Deep Learning with JavaScript: Neural networks

in TensorFlow.js 1st Edition Shanqing Cai pdf

download

https://textbookfull.com/product/deep-learning-with-javascript-
neural-networks-in-tensorflow-js-1st-edition-shanqing-cai/

Download more ebook from https://textbookfull.com

We believe these products will be a great fit for you. Click
the link to download now, or visit textbookfull.com
to discover even more!

Deep Learning with JavaScript Neural networks in

TensorFlow js 1st Edition Shanqing Cai Stanley Bileschi
Eric D Nielsen

https://textbookfull.com/product/deep-learning-with-javascript-
neural-networks-in-tensorflow-js-1st-edition-shanqing-cai-
stanley-bileschi-eric-d-nielsen/

MATLAB Deep Learning: With Machine Learning, Neural

Networks and Artificial Intelligence 1st Edition Phil
Kim

https://textbookfull.com/product/matlab-deep-learning-with-
machine-learning-neural-networks-and-artificial-intelligence-1st-
edition-phil-kim/

Applied Neural Networks with TensorFlow 2: API Oriented

Deep Learning with Python Orhan Gazi Yalç■n

https://textbookfull.com/product/applied-neural-networks-with-
tensorflow-2-api-oriented-deep-learning-with-python-orhan-gazi-
yalcin/

Neural Networks and Deep Learning A Textbook Charu C.

Aggarwal

https://textbookfull.com/product/neural-networks-and-deep-
learning-a-textbook-charu-c-aggarwal/
Applied Neural Networks with TensorFlow 2 API Oriented
Deep Learning with Python 1st Edition Orhan Gazi Yalc■n
Yalç■n Orhan

https://textbookfull.com/product/applied-neural-networks-with-
tensorflow-2-api-oriented-deep-learning-with-python-1st-edition-
orhan-gazi-yalcin-yalcin-orhan/

Learn Keras for Deep Neural Networks: A Fast-Track

Approach to Modern Deep Learning with Python 1st
Edition Jojo John Moolayil

https://textbookfull.com/product/learn-keras-for-deep-neural-
networks-a-fast-track-approach-to-modern-deep-learning-with-
python-1st-edition-jojo-john-moolayil/

Practical TensorFlow.js: Deep Learning in Web App

Development Juan De Dios Santos Rivera

https://textbookfull.com/product/practical-tensorflow-js-deep-
learning-in-web-app-development-juan-de-dios-santos-rivera/

Python Deep Learning: Understand how deep neural

networks work and apply them to real-world tasks 3rd
Edition Vasilev

https://textbookfull.com/product/python-deep-learning-understand-
how-deep-neural-networks-work-and-apply-them-to-real-world-
tasks-3rd-edition-vasilev/

Artificial Neural Networks and Machine Learning ICANN

2019 Deep Learning 28th International Conference on
Artificial Neural Networks Munich Germany September 17
19 2019 Proceedings Part II Igor V. Tetko
https://textbookfull.com/product/artificial-neural-networks-and-
machine-learning-icann-2019-deep-learning-28th-international-
conference-on-artificial-neural-networks-munich-germany-
Neural networks in TensorFlow.js

Shanqing Cai
Stanley Bileschi
Eric D. Nielsen
François Chollet
Foreword by
Nikhil Thorat and Daniel Smilkov

MANNING
 Working with data

Ingest data Clean data Augment data

Data Sect. 6.1, 6.2, 6.3 Sect. 6.4 Sect. 6.5

Visualize data
Sect. 7.1

Model building 1: Choosing key layer types based on your data

Input data type Recommended layer API Reference

Numerical data Dense Chapters 2 and 3

(without sequential order)

Images or data that can be represented 2D convolution and pooling Chapters 4 and 5
as images (e.g., audio, game board)

Sequential data, including text • RNN (LSTM, GRU) • Sect. 9.1.2

• Embedding • Sect. 9.2.3
• 1D convolution • Sect. 9.2.4
• Attentional • Sect. 9.3

Model building 2: Choosing last-layer activation, loss, and metric functions

Task type Last-layer

(What are you predicting?) activation Loss function Metric(s) Reference

Regression Linear meanSquaredError (Same as loss) Chapter 2

(predicting a real number) meanAbsoluteError Sect. 9.1

Binary classification Sigmoid binaryCrossentropy Accuracy, precision, Sect. 3.1, 3.2, 9.2
(making a binary decision) recall, sensitivity, TPR,
FPR, ROC, AUC
Multi-class classification Softmax categoricalCrossentropy Accuracy, confusion Sect. 3.3, 9.3
(deciding among multiple matrix
classes)
A mix of the above (for example, (Multiple) Custom loss function (multiple) Sect. 5.2
numbers plus classes)

Advanced and miscellaneous task types Reference

Transfer learning Chapter 5

(applying a pretrained model to new data)

Generative learning Chapter 10

(generating new examples based on training data)

Reinforcement learning Chapter 11

(training an agent to interact with the environment)

Continues inside back cover

Deep Learning with JavaScript
 Deep Learning
with JavaScript
NEURAL NETWORKS IN TENSORFLOW.JS

SHANQING CAI
STANLEY BILESCHI
ERIC D. NIELSEN
WITH FRANÇOIS CHOLLET

FOREWORD BY NIKHIL THORAT

DANIEL SMILKOV

MANNING
SHELTER ISLAND
For online information and ordering of this and other Manning books, please visit
www.manning.com. The publisher offers discounts on this book when ordered in quantity.
For more information, please contact
Special Sales Department
Manning Publications Co.
20 Baldwin Road
PO Box 761
Shelter Island, NY 11964
Email: orders@manning.com

© 2020 by Manning Publications Co. All rights reserved.

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted, in

any form or by means electronic, mechanical, photocopying, or otherwise, without prior written
permission of the publisher.

Many of the designations used by manufacturers and sellers to distinguish their products are
claimed as trademarks. Where those designations appear in the book, and Manning
Publications was aware of a trademark claim, the designations have been printed in initial caps
or all caps.

Recognizing the importance of preserving what has been written, it is Manning’s policy to have
the books we publish printed on acid-free paper, and we exert our best efforts to that end.
Recognizing also our responsibility to conserve the resources of our planet, Manning books
are printed on paper that is at least 15 percent recycled and processed without the use of
elemental chlorine.

Manning Publications Co. Development editor: Jenny Stout

20 Baldwin Road Technical development editor: Marc-Phillipe Huget
PO Box 761 Review editor: Ivan Martinovič
Shelter Island, NY 11964 Project editor: Lori Weidert
Copy editor: Rebecca Deuel-Gallegos
Proofreader: Jason Everett
Technical proofreader: Karsten Strøbæck
Typesetter: Dottie Marsico
Cover designer: Marija Tudor

ISBN 9781617296178
Printed in the United States of America
 brief contents
PART 1 MOTIVATION AND BASIC CONCEPTS . .................................1
1 ■ Deep learning and JavaScript 3

PART 2 A GENTLE INTRODUCTION TO TENSORFLOW.JS . ............. 35

2 ■ Getting started: Simple linear regression in TensorFlow.js 37
3 ■ Adding nonlinearity: Beyond weighted sums 79
4 ■ Recognizing images and sounds using convnets 117
5 ■ Transfer learning: Reusing pretrained neural networks 152

PART 3 ADVANCED DEEP LEARNING WITH TENSORFLOW.JS. ....... 199

6 ■ Working with data 201
7 ■ Visualizing data and models 246
8 ■ Underfitting, overfitting, and the universal workflow
of machine learning 273
9 ■ Deep learning for sequences and text 292
10 ■ Generative deep learning 334
11 ■ Basics of deep reinforcement learning 371

PART 4 SUMMARY AND CLOSING WORDS . .................................. 415

12 ■ Testing, optimizing, and deploying models 417
13 ■ Summary, conclusions, and beyond 453

v
 contents
foreword xiii
preface xv
acknowledgments xvii
about this book xix
about the authors xxii
about the cover illustration xxiii

PART 1 MOTIVATION AND BASIC CONCEPTS ....................1

1 Deep learning and JavaScript

1.1
3
Artificial intelligence, machine learning, neural networks,
and deep learning 6
Artificial intelligence 6 Machine learning: How it differs from
■

traditional programming 7 Neural networks and deep

■

learning 12 Why deep learning? Why now? 16

■

1.2 Why combine JavaScript and machine learning? 18

Deep learning with Node.js 24 ■
The JavaScript ecosystem 25
1.3 Why TensorFlow.js? 27
A brief history of TensorFlow, Keras, and TensorFlow.js 27 Why ■

TensorFlow.js: A brief comparison with similar libraries 31 How ■

is TensorFlow.js being used by the world? 31 What this book will

■

and will not teach you about TensorFlow.js 32

vii
viii CONTENTS

PART 2 A GENTLE INTRODUCTION TO

TENSORFLOW.JS ..............................................35

2 Getting started: Simple linear regression in TensorFlow.js

2.1 Example 1: Predicting the duration of a download using
37

TensorFlow.js 38
Project overview: Duration prediction 38 A note on code listings
■

and console interactions 39 Creating and formatting the

■

data 40 Defining a simple model 43 Fitting the model

■ ■

to the training data 46 Using our trained model to make

■

predictions 48 Summary of our first example 49

■

2.2 Inside Model.fit(): Dissecting gradient descent

from example 1 50
The intuitions behind gradient-descent optimization 50
Backpropagation: Inside gradient descent 56
2.3 Linear regression with multiple input features 59
The Boston Housing Prices dataset 60 Getting and running the
■

Boston-housing project from GitHub 61 Accessing the Boston-

■

housing data 63 Precisely defining the Boston-housing

■

problem 65 A slight diversion into data normalization 66

■

Linear regression on the Boston-housing data 70

2.4 How to interpret your model 74
Extracting meaning from learned weights 74 Extracting internal ■

weights from the model 75 Caveats on interpretability 77

■

3 Adding nonlinearity: Beyond weighted sums

3.1 Nonlinearity: What it is and what it is good for 80
79

Building the intuition for nonlinearity in neural networks 82

Hyperparameters and hyperparameter optimization 89
3.2 Nonlinearity at output: Models for classification 92
What is binary classification? 92 Measuring the quality of
■

binary classifiers: Precision, recall, accuracy, and ROC curves 96

The ROC curve: Showing trade-offs in binary classification 99
Binary cross entropy: The loss function for binary classification 103
3.3 Multiclass classification 106
One-hot encoding of categorical data 107 Softmax ■

activation 109 Categorical cross entropy: The loss function

■

for multiclass classification 111 Confusion matrix: Fine-grained

■

analysis of multiclass classification 113

 CONTENTS ix

4 Recognizing images and sounds using convnets 117

4.1 From vectors to tensors: Representing images 118
The MNIST dataset 119
4.2 Your first convnet 120
conv2d layer 122 maxPooling2d layer 126 Repeating
■ ■

motifs of convolution and pooling 127 Flatten and dense

■

layers 128 Training the convnet 130 Using a convnet to

■ ■

make predictions 134

4.3 Beyond browsers: Training models faster using
Node.js 137
Dependencies and imports for using tfjs-node 137 Saving the
■

model from Node.js and loading it in the browser 142

4.4 Spoken-word recognition: Applying convnets on
audio data 144
Spectrograms: Representing sounds as images 145

5 Transfer learning: Reusing pretrained neural networks 152

5.1 Introduction to transfer learning: Reusing pretrained
models 153
Transfer learning based on compatible output shapes: Freezing
layers 155 Transfer learning on incompatible output shapes:
■

Creating a new model using outputs from the base model 161
Getting the most out of transfer learning through fine-tuning: An
audio example 174
5.2 Object detection through transfer learning on a
convnet 185
A simple object-detection problem based on synthesized scenes 186
Deep dive into simple object detection 187

PART 3 ADVANCED DEEP LEARNING WITH

TENSORFLOW.JS . ...........................................199

6 Working with data 201

6.1 Using tf.data to manage data 202
The tf.data.Dataset object 203 Creating a tf.data.Dataset 203
■

Accessing the data in your dataset 209 Manipulating tfjs-data

■

datasets 210
6.2 Training models with model.fitDataset 214
x CONTENTS

6.3 Common patterns for accessing data 220

Working with CSV format data 220 Accessing video data using
■

tf.data.webcam() 225 Accessing audio data using

■

tf.data.microphone() 228
6.4 Your data is likely flawed: Dealing with problems
in your data 230
Theory of data 231 ■
Detecting and cleaning problems with
data 235
6.5 Data augmentation 242

7 Visualizing data and models 246

7.1 Data visualization 247
Visualizing data using tfjs-vis 247 ■
An integrative case study:
Visualizing weather data with tfjs-vis 255
7.2 Visualizing models after training 260
Visualizing the internal activations of a convnet 262
Visualizing what convolutional layers are sensitive to: Maximally
activating images 265 Visual interpretation of a convnet’s
■

classification result 269

8 Underfitting, overfitting, and the universal workflow

of machine learning 273
8.1 Formulation of the temperature-prediction problem 274
8.2 Underfitting, overfitting, and countermeasures 278
Underfitting 278 Overfitting 280 Reducing overfitting
■ ■

with weight regularization and visualizing it working 282

8.3 The universal workflow of machine learning 287

9 Deep learning for sequences and text 292

9.1 Second attempt at weather prediction:
Introducing RNNs 294
Why dense layers fail to model sequential order 294 ■
How RNNs
model sequential order 296
9.2 Building deep-learning models for text 305
How text is represented in machine learning: One-hot and multi-hot
encoding 306 First attempt at the sentiment-analysis
■

problem 308 A more efficient representation of text: Word

■

embeddings 310 1D convnets 312

■
 CONTENTS xi

9.3 Sequence-to-sequence tasks with attention

mechanism 321
Formulation of the sequence-to-sequence task 321 The encoder-
■

decoder architecture and the attention mechanism 324 Deep dive ■

into the attention-based encoder-decoder model 327

10 Generative deep learning 334

10.1 Generating text with LSTM 335
Next-character predictor: A simple way to generate text 335
The LSTM-text-generation example 337 Temperature:■

Adjustable randomness in the generated text 342

10.2 Variational autoencoders: Finding an efficient and
structured vector representation of images 345
Classical autoencoder and VAE: Basic ideas 345 A detailed ■

example of VAE: The Fashion-MNIST example 349

10.3 Image generation with GANs 356
The basic idea behind GANs 357 The building blocks of
■

ACGAN 360 Diving deeper into the training of ACGAN 363

■

Seeing the MNIST ACGAN training and generation 366

11 Basics of deep reinforcement learning 371

11.1 The formulation of reinforcement-learning
problems 373
11.2 Policy networks and policy gradients: The cart-pole
example 376
Cart-pole as a reinforcement-learning problem 376 Policy ■

network 378 Training the policy network: The REINFORCE

■

algorithm 381
11.3 Value networks and Q-learning: The snake game
example 389
Snake as a reinforcement-learning problem 389 Markov decision
■

process and Q-values 392 Deep Q-network 396 Training

■ ■

the deep Q-network 399

PART 4 SUMMARY AND CLOSING WORDS .....................415

12 Testing, optimizing, and deploying models

12.1 Testing TensorFlow.js models 418
417

Traditional unit testing 419 Testing with golden values

■
422
Considerations around continuous training 424
xii CONTENTS

12.2 Model optimization 425

Model-size optimization through post-training weight
quantization 426 Inference-speed optimization using
■

GraphModel conversion 434

12.3 Deploying TensorFlow.js models on various platforms
and environments 439
Additional considerations when deploying to the web 439
Deployment to cloud serving 440 Deploying to a browser
■

extension, like Chrome Extension 441 Deploying TensorFlow.js

■

models in JavaScript-based mobile applications 443 Deploying

■

TensorFlow.js models in JavaScript-based cross-platform desktop

applications 445 Deploying TensorFlow.js models on WeChat
■

and other JavaScript-based mobile app plugin systems 447

Deploying TensorFlow.js models on single-board computers 448
Summary of deployments 450

13 Summary, conclusions, and beyond 453

13.1 Key concepts in review 454
Various approaches to AI 454 What makes deep learning stand
■

out among the subfields of machine learning 455 How to think

■

about deep learning at a high level 455 Key enabling

■

technologies of deep learning 456 Applications and

■

opportunities unlocked by deep learning in JavaScript 457

13.2 Quick overview of the deep-learning workflow
and algorithms in TensorFlow.js 458
The universal workflow of supervised deep learning 458
Reviewing model and layer types in TensorFlow.js: A quick
reference 460 Using pretrained models from TensorFlow.js
■
465
The space of possibilities 468 Limitations of deep learning
■
470
13.3 Trends in deep learning 473
13.4 Pointers for further exploration 474
Practice real-world machine-learning problems on Kaggle 474
Read about the latest developments on arXiv 475 Explore the
■

TensorFlow.js Ecosystem 475

appendix A Installing tfjs-node-gpu and its dependencies 477

appendix B A quick tutorial of tensors and operations in TensorFlow.js 482
glossary 507
index 519
 foreword
When we started TensorFlow.js (TF.js), formerly called deeplearn.js, machine learning
(ML) was done mostly in Python. As both JavaScript developers and ML practitioners
on the Google Brain team, we quickly realized that there was an opportunity to bridge
the two worlds. Today, TF.js has empowered a new set of developers from the extensive
JavaScript community to build and deploy ML models and enabled new classes of on-
device computation.
TF.js would not exist in its form today without Shanqing, Stan, and Eric. Their con-
tributions to TensorFlow Python, including the TensorFlow Debugger, eager execu-
tion, and build and test infrastructure, uniquely positioned them to tie the Python
and JavaScript worlds together. Early on in the development, their team realized the
need for a library on top of deeplearn.js that would provide high-level building blocks
to develop ML models. Shanqing, Stan, and Eric, among others, built TF.js Layers,
allowing conversion of Keras models to JavaScript, which dramatically increased the
wealth of available models in the TF.js ecosystem. When TF.js Layers was ready, we
released TF.js to the world.
To investigate the motivations, hurdles, and desires of software developers, Carrie
Cai and Philip Guo deployed a survey to the TF.js website. This book is in direct
response to the study’s summary: “Our analysis found that developers’ desires for ML
frameworks extended beyond simply wanting help with APIs: more fundamentally,
they desired guidance on understanding and applying the conceptual underpinnings
of ML itself.”1
Deep Learning with JavaScript contains a mix of deep learning theory as well as real-
world examples in JavaScript with TF.js. It is a great resource for JavaScript developers

1
C. Cai and P. Guo, (2019) “Software Developers Learning Machine Learning: Motivations, Hurdles, and
Desires,” IEEE Symposium on Visual Languages and Human-Centric Computing, 2019.

xiii
xiv FOREWORD

with no ML experience or formal math background, as well as ML practitioners who

would like to extend their work into the JavaScript ecosystem. This book follows the
template of Deep Learning with Python, one of the most popular applied-ML texts, writ-
ten by the Keras creator, François Chollet. Expanding on Chollet’s work, Deep Learning
with JavaScript does an amazing job building on the unique things that JavaScript has
to offer: interactivity, portability, and on-device computation. It covers core ML con-
cepts, but does not shy away from state-of-the-art ML topics, such as text translation,
generative models, and reinforcement learning. It even gives pragmatic advice on
deploying ML models into real-world applications written by practitioners who have
extensive experience deploying ML to the real world. The examples in this book are
backed by interactive demos that demonstrate the unique advantages of the JavaScript
ecosystem. All the code is open-sourced, so you can interact with it and fork it online.
This book should serve as the authoritative source for readers who want to learn
ML and use JavaScript as their main language. Sitting at the forefront of ML and
JavaScript, we hope you find the concepts in this book useful and the journey in Java-
Script ML a fruitful and exciting one.
—NIKHIL THORAT AND DANIEL SMILKOV,
inventors of deeplearn.js
and technical leads of TensorFlow.js
 preface
The most significant event in the recent history of technology is perhaps the explo-
sion in the power of neural networks since 2012. This was when the growth in labeled
datasets, increases in computation power, and innovations in algorithms came
together and reached a critical mass. Since then, deep neural networks have made
previously unachievable tasks achievable and boosted the accuracies in other tasks,
pushing them beyond academic research and into practical applications in domains
such as speech recognition, image labeling, generative models, and recommendation
systems, just to name a few.
It was against this backdrop that our team at Google Brain started developing
TensorFlow.js. When the project started, many regarded “deep learning in JavaScript”
as a novelty, perhaps a gimmick, fun for certain use cases, but not to be pursued with
seriousness. While Python already had several well-established and powerful frame-
works for deep learning, the JavaScript machine-learning landscape remained splin-
tered and incomplete. Of the handful of JavaScript libraries available back then, most
only supported deploying models pretrained in other languages (usually in Python).
For the few that supported building and training models from scratch, the scope of
supported model types was limited. Considering JavaScript’s popular status and its
ubiquity that straddles client and server sides, this was a strange situation.
TensorFlow.js is the first full-fledged industry-quality library for doing neural net-
works in JavaScript. The range of capabilities it provides spans multiple dimensions.
First, it supports a wide range of neural-networks layers, suitable for various data types
ranging from numeric to text, from audio to images. Second, it provides APIs for load-
ing pretrained models for inference, fine-tuning pretrained models, and building and
training models from scratch. Third, it provides both a high-level, Keras-like API for
practitioners who opt to use well-established layer types, and a low-level, TensorFlow-
like API for those who wish to implement more novel algorithms. Finally, it is designed

xv
xvi PREFACE

to be runnable in a wide selection of environments and hardware types, including the

web browser, server side (Node.js), mobile (e.g., React Native and WeChat), and desk-
top (electron). Adding to the multidimensional capability of TensorFlow.js is its status
as a first-class integrated part of the larger TensorFlow/Keras ecosystem, specifically its
API consistency and two-way model-format compatibility with the Python libraries.
The book you have in your hands will guide your grand tour through this multi-
dimensional space of capabilities. We’ve chosen a path that primarily cuts through the
first dimension (modeling tasks), enriched by excursions along the remaining dimen-
sions. We start from the relatively simpler task of predicting numbers from numbers
(regression) to the more complex ones such as predicting classes from images and
sequences, ending our trip on the fascinating topics of using neural networks to gen-
erate new images and training agents to make decisions (reinforcement learning).
We wrote the book not just as a recipe for how to write code in TensorFlow.js, but
as an introductory course in the foundations of machine learning in the native lan-
guage of JavaScript and web developers. The field of deep learning is a fast-evolving
one. It is our belief that a firm understanding of machine learning is possible without
formal mathematical treatment, and this understanding will enable you to keep your-
self up-to-date in future evolution of the techniques.
With this book you’ve made the first step in becoming a member of the growing
community of JavaScript machine-learning practitioners, who’ve already brought
about many impactful applications at the intersection between JavaScript and deep
learning. It is our sincere hope that this book will kindle your own creativity and inge-
nuity in this space.
SHANQING CAI, STAN BILESCHI, AND ERIC NIELSEN
September 2019
Cambridge, MA
 acknowledgments
This book owes Deep Learning with Python by François Chollet for its overall structure.
Despite the fact that the code was rewritten in a different language and much new
content was added for the JavaScript ecosystem and to reflect new developments in
the field, neither this book nor the entire high-level API of TensorFlow.js would have
been a reality without pioneer work on Keras led by François.
Our journey to the completion of this book and all the related code was made
pleasant and fulfilling thanks to the incredible support from our colleagues on Goo-
gle’s TensorFlow.js Team. The seminal and foundational work by Daniel Smilkov and
Nikhil Thorat on the low-level WebGL kernels and backpropagation forms a rock-
solid foundation for model building and training. The work by Nick Kreeger on the
Node.js binding to TensorFlow’s C library is the main reason why we can run neural
networks in the browser and Node.js with the same code. The TensorFlow.js data API
by David Soergel and Kangyi Zhang makes chapter 6 of the book possible, while chap-
ter 7 was enabled by the visualization work by Yannick Assogba. The performance
optimization techniques described in chapter 11 wouldn’t be possible without Ping
Yu’s work on op-level interface with TensorFlow. The speed of our examples wouldn’t
be nearly as fast as it is today without the focused performance optimization work by
Ann Yuan. The leadership of Sarah Sirajuddin, Sandeep Gupta, and Brijesh Krishnas-
wami is critical to the overall long-term success of the TensorFlow.js project.
We would have fallen off the track without the support and encouragement of
D. Sculley, who carefully reviewed all the chapters of the book. We’re also immensely
grateful for all the encouragement we received from Fernanda Viegas, Martin Watten-
berg, Hal Abelson, and many other colleagues of ours at Google. Our writing and
content were greatly improved as a result of the detailed review by François Chollet,

xvii
xviii ACKNOWLEDGMENTS

Nikhil Thorat, Daniel Smilkov, Jamie Smith, Brian K. Lee, and Augustus Odena, as
well as by in-depth discussion with Suharsh Sivakumar.
One of the unique pleasures of working on a project such as TensorFlow.js is the
opportunity to work alongside and interact with the worldwide open-source software
community. TensorFlow.js was fortunate to have a group of talented and driven con-
tributors including Manraj Singh, Kai Sasaki, Josh Gartman, Sasha Illarionov, David
Sanders, syt123450@, and many many others, whose tireless work on the library
expanded its capability and improved its quality. Manraj Singh also contributed the
phishing-detection example used in chapter 3 of the book.
We are grateful to our editorial team at Manning Publications. The dedicated and
tireless work by Brian Sawyer, Jennifer Stout, Rebecca Rinehart, and Mehmed Pasic,
and many others made it possible for we authors to focus on writing the content.
Marc-Philip Huget provided extensive and incisive technical review throughout the
development process. Special thanks go to our reviewers, Alain Lompo, Andreas Refs-
gaard, Buu Nguyen, David DiMaria, Edin Kapic, Edwin Kwok, Eoghan O’Donnell,
Evan Wallace, George thomas, Giuliano Bertoti, Jason Hales, Marcio Nicolau, Michael
Wall, Paulo Nuin, Pietro Maffi, Polina Keselman, Prabhuti Prakash, Ryan Burrows,
Satej Sahu, Suresh Rangarajulu, Ursin Stauss, and Vaijanath Rao, whose suggestions
helped make this a better book.
We thank our MEAP readers for catching and pointing out quite a few typographi-
cal and technical errors.
Finally, none of this would be possible without the tremendous understanding and
sacrifice on the part of our families. Shanqing Cai would like to express the deepest
gratitude to his wife, Wei, as well as his parents and parents-in-law for their help and
support during this book’s year-long writing process. Stan Bileschi would like to thank
his mother and father, as well as his step-mother and step-father, for providing a foun-
dation and direction to build a successful career in science and engineering. He
would also like to thank his wife, Constance, for her love and support. Eric Nielsen
would like to say to his friends and family, thank you.
 about this book
Who should read this book
This book is written for programmers who have a working knowledge of JavaScript,
from prior experience with either web frontend development or Node.js-based back-
end development, and wish to venture into the world of deep learning. It aims to sat-
isfy the learning needs of the following two subgroups of readers:
 JavaScript programmers who aspire to go from little-to-no experience with
machine learning or its mathematical background, to a decent knowledge of
how deep learning works and a practical understanding of the deep-learning
workflow that is sufficient for solving common data-science problems such as
classification and regression
 Web or Node.js developers who are tasked with deploying pre-trained models in
their web app or backend stack as new features
For the first group of readers, this book develops the basic concepts of machine learn-
ing and deep learning in a ground-up fashion, using JavaScript code examples that
are fun and ready for fiddling and hacking. We use diagrams, pseudo-code, and con-
crete examples in lieu of formal mathematics to help you form an intuitive, yet firm,
grasp of the foundations of how deep learning works.
For the second group of readers, we cover the key steps of converting existing
models (e.g., from Python training libraries) into a web- and/or Node-compatible for-
mat suitable for deployment in the frontend or the Node stack. We emphasize practi-
cal aspects such as optimizing model size and performance, as well as considerations
for various deployment environments ranging from a server to browser extensions
and mobile apps.

xix
xx ABOUT THIS BOOK

This book provides in-depth coverage of the TensorFlow.js API for ingesting and
formatting data, for building and loading models, and for running inference, evalua-
tion, and training for all readers.
Finally, technically minded people who don’t code regularly in JavaScript or any
other language will also find this book useful as an introductory text for both basic
and advanced neural networks.

How this book is organized: A roadmap

This book is organized into four parts. The first part, consisting of chapter 1 only,
introduces you to the landscape of artificial intelligence, machine learning, and deep
learning, and why it makes sense to practice deep learning in JavaScript.
The second part forms a gentle introduction to the most foundational and
frequently encountered concepts in deep learning. In particular:
 Chapters 2 and 3 are your gentle on-ramp to machine learning. Chapter 2
works through a simple problem of predicting a single number from another
number by fitting a straight line (linear regression) and uses it to illustrate how
backpropagation (the engine of deep learning) works. Chapter 3 builds on
chapter 2 by introducing nonlinearity, multi-layered networks, and classification
tasks. From this chapter you will gain an understanding of what nonlinearity is,
how it works, and why it gives deep neural networks their expressive power.
 Chapter 4 deals with image data and the neural-network architecture dedicated
to solving image-related machine-learning problems: convolutional networks
(convnets). We will also show you why convolution is a generic method that has
uses beyond images by using audio inputs as an example.
 Chapter 5 continues the focus on convnets and image-like inputs, but shifts into
the topic of transfer learning: how to train new models based on existing ones,
instead of starting from scratch.
Part 3 of the book systematically covers more advanced topics in deep learning for
users who wish to build an understanding of more cutting-edge techniques, with a
focus on specific challenging areas of ML systems, and the TensorFlow.js tools to work
with them:
 Chapter 6 discusses techniques for dealing with data in the context of deep
learning.
 Chapter 7 shows the techniques for visualizing data and the models that process
them, an important and indispensable step for any deep-learning workflow.
 Chapter 8 focuses on the important topics of underfitting and overfitting in
deep learning, and techniques for analyzing and mitigating them. Through this
discussion, we condense what we’ve learned in this book so far into a recipe
referred to as “the universal workflow of machine learning.” This chapter pre-
pares you for the advanced neural-network architectures and problems in chap-
ters 9–11.
 ABOUT THIS BOOK xxi

 Chapter 9 is dedicated to deep neural networks that process sequential data

and text inputs.
 Chapters 10 and 11 cover the advanced deep-learning areas of generative mod-
els (including generative adversarial networks) and reinforcement learning,
respectively.
In the fourth and final part of the book, we cover techniques for testing, optimizing
and deploying models trained or converted with TensorFlow.js (chapter 12) and wrap
up the whole book by recapitulating the most important concepts and workflows
(chapter 13).
Each chapter finishes with exercises to help you gauge your level of understanding
and hone your deep-learning skills in TensorFlow.js in a hands-on fashion.

About the code

This book contains many examples of source code both in numbered listings and in
line with normal text. In both cases, source code is formatted in a fixed-width font
like this to separate it from ordinary text. Sometimes code is also in bold to high-
light code that has changed from previous steps in the chapter, such as when a new
feature adds to an existing line of code.
In many cases, the original source code has been reformatted; we’ve added line
breaks and reworked indentation to accommodate the available page space in the
book. In rare cases, even this was not enough, and listings include line-continuation
markers (➥). Additionally, comments in the source code have often been removed
from the listings when the code is described in the text. Code annotations accom-
pany many of the listings, highlighting important concepts. The code for the exam-
ples in this book is available for download from GitHub at https:/ /github.com/
tensorflow/tfjs-examples.

liveBook discussion forum

Purchase of Deep Learning with JavaScript includes free access to a private web forum
run by Manning Publications where you can make comments about the book, ask
technical questions, and receive help from the author and from other users. To
access the forum, go to https://livebook.manning.com/#!/book/deep-learning-with-
javascript/discussion. You can also learn more about Manning’s forums and the rules
of conduct at https://livebook.manning.com/#!/discussion.
Manning’s commitment to our readers is to provide a venue where a meaningful
dialogue between individual readers and between readers and the author can take
place. It is not a commitment to any specific amount of participation on the part of
the author, whose contribution to the forum remains voluntary (and unpaid). We sug-
gest you try asking the authors some challenging questions lest their interest stray!
The forum and the archives of previous discussions will be accessible from the pub-
lisher’s website as long as the book is in print.
 about the authors
SHANQING CAI, STANLEY BILESCHI, AND ERIC NIELSEN are software engineers on the
Google Brain team. They were the primary developers of the high-level API of Tensor-
Flow.js, including the examples, the documentation, and the related tooling. They
have applied TensorFlow.js-based deep learning to real-world problems such as alter-
native communication for people with disabilities. They each have advanced degrees
from MIT.

xxii
 about the cover illustration
The figure on the cover of Deep Learning with JavaScript is captioned “Finne Katschin,”
or a girl from the Katschin tribe. The illustration is taken from a collection of dress
costumes from various countries by Jacques Grasset de Saint-Sauveur (1757-1810),
titled Costumes de Différents Pays, published in France in 1797. Each illustration is finely
drawn and colored by hand. The rich variety of Grasset de Saint-Sauveur’s collection
reminds us vividly of how culturally apart the world’s towns and regions were just 200
years ago. Isolated from each other, people spoke different dialects and languages. In
the streets or in the countryside, it was easy to identify where they lived and what their
trade or station in life was just by their dress.
The way we dress has changed since then and the diversity by region, so rich at the
time, has faded away. It is now hard to tell apart the inhabitants of different conti-
nents, let alone different towns, regions, or countries. Perhaps we have traded cultural
diversity for a more varied personal life—certainly for a more varied and fast-paced
technological life.
At a time when it is hard to tell one computer book from another, Manning cele-
brates the inventiveness and initiative of the computer business with book covers
based on the rich diversity of regional life of two centuries ago, brought back to life by
Grasset de Saint-Sauveur’s pictures.

xxiii
 Part 1
Motivation
and basic concepts

P art 1 consists of a single chapter that orients you to the basic concepts that
will form the backdrop for the rest of the book. These include artificial intelli-
gence, machine learning, and deep learning and the relations between them.
Chapter 1 also addresses the value and potential of practicing deep learning in
JavaScript.
 Deep learning
and JavaScript

This chapter covers

 What deep learning is and how it is related to artificial
intelligence (AI) and machine learning
 What makes deep learning stand out among various
machine-learning techniques, and the factors that led to the
current “deep-learning revolution”
 The reasons for doing deep learning in JavaScript using
TensorFlow.js
 The overall organization of this book

All the buzz around artificial intelligence (AI) is happening for a good reason: the
deep-learning revolution, as it is sometimes called, has indeed happened. Deep-
learning revolution refers to the rapid progress made in the speed and techniques of
deep neural networks that started around 2012 and is still ongoing. Since then,
deep neural networks have been applied to an increasingly wide range of prob-
lems, enabling machines to solve previously unsolvable problems in some cases and
dramatically improving solution accuracy in others (see table 1.1 for examples). To
experts in AI, many of these breakthroughs in neural networks were stunning.

3
Discovering Diverse Content Through
Random Scribd Documents
met het schip de Vos op nieuw den noordoostelijken doortocht zou
opzoeken.
[122] Hudson had trouwens op zijne tweede reis reeds bewezen, dat Kostin-sjar
niet naar de Kara-zee leidde.
[123] Herinneringen van de reis vindt men echter ook op Amerika’s oostkust op
42° NB. in de „Vos-haven” en „Crane-bay”. (Kaart v. N. Nederl. in den atlas v. Goos
van 1666.)
[124] Het schip kwam behouden aan. (Hessel Gerritsz., Beschr. v. d. Samoyeden
Landt. Voorrede, p. 4.) Zie over de onderzoekingen op de Amerikaansche kust na
het vertrek van de „Vos” vrij uitvoerig: Descr. detect. freti. ed. 1613 F.

Deze tweede reis volbracht May met evenveel volharding, maar met
even ongelukkigen uitslag als die van het vorige jaar. In het begin
van Juni 1612 bereikte hij Kildin, vertrok van daar den 10 en
stevende naar Novaya Zemlya, waar hij den 30 aankwam. Tot 8 Juli
zeilde hij noordelijk langs de kusten van dit eiland, maar toen stuitte
hij op een vast ijsveld, dat zich noordwestelijk van het land
uitstrekte. Hij volgde den rand daarvan tot 14 Juli, wanneer hij op
77° NB. was, en keerde naar de kust van Novaya Zemlya terug, die
hij den 20 bereikte. Een dergelijken tocht langs het ijs ondernam hij
tusschen 29 Juli en 9 Augustus, toen hij niet verder dan tot 77° 45´
NB. kon komen. Zijn plan om recht naar het noorden te zeilen
scheen dus onuitvoerbaar; de buitengewoon strenge winter van
1611/12 had de zee van Spitsbergen in eene ijsvlakte veranderd[125].
Den 26 Augustus keerde hij naar huis terug, waar hij omstreeks half
September behouden aankwam. Het eenige resultaat der reis was
de zekerheid, dat de uitgestrekte zee tusschen Novaya Zemlya en
Beeren-eiland geene eilanden bevatte en dat dus de eilanden Matsyn
en Willoughby-land niet bestonden[126].
[125] Een dergelijk ijsveld tusschen Spitsbergen en Novaya Zemlya vond kapitein
Wood in 1676. Zie de afbeelding daarvan bij: Witsen, Noord- en oost-Tartarye. p.
907.
[126] Berichten omtrent dezen tocht vindt men, behalve by De Jonge en Witsen,
in: Beschryvinghe vander Samoyeden Landt. (Voorrede p. 4, en op den rug der
kaart van Massa) en uitvoeriger in: Descriptio detectionis freti. (ed. 1613 F en F 2.)
—Als eene merkwaardigheid brachten de reizigers behalve walrustanden en
beerenhuiden een stuk ijs mede van zulk eene dikte, dat de Amsterdamsche
admiraliteit het in Nederland nog aan het publiek kon vertoonen.

De ongelukkige uitslag dezer reis schrikte anderen niet af: reeds het
volgende jaar werd een andere tocht met hetzelfde doel
ondernomen. Jonas Witsen, raad en oud-schepen der stad
Amsterdam, en Symon Willemsz. Nooms[127][Bijlage VIII], een
Amsterdamsch handelaar op de kust van Guinea, wendden zich in
Maart 1613 uit naam eener Amsterdamsche compagnie weder tot de
admiraliteit en verzochten het schip de Vos, waarmede May de reis
gedaan had, ter leen. Zij boden daartegen aan een deel in de winst,
door handel of door het verkrijgen der in 1596 door de Staten
uitgeloofde premie te maken. De admiraliteit toonde zich genegen
aan het verzoek te voldoen en om voor de waarde van het schip,
gewaardeerd op ƒ 3000, in de onderneming te participeeren[128].
Zoodra men het eens was geworden, vertrok het schip. Als schipper
diende daarop Pieter Fransz.[129], die May’s stuurman geweest
was[130]; de lading bestond in koopmansgoederen van allerlei
soorten: glazen flesschen, olifantstanden, stukken laken, ketels en
vooral »zeeven cleynne kasgens met norembergerije.”[131] Evenals
May wilde men eerst den noordelijken doortocht zoeken; ditmaal
echter langs eenen nieuwen weg. Reeds zoovele malen hadden
Nederlandsche zeelieden het noordoostelijk gedeelte der IJszee
vruchteloos doorkruist, dat men er aan begon te wanhopen, daar te
slagen. Het noordwesten, waar Hudson in de laatste jaren
onverwelkbare lauweren had geplukt, waarheen nog onlangs Button
vertrokken was, om het verloren spoor van zijnen voorganger te
zoeken, was den Nederlanders echter nog geheel onbekend en
beloofde dus beteren uitslag. Wij zagen, dat reeds May den last had,
wanneer zijne pogingen in het noordoosten mislukten, naar straat
Davis den steven te wenden; nu besloot men, de straat, die reeds
den naam van Hudson droeg, te doen onderzoeken en te trachten
handelsbetrekkingen met de inwoners dier streken aan te knoopen.
Door straat Anian moesten de reizigers verder Oost-Indië zien te
bereiken. Daar echter het drijven van handel en het verkrijgen van
direct voordeel ditmaal hoofdzaak was, werd aan Fransz. reeds
dadelijk evenals aan May de last gegeven, om, wanneer het doel in
het noordwesten niet bereikt werd, zuidelijker streken te bevaren en
in Nova-Francia met de inlanders den ruilhandel te beproeven[132].
[127] Het octrooi der compagnie van Nieuw-Nederland (bij: O’Callaghan, New
Netherland. I p. 74) noemt ook den Amsterdamschen oud-burgemeester Gerrit
Jacobsz. Witsen onder de reeders van de „Vos.” De Resolutiën der Amsterdamsche
admiraliteit spreken van hem geen enkele maal.
[128] Resol. Adm. Amst. 27, 28, 29 Mrt. 1613.—Vgl. De Jonge, Opkomst. I. p. 30.

[129] Resol. Adm. Amst. 14 Aug. 1614.

[130] Waarschijnlijk was op deze reis ook tegenwoordig de bekende Willem

Meerman, zoon van den oud-burgemeester en schout van Delft Gerrit Meerman en
schrijver van de geestige satire op de kerkelijke geschillen „Comoedia vetus.”
Althans Brandt (Hist. der reform. II p. 197) verhaalt van hem, dat hij na lange
jaren op zee gevaren te hebben, in 1612 „op een tocht naar ’t Noordtwesten van
America ging, om van daer een nieuwe doortoght naar Oostindie te soecken; doch
nooit terugkeerde.” Waarschijnlijk heeft dit „overedel vernuft” zich in Nieuw-
Nederland gevestigd. Het is waar, dat de reis van de Amsterdamsche reeders in
1613 voorviel, maar ik acht het toch waarschijnlijker, dat Meerman hierbij
tegenwoordig was, dan op de reizen in 1612 door de Engelschen Button en Hall
gedaan.
[131] Resol. Adm. Amst. 14 Aug. 1614.

[132] Descr. detect. freti. p. 5.—„Nec fervor iste (om den N. doortocht te zoeken)”,
dus verhaalt ons daar Hessel Gerritsz. in den zomer van 1613 „in nostris
Amsterodamensibus deferbuit plane, superioribus enim mensibus ab ijs emissa est
navis, eo tantum fine, ut de transitu, vel Freto Hudsoni inquireret, et num
commercij locus sit in istis oris; si vero eventus votis non respondeat, in Oris
Novae Franciae negotiabuntur.”

Weldra bleek het, hoe wijs deze bijvoeging geweest was.

Waarschijnlijk sneed het tusschen de tallooze landen en eilanden van
het noordwesten opgehoopte ijs den reizigers weldra den pas af;
zeker is het, dat het zoeken van den doortocht opgegeven en de
steven naar »de Riviere Hudson” gewend werd.[133] Ondertusschen
was de zomer verstreken en men moest besluiten in het latere
Nieuw-Nederland te overwinteren. De »quaetwillige inwoonders”,
door herhaalde bezoeken in de laatste jaren niet gunstig jegens
hunne blanke broeders gestemd, toonden zich echter nu evenmin als
twee jaren vroeger den overwinterenden genegen. Van het drijven
van handel was geen sprake; ja evenals op de reis van May vielen
ook nu eenige Nederlanders, waaronder de kapitein Pieter Fransz.
zelf, als offers der ontembare Indianen[134].
[133] Resol. Adm. Amst. 13, 14 Aug. 1614. Over de reis in het noordwesten wordt
daar het stilzwijgen bewaard, omdat men vrijdom van uitgaande rechten hoopte te
verkrijgen, zoo de teruggebrachte goederen in 1615 weder n a a r d e z e l f d e
b e s t e m m i n g als in 1613 werden uitgevoerd.
[134] Resol. Adm. Amst. 14 Aug. 1614.

Tegen het voorjaar van 1614 schenen de kansen voor onze reizigers
zich te verbeteren. Achtereenvolgens verschenen niet minder dan
vier Nederlandsche schepen op de kust. Lambert Van Tweenhuysen,
de oprichter der Noordsche Compagnie, had twee vaartuigen
gezonden: de Tyger, schipper Adriaen Block en de Fortuyne, schipper
Hendrick Christiaensz. Van Cleef; voor eene andere Amsterdamsche
reederij was het schip de Nachtegael schipper Tys Volckaertsz.
Mossel uitgezeild, terwijl Le Maire’s Austraalsche Compagnie—of ten
minste de hoofdreeders daarvan—Cornelis Jacobsz. May met het
schip de Fortuyne, van Hoorn uitgezonden hadden[135]. Schipper Jan
De Wit, die in plaats van den vermoorden Fransz. aan boord van de
Vos was opgetreden[136], kwam met de nieuw aangekomenen
overeen »in Compaignie te handelen”[137], en ieder vertrok om zijn
voordeel te zoeken. Block en May maakten zich door hunne
ontdekkingen een beroemden naam[138]; Van Cleef was reeds in Juli
met zijn schip geladen met bevervellen te huis[139], maar het schip
de Vos had voortdurend ongeluk. Toen De Wit in het begin van
Augustus 1614 weder te Amsterdam aankwam, had hij zoo weinig
voordeel behaald, dat de beide reeders van het schip de admiraliteit
moesten verzoeken om vrijstelling van de inkomende rechten over
bijna alle goederen, waarvoor zij reeds bij het uitvaren betaald
hadden. Hunne ondernemingszucht was echter door het ongeluk zoo
weinig uitgedoofd, dat zij dadelijk verlof verzochten de goederen
naar dezelfde plaats weder vrij te mogen uitvoeren[140].
[135] O’Callaghan, Hist. of N.-Netherland. p. 74.
[136] Resol. Adm. Amst. 24 Juli 1614.—O’Callaghan, N.-Netherland. I p. 74.

[137] Resol. Adm. Amst. 24 Juli 1614.

[138] O’Callaghan, N.-Netherland. I p. 72, 78.

[139] Resol. Adm. Amst. 24 juli 1614.

[140] Resol. Adm. Amst. 13, 14 Aug. 1614.—Berghaus (Wat men van de aarde
weet. p. 226) deelt nog een bericht mede over eene andere Nederlandsche
noordpoolreis, die hij tot het jaar 1613 terugbrengt. De ongenoemde zeevaarders
zouden, verre naar het NO. stevenende, Novaya Zemlya’s noordoostpunt verre
voorbij gezeild, ja zelfs tot 112° OL. gekomen zijn. Het resultaat is zeker
verbazend, maar voor ons onderwerp van minder belang. Uit het verhaal zelf blijkt
toch, dat het jaartal 1613 hoogstwaarschijnlijk onjuist is. De daarbij vermelde
omstandigheden vertoonen zelfs eene groote gelijkheid met het verhaal der
plannen van Willem Vlaming en eenige andere requestranten, die in 1664 van de
Stn.-Gen. een monopolie voor de N. vaart verzochten. Het jaartal strookt
bovendien zeer goed met de mededeelingen in Berghaus’ bron, de: Philosophical
Transactions. Dl. X (1675) p. 418, waar wel het jaar der reis niet opgegeven, maar
toch gesproken wordt van „some years since.” Misschien is dus de geheele
mededeeling niets anders dan een uitvoeriger, maar dan ook zeer overdreven
verhaal van de bekende eerste reis van Vlaming, die door De Jonge (Nova Zembla.
p. 24) tot 1663 teruggebracht wordt, en dus juist een halve eeuw na 1613 plaats
had.—Nicolai (Relation. Vorredt p. 7, 11, 18) verhaalt van verschillende
Nederlandsche reizen ter zee en te land ondernomen om den doortocht te zoeken
in 1611-13, met name van 3 Nederlandsche schepen, in 1613 uitgevaren om
Hudson te zoeken, maar onverrichter zake teruggekomen met de ontdekking, dat
Hudsons straat een zeeboezem is. De schrijver, met de gebeurtenissen in
Nederland zoo slecht bekend, dat hij zelfs niets van de reis van J. Csz. May
vernomen heeft, schijnt echter zijne berichten alleen uit Megisers vertaling van
Hessel Gerritsz’s Detectio freti geput te hebben; de eerste zéer onbepaalde
mededeeling schijnt op de beweerde reis van Le Maire en Massa in 1611 te slaan;
de tocht van 1613 is dunkt mij zonder twijfel Buttons reis in dat jaar, waarvan
Nicolai Hessel Gerritsz.’ verhaal verkeerd begrepen heeft.

Hier eindigt het eerste tijdperk der Nederlandsche tochten naar het
noorden. Het jaar 1614 was bestemd om aan de ondernemingszucht
der ontdekkers een dubbelen hinderpaal in den weg te stellen. Twee
compagniën verrezen nagenoeg tegelijkertijd, die, door het octrooi
der Staten-Generaal beschermd, alle Nederlanders uitsloten van den
handel op het terrein, door de Nederlandsche noordpoolreizigers in
de laatste jaren bevaren. Het verzoek door Witsen en Nooms gedaan
om hunne goederen weder vrij te mogen uitvoeren—een verzoek
dadelijk toegestaan[141]—toonde reeds dat de vaart op Amerika’s
oostkust door hen niet opgegeven zou worden. Weinige maanden
later (11 October 1614) werden de beide reeders dan ook
opgenomen in het octrooi, dat de Compagnie van Nieuw-Nederland
van de Staten-Generaal verkreeg. Reeds in Januari van hetzelfde
jaar had eene andere compagnie ook voor de vaart op de noordsche
landen uitsluitende rechten verkregen: de »Noordsche Compagnie”
trad als bevoorrechte vereeniging op. De vaart op het noorden en
het westen, sinds Hudsons derde reis voortdurend vereenigd, werd
dus voortaan de bron waaruit t w e e vereenigingen schatten
hoopten te verzamelen. Maar toch bleef de band, die de beide
compagniën verbond, zeer nauw. Lambert Van Tweenhuysen, die als
hoofdreeder in de compagnie van Nieuw-Nederland optrad, was ook
de eerste, die in het octrooi der Noordsche genoemd werd, en terwijl
de eerste bewindhebbers van beide compagniën gedeeltelijk
dezelfde personen waren, zetten de familiën deze traditie nog
jarenlang voort[142]. De Compagnie van Nieuw-Nederland, die
eerlang in de West-Indische Compagnie opging, bleef ook toen nog
nauw met hare Noordsche zuster verbonden. Maar het lot der beide
lichamen, door oorsprong en belangen vereenigd, was toch geheel
verschillend. De West-Indische Compagnie, eerlang van het terrein,
waarop zij zich eerst gevestigd had, verdreven, sleepte in andere
gewesten gedurende langer dan eene eeuw haar kwijnend bestaan
voort; terwijl de Noordsche, zich juist te nauw beperkend tot het
gebied, dat zij reeds dadelijk bezette, wel is waar zonder vreemde
hulp en aanvankelijk met voordeel zich kon staande houden, maar
toch reeds na dertig jaren voor de aanvallen harer mededingers
bezweek. De geschiedenis der eerste vereeniging is, voorzoover zij
Nieuw-Nederland betreft, door Amerikanen reeds op eene wijze
bewerkt, die den Nederlander moet doen blozen; het zal mijn
streven zijn, nu ten minste door de beschrijving van de lotgevallen
der Noordsche Compagnie gedeeltelijk eene leemte aan te vullen,
die te lang in onze geschiedboeken bestaan heeft.
[141] Resol. Adm. Amst. 18 Aug. 1614.
[142] Onder de eerste reeders ter walvischvangst worden als bewindhebbers,
reeders of patroons in Nieuw-Nederland genoemd: Lambert Van Tweenhuysen,
Simon Van der Does, Samuel Godin, Claes Jacobsz. Harencarspel, Hans Claessen
en Barend Sweerts voor Amsterdam; bij de Zeeuwen: Pieter Boudaen Courten,
Adriaan Ketelaer, Jan Gyselingh, Adriaan Velters en Jan De Moor. Onder de latere
reeders vinden wij bij beide compagniën leden der familiën Ranst, Van der Graeff
Snellingh, Velincx, Lampsens, Bisschop, Ray en Van der Dussen. Adriaan Block
reisde in 1614 naar Nieuw-Nederland, in 1615 naar Spitsbergen; het schip de
Fortuyne voer in 1613 naar Spitsbergen, in 1614 naar Nieuw-Nederland; Hinlopen,
een der bewindhebbers der N. C. werd in Nieuw-Nederland vernoemd; de beide
zonen van Jacob May deden in dienst van beide compagniën in 1614 twee reizen.
 HOOFDSTUK II.
DE NOORDSCHE COMPAGNIE.

Terwijl de Nederlanders zich alzoo bij herhaling verdienstelijk

maakten door hunne pogingen om de noordelijke zeeën aan Europa
te doen kennen, hadden ook de Engelschen niet stilgezeten. De
Moscovische Compagnie, in 1553 opgericht met het doel om
ontdekkingen te doen en nieuwe handelswegen te openen, was
daartoe dan ook te goed in de gelegenheid dan dat zij niet meer
systematisch dan de Nederlanders zich op het verkennen der
noordelijke streken zou toegelegd hebben. Al bleef hare aandacht
voornamelijk op den Russischen handel gericht, toch zond zij nog
dikwijls schepen naar het hooge noorden om de onbekende zeeën te
doorzoeken.
Op een dezer reizen, in 1603 door Stephen Bennet op kosten van Sir
Francis Cherie, lid der Moscovische Compagnie[143], met het schip
The Grace ondernomen, stuitte men echter toevallig, op weg van
Kola naar het noorden, op het den Engelschen nog onbekende
Beeren-eiland. De tocht werd gestaakt en met het bericht, dat men
op het nieuw gevonden land eenig looderts en vele sporen van
walrussen gevonden had, keerde men huiswaarts. De Moscovische
Compagnie begreep het gewicht der ontdekking. Dadelijk zond zij in
1604 Bennet weder naar Beeren-eiland en toen hij daar nu werkelijk
eene groote menigte walrussen gevonden had, besloot men het land
geregeld te bezoeken. Naar den eersten reeder werd het Cherie-
island genoemd en jaarlijks vertrok nu voortaan een schip, op kosten
van een der leden van de Moscovische Compagnie, daarheen[144].
De walrusjacht bleef hoofdzaak: aanvankelijk met geweren, later
met lansen viel men de logge monsters aan, die eerlang een
gemakkelijke prooi voor de jagers werden. Honderden koppen
werden jaarlijks in Engeland ingevoerd; want vooral de tanden,
destijds duur betaald, waren het doel der jacht. In 1605 begon men
uit het spek de eerste traan te kooken; sinds 1611 beproefde men
ook de huiden als handelsartikel te gebruiken[145]. Naast de
walrusjacht hield men zich met het dooden van zeehonden, beeren,
vossen en vogels bezig; de reeds in 1603 opgemerkte loodmijn
leverde nu en dan eenig erts en een enkele maal vond men
steenkool. Zoo was Beeren-eiland gedurende eenige jaren een rijke
bron van voordeel voor de Moscovische Compagnie.
[143] Zie over Sir Francis Cherie: Hamel, Tradescant der Aeltere. p. 295, 96.—De
Moscovische Compagnie was evenals de Engelsche Oost-Indische eene
zoogenaamde „regulated company”, „een soort van gilde, welks leden vrij waren
om binnen zekere grenzen en met inachtneming van zekere bepalingen zelfstandig
te handelen, en dat onder zekere voorwaarden nieuwe leden in zich mogt
opnemen. Elke uitrusting eener vloot werd ondernomen door eenige personen, die
vrijwillig zamenwerkten, geheel voor eigen rekening handelden, en slechts door de
algemeene voorschriften der compagnie gebonden waren.” (Van Rees,
Staathuishoudkunde in Nederl. II p. 19.)
[144] Zie de verhalen dezer reizen bij: Gordon, Voyage to the Northwards. Anno
1603. (Purchas, Pilgrimes. III p. 566; cf. ald. III p. 464.)—Poole, Divers Voyages to
Cherie Iland. (1604) (Purchas, l. c. III p. 556.)—Poole, Third Voyage to Cherie
Iland. (1605) (Purchas, l. c. III p. 558.)—Poole, Fourth Voyage to Chery Iland.
1606. (Purchas, l. c. III p. 559.)—Poole, Sixth Voyage to Cherie Iland. (1608)
(Purchas, l. c. III p. 560.)—Poole, Seventh Voyage to Cherie Iland. (1609)
(Purchas, l. c. III p. 561.)—Poole, Voyage to Cherry Iland etc. (1610) (Purchas, l.
c. III p. 700.)—Comm. der Mosc. Comp. voor Edge. (Purchas, l. c. III p. 709.)—
Edge, Dutch disturbance. (Purchas, l. c. III p. 464.)—Poole deelt ons in het verhaal
van een dezer reizen (1608) een merkwaardig bericht mede over de temperatuur
in de IJszee. „The twentieth and one and twentieth dayes (of June),” dus verhaalt
hij, „it was calme, and the weather cleere, and wee had it as hot as I haue
commonly felt in England at that time of the yeere. For the Pitch did runne downe
the ships sides; and that side of the Masts that was to the Sunne ward, was so
hot, that the Tarre did frye out of it, as though it had boyled.” Heley verhaalde aan
Purchas, dat het op Spitsbergen somtijds zoo koud was, dat de bevroren zeilen
niet te behandelen waren, terwijl den volgenden dag de temperatuur zoo heet
was, dat al het pik op het schip smolt, zoodat alles vuil werd; ja, nu en dan kon
men te middernacht zijne pijp door middel van een brandglas aansteken.
(Purchas, Pilgrimes. III p. 788.)
[145] Commissie der Mosc. Comp. voor Poole, bij: Purchas, Pilgrimes. III p. 709.

Maar de kans keerde. De walrussen werden door het jagen schuw,

de vangst werd bezwaarlijker, de dieren minder in getal. En daarbij
kwamen concurrenten, die eerlang op de voordeelen der vaart
opmerkzaam werden. Reeds in 1607 verscheen een schip voor
rekening van een Londensch bierbrouwer op het eiland; de visschers
van Hull, reeds van ouds geoefende walvischvangers aan de
Noordkaap, volgden dadelijk in dit spoor[146]. De compagnie, die het
door haar aan de Engelschen bekend geworden eiland als haar
uitsluitend eigendom aanmerkte en er dan ook reeds in 1608 een
sloep achterliet, ging wel in 1609 tot de plechtige inbezitneming
over, maar het baatte niet, de concurrentie nam toe en het voordeel
verminderde sterk. In deze omstandigheden sloeg de Moscovische
Compagnie het oog op Spitsbergen, dat door Hudsons bezoek in
1607 nader bekend geworden was. Jonas Poole werd in 1610 door
de vereeniging naar de tot nog toe slechts tweemaal bezochte
kusten van dit eiland gezonden; hij verkende de baaien[147] en ving
eenige walrussen. En daar Thomas Edge, die met een ander schip
der compagnie weder naar Beeren-eiland vertrokken was, dit jaar
geheel zonder lading terugkwam, nam men dadelijk het besluit de
oude nederzetting te verlaten[148] en de uitrustingen voortaan naar
Spitsbergen, of zooals men toen zeide, naar Greenland[149], te
richten.
[146] Purchas, Pilgrimes. III p. 709.

[147] Bij deze gelegenheid gaf Poole aan verschillende plaatsen namen, die ze
langen tijd (enkele zelfs tot nu toe) behouden hebben. Zoo vinden wij genoemd:
Hornesound, Muscovy Companies Mount, Ice-point, Bell-point, Lownesse-island,
Lowe-sound, Blackpoint-isle, Cape Cold, Ice-sound, Fair foreland, Knotty-point,
Fowl-sound, Deer-sound, Closs-cove, Gurnerds-nose, Cross-road, Fairhaven en
Greenhaven of Greenharbour.
[148] Wel werd „Cherie-island” nog verscheidene malen bezocht, o. a. reeds in
1611 door Poole, die daar 200 walrussen doodde en de bemanning der bij
Spitsbergen gestrande Mary Margaret vond (cf. Poole, Briefe Declaration of my
Voyage to Greeneland. 1611, in: Purchas, Pilgrimes. III p. 711) en door Gordon
met „The Amitie” (cf. Hamel, Tradescant der Aeltere. p. 306), maar de geregelde
jaarlijksche tochten van de schepen der Moscovische Compagnie tot de
walrusjacht hielden sinds 1610 op.
[149] De Engelsche schrijvers van dien tijd noemen n a g e n o e g zonder
u i t z o n d e r i n g Spitsbergen „Greenland”, een naam, gegeven in den tijd, dat
men het eiland voor een gedeelte der Groenlandsche kust hield. Groenland zelf
noemden zij daarom nu ter onderscheiding Groneland, Groynland, Groenland of
met eene andere dergelijke verbastering.

Met dit besluit ging echter dadelijk eene geheele verandering van
het doel der reizen gepaard. Reeds Hudson had de aandacht
gevestigd op den aan traan en andere kostbare handelsartikelen zoo
rijken walvisch; Poole had het bevestigd, dat de zee om Spitsbergen
van die dieren wemelde[150]. Dadelijk in 1611 vinden wij dan ook op
de twee schepen, die onder Bennet en Poole naar Spitsbergen
vertrokken, zes harpoeniers uit St. Jean de Luz; de sinds eeuwen
met de walvischvangst goed bekende Basken moesten de
Engelschen in de gelegenheid stellen dit handwerk zelven te leeren.
Dit eerste jaar was de reis zeer ongelukkig. De beide schepen
strandden en de bemanning mocht zich gelukkig rekenen, dat
schipper Thomas Marmaduke van Hull, die de Engelschen ook
daarheen gevolgd was, zich bereid verklaarde haar naar het
vaderland terug te voeren[151]. De compagnie hield echter vol: in
1612 verschenen weder twee schepen, het eene onder Poole en
Bennet, het tweede onder Russell en Edge op Spitsbergen. Ditmaal
was men gelukkiger: niettegenstaande hunne onbedrevenheid
doodden de Engelschen zeventien walvisschen en eenige walrussen,
die te zamen 180 tonnen traan leverden[152]. Maar tegelijk
vertoonden zich ook op het nieuwe jachtveld concurrenten, die de
hoopvolle vooruitzichten der compagnie zouden vernietigen.
[150] In deze eerste jaren waren de Engelschen gewoon, behalve op walrussen en
robben ook op zoogenaamde witvisschen (witte walvisschen) jacht te maken. Men
ving ze met groote netten van kabeltouw als zegens. Zij namen weldra de wijk
naar diepere wateren. (Zorgdrager, Groenl. vissch. p. 195, 206.) De Nederlanders
hadden reeds in 1613 ontdekt, dat die vangst geen voordeel gaf, en hielden zich
er nooit mede bezig. (Hist. de Spitsberghe. p. 19.)
[151] De verhalen over de handelwijze der bemanning van het schip van Hull bij
deze gelegenheid zijn zeer verschillend. Terwijl Jonas Poole met groote heftigheid
zijne oude concurrenten van eene schandelijke handelwijze beschuldigt, neemt de
onpartijdige Purchas mede een verhaal van Pooles broeder Randolph op, waarin
die van Hull zeer geprezen worden. (Purchas, Pilgrimes. III p. 712, 13.) Het is
onmogelijk hier te beslissen: in ieder geval is dit echter eene merkwaardige
bijdrage ter beoordeeling van de groote animositeit tusschen monopolisten en
„interlopers” in dien tijd.
[152] Zie het verhaal van de drie eerste reizen der Engelschen naar Spitsbergen
door Poole zelven bij: Purchas, Pilgrimes. III p. 699-707, 711-13, 713-15.

Reeds in 1611 was de verschijning van het Hullsche schip eene

ernstige zaak geweest. Niettegenstaande de Moscovische
Compagnie hare schepen voorzien had van een bevelschrift van den
Geheimen Raad, dat de vereeniging machtigde om haar octrooi te
handhaven tegen alle Engelschen, die zich in het noorden vertoonen
zouden, en om zich met alle kracht tegen aanvallen van vreemden te
verdedigen, had schipper Marmaduke zich niet ontzien Spitsbergen
te bezoeken en had Nicholas Woodcocke, een van Bennets
matrozen, hem zelfs den weg naar de beste baaien gewezen. Zulk
eene niets ontziende stoutmoedigheid van hare concurrenten, zulk
eene trouweloosheid van de zijde harer onderhoorigen beloofde voor
de compagnie niets goeds. En werkelijk, in 1612 verschenen nog
geduchter mededingers. De Nederlanders, het jeugdige volk, dat
overal naar middelen zocht om te voldoen aan den lust tot daden,
die het bezielde, waren ook nu weder onder de eersten, die met de
Engelschen kwamen concurreeren. »They kept their wont in
following of the English steps,” zegt Edge met kwalijk verborgen
wrevel: evenals in 1578 naar de Witte Zee volgde zij nu weder in de
baan door de Engelschen geopend. Hadden zij echter toen in
hunnen landgenoot Brunel eenen gids gehad, die hun niet alleen
den weg, maar ook de beste plaatsen voor hunnen handel aanwees,
nu ontbrak hun zulk een leidsman geheel. De weg naar Spitsbergen
was den Nederlanders door de reis der ontdekkers genoegzaam
bekend; de plaatsen voor de walvischvangst geschikt, de wijze
waarop die nieuwe winstgevende nering werd geoefend, moesten zij
door eigene krachtsinspanning leeren kennen. Het moet tot hunne
schande gezegd worden, dat zij een gemakkelijker maar ook minder
eervol middel aangrepen om dit doel te bereiken: door omkooping
haalden zij eenen Engelschman over tot verraad aan zijn land en
zijne heeren[153].
[153] Edge (Dutch, Spanish, Danish disturbance, in: Purchas, Pilgrimes. III p. 466)
verhaalt uitdrukkelijk, dat de Nederlanders „were brought thither (d. i. naar
Spitsbergen) by an English man, and not out of any knowledge of their owne
Discoueries, but by the direction of one Allan Sallowes.” Zoo ik
desniettegenstaande eene andere voorstelling geef, dan is het omdat: 1o. het uit
de Hist. du pays de Spitsberghe van 1614 blijkt, dat de Nederlanders toen nog in
bizonderheden met de reis hunner landgenooten naar Spitsbergen in 1596 bekend
waren en dus eigenlijk geen gids daarheen noodig hadden. 2o. omdat Sallowes
door het hardnekkig en gevaarlijk volgen der Engelsche schepen van Beereneiland
af toonde, dat hij de bekwaamheid miste om dien weg te wijzen. Ik ben daarom
van het trouwens zeer partijdige geschrift van Edge afgeweken en meen, dat
Sallowes door de Amsterdammers aangenomen was om hun de wijze der
walvischvangst en de plaatsen daartoe geschikt te toonen.

Reeds in 1611 waren—mag men het eenigszins verwarde verhaal

van Zorgdrager[154] gelooven—op verschillende plaatsen des lands,
met name te Amsterdam, Schiedam, Hoorn, Enkhuizen en
Middelburg, inschrijvingen gedaan om de zoo winstgevende nieuwe
nering der walvischvangst ook in Nederland te vestigen. De zaak had
echter toen op zulk eene uitgebreide schaal nog geen voortgang;
voorloopig vereenigden zich alleen Lambert Van Tweenhuysen,
Jacques Nicquet, Jacques Mercys en eenige andere Amsterdamsche
kooplieden, wier namen hunne Zuid-Nederlandsche afkomst
verrieden, tot eene compagnie, die ten doel had de walvischvangst
in de IJszee te beginnen. De vereeniging rustte dadelijk in 1612 een
schip van 140 last uit[155], bemande het met 36 koppen en zond het
onder bevel van Willem Van Muyden naar Spitsbergen met patent
van graaf Maurits »om aldaer Walrussen te bekomen, ofte anders
haer profijt te soecken”. Allan Sallowes, een Engelschman, die lange
jaren voor de Moscovische Compagnie op de IJszee gevaren had,
maar volgens de Engelschen een ter kwader naam bekend staande
persoon, die zijn vaderland om schulden verlaten had, ging als
stuurman mede[156]. Reeds aan het Beeren-eiland ontmoetten Van
Muyden en de zijnen de twee Engelsche schepen. De bevelhebbers
daarvan beraadslaagden er dadelijk ernstig over Sallowes als een
»interloper”—of zooals men toen zeide »lorrendrayer”—gevangen te
nemen, maar besloten toch eindelijk hem te laten gaan. Het
Engelsche schip volgende kwamen daarop de Amsterdammers,
niettegenstaande het herhaalde verbod der Engelschen, 26 Mei met
een Engelschen »interloper,” (het schip Diana, kapitein Thomas
Bustion van Wapping-wall[157]) op Spitsbergen aan. De beide
schepen zwierven langs de kust heen en weer en deden pogingen
om eene goede ligplaats buiten het gezicht van de schepen der
compagnie te vinden, maar hunne onbekendheid met de
walvischvangst was oorzaak, dat de buit schraal was en zij bijna
onverrichter zake huiswaarts moesten keeren[158]. Een ander
Nederlandsch schip, door eene Zaandamsche reederij uitgerust,
schijnt zich dit jaar alleen met de walrusjacht op Beeren-eiland te
hebben beziggehouden[159].
[154] Zorgdrager, Groenl. vissch. p. 207.

[155] Purchas (Pilgrimage. p. 815) spreekt ten onrechte van drie Nederlandsche
schepen. De Nederlandsche berichten (Hist. de Spitsberghe. p. 10, 11) noemen er
twee, waarvan een slechts tot Beeren-eiland kwam.
[156] Sallowes, die in vrijheid weder vertrok, verscheen ook in 1613 als stuurman
van een schip van Bordeaux op Spitsbergen. (Baffin, Iournall of the Voyage to
Greenland in 1613, bij: Purchas, Pilgrimes. p. 716, 17.—Vgl. Hist. du pays de
Spitsb. p. 20-25, waar Sallowes „Maistre Selly” genoemd wordt.)
[157] Dit waren niet de eenige concurrenten der Moscovische Compagnie. Nicholas
Woodcocke had dit jaar een Spaansch schip uit St. Sebastiaan naar Spitsbergen
geleid. Marmaduke van Hull kwam met zijn schip „The Hope-well” ook weder aan
het eiland, dat hij echter weldra verliet om eene ontdekkingsreis in het noorden te
maken.
[158] De commies van Van Muyden, de koopman Kyen, verloor op Prince Charles’
foreland het leven. (Poole, Relation of a Voyage to Greenland in 1612, in: Purchas,
Pilgrimes. III p. 714—Hist. du pays de Spitsberghe. p. 12.) Naar deze gebeurtenis
werd het eiland, waar ze plaats had, door de Nederlanders dier dagen „l’Isle de
Kyn” genoemd.
[159] Zie over deze eerste reis der Nederlanders: Request der Amst. reeders aan
de Stn.-Gen., bij: Wassenaer, Hist. verh. VIII. fol. 88.—Hist. de Spitsberghe p. 10,
11.—Zorgdrager, Groenl. vissch. p. 207.—Poole, Relation of a Voyage to Greenland
in 1612, bij: Purchas, Pilgrimes. III p. 713-15.—Edge, Dutch, Spanish, Danish
disturbance, bij: Purchas, Pilgrimes. III p. 466.—Detectio freti, ed. 1613 F 3.

Het volgende jaar bleven de Nederlanders niet achter. Willem Van

Muyden kwam weder met zijn schip op Spitsbergen; de reeders
hadden er nog het kleinere schip de Fortuyne, kapitein Jan Jacobsz.
Boots van Medemblik[160], bijgevoegd. De Zaandamsche reederij
zond mede twee schepen op de walrusjacht uit, die ditmaal ook op
Spitsbergen kwamen[161]; een Enkhuizer schip, dat door eene
tweede Amsterdamsche reederij was uitgerust, was weder door
eenige Engelschen, waartoe de kapitein Thomas Bonner zelf
behoorde, daarheen geleid. Eindelijk was er nog een schip van
Hoorn, dat voor eene Fransche reederij voer. Ditmaal was men ook
beter ter walvischvangst toegerust: behielpen de Enkhuizers zich
nog met Engelschen, de Amsterdammers hadden zich reeds evenals
hunne voorgangers gedaan hadden, van twaalf Baskische
harpoeniers voorzien, die, meer ervaren dan de Engelschen, tevens
minder de woede van den admiraal der Moscovische Compagnie
zouden opwekken. De concurrentie werd dus voor deze vereeniging
gevaarlijk; bovendien had de rijke vangst, in 1612 door een
Biskaaisch schip op Spitsbergen verkregen, nu ook talrijke schepen
van die bekwame walvischvaarders daarheen gelokt[Bijlage IX].
[160] De Histoire de Spitsberghe noemt den bevelhebber voortdurend „Mossel.”
Misschien wordt daarmede Tys Volckaertsz. Mossel bedoeld, die in het volgende
jaar als schipper op de Nachtegael naar Nieuw-Nederland kwam; waarschijnlijk
was hij hier stuurman.
[161] Zie over de verdere geschiedenis dezer reederij: hierna p. 74 Noot 2.

De Engelsche compagnie was van al deze toebereidselen in tijds

verwittigd en maakte zich gereed tot veel grooter uitrusting dan het
vorige jaar. Voelde men zich misschien in 1612 niet sterk genoeg om
tegen de mededingers geweld te gebruiken, dit jaar werden zeven
schepen door de Moscovische Compagnie uitgerust en steunende op
een koninklijk patent onder het groote zegel van Engeland, werden
de vreemde schepen alle aangevallen. Sommige werden verdreven,
andere beroofd, enkele in dienst der Engelschen gehouden. De
Nederlanders ontvingen van dien aanval ruimschoots hun deel:
slechts een der Zaandamsche schepen ontkwam zonder schade[162].
Zoo was de oorlog door de Moscovische Compagnie aan hare
mededingers verklaard. Men had nu in Nederland slechts de keus
tusschen het opgeven van den handel en het nemen van krachtige
maatregelen. Tot het laatste werd dadelijk besloten.
[162] Verg. over de gebeurtenissen op Spitsbergen in 1613 (waarover later meer):
Baffin, Iournall of the Voyage to Greenland in 1613, bij: Purchas, Pilgrimes. III p.
716-20.—Edge, Dutch, Spanish, Danish disturbance, in: Purchas, Pilgrimes III p.
466.—Hist. du pays de Spitsberghe. p. 11, 12, 20-26—Request der Amst. reeders
aan de Stn.-Gen. bij: Wassenaer, Hist. verh. VIII fol. 88.

De reeders zelven zagen in, dat men eenig moest zijn om krachtig te
kunnen optreden; de beide Amsterdamsche compagniën voor de
walvischvangst vereenigden zich dadelijk tot éene compagnie[163] en
den 27 Januari 1614 werd in de vergadering der Staten-Generaal
gelezen een request van Van Tweenhuysen, Nicquet, Mercys en zes
andere kooplieden »met haere Compaignons, als nu te samen
vereenicht in eene Compagnie.”[164] De requestranten verzochten
daarbij van de Staten-Generaal »Consent ende Octroy omme voor
den tydt van thien eerstkomende Jaeren alleene te mogen handelen
van Nova Sembla tot Fretum Davidis toe, daer onder begrepen
Spitsbergen, Beeren-eylant, Groenlandt ende de andere Eylanden
die onder de voorszeide limiten souden mogen gevonden worden.”
Zij steunden hun verzoek op het feit, »dat sy Supplianten de
aldereerste waeren die uyt dese Landen soo verre om de Noort
aengevangen hadden te varen ofte te seylen, met toerustinge van
eene quantiteyt Schepen, alwaer noyt Christen Menschen ontrent
hadden gheweest.” Zij meenden dus volgens de begrippen dier
tijden recht te hebben om als de eersten, die den handel hadden
gedreven, alle andere Nederlanders daarvan uit te sluiten. Toch
waren zij er niet eer toe gekomen om de bekrachtiging van dit recht
door de Staten-Generaal te vragen, voordat zij door eene harde
noodzakelijkheid daartoe gedrongen waren: »Ende alsoo zij
supplianten bij experientie beuonden hebben,” dus gaat het request
voort, »dat de Engelschen hun soucken te beletten de voorszeide
vaerte, poogende hun seluen mette Waepenen Eijgenaers te
maecken vande voorszeide Landen, twelck zij supplianten uwe Ho:
Mo: Ed: int lange hebben verthoont[165], waervan de questie alsnoch
is ongedecideert, sien zij geene apparentie omme alleene ofte int
particulier opte voorszeide landen te connen vaeren, door het gewelt
vande voorszeide Engelschen, waerdoor de couragie lichtelick
benomen soude werden vanden Coopluyden in ’t particulier te
ondersoecken eenige nieuwe Landen.” Alleen de zucht der
Engelschen om monopolie te verkrijgen had hen genoodzaakt,
zelven tot een dergelijk middel om den handel te vestigen de
toevlucht te nemen[166]; immers »het soude buyten reden wesen,
dat ’t geene sy Supplianten op hare groote excessive kosten
gevonden hadden, ende ’t geene sy als noch verhoopten te vinden,
by andere de profijten ende vruchten daer van getrocken souden
werden, ’t welck sy Supplianten vastelick vertrouwden haere Ho: Mo:
meyninge oock niet te zijn.” Toch verklaarden de requestranten zich
»tevreden, dat alle Persoonen onder haer Ho: Mo: gebiedt inde
voorszeide Compagnie vande eerste aenstaende Equipagie binnen
een Maent souden aengenomen werden, ende voor de naevolgende
Jaren binnen drie eerst-komende Maenden, door dien sy Supplianten
binnen den tijdt van ses Weecken in Zee souden moeten wesen met
haere Schepen.” Geen monopolie, alleen samenwerking was het dus,
wat de oprichters der compagnie beoogden[167].
[163] De Zaandamsche reederij ging later ook in de Noordsche Compagnie op. De
Staten-Generaal maakten bij het verleenen van het octrooi aan die vereeniging het
uitdrukkelijke beding, „dat die twee Scepen van Serdam, die twee Jaren aldaer (d.
i. op de IJszee) hebben gevaren, jnde Compaignie souden werden aengenomen,
Oft dat de Compaignie dese Scepen souden coopen, ende die eygenaers
recompenseren voor hare gedane costen tot redelycke pryse, ten seggen van
luyden hen des verstaende, Ofte anders ten seggen van hare Ho. Mo.” (R. S.-G. 27
Mrt. 1614.) Waarschijnlijk had de weinige deelneming der Zaandammers aan de
inschrijvingen ten gevolge, dat de laatste weg ingeslagen werd.
[164] De mededeeling van Zorgdrager (Groenl. vissch. p. 207) over pogingen om
reeds vóor en in 1611 octrooi voor de walvischvangst van de Staten-Generaal te
krijgen schijnt ontleend aan: Le Long, Kooph. van Amst. II p. 159-61, die echter
niet dit zegt, maar alleen dat in 1611 de eerste Nederlandsche uitrusting ter
walvischvangst plaats had. (Vermoedelijk ontleend aan een Engelsche bron, die
1611 voor 1612 schrijft.) De verandering, door Zorgdrager in het verhaal gemaakt,
wordt door de R. S.-G. weêrsproken, die vóor 1614 van verzoeken om octrooi
zwijgen.
[165] Zinspeling op het request der Amsterdamsche reeders ter walvischvangst,
afgedrukt bij: Wassenaer, Hist. verh. VIII fol. 88.
[166] De hierboven aangehaalde zinsnede uit het request bevestigt alleszins het
gevoelen van Van Rees (Gesch. der staathuishoudk. in Ned. p. 175, 76), dat alleen
de vrees, dat de Nederlandsche walvischvangst zich zonder octrooi niet tegen de
Engelschen zou kunnen staande houden, den afkeer der Staten-Generaal voor
monopoliën ditmaal overwonnen heeft. Joachimi verhaalde ook aan de Staten van
Zeeland, dat het octrooi verleend werd „t e r o o r s a e c k e v a n” de
gewelddadigheden der Engelschen en de aanmatiging van uitsluitende rechten
door hunnen koning. (Not. Zeeland. 19 Mrt. 1614.) Zie ook het gevoelen van De la
Court bij: Van Rees l. c. p. 179 Noot 1.—De N. C. zelve verhaalde in 1624 de
geschiedenis van het verleenen van het octrooi aldus: „In het jaer 1614 den ijver
ende genegentheijt totte neringe van Walvischvanght, bij velen ingesetenen deser
landen noch meer als oijt te vooren ontsteken sijnde, uijt de Rapporten ende
advertentien dijemen vercreeg, vande gene dije het jaer te vooren ter selver
neringe wtgeweest waeren, ende datmen verstondt wat effecten de Engelschen
daervan waren genietende, soo hebben verscheijden persoonen geraden
geuonden de neringe te hervatten e n d e o m m e h a e r t e m e e r t e
verseeckeren jegens alle hostiliteijten soo van de
E n g e l s c h e n als anderen natien,” (zinspeling op de Denen, die echter onjuist is,
daar dezen zich eerst in 1615 op Spitsbergen vertoonden) „dije haer daerjnne
souden willen troubleren, van Uwe Ho: Mo: te versoucken een generael Octroij,
onder beneficie van twelcke, sekere Compagnien in dese landen mochten werden
gedresseert, dije met meerder orde ende eenicheijt als wel te vooren de
voorszeide neringe aenvangen mochten; ende nae dat tselve Octroij by Uwe Ho:
Mo: was vergunt ende daeronder alles in redelijcke goede ordre gebracht, . . . soo
js daermede met meerder verseeckerheijt de Neringe . . . aen Spitsbergen
gecontinueert.” (Corte Deductie ende Remonstrantie der N. C., in: Noordsche
togten. 4. Loop. N. C. R.-A.)
[167] Een afschrift van dit request is door mij gevonden op het R.-A. in de
verzameling getiteld: Noordsche togten. 1596-1634. (4. Loop. N. C. 1616-1634.)
Het is mij daaruit gebleken, dat de griffier Aerssen, die in dit afschrift eigenhandig
hier en daar veranderingen en aanvullingen maakte en het verleende octrooi
achteraan stelde, het geheele request nagenoeg onveranderd als considerans in
het octrooi opgenomen heeft. Alleen de door mij hierboven afgedrukte zinsneden
over de Engelschen zijn om redenen van staat eenvoudig geschrapt, waardoor de
gedachtengang in het octrooi trouwens onverstaanbaar wordt.
De beslissing der Staten-Generaal kon niet twijfelachtig zijn. Daar
reeds eenmaal na lange beraadslaging door het verleenen van
octrooi aan de Oost-Indische Compagnie[168] van het oud-
Nederlandsche systeem van vrijen handel was afgeweken, kon nu
ook aan de in geheel dezelfde omstandigheden verkeerende
Nederlandsche reeders op de IJszee een gelijke gunst niet
geweigerd worden: ook daar dreigde te groote concurrentie bij
aanvallen van buitenlandsche vijanden den ontluikenden handel
eerlang den doodsteek te zullen geven. Dadelijk besloten dan ook de
Staten-Generaal het verzoek der Amsterdammers toe te staan en
den supplianten voor het loopende en de twee volgende jaren het
octrooi te verleenen. Als waarborg tegen een monopolie stelde de
Staten echter uitdrukkelijk de voorwaarde, »dat die geene die dit
Jaer inde Compagnie sullen begeren te komen ’t selve sullen moeten
doen, ende haer daer op verklaren binnen ses Weecken naer affixie
van Billieten, ende binnen vier Maenden die geene die daer inne
sullen begeeren ontfangen te werden voor de voorszeide twee
naevolgende Jaren. Welverstaende dat die geene die respective inde
Compagnie sullen komen niet alleen en sullen profijteren van haer
Gelt naer advenant dat sy gheadventueert sullen hebben, maer oock
van alsulcke voordere voordeelen alsser sullen mogen geraecken te
vallen binnen den voorszeiden tijt, soo wel het bewint vande
voorszeide Compagnie ende Equipagie aengaende, als anders.” Op
deze voorwaarde »interdiceerden ende verboden de Staten alle ende
een yegelijck vande Inghesetenen van dese Landen, van wat
conditie ofte qualiteyt die zijn, anders als die vande voorszeide
Compagnie Supplianten, binnen dit loopende ende twee daer na
volgende Jaeren, uyt dese Vereenichde Nederlanden te handelen
ende visschen op de Kusten ende Landen van Nova Sembla, tot
Fretum Davidis toe, daer onder begrepen Spitsbergen, Beren-Eylant,
Groenlant, ende die andere Landen die onder de voorszeide Landen
gevonden souden mogen werden, op de verbeurte van hare
Schepen ende Goederen.” Zij »ontboden daer omme ende bevalen
wel expresselick allen Gouverneurs, Justicieren, Officieren,
Magistraten ende Inwoonders der voorszeide Vereenichde Landen,
dat sy de voorszeide Compagnie Supplianten rustelijck ende
vredelijck souden laten genieten ende gebruycken ’t volkomen effect
van desen Octroye ende consent, cesserende alle contradictien ende
empeschementen ter contrarien, want Haere Ho: Mo: ’t selve ten
dienste vanden Lande bevonden hadden alsoo te behooren”[169].
[168] Zie over de motieven, die tot de oprichting der Oost-Indische Compagnie
leidden: Van Rees, Staathuishoudk. in Nederland. II p. 9-22.
[169] R. S.-G. 26, 27 Jan. 1614.—Gr. Placaet-boeck. I p. 669-72.—Het octrooi is
ook afgedrukt bij: Zorgdrager, Groenl. vissch. p. 208, 9, en bij: Wassenaer, Hist.
verh. VIII fol. 95, 6.

Zoo was de vereeniging gegrondvest, die onder den naam van de

»Noordsche compagnie”[170] bijna dertig jaren lang zoo goed als
alleen de vlag der Nederlanders in de barre poolstreken zou voeren.
Het waren natuurlijk meestal personen van meer dan gewone
energie en bekwaamheid, die den eersten stoot aan den nieuwen
handel gaven. Onder de eerste bewindhebbers vinden wij vooraan
gedurende lange jaren het hoofd der Amsterdamsche compagnie,
die het eerst de walvischvangst ter hand genomen had, Lambert Van
Tweenhuysen, een naam ook onder de eerste reeders op Nieuw-
Nederland met eere bekend.[171] Naast hem traden op zijne
medebewindhebbers van de Amsterdamsche compagnie, Jacques
Niquet en Jacques Mercys en een vierde lid Gilles Dodeur[172].
Hoogstwaarschijnlijk was het de tweede Amsterdamsche compagnie,
die als bewindhebber Ysbrandt Dobbesz. zond, een der reeders, die
in 1613 door de Engelschen benadeeld waren[173], en naast hem
Leonard Rans[174], die spoedig uit de rij der bewindhebbers
verdween. Delft, de stad, die na Amsterdam steeds de meeste
aandeelen in de Noordsche Compagnie had, benoemde tot
bewindhebber Antonie Monier, »Contrerolleur van de Artillerije”, die
aanstonds den goeden weg insloeg door zelf in den zomer van 1614
als commissaris-generaal het commando over de Nederlandsche
walvischvaarders op zich te nemen[175]; naast hem werden door
Delft afgevaardigd Nicasius Kyen, »Commijs van de Vivres”, en Dirck
Adriaensz. Leversteyn, twee mannen, die later door de oprichting
der kleine Noordsche Compagnie toonden, dat geld en goed hun
liever was dan een onbesproken naam, maar die tevens bewezen,
dat zij geene inspanning van hunne groote talenten wilden ontzien
om dat geld en goed te verkrijgen[176]. Dit waren de eerste
bewindhebbers der Noordsche Compagnie[177], maar ook andere
personen van naam vinden wij onder de vroegste Nederlandsche
walvischvaarders. Daar was vooreerst Samuel Godin, evenals
Tweenhuysen een der eerste reeders op Nieuw-Nederland en later
patroon van een der koloniën aldaar[178]; ook Symon, de zoon van
den Amsterdamschen schout Van der Does, die zich reeds in 1613
op het schip van Bonner naar Spitsbergen waagde[179], en in 1625
bewindhebber der Noordsche Compagnie was[180]; eindelijk Claes
Jacobsz. Harencarspel, evenals Godin reeds in 1617 als
bewindhebber genoemd[181].
[170] Zie over de verschillende namen der compagnie: Muller, Mare Clausum. p.
128 Noot 1.—De gewone naam was: Noordsche Compagnie. Het is zonderling, dat
tegen het einde van het octrooi (1642) deze naam meer en meer plaats maakt
voor dien van Groenlandsche Compagnie, terwijl het toch juist toen meer en meer
zeker begon te worden, zoo het niet reeds uitgemaakt was, dat Spitsbergen
evenmin als Jan Mayen-eiland iets met Groenland te maken had. In de eerste
jaren van haar bestaan werd de N. C. veelal als „Compaignie van Spitsbergen”
onderscheiden van de kleine N. C., die alleen bij Jan Mayen-eiland de visscherij
oefenen mocht.
[171] Wassenaer, Hist. verh. IX fol. 44.—O’Callaghan, Hist. of New-Netherland. I p.
74.
[172] Verklaring van Rijp dd. 3 Dec. 1613, in: Noordsche togten, 1. R.-A.—Resol.
Admir. Amst. 20 Apr. 1613.
[173] R. S.-G. 21 Mrt. 1625.

[174] Aitzema (Saken van Staet. II p. 356) noemt dezen L. Jansz. Dat dit onjuist is,
blijkt uit het gelijktijdige afschrift van het request der reeders in: Noordsche
togten. 4. Loop. N. C. R.-A.—Waarschijnlijk was hij lid der familie Ranst, een naam
ook later in de geschiedenis der walvischvangst herhaaldelijk genoemd.
[175] Wassenaer, Hist. verh. VIII fol. 94.—Instr. der Stn.-Gen. voor Quast dd. 29
Apr. 1614, in het Register der „Instructien der Hooch Mogende Heeren Staten-
Generael der Vereenichde Nederlanden, beginnende metten Iaere 1611 ende
eijndigende met 1623.” R.-A.
[176] Zie hierna Hfdst. IX.

[177] Gr. Placaetboeck. I p. 669.

[178] O’Callaghan, Hist. of New-Netherland. I p. 121, 125, 411, 479.

[179] Detectio freti. ed. 1613. F. 2 en p. 3.—Later was hij ook directeur der
Compagnie van Nieuw-Nederland. (O’Callaghan, New-Netherland. I p. 411.)
Welcome to our website – the ideal destination for book lovers and
knowledge seekers. With a mission to inspire endlessly, we offer a
vast collection of books, ranging from classic literary works to
specialized publications, self-development books, and children's
literature. Each book is a new journey of discovery, expanding
knowledge and enriching the soul of the reade

Our website is not just a platform for buying books, but a bridge
connecting readers to the timeless values of culture and wisdom. With
an elegant, user-friendly interface and an intelligent search system,
we are committed to providing a quick and convenient shopping
experience. Additionally, our special promotions and home delivery
services ensure that you save time and fully enjoy the joy of reading.

Let us accompany you on the journey of exploring knowledge and

personal growth!

textbookfull.com