorpootje in de hoogte. Paul was daar heengegaan
om vrindjes te worden. Hij had eerst een stuk brood en toen een
handvol frisch gras door de tralies gestoken, en geroepen. Maar het
ree-tje wou niet komen. Het hielp hem niet of hij al zacht en lief
[6]riep. En toen was hij boos geworden. Als hij liefdeed en
vooruitkwam en als er dan iets anders was, dat wantrouwig deed en
terugtrok, was dat een heel erg ding voor hem. Hij vond het een
beetje een lam beest, en gooide er met een steen naar. Dat was
bijvoorbeeld óók een teeken, dat hij nog maar een Jongetje was.
Toen ging hij op een bankje zitten, vlakbij, om te wachten, of het
ree-tje er misschien nog niet eens uit zou komen. Er was toen
niemand in het laantje.
En toen kwam een heel zacht geluid aan. Iets heel zachts en liefs,
op een lucht rythmusje, voetstapjes, anders niets. En daar was het.
Toén is het aangekomen.
Fel klopte opeens het hartje van het Jongetje, en hij schrikte
ofschoon hij nog niets gezien had. Het was inééns gekomen. Het
was voor hém, voor hém heel alleen, het had eigenlijk al lang
moeten komen, nú wist hij pas hoe hij altijd had geweten dat het
komen moest. Het was blank en rose en goud. Het was licht. Het
Meisje.
Ik kan het niet anders vertellen van ’t Jongetje, want véél later wist
hij het pas, en op ’t oogenblik zelf kon hij niet denken. Maar zoo
voelde hij het; zooals heel zacht beweegt één boomekruin, éven
ruischend in den nacht, en weêr een, en [7]nog een, en zwaar-
sonoor zwelt het aan, met groote golven. Zoo bewoog het in zijn
zieltje, dat eerst zoo stil was.
Je kon het niet aan hem zien. Hij wachtte en wachtte.… Hij kon niets
doen, hij wist niet wat het was, en zou het niet verteld kunnen
hebben. Wie het vertelt, dien beroert het niet meer, want het is te
groot voor woorden, en te kuisch. Hij wachtte, en alles gebeurde
aan hem, waar hij lijdzaam zat.
Hij zag het eerst later goed. Toen was het enkel een wonder, een
groote, lichte glorie, een zon. Het was een intens Licht over zijn
zieltje, eindeloos uitglanzend over verre onbewustheden. Alleen het
Jongetje, als het gebleven was, zou het kunnen vertellen, maar het
Jongetje is weg, en een ander, groot mensch kan het niet zeggen,
want die weet te veel, en het weten doodt het ontzachlijke van die
emotie.
Het kwam nader en nader.… het ging vlak langs hem.… [8]
Hij voelde het heel dicht bij zich, want hij werd eerst doodkoud van
rilling, en tóen brandde opeens een gloed naar zijn hoofd.
Het Meisje bleef staan voor het hokje van de ree.—En zij riep met
een hooge, blijde stem.
Het ging héél vanbinnen in het Jongetje door, en het was of overal in
hem iets openging; het werd grooter en grooter, overal was het
weer, verder en verder, en die klare stem vulde zijn uitspreidend
zieltje met zalige muziek.
Het Meisje riep: „Kom dan lieveling, kom dan toch bij ’t vrouwtje!.…
Kom dan, lief beestje, ik héb wat voor je.…” En het kwám, het
Jongetje zág het gebeuren, de kleine ree kwam naar die stem toe.
En kijk! nu is het fijne, teêre beestje bij ’t Meisje, en haar kopje is in
twee witte, witte handjes. Het is gegeven, en het is aangenomen.
Hij stond op. Als een bloem zoo onbewust, zoo heel, heel zacht brak
zijn zieltje open en neeg naar het Meisje, naar den kant, vanwaar
die wondere stem was gekomen. En zooals die bloem keert naar het
licht, ging hij naar het Meisje toe, niet bang meer, en zéér stellig dit
willende zonder te weten van willen. [9]
„Wat ben je een héél lief meisje!” zei hij, natuurlijk, alsof hij haar al
lang kende.
„Je kunt zoo vriendelijk roepen,” zei hij, haar aanziende, en met zijn
oogleden knippend, omdat het nog te sterk voor hem was. „Je bent
zoo mooi. Wat een mooi haar heb je! Allemaal goud!”
Het meisje lachte alsof ze ’t zoo wel prettig vond, en zei met ’t zelfde
lieve stemmetje van zooeven: „Wat ben je een malle jongen! En zoo
maar dadelijk!”
Maar hij was heel gelukkig dat ze sprak, en blij vroeg hij: „Mag ik
alsjeblieft een eindje meê? Mag ik je vriendje zijn?” Dat kwam
inééns uit zijn hartje, zoo maar, omdat het natuurlijk was.
Ik geloof dat het Meisje het wel een beetje vreemd vond en ook wel
aardig. Maar ik heb nooit geweten wat het Meisje vond, en het
Jongetje heelemáál niet. Ik geloof het dus alleen maar zoo. Ze keek
hem eens aan. Ze vond hem wel een aardig baasje, wèl een
jongeheertje voor zoo’n klein dametje om zich het hof door te laten
maken. Ze wist, geloof ik, in ’t geheel niet hoe’n raar baasje het
eigenlijk wel was, en wat er voor hem gebeurde. Het was wel een
grappig incidentje voor haar, en dat kon ze niet helpen. [10]
„Nu, dan mag je wel even mee, als je heel galant bent,” zei de
zingende stem; „hoe heet je?”
„Ik heet Corrie, maar ze noemen me ook Cor. En hoe nog meer?”
„Waerens, en jij?”
En hij hoorde haar praten als van groote openbaringen, ieder woord
bracht hem dichter bij haar, in de warmte van haar leven. Hij kon
haar nog altijd maar niet lang aanzien, want het was of hij in de zon
zag. Het was zoo heel goud en licht, en het werd hoe langer hoe
grooter, het was of een brand over alles om hem heenging.—En hij
stond te staren als een, die niet begrijpt.—Hij hield zijn hand voor
zijn voorhoofd, waar het klopte.
Toen kuste hij het fijne doekje als een kleine [11]ridder, en gaf het
haar met een buiging terug.
„Hoe goed van je,” zei hij, „mag ik je een hand geven?”
Ze was niet meer verlegen. Ze vond hem nu wel een aardig jongetje.
En wat kon hij grappig buigen! Ze keek hem een beetje verliefd aan
en gaf hem haar handje.
Als een kostbare schat nam hij dat warme, bloemig blanke, levende
van haar in zijn twee voorzichtig saamgesloten handen.—Hij voelde
iets daarvan ín zich gaan, iets ongekend zaligs, vér doortrillende in
hem van binnen. Hij duizelde er van. Het was groot, als of hij aan de
zee stond.
En het Meisje lachte, en lachte. Zijn lief Meisje. Het Meisje van het
Jongetje.
Er was overal heel veel licht.—Ja, nu zíe ik het Jongetje zélf ook
weer, en het Meisje naast hem, in teêr roze naast zijn donker zwart.
—O hoe licht was het, hoe blij en licht! Zacht bewegend groen
rondom. Zacht-droomende geuren van rozen en héliotrope—Goud,
goud haar lange, golvende haar, goud lichter dan licht. Haar
wondere blauwe oogen en haar lief-lichtende lach!
Alles zuiver, puur, absoluut rein en volkomen. [12]Het was van die
twee kinderen gedaan in den divienen staat van eenvoud, simpel,
zooals de boomen staan, vèr tegen de lucht, met reinuitkomende
takjes; het was natuurlijk en groot van waarheid, absoluut zonder
iéts slechts, als de zee, en de wouden, en de bergen.
Zóó is het toen gebeurd, en zóó is het begonnen, dat van het
Jongetje, wat ik vertellen ga. Dit was het heel eenvoudige en zuivere
begin.
En wie het niet kunnen gelooven, dat er zoo’n jongetje was, die het
zóó hevig kon voelen, zóó uitverkoren het allerheiligste in de
oneindige werelden zoo jong mocht voelen, die hebben nooit de
onsterfelijke regelen van den eeuwiggezegenden zanger der diviene
Liefde geloofd, die ik met van reverentie bevende hand voor in dit
boek van het lang gestorven Jongetje heb durven schrijven.
[Inhoud]
II.
Paul wist het zoo bewust niet van zichzelf, anders zou hij het
Jongetje niet geweest zijn, en was het [13]ook nooit zoo’n geluk
geweest, maar de groote wereld was zóó voor hem.
Zijn vader er buiten, want streng en niet zacht, zijn vader iets niet
intiem, want véél te groot, met een donkere schaduw, waar hij niet
bij durfde. Als hij iets kwaads had gedaan, of er kwam een leelijke
brief van school, of iets anders, kwam over Paul de harde, gestrenge
stem, het ver àf [14]dringende, een bons, en hij vluchtte naar
moeder, die nooit hard deed, en waar hij absoluut veilig rustte in een
zachten schoot, met troostende woordjes geliefkoosd, door zachte
handen gestreeld. Dat was niet heel wijs van Paul’s moeder, maar
daarom was zij ook zoo innig, innig vertrouwd en heelemaal in zijn
leven, en geloofde hij met zoo’n vast vertrouwen, dat alles goed was
wat van haar uitging, wat in en om haar was.
De wereld zoo buiten, straten, wegen, boomen, duinen, een
natuurlijk leven met hem sámen, niet eens mooi of goed, alleen
natuurlijk, van hém, altijd om hem heen geweest, zonder mysterie.
Een gewoon er meé leven, niet denken, niet misschien iets aparts,
het wás er nu eenmaal.
Ik vertel dit zoo maar van ’t Jongetje, maar het was heel anders
omdat hij ’t niet wist, en als je ’t weet is het al niet meer zoo.
Het was een héél erg ding zoo ineens, dat Meisje. Want het was
héél, héél anders dan al het vroegere.
Hij had het niet dadelijk aan moê gezegd toen hij thuis kwam van
den Dierentuin. Hij was stil geweest, en had gegeten, en toen het
huiswerk gedaan voor morgen op school. ’s Avonds, in bed, was het
als bang. Moê was er niet in, moê was er niet in. Het was of hij
ergens in ’t donker was, en heel ver van alles af, alleen. Hij kon niet
slapen.
Een heel vreemd gevoel van binnen, het dringt hem vooruit, het
doet pijn om stil te liggen. [17]
Ja, het hébben, dit moet hij absoluut, verschrikkelijk stellig hebben,
want het moét, het kán nu niet anders meer. Hebben moet hij het,
héél alleen hebben, nooit iemand anders er bij komen, het is alléén
van hém. Er kwam iets aan, zijn ooren ruischten, het kwam met
groote golven van binnen aan, over hem heen, en het drukte op zijn
hoofd. Heel ver was hij van moê, waarom kwam ze nu niet.… Hij
mocht het aan niemand zeggen.… Zóó heel arm lag het Jongetje in
zijn bed, voor den eersten keer eenzaam, zonder wil lag hij pijn en
angst te hebben, het was of hij werd getrokken en gerekt, en of iets
losliet waar zijn leven altijd vast aan was, voortgesleurd, heel alleen,
naar het Meisje, en buiten haar was niets. Maar zij stond in het heel
onbekende, en óm haar was het vreemd en geheim, en ook bang.
Zij stond ver, ver van wat altijd-geweest was, maar hij moést, hij
moest, want het klopte en bonsde en trok en duwde zoo, met zware,
rukkende schokken tegen zijn zieltje.…
„Corrie!” [19]
„Zóó, Paul!”
Daar was het weer. Haar heele gezichtje van gisteren. Het was niet
bang meer. Heel warm en goed was het.…
„Wat ben je mooi!.… Wat mooi wit.….” zeide hij, naïef zooals hij
voelde.
„Wat heb jij een grappig rond hoedje op,” zei ze.
Zulke luchte woorden! Maar zoo lief en intiem. Zoo of alles goed
was! En dan gehoord met de ziel van het Jongetje alléén, gehoord
de melodieuze liefheid van haar stem, elk woord er door subliem.
En dan die zee! En dan het licht overal! En dan de hemel.… zoo
groot daarboven!.… Hij mocht weer mee. Ze had een schopje in de
hand. Had hij er geen? Ze zou er een voor hem halen. Er was er nog
een bij mama, in dien stoel daar.
Hij wachtte gehoorzaam op méér van haar stem, en elk woord was
een groote genade.
„Kijk, een mooie schop, hè, een nieuwe. Nou mag je me eens helpen
en heel galant zijn. Kijk, hier een berg maken, straks komt de zee,
het is vloed.”
Haar lieve stem. Wat vreemd voor hem. Hoe lucht beweegt ze, wat
is dat allemaal zacht aan haar, en wat wit! En haar haren, en o! haar
oogen.… [20]
Nu was het heel niet meer angstig.… Heel teer en lief alleen. Wat
een klein meisje was ze eigenlijk nog! Maar mooier dan álles.
Wat heerlijk, zoo samen met haar graven, hij aan één kant van het
bergje, zij aan een anderen. Hij had het in langen tijd niet meer
gedaan, sedert zijn lange broek en de Hoogere Burgerschool.
En onder het praten met haar een zacht gedenk in hem van binnen:
Wat heel fijn toch, zoo’n Meisje! Vooral niets hards er tegen zeggen!
Erg er meê oppassen! Wat moet het heerlijk zijn om even dat mooie
haar te voelen, en tegen je wang te houden! Een kus niet eens
durven.… Alleen maar zoo blijven aankijken, en misschien een hand
geven.
Maar toch doorsprekende. Of ze niet erg van de zee hield, zooals hij.
Hield ze van bloemen, hield ze van de duinen? Was ze véértien jaar?
Bijna vijftien? Wat aardig, hij ook. Wat een groote berg nu al! Maar
daar komt de zee! Gauw, gauw er op!
„Daar is-t-ie! Hoû me vast!” Een gilletje en lachen. Een groote, zalige
rilling, want het goudlichte haar nu waaiend in zijn gezicht, warm
van [21]háár eigen leven. Het was te groot, te groot. Zingen,
úitzingen en lachen. Een hand warm in de zijne.—Iets héél warms
heelemaal door hem heen, en over zijn bevende zieltje.—
„Hoû me vast, daar is de zee weer,” zong de muziek van haar stem.
„O! ik wil je zoo áltijd vasthouden,” zei hij, met den intensen ernst
van de helden in zijn boeken, „ik wil je zoo altijd beschermen.”
Zóó begon het, en dit waren de woorden, die het Jongetje later zoo
goed wist, of ze waren opgeschreven en vóór hem lagen. Elk met
een eigen, melodieus geluid, en door enkel ziel gezongen. Maar wie
het transcendente, mystieke wezen van heel gewone dingen kennen,
weten hoe eindeloos gelukkig het Jongetje er mee voelde, en hoe
die woorden altijd even bleven doorklinken in zijn ziel, ook toen hij
niet meer het Jongetje wás.—O! die diepste beteekenis van de
kleinste dingen! Want onvergankelijk stond het in Pauls kleine ziel,
de blije lachjes, die over haar lief gezichtje lichtten, het gebaartje,
waarmeê ze het [22]schopje telkens optilde, het witte gewaadje door
den wind strak tegen haar knieën, en gewapper om haar blauwe
kousjes; de buiging van haar arm, en hoe het haar telkens om de
teêre schoudertjes waaide; en de fladderende linten van haar hoed,
en de fijne figuurtjes van de kanten kraag. En dit sterk en fel, in ál
de teederheid, als met een wondervreemd licht verlicht, héél apart
en in een bizondere sfeer stralend, tegen het groote daaromheen, de
blinkende, wijde zee, de sneeuwen wolken in de lucht, en vér de
duinen. Want alles was héél anders dan vroeger, er was over álle
dingen opeens een glans van groote vreugde gegaan, en zij lagen
daarin gekoesterd in een intens, nieuw licht.…
Hij mocht den heelen middag bij haar blijven.… Hij moest absoluut
even mee naar haar moeder. Een vriendelijke dame, erg deftig, in
een eigen windstoel, die van binnen bekleed was. Hij nam heel diep
zijn hoedje af, en werd een aardig vrijertje voor Corrie gevonden. Hij
mocht een voetenbankje halen en een glas melk. Hij kocht ook nog
een roosje, dat hij heel plechtig aan Corrie’s mama gaf, maar dat
Corrie zélf kreeg, en op de witte kant tegen haar borst werd
gespeld. Corrie hield veel van jongensboeken, want [23]in den stoel
lag „De Vrijbuiters” van Aimard. En hij begon te vertellen hoe het
verder ging, en raakte heelemaal in vuur, met gloeiende wangen, en
Corrie vond het heel mooi.—Hij vertelde nog véél meer, allemaal van
vechten, en meisjes helpen, wie ze kwaad deden, en eeden houden
om de onschuld te wreken, en altijd heel trouw en heel dapper en
heel ridderlijk zijn. Hij was toen heusch wel een heel lief Jongetje,
geloof ik, met het glanzende haar een beetje onder zijn zwarte
hoedje uit, met zijn heldere, klare stem, en al die geestdrift in zijn
oogen. Later kwam nog een dikke, oude dame, dat was Grootmama,
zei Corrie, en ze was een barones. Ze droeg een gouden lorgnon, en
ze praatte fransch, dat de kinderen het niet hooren zouden. Corrie
liep gauw weg toen ze bij haar mama was komen zitten, en ze hield
niet van haar, zei ze. Paul had iets heel benauwds gevoeld,
onbewust iets van bang voor haar, van iets vijandigs, dat hem kwaad
wou. Ze liepen samen verder te praten, het strand af, tot bij den
vuurtoren. En de twee kinderzieltjes negen elkaar meer en meer toe.
Twee teere wezentjes, onbewust, heel van zelf, blij in het lichte van
de lente en de zon, zonder te weten.—Ze begonnen te vertellen van
elkaars leventje, [24]waar ze alzoo woonden, wat ze deden, van
mama en papa, van wanneer jarig zijn, en waar veel van houden.—
Ze kwamen dichter en dichter in mekaars wezen, zij lief-lachend
gevend, en prettig blij met dien galanten eerbied, dat heel ernstig
ridderlijke waarmee hij haar aanzag en naïef zeide, dat ze zoo lief en
heel mooi was; een heel erg Meisje nog, dat zich graag het hof laat
maken; híj in groote reverentie alles aannemend, dol-gelukkig met
zoo’n erg mooi, deftig meisje, diep onder den indruk van haar stem,
haar oogen, haar mooie haar, en al het wondere van teêre, lichte,
blanke, in-lieve meisjesheid.—Hij mocht weer even haar zakdoekje
hebben. Hij mocht even haar hoedje vasthouden, want het lintje van
het haar was los gegaan. Wit stroo, met een blauw lint, en witte
bloemen. Een heel gewichtig en groot ding voor hem.
Zou zij niet met andere jongens loopen? Zou hij altijd van háár
mogen blijven? En zíj plagen: wat dacht-ie wel, ze kende hem nog
maar pas; maar ze zou eens zien, als hij heel galant was; misschien
liep híj zelf wel met andere meisjes, dat doen alle jongens, en
misschien zeí hij ’t zoo maar. En hij weer van nee, heusch niet, en
bijna met tranen, hij zou nooit naar een ander meisje kunnen kijken,
[25]ze waren allemaal leelijk, ze wist toch zelf wel dat zíj de mooiste
was van allen, ze was een koningin, en hij was haar trouwe ridder.—
Zoo enkel maar twee kinderen leek het wel, een jongetje dat met
een meisje loopt, en een beetje verliefd is. Alles heel kinderlijk en
heel klein. Maar alles ook heel ernstig en heel groot, en met de
absoluut volkomen reine simpelheid van het onbewust van-zelve, het
heelemaal geven, niets achterhouden, en de heilige reverentie van
een geloof zonder schaduw van twijfel.—
Later haar wegbrengen met haar mama naar het station van de
stoomtrem, en híj galant het boek dragen en de schopjes, en
mevrouw een hand geven bij het instappen. Toen zijn hoedje af, en
tweemaal diep buigen, ééns voor mama, ééns voor haar, als een
deftig jongetje, die weet hoe ’t hoort.
En toen hij alléén loopen naar huis, want hij kon maar ééns
tremmen, anders werd het te duur, en hij was met de trem
gekomen. Blij fluitend en neurieënd den Nieuwen Weg langs, in den
lichten middag, met overal zacht golvende duinen, en witte wegjes.
Het jubelend zingen van vogels in de struiken en boompjes langs
den weg. Overal geluid en beweging en licht.—Tevreden in de
[26]groote, blinkende, zingende wereld, waar alles blij was en
vreugde.—Alles was goed.
Thuis gekomen kon Paul het niet meer inhouden, en vertelde hij
alles aan zijn moeder. Hij vertelde het in ’t heerlijke uurtje vóór ’t
diner, als papa nog niet thuis was van de societeit, en ze samen
alleen waren op de canapé, met de tafel al gedekt.—Maar hier
begon het eerste ding, dat Paul niet samen met moeder deelde.
Want ze plaagde hem met zijn nieuwe meisje, en vroeg of nu Annie
en Jo en al de vorigen alweer vergeten waren, en hoelang dit nu wel
zou duren voor er weer een ander kwam.—Het was een deftige
familie, zei ze; mevrouw van Meeden was een geboren Wallaert, en
die grootmama, baronesse Wallaert, was heel trotsch en behoorde
tot de hooge aristocratie. Ze dacht niet dat die familie Paul later
graag bij Corrie zou zien als hij grooter was, en daarom moest hij
maar niet te veel van haar gaan houden, zei ze, want dat zou later
veel verdriet geven.—Maar Paul versloeg al die redeneeringen met
zijn zegevierend:
Op ’t laatst, toen moê het maar niet wou gelooven, werd hij
bedroefd. Hij voelde zich opeens alleen, of hij ver van zijn moeder
was. Er was iets gekomen, dat tusschen moê en hem was, zoodat ze
niet meer samen zouden kunnen voelen. Maar het was
onherroepelijk, dát voelde Paul heel intens, er was niets meer aan te
doen, als het moest zou hij naar Corrie gaan, al moest hij zijn
moeder alleen laten. En hij schrok over die éven gedachte
mogelijkheid. Maar die bedroefdheid ging weer gauw weg. Maar zou
hij niet bij allebei mogen blijven? Zulke rare dingen te denken!
[Inhoud]
III.
Er naar toe gaan, in een mooi pak, ’s avonds tegen zeven uur, en
onder hooge boomen loopen, die ruischten boven zijn hoofd! Op den
grooten weg allemaal andere menschen, óók blij [28]en plezierig. En
overal ook meisjes in blauw, en wit, en roze, zoo mooi om te zien.
De groene bladeren, de lichte gezichten, het lachen van meisjes, wat
kon dat alles het Jongetje blij maken! En dan de muziek. Het eerste
stuk was altijd een Marsch, dat klonk zoo vroolijk, en het was zoo
prettig op de maat te stappen.
Dien avond keek Paul bij het binnenkomen naar al de tafeltjes, die
hij voorbijkwam, of Corrie er niet was. En hij zag ze heel gauw, ze
zat met haar mama, haar grootmama en een ouden heer met
bakkebaarden—haar papa zeker—vóór onder de galerij van het
gebouw over de muziektent.—Hij voelde een schokje van geluk,
want hij zag dat ze zijn roosje van vanmiddag op haar borst had. Hij
nam heel diep zijn hoedje af en ze knikte lief terug! In een licht roze
japonnetje was ze, met een ander wit strooien hoedje op dan op
Scheveningen.—Toen zijn ouders een tafeltje hadden uitgekozen
vertelde hij aan moê dat ze er was, en of ze in de pauze goed wou
kijken, als ze voorbijkwam. Hoe zat hij te wachten tot de vier
stukken voor de pauze uit waren!—
Na het laatste accoord voor de pauze was Paul al van zijn plaats om
Corrie te zoeken. Voor de muziektent kwam hij haar al tegen. O! hoe
ze daar aankwam, op haar luchte, zwevende pasjes, zoo wonderteêr
roze, een wezentje van rythmus en glans, zoo frêle en lieftallig, met
dat innig vriendelijke lachje, hoe apart en bizonder leek ze onder al
die menschen, en wat klopte zijn hart, wat een vreugde, wat een
groote, zalige heerlijkheid in hem, hoe absoluut rein en zuiver was
het! En die oprechte, zich heelemaal gevende blijdschap in zijn stem!
„Dag Corrie!”
—„Hè toe, ga met mij mee,”—vleiend dit, om een héél groote gunst.
—„Nou goed, maar als Wies dan maar niet boos is.”—
—„—Wat lief van je, om mijn roosje te bewaren. Ik ben er zoo blij
mee.”
—„Ja, ik heb het maar meêgenomen, ik dacht eigenlijk wel dat je er
zijn zou.” Een blosje bij die bekentenis, een glans over het fijne wit
van haar halsje, en de oogen een beetje verlegen neêr.
Zulke heel eenvoudige woordjes! En zoo’n heel groot geluk! Hij liep
met haar uit het gedrang om het vierkant van tafeltjes in het
midden, naar de paadjes bij den ingang, langs het hek, waar het
stiller was, en waar geen menschen zaten.—Aldoor vriendelijk
pratende, aldoor, met liever en liever woordjes, en aldoor gelukkiger
en gelukkiger. Telkens golven van geluk van binnen opkomend,
[31]en dan zacht-gloeiend uitvloeiende over zijn lijf, in ongekende
zaligheid. Zoo mooi was ze, zoo mooi! Hoe heerlijk om te zien, hoe
blij voor zijn oogen! Ze was een lief matroosje in licht roze, met een
lange kraag, en ankertjes van wit op de mouwen. Als ze liep ruischte
het somtijds om haar, want het was een wijd japonnetje, en het
waaide wat. En haar lange haren los, zonder strik, ze vielen in
gouden stralen ver over haar rug. Een pracht van schittering maakte
het om haar heen.—En zoo vertrouwelijk als ze hem aanzag kwam
het over hem van haar gezicht, zoo zuiver en oprecht kwam al haar
meisjesheid naar hem toe, het zachte, gevende, streelende, met
lachjes en warm-vriendelijken gloed.—
Maar dit wist het Jongetje niet, omdat hij enkel voelde. Hij wist niet
van wat gebeurde het diepe, diviene wezen, hij voelde alleen die
wondere, in hem gloeiende zaligheid van toen hij haar voor het eerst
zag, en die aldoor met grooter golven in hem opsloeg en weer zacht
vervloeide. Iedere liefheid die hij in haar zag deed het ópwerken in
sterker rythmus. O! haar oogen, hoe licht, o! haar blonde haar! Het
leek wel zonnestralen van puur goud, een bundel van fijne, aparte,
weeke stralen, tintelend en fonkelend van haar hoofd en schouders.
—Dit had alleen ook de Madonna op een prentje in moe’s
gebedenboek, maar dat had zóó’n wonderen glans niet.
Paul was een beetje een dichter. Hij had al heel wat verzen gemaakt;
ze lagen in een boek opgesloten in zijn kastje, en ze waren over heel
wat meisjes, en er kwam van liefde en wanhoop in voor. Maar hij
had nog nooit zoo sterk gevoeld. Want wat hij nu voelde was als
nooit te voren, en het was of nu eerst zijn leven begon.—Even
[33]had hij nog tijd om zacht te denken: „Ze is mooier dan alles wat
ik weet, mooier dan een bloem, mooier dan de maan en de
sterren.”—
Ze lachte weer even, als bij het hokje van de ree, en zei: