Experience Seamless Full Ebook Downloads for Every Genre at textbookfull.

com

Practical Numerical C Programming 1st Edition

Philip Joyce

https://textbookfull.com/product/practical-numerical-c-
programming-1st-edition-philip-joyce/

OR CLICK BUTTON

DOWNLOAD NOW

Explore and download more ebook at https://textbookfull.com

 Recommended digital products (PDF, EPUB, MOBI) that
you can download immediately if you are interested.

Practical Numerical C Programming: Finance, Engineering,

and Physics Applications Philip Joyce

https://textbookfull.com/product/practical-numerical-c-programming-
finance-engineering-and-physics-applications-philip-joyce/

textboxfull.com

Java Programming Joyce Farrell

https://textbookfull.com/product/java-programming-joyce-farrell/

textboxfull.com

Java Programming Joyce Farrell

https://textbookfull.com/product/java-programming-joyce-farrell-2/

textboxfull.com

Practical Anesthetic Management The Art of Anesthesiology

1st Edition C. Philip Larson Jr.

https://textbookfull.com/product/practical-anesthetic-management-the-
art-of-anesthesiology-1st-edition-c-philip-larson-jr/

textboxfull.com
Visual C and Databases A Step By Step Database Programming
Tutorial 15th Edition Philip Conrod

https://textbookfull.com/product/visual-c-and-databases-a-step-by-
step-database-programming-tutorial-15th-edition-philip-conrod/

textboxfull.com

Visual C For Kids A Step by Step Computer Programming

Tutorial 15th Edition Philip Conrod

https://textbookfull.com/product/visual-c-for-kids-a-step-by-step-
computer-programming-tutorial-15th-edition-philip-conrod/

textboxfull.com

Practical System Programming with C 1st Edition Sri

Manikanta Palakollu Palakollu Sri Manikanta

https://textbookfull.com/product/practical-system-programming-
with-c-1st-edition-sri-manikanta-palakollu-palakollu-sri-manikanta/

textboxfull.com

Learning cython programming 2nd Edition Philip Herron

https://textbookfull.com/product/learning-cython-programming-2nd-
edition-philip-herron/

textboxfull.com

Doing Right: A Practical Guide to Ethics for Medical

Trainees and Physicians 4th Edition Philip C. Hebert

https://textbookfull.com/product/doing-right-a-practical-guide-to-
ethics-for-medical-trainees-and-physicians-4th-edition-philip-c-
hebert/
textboxfull.com
Philip Joyce

Practical Numerical C Programming

Finance, Engineering, and Physics
Applications
1st ed.
Philip Joyce
Goostrey, UK

Any source code or other supplementary material referenced by the

author in this book is available to readers on GitHub via the book’s
product page, located at www.​apress.​com/​978-1-4842-6127-9. For
more detailed information, please visit http://​www.​apress.​com/​
source-code.

ISBN 978-1-4842-6127-9 e-ISBN 978-1-4842-6128-6

https://doi.org/10.1007/978-1-4842-6128-6

© Philip Joyce 2020

This work is subject to copyright. All rights are reserved by the

Publisher, whether the whole or part of the material is concerned,
specifically the rights of translation, reprinting, reuse of illustrations,
recitation, broadcasting, reproduction on microfilms or in any other
physical way, and transmission or information storage and retrieval,
electronic adaptation, computer software, or by similar or dissimilar
methodology now known or hereafter developed.

The use of general descriptive names, registered names, trademarks,

service marks, etc. in this publication does not imply, even in the
absence of a specific statement, that such names are exempt from the
relevant protective laws and regulations and therefore free for general
use.

The publisher, the authors and the editors are safe to assume that the
advice and information in this book are believed to be true and accurate
at the date of publication. Neither the publisher nor the authors or the
editors give a warranty, expressed or implied, with respect to the
material contained herein or for any errors or omissions that may have
been made. The publisher remains neutral with regard to jurisdictional
claims in published maps and institutional affiliations.

Distributed to the book trade worldwide by Apress Media, LLC, 1 New

York Plaza, New York, NY 10004, U.S.A. Phone 1-800-SPRINGER, fax
(201) 348-4505, e-mail orders-ny@springer-sbm.com, or visit
www.springeronline.com. Apress Media, LLC is a California LLC and the
sole member (owner) is Springer Science + Business Media Finance Inc
(SSBM Finance Inc). SSBM Finance Inc is a Delaware corporation.
Introduction
The C programming language is an important language in many
computer applications. It is the basis of C++ and C#. This book will
demonstrate how to use the C language to solve problems in finance,
commercial/industrial systems, and physics.
A basic familiarity with mathematics is assumed along with some
experience of the basics of computer programs.
The first chapter reviews the basic areas that C can be used in. A
more detailed introduction to C is contained in my Numerical C book.
The chapters following this C review are grouped into finance
(including regression, CAPM, and asset pricing), commercial
applications (supermarket stock control, airport flight information, and
power plant control), and various physics applications. The Graph
package has been used to display the results of programs.
There are exercises in each chapter with answers and suggested
code at the end of the book. The book’s source code can be accessed via
the Download Source Code link located at
www.apress.com/9781484261279 .
Acknowledgments
Thanks to my wife, Anne, for her support, my son Michael, and my
daughter Katharine.
Michael uses regression techniques in his work and has shared
some ideas with me.
Katharine is a software engineer working for a UK bank. All three
have mathematics degrees.
Thanks to everyone on the Apress team who helped me with the
publication of this, my second book. Special thanks to Mark Powers, the
coordinating editor, for his advice; Steve Anglin, the acquisitions editor;
Matthew Moodie, the development editor; and Juturi Narsimha Rao, the
technical reviewer.
Table of Contents
Chapter 1:​Review of C
1.​1 Arithmetic
1.​2 Switches
1.​3 Arrays
1.​4 Strings
1.​5 Mathematical Functions
1.​6 User-Written Functions
1.​7 File Creation
1.​8 File Read
1.​9 File Create2
1.​10 File Read2
1.​11 Common Mathematical and Logical Symbols
Part I: Finance Applications
Chapter 2:​Regression
2.​1 Capital Asset Pricing Model
2.​2 CAPM Illustration
Chapter 3:​PMCC
3.​1 Theory
3.​2 Manual Calculation of PMCC
3.​3 PMCC Program
3.​4 Comparison of the Two Regression Lines
3.​5 Manual Calculation of the Two Regression Lines
3.​6 Program for the Two Regression Lines
Chapter 4:​Stock Price Prediction
 4.​1 Two Parts to Stock Price Changes
4.​2 Drift Part of Formula
4.​3 Simple Example with 5 Day’s Prices
4.​4 Random Change Part of Formula
4.​5 Combining the Two Elements
Part II: Commercial Applications
Chapter 5:​Supermarket Stock
5.​1 What We Are Simulating
5.​2 Updating the File
Chapter 6:​Flight Information
6.​1 Airport Display Boards
6.​2 Create Flights File
6.​3 Update Display Boards
6.​3.​1 Not-Rollup Mechanism
6.​3.​2 Rollup Mechanism
Chapter 7:​Power Plant Control
7.​1 Simulation
7.​2 Monitoring Safety Levels
Part III: Physics Applications
Chapter 8:​Energy Transfer
8.​1 Potential and Kinetic Energy Simulation
8.​2 Convert Theory to Code
Chapter 9:​Pendulum Simulation
9.​1 Pendulum Theory
9.​2 Euler Method
9.​3 Euler-Cromer Method
Chapter 10:​Center of Mass
10.​1 Center of Mass Theory
10.​2 Circular Plate
10.​3 Other Shapes
Chapter 11:​Brownian Motion
11.​1 Brownian Motion Theory
Chapter 12:​Diffusion Lattice Model
12.​1 Vacancy Lattice Diffusion
Chapter 13:​Chain Reaction
13.​1 Chain Reaction Theory
13.​2 Chain Reaction Program
Appendix:​Answers to Problems
Index
About the Author
Philip Joyce
has 28 years of experience as a software engineer – working on control
of steel production, control of oil refineries, communications software
(pre-Internet), office products (server software), and computer control
of airports. This involved programming in Assembler, COBOL, Coral66,
C, and C++. Philip was a mentor to new graduates in the company. He
also has MSc in computational physics (including augmented matrix
techniques and Monte Carlo techniques using Fortran) from Salford
University, 1996. Philip is a chartered physicist and member of the
Institute of Physics (member of the higher education group). His first
book, Numerical C, was published by Apress in September 2019.
About the Technical Reviewer
Juturi Narsimha Rao
has 9 years of experience as a software developer, lead engineer, project
engineer, and individual contributor. His current focus is on advanced
supply chain planning between the manufacturing industries and
vendors.
© Philip Joyce 2020
P. Joyce, Practical Numerical C Programming
https://doi.org/10.1007/978-1-4842-6128-6_1

1. Review of C
Philip Joyce1
(1) Goostrey, UK

This chapter reviews the properties of the C programming language.

Example programs are given to illustrate the different areas that C
covers, for example, for, while, do-while loops, user-defined functions,
switches, mathematical functions, file access, and so on.
The programs tend to bring together similar properties, for
example, mathematical functions, and incorporate them as single
programs. The reader can just use the part of these programs that they
need for their program.

1.1 Arithmetic
This program starts with the basic process of asking the user to enter
some data. Here, we will use the term “in the location c” to mean “in the
address of the variable c in the local stack space.”
Firstly, it uses the printf command to write to the user’s
command line to say “Enter character”. When the user types in a
character, the getchar function reads it and places it into the location
c. It then tells the user the character they have entered, firstly using
printf to say “Character entered” and then putchar with c as the
parameter to write the contents of c to the command line. In this case
the location c is a character location denoted by char.
If we want to read integers rather than characters, we define the
location where it is to be stored as int. In this case we call the int
this_is_a_number1. Here, we use the more widely used command
scanf to read in the integer. We specify this_is_a_number1 as a
parameter to the call, and as a first parameter, we specify %d to say that
it is an integer.
We can repeat this with another variable this_is_a_number2.
We can now add these two variables using the coding total=
this_is_a_number1+ this_is_a_number2 where total has to
be defined as an integer. Again, we can use the printf function to
display our answer from total.
We can do similar things with floating point numbers. We define
them as float rather than int. We can subtract numbers using –
rather than +. Similarly, we can multiply using * and divide using /.
The following is the code for our arithmetic calculations:

/* ch1arith.c */
/* Read, display, and arithmetic */
/* Read input data from the command line */
/* and read it into the program. */
/* Also write the data back to the */
/* command line. Basic arithmetic */
/* done on input data. */
#define _CRT_SECURE_NO_WARNINGS

#include <stdio.h>
int main ()
{
char c; /* Declared character variable */
int this_is_a_number1, this_is_a_number2,
total; /* Declared integer variables */
float float_number1,
float_number2,float_total; /* Declared float
variables*/

/* Read and display a character */

printf("Enter character: "); /* Tell the

user to enter a character */
 c = getchar(); /* Read the character in and
store in c */

printf("Character entered: "); /* Tell the

user what was entered */
putchar(c); /* Write the char into variable
c */

/* Read in two integers, add them, and display the

answer */

printf("\nPlease enter an integer number:\n

");
scanf("%d", &this_is_a_number1); /* Read
number into this_is_a_number1 */
printf("You entered %d\n",
this_is_a_number1);

printf("Please enter another integer number:

\n");
scanf("%d", &this_is_a_number2); /* Read
number into this_is_a_number2 */
printf("You entered %d\n",
this_is_a_number2);

total = this_is_a_number1 +
this_is_a_number2; /* Add two numbers store in
total */
printf("sum of your two integer numbers is
%d\n", total); /* Write result to command line */

/* Add two floating point numbers */

printf("Please enter a decimal number:\n ");

scanf("%f", &float_number1); /* Read decimal
number into float_number1 */
printf("You entered %f\n", float_number1);
 printf("Please enter another decimal number:
\n");
scanf("%f", & float_number2); /*Read decimal
number into float_number2 */
printf("You entered %f\n", float_number2);

float_total = float_number1+float_number2;
/* Add the numbers */
printf("sum of your two decimal numbers is
%f\n", float_total); /* Write result to command
line */

/* Multiply two floating point numbers */

float_total = float_number1 * float_number2;

/* Multiply the numbers */
printf("product of your two decimal numbers
is %f\n", float_total); /* Write result to command
line */

/* Divide two floating point numbers */

/* Divide the numbers */

/* Place answer into float_total */

float_total = float_number1 /
float_number2);

/* Write result to command line */

printf("quotient of your two decimal numbers

is %f\n", float_total) ;
return 0;
}

1.2 Switches
A switch statement is a multiway branch statement. A program can
perform separate different functions. In order to select which one is
required, the program asks the user to select a value, for example, 1 to
use the cosine function, 2 to use the sine function, and so on. The
program then uses this number in the switch command to jump to the
relevant code.
This sequence of code is shown as follows:

printf("\nPlease enter a character a,b,c,d or e:\n

");
scanf("%c", &this_is_a_character);/* read into
this_is_a_character */

switch (this_is_a_character)
{
case 'a':
printf("Case1: Value is: %c\n",
this_is_a_character);
break;

We can switch on numbers or characters. So, for example, we could

ask the user to enter a number from 1 to 5 or a letter from a to e. For
characters we read their value using scanf with %c as a parameter. In
the program, if you select a, then the switch jumps to case a in the
code. In the code here, we print out the fact that we have jumped to
case a, but this is only to demonstrate how it works. After the relevant
code in case a, the program issues a break which jumps to the end of
the switch options.
If the user is asked to type a to e but they type in f, then the switch
goes to the default case. Here, we can just output an error message to
the user.
The following code demonstrates switches:

/* ch1sw.c */
/* Demonstrate switch case functionality by using
switch case */
/* parameter choice as either characters or
numbers */
#define _CRT_SECURE_NO_WARNINGS

#include <stdio.h>

/* Example of a switch operation */

int main()
{
int this_is_a_number; /* Store area to hold
number entered */
char this_is_a_character; /* Store area to hold
character entered */

printf("\nPlease enter a character a,b,c,d or

e:\n ");
scanf("%c", &this_is_a_character); /* Read into
this_is_a_character */

/* Switch to the specific "case" for the

character entered */
/* then print which switch case was entered */
switch (this_is_a_character)
{

case 'a':
printf("Case1: Value is: %c\n",
this_is_a_character);
break;
case 'b':
printf("Case2: Value is: %c\n",
this_is_a_character);
break;
case 'c':
printf("Case3: Value is: %c\n",
this_is_a_character);
break;
case 'd':
 printf("Case4: Value is: %c\n",
this_is_a_character);
break;
case 'e':
printf("Case5: Value is: %c",
this_is_a_character);
break;
default:
/* The character entered was not
between a, b, c, d, or e */
printf("Error Value is: %c\n",
this_is_a_character);
}

printf("Please enter an integer between 1

and 5:\n ");
scanf("%d", &this_is_a_number);

/* Switch to the specific "case" for the

number entered */
/* then print which switch case was
entered */
switch (this_is_a_number)
{

case 1:
printf("Case1: Value is: %d\n",
this_is_a_number);
break;
case 2:
printf("Case2: Value is: %d\n",
this_is_a_number) ;
break;
case 3:
printf("Case3: Value is: %d\n",
this_is_a_number);
break;
 case 4:
printf("Case4: Value is: %d\n",
this_is_a_number);
break;
case 5:
printf("Case5: Value is: %d\n",
this_is_a_number);
break;
default:
/* The number entered was not
between 1 and 5 */
printf("Error Value is: %d",
this_is_a_number);
}

return 0;
}

1.3 Arrays
As well as defining storage locations as single int, char, or float, we
can have a number of separate values contained in the same named
location. The locations are called arrays. The following program shows
an array of 8 integers defined as int arr1[8] where arr1 is the
name we use in our program for this location.
We could now store 8 integers, for example, 53614673 in the array.
So here, arr1[0] contains 5, arr1[1] contains 3, arr1[2] contains
6, and so on. Note that we count from 0.
We can, as before, ask the user to enter data, but rather than have 8
sets of printf and scanf commands, we can use a forloop, where
we tell the program to perform the same instructions 8 times. We use
the storage location i to move from arr1[0] to arr1[1] and so on,
and we also use the i location to keep count of how many times to go
round the loop. In the for instruction for(i=0;i<8;i++), the i=0
part sets the count i to 0, the i++ adds 1 each time we loop, and i<8
limits the number of times to 8 (note again that we count from 0).
 We can also have 2D arrays which are a bit like 2D matrices. We can
define an array as arr2[3][5] so we could store the matrix. The

matrix has 3 rows and 5 columns.

in our array as arr2[0][0] = 2 arr2[0][1] = 3

arr2[0][2] = 6 arr2[0][3] = 5 arr2[0][4]=10
arr2[1][0] = 4 arr2[1][1] = 12 arr2[1][2] = 7
arr2[1][3] = 8 arr2[1][4]=11
arr2[2][0] = 9 arr2[2][1] = 0 arr2[2][2] = 12
arr2[2][3] = 13 arr2[2][4]=14

Note, again, that we count from 0.

The program asks you to enter the 2D matrix. If you enter a 3x5
matrix, you can enter the data here. The program prints your array at
the end.
The code is shown as follows:

/* ch1arr.c */
/* Array use and nested forloops */

#define _CRT_SECURE_NO_WARNINGS

#include <stdio.h>

/* Program to show array use */

int main()
{
int arr1[8]; /* Define an array of 8 integers
*/

int arr2[3][5]; /* 2D array of integers 3 rows

and 5 columns*/

int i, j, k, l;

/* arr1 1D array */
/* Ask the user to enter the data */
printf("enter 8 integer numbers\n");

for (i = 0;i < 8;i++)

{
/* Read the data into array arr1 */
scanf("%d", &arr1[i]); /* Read into
arr1[i] */
}
printf("Your 8 numbers are \n");

for (i = 0;i < 8;i++)

{
printf("%d ", arr1[i]); /* Write contents
of arr1 to command line */
}
printf("\n");

/* arr2 2D array */

/* Ask the user to enter the data */

printf("enter number of rows and columns (max 3
rows max 5 columns) \n");
scanf("%d %d", &k, &l);
if (k > 3 || l > 5)
{
/* User tried to enter more than 3 rows
or 5 columns */
 printf("error - max of 8 for rows or
columns\n");

else
{
printf("enter array\n");
/* Read i rows and j columns using nested
forloop */
for (i = 0;i < k;i++)
{
for (j = 0;j < l;j++)
{
/* Read the data into array
arr2 */
scanf("%d", &arr2[i][j]);
}
}
printf("Your array is \n");
/* Print entered 2D array using nested
forloop */
for (i = 0;i < k;i++)
{
for (j = 0;j < l;j++)
{
printf("%d ", arr2[i][j]);
}
printf("\n");

}
}

1.4 Strings
The next program shows the use of string manipulation. Strings are
char arrays in the program. Our array “select” is preset with values ‘s’ ‘e’
‘l’ ‘e’ ‘c’ ‘t’ '\0'. This is preset this way to show how the characters are
stored. We would normally define it as char select[7] = “select”;. The
second and third arrays are string1 and string2 and preset as shown.
Our first function is strlen which just returns the length of the string
you have entered. Here, it returns the length of int data point called len.
We can then print this to the user using printf.
The second string function copies one string into the other. So here,
we say strcpy(string3,string1) copies the contents of string1 into
string3. Again, we can print this out using printf.
Our next function, strcmp, compares two strings. If they are the
same, it replies 0.
Our final function concatenates one string onto the end of the other.
So here, it concatenates string2 onto string1 giving “This is string1. This
is string2”.
The code is as follows:

/* ch1strings.c */
/* Demonstrate strings */

#define _CRT_SECURE_NO_WARNINGS
#include <stdio.h>
#include <string.h>
/* Program to demonstrate string operations
strlen, strcpy, strcat, strcmp */

int main() {
char select[7] = { 's', 'e', 'l', 'e', 'c',
't','\0' };
char string1[32] = "This is string1";
char string2[16] = "This is string2";
char string3[16];

int len;

/* Print out the lengths of the strings */

/* strlen returns length of string */
 len = strlen(string1);
printf("strlen(string1) : %d\n", len);
len = strlen(string2);
printf("strlen(string2) : %d\n", len);
len = strlen(string3);
printf("strlen(string3) : %d\n", len);

/* copy string1 into string3 */

/* strcpy copies string1 into string3 */

strcpy(string3, string1);
printf("strcpy( string3, string1) : %s\n",
string3);
len = strlen(string3);
printf("strlen(string3) after copy of
string1 into string3 : %d\n", len);

/* strcmp compares strings & returns 0 if

they are equal */
/* strcmp returns negative value if they are
not equal */
/* Compare string1 and string3 (these should
be the same)*/

if (strcmp(string1, string3) == 0)
printf("strings are the same\n");

/* Concatenates string1 and string2 */

strcat(string1, string2);
printf("strcat( string1, string2): %s\n",
string1);

/* Total length of string1 after

concatenation */
len = strlen(string1);
printf("strlen(string1) after cat of string2
onto string1 : %d\n", len);
 printf("String as predefined quoted chars:
%s\n", select);

return 0;
}

1.5 Mathematical Functions

The commonly used mathematical functions are available for you to call
from your program. You need to include the library file <math.h> in
your program to access these. The first three functions are cos, sin,
and tan. Here, you are expected to enter the angle in degrees, but you
can change the code if you want so that you can enter the angle in
radians. The next three are arccos, arcsin, and arctan. Again,
these functions will return the angle in degrees, but again you can
change this to radians.
The next three functions are pow, sqrt, and fabs. The pow
function finds the power of a number. Its first parameter is the number
you want to find the power of and the second parameter is the power
you want to use. The functions return to answer to the store location
answer which is defined as a double float. The function sqrt finds
the square root of the number you enter as its parameter. Again, it
returns the answer into answer. The final function is fabs . You
supply a number as the parameter and it returns the absolute value of
the number.
The code is as follows:

/* ch1math.c */
/* Demonstrate mathematics functions */
#define _CRT_SECURE_NO_WARNINGS
#include <stdio.h>

#include <math.h>
#define PI 3.14159265
/* Illustration of the common trigonometric
functions */
/* also exponent, natural log, log to base 10 */
/* power, square root, and find absolute value */

int main()
{

double angle, radianno, answer;

double arccos, arcsin, arctan;

double expno, natlog, lb10;
double pownum, power, sqroot, fabsno;

/* The cosine function */

printf("cosine function:\n ");

printf("Please enter angle in degrees:\n
");
scanf("%lf", &angle);
printf("You entered %lf\n", angle);
radianno = angle * (2 * PI / 360);
answer = cos(radianno); /* returns cos
value to answer */
printf("cos of %lf is %lf\n", angle,
answer);

/* The sine function */

printf("sine function:\n ");

printf("Please enter angle in degrees:\n
");
scanf("%lf", &angle);
printf("You entered %lf\n", angle);
radianno = angle * (2 * PI / 360);
answer = sin(radianno); /* Returns sin
value to answer */
printf("sin of %lf is %lf\n", angle,
answer);
 /* The tangent function */

printf("tangent function:\n ");

printf("Please enter angle in degrees:\n
");
scanf("%lf", &angle);
printf("You entered %lf\n", angle);
radianno = angle * (2 * PI / 360);
answer = tan(radianno); /* Returns tan
value to answer */
printf("tan of %lf is %lf\n", angle,
answer);

/* The arccos function */

printf("arccos function:\n ");

printf("Please enter arccos:\n ");
scanf("%lf", &arccos);
printf("You entered %lf\n", arccos);
radianno = acos(arccos); /* Returns arccos
value to radianno (in radians) */
answer = radianno * (360 / (2 * PI));
printf("arccos of %lf in degrees is %lf\n",
arccos, answer);

/* The arcsin function */

printf("arcsin function:\n ");

printf("Please enter arcsin:\n ");
scanf("%lf", &arcsin);
printf("You entered %lf\n", arcsin);
radianno = asin(arcsin); /* Returns arcsin
value to radianno (in radians) */

answer = radianno * (360 / (2 * PI));

printf("arcsin of %lf in degrees is %lf\n",
arcsin, answer);
 /* The arctan function */

printf("arctan function:\n ");

printf("Please enter arctan:\n ");
scanf("%lf", &arctan);
printf("You entered %lf\n", arctan);
radianno = atan(arctan); /* Returns arctan
value to radianno (in radians) */
answer = radianno * (360 / (2 * PI));
printf("arctan of %lf in degrees is %lf\n",
arctan, answer);

/* Showing use of exp, log, and log10

functions */
/* Find exponent of entered number */

printf("exponential function:\n ");

printf("Please enter number:\n ");
scanf("%lf", &expno);
printf("You entered %lf\n", expno);

answer = exp(expno);/* returns exponent

value to answer */
printf("exponent of %lf is %lf\n", expno,
answer);

/* Find natural logarithm of entered number

*/

printf("natural logarithm function:\n ");

printf("Please enter number:\n ");
scanf("%lf", &natlog);
printf("You entered %lf\n", natlog);
answer = log(natlog); /* Returns natural
log value to answer */
printf("natural logarithm of %lf is %lf\n",
natlog, answer);
 /* find log to base 10 of entered number */

printf("log to base 10 function:\n ");

printf("Please enter number:\n ");
scanf("%lf", &lb10);
printf("You entered %lf\n", lb10);
answer = log10(lb10); /* Returns log to
base 10 value to answer */

printf("log to base 10 of %lf is %lf\n",

lb10, answer);

/* Showing use of pow, sqrt, and fabs

functions */
/* Find x raised to power y number */

printf("power:\n ");
printf("Please enter number:\n ");
scanf("%lf", &pownum);
printf("You entered %lf\n", pownum);
printf("Please enter power:\n ");
scanf("%lf", &power);
printf("You entered %lf\n", power);

answer = pow(pownum, power); /* Returns

power of pownum value to answer */
printf("%lf raised to power %lf is %lf\n",
pownum, power, answer);

/* Find square root of number */

printf("square root:\n ");

printf("Please enter number:\n ");
scanf("%lf", &sqroot);
printf("You entered %lf\n", sqroot);

answer = sqrt(sqroot); /* returns square

root of sqroot value to answer */
Another Random Scribd Document
with Unrelated Content
haren lateren bloei en welvaart, werd het Fort Sommelsdijk aan de
samenvloeiing van de Commewijne en de Cottica aangelegd, en werd
een einde gemaakt aan de herhaalde invallen der Indianen, die hij in
1684 tot den vrede dwong. Meer dan eens, zegt J. R. Thomson, in zijn
Overzicht der Geschiedenis van Suriname, trok hij aan het hoofd van
een geringe krijgsmacht tegen de vijandige Indianen op. Op zijn
tweeden tocht ging hij met drie vaartuigen over zee naar de
Coppename en drong hij het binnenland in, waarbij vele Indianen
gedood of gevangen werden genomen en ettelijke dorpen in de asch
werden gelegd.

Reeds vóór zijn komst, onder het Engelsche Bestuur, waren vele
slaven wegens de mishandelingen, die zij van hun blanke meesters
hadden te verduren, naar de bosschen gevlucht. Van Sommelsdijk
sloot in genoemd jaar ook met de Boschnegers van de Coppename
vrede.

Ook aan de voortdurende oorlogen, die verschillende

Indianenstammen, ook in het gebied van Guyana, hebben gevoerd,
kwam langzamerhand een einde. Vooral waren het de strijdlustige
Caraïben, die de meer vreedzame Arowakken voortdurend beoorloogd
hebben. Toch kwam het wel eens voor, dat, wanneer
gemeenschappelijke belangen in het spel waren, beide stammen zich
vereenigden, om gezamenlijk ten strijde te trekken.

Het besluit tot zulk een gemeenschappelijken strijd woonde o.a. een
der eerste missionarissen der Moravische [62]Broedergemeente
(Herrnhuttergemeente) bij, die in April 1745 aan de Corantijn kwam. Er
werd toen door de Caraïben en Arowakken aldaar een groote raad
inhouden, waarbij de voornaamste hoofdmannen (kapiteins)
tegenwoordig waren en waarop besloten werd, tegen de Spaansche
Indianen van het Orinoco-gebied op te trekken. In 18–20 vaartuigen
voeren zij naar de Orinoco en zij brachten 14 dagen op het water en 8
dagen op het land door. Eindelijk bereikten zij de vijandelijke kampen.
Aanvankelijk gedroegen zij zich als vrienden, hun allerlei ruilmiddelen
aanbiedend, maar plotseling overvielen zij hen, doodden zij de mannen
en namen zij de vrouwen en kinderen als gevangenen mede. Iedere
overwinnaar nam een verslagen vijand, sneedt hem het vleesch af, dat
in het eerstvolgende nachtkwartier geroosterd en opgegeten werd.

Deze geschiedkundige herinnering uit deugdelijken bron doet ons veel

denken aan de Legende van Mapajawari of de Uitroeiing der
Menscheneters, die wij onder No. 47 van dezen bundel opnemen.

Ook aan de Indiaansche broederoorlogen, die zooveel tot den

achteruitgang der Indianenbevolking hebben bijgedragen, kwam een
einde. In „Einde van den Indiaanschen broederoorlog” (No. 45) wordt
van het laatste dezer gevechten verteld.

Uit de geschiedenis der Zuid-Amerikaansche Indianen zijn evenals uit

die der Noord-Amerikaansche oorspronkelijke bevolking ook
voorbeelden bekend van de algeheele verdelging van stammen, die
eertijds een belangrijke rol hebben gespeeld. Hier mag o.a. herinnerd
worden aan de dappere Aturiërs door menschen-etende Caraïben,
waarvan, naar de groote natuuronderzoeker Alexander von
Humboldt ons in zijn meesterwerk „Ansichten der Natur” heeft
medegedeeld, nog destijds [63]onder de Guareca-Indianen de
overlevering gewaagde.

Onder het vermaarde rotsgewelf van Aturuipe, aan den rechteroever

van de Boven-Orinoco, ontdekte de onderzoekingsreiziger in het begin
der vorige eeuw het graf van den verdelgden volksstam. Ongeveer 600
goed bewaarde geraamten werden in even zoovele korven, zg.
mapires, gevlochten uit de stelen van palmbladen van verschillende
grootten, al naar den leeftijd der dooden, bewaard gevonden. Volgens
de bedoelde overlevering moeten de Aturiërs, door de Caraïben in het
nauw gebracht, zich op de klippen der hier door den stroom gevormde
watervallen gered hebben en in dit treurig toevluchtsoord ten onder zijn
gegaan. Volgens Von Humboldt moet de laatste familie der Aturiërs
eerst laat zijn uitgestorven, want te Maypures leefde in Humboldts tijd
nog een oude papegaai, van welke de inboorlingen beweerden, dat zij
hem daardoor niet verstaan konden, omdat hij de taal der Aturiërs
sprak. Von Humboldts vriend, de bekende geschiedvorscher Prof.
Ernst Curtius, heeft op dezen papegaai een treffend gedicht
vervaardigd, dat ik hier in de Nederlandsche vertaling van Dr. E. M.
Beima, die van bedoeld werk een Nederlandsche uitgave bezorgde, 25
in zijn geheel overneem. De trochaeus, de versvoet met de lange en
korte syllabe, die voor gedichten van plechtigen inhoud wordt
gebezigd, heeft de vertaler van den dichter overgenomen.

In de verre en woeste streken

Van den Orinoco-stroom,
Zit een papegaai te treuren,
Als versteend, zoo koud en loom

Schuimend breekt door steile klippen,

Ginds en her de breede vloed,
Langs den palm, die in hem spieglend,
Tiert in heldren zonnegloed.

[64]

Vruchtloos spilt op ’t rotsgevaarte

Eeuwenlang de golf haar kracht:
In de uiteengespatte waat’ren
Speelt des lichtstraals kleurenpracht.

Onder, waar de golven woeden,

Ligt een volk in eeuwge rust;
Uit zijn bakermat verdreven,
Zoekt het toevlugt aan deez’ kust 26.

Vrank en vrij, gelijk hij leefde

Zonk de Alurenstam in ’t niet;
 ’t Laatste spoor zijns droeven aanzijns
Dekt nu ’t groenend oeverriet.

’t Laatste?—Neen, van ’t berggevaarte

Schalt de Papegaai zijn kreet;
Aan de rots zijn snavel wettend,
Klaagt hij der Arturen leed.

Ook de knapen, die hem leerden

Klanken van hun moedertaal,
En de vrouwen, die hem voedden,
’t Nest hem bouwden—allemaal

Liggen dood en wreed verslagen,

Langs den oever uitgestrekt;
En de noodkreet van den vogel
Heeft geen hunner nog gewekt.

Eenzaam roept hij, in den vreemde,

Dan zijn woord wordt niet verstaan;
Hij hoort slechts de golven 27 ruischen
Zijner trekt zich niemand aan.

En de wilde rept de riemen,

Wendt zijn vaartuig, schuwt de baai,
Ziet hij huivrend, angstig bevend
Den Aturen-Papegaai.

Hetzij dat deze overlevering op waarheid berust, of uit het dichterlijke

brein der Indianen is voortgesproten, zooveel is zeker, dat deze
papegaai ons op treffende wijze het sterven van de geslachten der
menschen [65]symboliseert. Dat zulks ook het lot is van een der meest
sympathieke volken der aarde—de Indianen—zal wel in de allereerste
plaats door hen betreurd worden, die de herinnering hebben behouden
aan een verblijf in hun midden, dat hun de hoogst denkbare
levenswijsheid heeft vermogen te schenken.

Mogen ook zij, die dit voorrecht niet gekend hebben, zich bij dit oordeel
hartgrondig aansluiten, wanneer hun geest zich in dezen bundel
gelaafd zal hebben aan het vele schoone, dat de Indianen-ziel siert, en
waarvan hunne mondelinge overleveringen zoo herhaaldelijk
getuigenis afleggen; en mogen de voorbeelden, die ik uit de rijke
litteratuur over den Indiaan voor deze Mythen- en Legenden-serie heb
gekozen, ook den lezers iets van de groote bekoring hebben laten
gevoelen, die niet alleen van het leven en de moraal van den Indiaan,
maar ook van de machtige natuur der maagdelijke wouden, te midden
waarvan de Zuid-Amerikaansche stammen nog leven, in zoo hooge
mate uitgaat! [66]
[Inhoud]

Indianen-Vertellingen.

No. 1. De sage van Haboeri (W.)

Heel, heel lang geleden leefden er in een Warrau-kamp twee zusters,

die veel van elkander hielden, doch die geen van beiden een man
hadden. De zorg voor haar dagelijksch voedsel drukte haar zwaar. Eens
op een dag gingen zij er op uit, om een Ita-pálm* te vellen, waaruit zij
meel wilden bereiden. Het was al laat geworden, toen zij den boom
eindelijk tegen den grond hadden gekregen, en togen vermoeid naar
haar hut terug.

Den volgenden dag, toen zij naar haar werk terug keerden, vonden zij
het meel reeds gereed liggen. Hoe dat zoo kwam, konden zij maar niet
ontdekken. Den volgenden dag—precies hetzelfde; het meel lag voor
haar gereed. Daar ze er het fijne van wilden weten, besloten zij de
nacht bij den boom door te brengen en goed op te letten. Toen het
middernacht was, konden zij hare oogen niet gelooven, toen zij zagen,
dat een blad van een nabijstaanden Palissadepalm* zich voorover
boog, totdat het de snede, die zij in den op den grond liggenden Ita-
stam hadden gemaakt, raakte. Nauwelijks hadden de vrouwen de
aanraking gezien, of zij stoven naar voren, grepen het zoo geheimzinnig
doende blad beet, en smeekten het vurig, zich in een man te willen
veranderen. Eerst weigerde het; maar toen ze aandrongen, ziet, toen
gebeurde het wonder.

De man, die zij vóór zich zagen, zei, Mayara-Koto te heeten. De oudste
zuster, die hij tot zich nam, was nu overgelukkig, want eenigen tijd
daarna schonk zij hem een prachtigen jongen. Haboeri was zijn naam.
De beide vrouwen, die gewoon waren, in de nabijheid van twee
swampen* te jagen, vonden in de eene, die haar eigendom was, steeds
rijkelijk visch. De andere behoorde [67]echter aan Tijger* en daarom
waarschuwden zij Mayara-Koto, niet in Tijger’s swamp te gaan
visschen. De man luisterde echter niet. „In onze swamp is te weinig
visch”, zei hij, „in die van Tijger is er overvloed. Ik ga zien, wat ik vang.”
Maar nauwelijks was hij begonnen, of Tijger kwam voorbij, greep hem
en velde hem met één slag neêr.

En wat deed nu Tijger? Hij vermomde zich in de gedaante van Mayara-

Koto, en zoo ging hij op weg. Het was al vrij laat en donker geworden,
toen hij de hut der beide vrouwen had bereikt. Hij bracht niet alleen
Mayara-Koto’s waiyarri* mede, maar ook de visch, die hij van Tijger
gestolen had. Zooals gewoonte is, zette hij, alvorens de hut binnen te
gaan, de korf buiten de hut neêr en na goeden avond! gezegd te
hebben, zei hij, dat hij wat visch had meêgebracht. De vrouwen waren
hoogst verbaasd, de ruwe stem van Mayara-Koto te hooren. „Ik ben erg
vermoeid, en zoek dadelijk mijn hangmat op, maar geef me mijn lieven
Haboeri, want ik wil hem koesteren.”

Hoewel de stem den vrouwen niet beviel, voldeden zij aan zijn
verlangen. „Breng de visch binnen, en maak ze klaar. Ik ga nu slapen
en stoor mij niet.” Toen de vrouwen met de visch gereed waren, en
reeds begonnen te eten, was de man in zóó diepen slaap gevallen en
zóó hard aan het snorken gegaan, dat men het wel aan den anderen
rivieroever had kunnen hooren. Verbaasd zagen de beide vrouwen
elkander aan, toen zij tusschen het snorken door vader’s naam,
Mayara-Koto, hoorden roepen. „Onze man heeft vroeger nooit zoo
gesnorkt; nooit hebben wij hem zijn eigen naam hooren noemen”, zei
de oudste. Zij begonnen steeds angstiger te worden en konden
nauwelijks verder eten, want het was toch niet mogelijk, dat het haar
man was, die in de hangmat lag.
„Wat moeten we met Haboeri doen; hoe moeten we hem uit de armen
van den vreemden man bevrijden”, [68]zeiden ze tegelijk. „Ik heb een
idee”, riep de jongste, „we zullen een bundel vezels en bastrepen bij
elkander binden, en dezen onder Haboeri schuiven; daarna zullen we
hem voorzichtig wegnemen”. Zoo gezegd, zoo gedaan. Met Haboeri
onder den arm namen de beide vrouwen haastig de vlucht, na gezorgd
te hebben het noodige mede te nemen, om vuur te kunnen maken.

Toen ze een eind op weg waren, hoorden zij Wau-oeta zingen—Wau-

oeta was in die dagen een piaivrouw—die met haar maráka* bezig was.
Zij versnelden haar pas, want zij wisten, dat zij in Wau-oeta’s hut veilig
zouden zijn.

Inmiddels was Tijger wakker geworden, en toen hij zag, dat in plaats
van Haboeri, een bundel vezels en bast in zijn armen lag, en bemerkte,
dat de beide vrouwen gevlogen waren, werd hij zóó woedend, dat hij uit
de hangmat sprong, en na weder de tijgergedaante te hebben
aangenomen, de achtervolging begon. Maar de vluchtelingen hadden
de hut van de piai-vrouw reeds bereikt. „Wau-oeta, doe de deur open 28,
riepen zij. „Wie is daar”, antwoordde Wau-oeta. „Wij zijn het, de twee
zusters”, riepen de achtervolgden. Maar Wau-oeta deed niet open. Toen
kneep de moeder in Haboeri’s oor, zoodat het kind hard begon te
schreeuwen. „Wat is dat voor een kind, een jongen of een meisje”,
vroeg toen Wau-oeta. „Het is mijn Haboeri, mijn jongen”, antwoordde
zijn moeder, en onmiddellijk deed Wau-oeta nu open, verheugd
uitroepende: „Kom binnen, kom binnen.”

Nauwelijks waren nu de drie vluchtelingen in veiligheid, of Tijger kwam

aanloopen, die buiten brulde: „Waar zijn de beide vrouwen, waar is de
jongen?” Maar Wau-oeta opende niet en riep Tijger toe, dat ze geen
van drieën [69]had gezien. „Ik ruik, dat ze er zijn, dus zal ik buiten
wachten”, antwoordde Tijger. Dit verontrustte Wau-oeta zoo, dat zij met
bevende stem zei: „Steek je hoofd maar binnen, en wanneer je ze ziet,
mag je ze alle drie opeten”.
Doch de deur was van binnen geheel bedekt met dorens* zoodat
onnoozele Tijger, toen hij zijn hoofd naar binnen stak, bleef haken en
door Wau-oeta gedood werd.

De beide zusters begonnen hevig te jammeren, en om haar man te

roepen, en toen zij maar niet wilde ophouden, verzocht Wau-oeta haar
naar den kostgrond* te gaan, om wat Cassave te gaan halen. Ze zou
dan een flinken drank* kunnen bereiden. Toen de beide vrouwen wilde
vertrekken en de kleine Haboeri wilde medenemen, belette Wau-oeta
dit, zeggende, dat zij evengoed op het kind kon passen. De zusters
stemden er eindelijk in toe.

Middelerwijl had Wau-oeta—in den ouden tijd kenden de piaimannen en

piaivrouwen alles—het kind zóó hard doen groeien, dat het zelfs op de
yarri-yarri* kon blazen en pijl en boog kon hanteeren.

Toen moeder en tante met de ingezamelde cassave-wortels terug

kwamen, en het fluitspel hoorden, zeiden zij tot elkaar: „Er was toch
geen man in de hut, toen we deze verlieten. Hoe kan dat? Er moet hier
een man zijn”. Min of meer verlegen traden ze binnen, en toen ze daar
een bijna volwassen jongeling zagen, die bezig was de yarri-yarri te
bespelen, namen ze de korven van den rug en vroegen Wau-oeta naar
Haboeri: „Zoodra je vertrokken waart, is hij de hut uitgeloopen. Ik was in
de meening, dat hij nog in je gezelschap was”, antwoordde Wau-oeta,
die erin geslaagd was, Haboeri zóó groot te krijgen, dat hij nu spoedig
haar geliefde zou kunnen zijn. „Laten we”, zoo stelde ze de vrouwen
voor, „hem in het bosch gaan zoeken”.

Toen zij een klein eind op weg waren, zei Wau-oeta nog even terug te
moeten; ze zou dadelijk terugkomen, [70]en van dat oogenblik maakte
Wau-oeta gebruik, om Haboeri te vertellen, dat zij zijn moeder was, en
lichtte hem in, hoe hij zich tegenover haar moest gedragen.

Haboeri was in dien tijd een kranig schutter geworden; geen vogel
ontsnapte aan zijn pijlen. Wau-oeta daarmeê zeer ingenomen, gelastte
Haboeri, in het vervolg alle vogels, die hij zou dooden, aan haar te
geven, en de kleinere, na ze vooraf ongenietbaar te hebben gemaakt,
aan de beide zusters. Zij hoopte, dat deze eindelijk er genoeg van
zouden krijgen en ten slotte de hut zouden verlaten. Maar zij waren er
niet toe te bewegen en gaven hare pogingen, om Haboeri te vinden,
niet op.

Dagen achtereen ging dit zoo zijn gang. Wau-oeta kreeg de groote
vogels, de kleinere bleven voor moeder en tante, tot eens op een dag
een pijl van Haboeri niet raakte en aan een over een kreek hangenden
tak bleef hangen, op een plek, waar zijn ooms, de waterhonden*,
gewoon waren, voedsel te komen zoeken.

Het was een mooie open plek in het bosch en Haboeri maakte het zich
gemakkelijk, na het achtergelaten vuil der dieren met bladeren te
hebben bedekt. Hij klom in den boom, om zijn pijl vrij te maken, toen op
het zelfde oogenblik de otters aan kwamen zwemmen. Nauwelijks
aangekomen, snoven ze de lucht op en riepen tegelijk: „Wat ruik ik
daar? Het is stellig onze neef Haboeri, die hier dichtbij moet zijn”.
Overal keken ze rond en eindelijk ontdekten ze hem op den tak. „Kom
beneden”, riepen zij, „en zet je op deze zandbank neêr”.

Haboeri voldeed aan het verzoek, en de otters legden hem toen uit, dat
hij een slecht leven leidde, want dat de oude vrouw zijn moeder niet
was, doch de beide jongere vrouwen zijn moeder en tante waren, en
het dus zeer slecht van hem was, de vogels zóó te verdeelen; dat hij in
het vervolg juist de kleinsten aan de oude vrouw moest [71]geven. Zij
beduidde hem, dat hij aan zijn ware moeder moest vertellen, dat hij
tegenover haar verkeerd gehandeld had, dat hij onwetend was en er
spijt van had.

Toen Haboeri dien dag thuis kwam, volgde hij de bevelen der otters op,
en ontving de ware moeder de groote vogels. Zij van haar kant voelde
zich dien dag vreemd te moede; het was haar moeielijk, den jongen
man dadelijk als haar zoon aan te spreken. Maar toen deze haar
uitlegde, dat Wau-oeta hem in zóó korten tijd tot een man had gemaakt,
geloofde zij hem, en voelde zich geheel opgebeurd. De oude Wau-oeta,
dit alles hoorende, wond zich zoodanig op, dat zij, Haboeri bij den nek
pakkend, hem in het gezicht blies. Zóó was zij van streek, dat zij den
geheelen dag niet kon eten. Dag en nacht plaagde zij Haboeri en ieder
oogenblik riep zij, dat hij zijn zinnen verloren had.

Haboeri, ten einde raad, vatte het plan op, de hut te verlaten, en haalde
zijn moeder over, zoo spoedig mogelijk met hem en zijn tante te
vluchten. Te dien einde maakte hij een kleine korjaal van bijenwas
gereed, en toen hij daarmede gereed was, liet hij hem aan den
waterkant. Toen hij echter den anderen dag terugkwam, had een zwarte
eend het vaartuig weggenomen. Hij maakte toen een nieuwe korjaal,
ditmaal van klei, maar deze werd door een andere eend gestolen.
Haboeri kapte toen een groot terrein open en hij deed het zóó gauw, dat
de vrouwen hem met het planten van cassave haast niet bij konden
houden. Zoo hadden zij volop cassave voor de voorgenomen reis.

Dikwijls, als de vrouwen plantten, sloop Haboeri weg en maakte een

korjaal, telkens van een ander hout en een anderen vorm; maar
geregeld kwam er een andere eendsoort om hem weg te nemen, tot hij
er eindelijk een gemaakt had van het hout van den Kankantrie* en deze
werd niet gestolen. [72]

Haboeri was het dus, die het eerst een boot maakte en aan de eenden
leerde, aan de oppervlakte van het water te zwemmen, omdat het met
zijn booten was, dat zij het klaar speelden. Inderdaad, wij, Warraus
zeggen, dat iedere eendsoort een bepaalde boot heeft.

Maar wat nog vreemder was, de laatst gemaakte boot, die niet gestolen
was, was den volgenden dag veel grooter geworden. Haboeri bracht de
heuchelijke tijding dadelijk aan zijn moeder en tante, en verzocht haar,
alle provisie, die ze van het land konden halen, voor de lange reis in de
boot te brengen. Hij begaf zich zelf naar het veld, om er de cassave-
stekken te brengen, die de oude Wau-oeta in de gereedgemaakte gaten
moest steken, en zoo gingen zij nog een tijd met hard werken voort.
Toen alles voor de reis gereed was, begaf Haboeri zich naar de hut,
nam pijl en boog, en steenen bijl* en keerde met zijn wapens en
gereedschap naar de waterkant terug. Maar te voren drukte hij de
posten of hutpalen op het hart—want in vroeger dagen konden deze
spreken 29, zoodat bij afwezigheid van den eigenaar, een vreemde
bezoeker kon te weten komen, waar hij was—vooral niets te vertellen.
Maar er was een papegaai in de hut, en Haboeri vergat ook hem in te
lichten en het zwijgen op te leggen.

Zoo kwam het, dat, toen de oude Wau-oeta, zich eenzaam en verlaten
voelende, en bemerkende dat Haboeri verdwenen was, aan de posten
vroeg, waar hij gebleven was. Deze antwoordden echter niet, maar de
papegaai kon het niet helpen, dat hij begon te spreken en haar inlichtte.
Onmiddellijk ijlde Wau-oeta naar de landingsplaats, en zij kwam nog
juist bij tijds, toen Haboeri op het punt was, in de korjaal te stappen en
met zijn moeder en tante weg te parelen. Zij greep de boot en
jammerde: „Mijn zoon, mijn zoon, je moogt me niet verlaten. Ik [73]ben je
moeder” en niettegenstaande Haboeri met zijn parel hare vingers bijna
tegen het dolboord stuk sloeg, wilde zij niet loslaten. Arme Haboeri zag
zich dus genoodzaakt aan land te gaan, waar hij de oude Wau-oeta bij
een hollen boom bracht, waarin bijen genesteld waren. Haboeri velde
den stam en drong er op aan, dat zij er in zou kruipen, om de honig,
waarvan zij zooveel hield, te verzamelen. En Wau-oeta, al maar
schreiende bij de gedachte, Haboeri te zullen verliezen, kroop naar
binnen, waarna Haboeri onmiddellijk de opening sloot.
 … en niettegenstaande Haboeri met zijn parel hare vingers
bijna tegen het dolboord stuk sloeg …—Zie blz. 73.

En daar is de Wau-oeta-kikvorsch* nog tot op den huidigen dag te

vinden, die men alleen in holle boomen kan hooren. Wanneer men het
dier goed bekijkt, kan men zien, hoe gezwollen haar vingers zijn door
de slagen, die haar door den parel waren toegebracht, toen zij de boot
met alle macht tegenhield. En als men luistert, kan men haar nog altijd
hooren jammeren om het verlies van haar beminde, wanneer zij roept:
Wang! Wang! Wang!

Deze geschiedenis van den mythischen Haboeri, die een nationale held
der Warraus is, geeft onder de vele voorstellingen omtrent het ontstaan
van menschen, en het verband tusschen menschen en dieren, ook een
verklaring voor de bekende kundigheid der Warraus, om de
voortreffelijkste booten te maken.

Later is bij de vertelling dezer mythe nog toegevoegd, dat Haboeri

wegvoer, nieuw land ontdekte, waar blanken woonden, wien hij
onderwees in alle kundigheden der Warraus.

No. 2. De oorsprong der eerste menschen (C.)

De bewoners van den hemel gluurden eens door een opening, die zij,
zooals hen geleerd was, niet mochten naderen, naar beneden, en
ontdekten toen een geheel andere wereld. Zij sneden toen lange
[74]bastrepen en lieten zich er mede naar beneden zakken.

Toen zij nu een tijd lang op de aarde hadden rondgedoold, begonnen zij
angstig te worden en besloten zij weder naar boven te klimmen. Nadat
zij nu weder de opening, waaruit zij waren neêrgedaald, hadden bereikt,
bleef een vrouw, die buitengewoon breed en zwaar was, in het gat
steken en gedurende het gevecht en het gedrang, dat er ontstond, om
binnen te komen, brak de bastreep af en een aantal Caraïben vielen
naar beneden en waren nu genoodzaakt op de aarde te blijven.

Toen zij echter geen eten konden vinden, dat naar hun smaak was,
zagen zij zich genoodzaakt, aarde te eten, waarvan zij koeken bakten.
Zij begonnen echter hoe langer hoe magerder te worden, en toen zij
bemerkten, dat de Acouri* er zoo welgedaan uitzag, zetten zij een
Specht* op den uitkijk, om te weten te komen, op welke wijze de Acouri
zich voedsel verschafte. Maar de specht verried zichzelf door zijn getik
tegen den stam, toen het kleine dier naar buiten kwam. Zij droegen nu
den Alligator* op, om het te bespieden; deze keerde terug, maar
vertelde een leugen. Na hem daarvoor gestraft te hebben, door zijn
tong uit te snijden 30, zonden zij er een rat op uit; doch deze keerde niet
terug en het volk moest hongerlijden. [75]

De menschen trokken toen naar elders, alleen een kind achterlatend.

Toen zij nu na langen tijd, waarin zij zich met bessen hadden moeten
voeden, op de plaats terugkeerden, troffen zij het kind niet alleen nog
levend, maar zeer welgedaan, te midden van een aantal maïskolven
aan. De Acouri, die het kind zoo lang met maïskorrels had gevoed, was
na een zijner bezoeken door het kind gevolgd en dit had toen het
maïsveld ontdekt, waaruit het zoo lang eten had gekregen. Het volk was
nu gered en nam in aantal toe.

No. 3. De oorsprong van het menschdom (W.)

Eens op een dag was Okonoróté op jacht en wilde een zeldzamen

vogel zien te bemachtigen—in die tijden leefden de Warraus boven in
de lucht en kenden zij geen andere dieren dan vogels—en
verscheidene dagen gingen voorbij, voor hij eindelijk met zijn pijl het
verlangde dier doorboord had. Maar toen hij naar de plaats snelde,
waar de vogel was neêrgevallen, was deze verdwenen en zag hij
beneden zich een groot gat, waardoor hij allerlei dieren, als herten,
wilde zwijnen op het groen onder zich zag loopen. Met behulp van een
katoenen band daalde hij nu op aarde neder en hij zag daar jagoears,
slangen en andere wilde dieren hun prooi verslinden.

Verlangend om ook eens van die dieren, die hij niet kende, te proeven,
was hij zoo gelukkig een jong hert te schieten, waarvan hij het vleesch
braadde; en zóó lekker smaakte hem dit, dat hij besloot er mede weder
aan den katoenen band naar boven te klimmen. Alle Warraus waren nu
natuurlijk verlangend, om Okonoróté naar beneden te vergezellen, toen
hij zijn tocht naar de aarde wilde herhalen.

Toen nu de laatsten door het gat wilden zien te komen, gebeurde het,
dat een buitengewoon dikke vrouw in het [76]gat niet heen weêr kon
komen, en daar moest blijven, zoodat de Warraus genoodzaakt waren,
altijd op de aarde te blijven.

De bewuste vrouw heette Okona-koera en de Warraus zien haar nog

altijd als de morgenster.

No. 4. De oorsprong der Caraïben. (C.)

De water-camoedi* beminde een Indiaansch meisje. Des nachts nam

het monster menschengedaante aan. Overdag werd het weêr slang.
Het paar was gewoon, elkander geregeld aan den rivieroever te
ontmoeten, maar de ouders van het meisje waren onkundig van dit
samenzijn.

Dit had zoo een poos geduurd, toen een jonge camoedi geboren werd.
Het jong vertoonde zich nu en dan op een zandbank, zwom in het water
heen en weêr en keerde daarna weder naar het nest terug.

Toen het meisje zoo lang wegbleef, zei de vader tot zijn beide zoons:
„Wat is er toch met jelui zuster. Waarom blijft zij zoo lang in het bad?”
Daar de zoons er ook niets van begrepen, werd overeengekomen, dat
zij naar den rivieroever zouden gaan om haar te bespieden. En wat
zagen zij? Hun zuster in teedere omarming met een waterboa en in de
nabijheid van het verliefde paar een jonge camoedi. Zij bleven kijken en
zagen, dat de oude camoedi aan zijn jong eten bracht.

Toen de zoons, weêr in de hut teruggekeerd, aan den ouden man

vertelden wat ze hadden gezien, schrok hij hevig en beval de camoedis
onmiddellijk te dooden.

Bij de eerste goede gelegenheid deden ze wat hen bevolen was. Zij
doodden den oude en sleepten het jong naar het achterliggende bosch,
waar zij het in een menigte stukjes sneden.

Eenige maanden later, toen zij in den omtrek aan het jagen waren,
hoorden de broêrs een groot lawaai en het [77]geluid van een menigte
stemmen, dat van de plek scheen te komen, waar zij de jonge camoedi
gedood hadden; en toen zij zich in de richting begaven, van waar de
stemmen kwamen, zagen zij juist op de plek, waar zij de jonge slang in
stukken hadden gesneden, vier hutten, elk bewoond door Indianen, die
uit de stukken van de jonge camoedi te voorschijn gekomen waren.

In de voorste hut zei de oudste der bewoners tot de broêrs, dat hij
verheugd was, hen als hun ooms te kunnen verwelkomen; maar in de
andere drie wilden de Indianen hen dooden, omdat zij het kind van hun
zuster, waaruit zij geboren waren, gedood hadden. Maar de Indiaan uit
de voorste hut zei: „neen, doe dat niet, want deze twee bezoekers zijn
immers jelui ooms, en jelui moet hen daarom genegen zijn.”

En zoo gebeurde het, dat de beide broêrs onverlet bij hun ouden vader
kwamen, wien zij vertelden, dat uit de deelen van de stuk gesneden
jonge camoedi menschen waren gegroeid.

De vader was nu zeer verheugd en kon nauwelijks wachten, zijn

kleinkinderen te zien. Met zijn zoons begaf hij zich den anderen morgen
vroeg op weg en toen hij zijn talrijke nakomelingschap zag, was hij zóó
verrukt, dat hij voorstelde, de gebeurtenis met paiwarri* te vieren.

En zoo zijn de Caraïben uit een water-boa voortgekomen.

No. 5. Hoe de Caraïben gekweekte planten leerden kennen. (C.)

Er was een tijd, dat de Indianen geen cassave hadden en dat zij allen
honger leden. Ook de dieren hadden weinig te eten en leden honger.
Alleen Maipoeri* ging geregeld iederen morgen er op uit en ’s avonds
kwam hij glimmend van gezondheid en vet van zijn tochten terug. De
andere dieren die de overblijfselen van zijn maal—[78]bananenschillen,
suikerrietresten, enz.—zagen liggen, zeiden tegen elkander: „Maipoeri
moet zeker een goede plaats gevonden hebben, waar hij eten vindt.
Laten we hem volgen”. Alzoo zonden zij er den volgenden morgen de
Boschrat* op uit, die hem op de hielen zou volgen. Zoo hoorden zij, op
welke wijze hij er zoo lekker doorvoed uitzag. Want toen de boschrat
deed, wat hem was opgedragen, en Maipoeri ver in het bosch volgde,
zag zij hem eindelijk onder een enormen boom halt houden en de
vruchten oprapen, die naar beneden waren gevallen.

Deze boom was de Allepántepo, en wonderlijk, al wat maar kon

verlangd worden, groeide op zijn takken—maïs, bananen, 31 cassave,
jams*, ananassen* enz.

Zoodra nu Maipoeri zijn maag gevuld had, klom de rat in den boom,
verzadigde zij zich aan maïs en toen zij niet meer kon, daalde zij weêr
naar beneden, een korrel meebrengend om haar lotgenooten te laten
zien, wat zij gevonden had.

De Indianen volgden den anderen morgen de rat op weg naar den

boom en toen zij ter plaatse waren aangekomen, zagen ze onder den
boom een menigte bananen, jams, tajerknollen* en ananassen liggen,
die de boom had laten vallen. Nadat ze zich aan alles te goed hadden
gedaan en er niets meer was blijven liggen, probeerden zij in den boom
te klimmen, om nog meer te halen; maar de stam was te glad en te dik,
zoodat zij moesten besluiten, den boom te vellen.

Zij maakten een stellage om den stam en begonnen met hun steenen
bijlen* den boom te bewerken. Tien dagen bleven ze hakken, maar hij
wilde maar niet vallen—zoo’n kolos was Allepántepo. Nog eens tien
dagen gingen ze er meê voort, en nog hadden ze hem niet naar
beneden. [79]

De Indianen begonnen er dorst van te krijgen, en daarom deelden zij

aan alle dieren een kalebas uit, om water voor hen te gaan halen;
alleen aan Maipoeri gaven ze er een, die als een zeef doorboord was.
Toen de dieren de rivier bereikt hadden, begonnen zij uit de kalebas te
drinken, maar bij Maipoeri wilde het niet lukken, want zóó was zijn
kalebas vol water, of het liep er even hard weêr uit; dit was reeds een
deel van zijn straf, zoo begeerig te zijn geweest, om het geheim van
den milden boom alleen voor zich te willen houden.

Eindelijk, na nog eens tien dagen gewerkt te hebben, viel de boom

neêr. De Indianen namen toen als hun aandeel al de cassave, het
suikerriet, de jams, de tajers, de bananen, pompoenen, de
watermeloenen er af, terwijl Acouri, Oerana* en andere dieren op de
takken der boomen klommen, om, wat hun tot voedsel kon strekken, er
af te halen.

Maipoeri keerde na eenigen tijd van den rivieroever terug en toen hij
zag, dat voor hem alleen de pruimen* waren overgebleven, was hij zeer
vertoornd. Nog altijd moet de Tapir voor zijn inhaligheid boeten; want hij
moet zich nog steeds daarmede tevreden stellen.

Wat de Indianen op den wonderboom hadden ingezameld, namen zij

naar hun dorp mede, en legden er hun kostgronden meê aan. De
Bunia-vogel* was het, die hen alles omtrent de cultuurplanten uitlegde,
de kweekwijze en de toebereiding, vooral op het hart drukkend, de
bittere cassave* vóór het gebruik goed te koken.

No. 6. De dochter van den geestenbezweerder.

De dochter van een piaiman werd tot over de ooren verliefd op een
dapperen, jongen jager; maar deze nam weinig notitie van het meisje.
Zij wendde zich nu tot haar vader, en klaagde hem haar nood, er bij
voegende, dat [80]de jonge man toch een vrouw diende te hebben, die
hem bij zijn thuiskomst kon verzorgen. Het meisje smeekte nu haar
vader, om van haar een van ’s mans honden te maken, zoodat zij altijd
bij hem zou kunnen zijn.

„Neem dit vel”, zei de vader, „en hang het over je schouders. Wees
bevrijd van je dolzinnigheid, en—kom weêr bij je vader terug.” Het
meisje veranderde nu in een hond. Telkens, wanneer nu de jonge man
met vier honden op jacht was, rende er altijd een in den namiddag weg,
die niet langer aan den strijd wilde deelnemen—en wat vreemder was,
als de jager in zijn hut terugkeerde, vond hij het vuur branden, zijn
cassavebrood gebakken, en alles netjes en helder.

De man dacht, dat hij dit alles aan een van zijn buren te danken had,
wien hij daarom een bezoek ging brengen, om voor de zorg te
bedanken. Maar niemand wist iets van het geval. „Het mag dan
misschien een of andere Geest geweest zijn, die medelijden met mijn
eenzaamheid heeft gehad,” gaf hij ten antwoord. Toen hij deze woorden
sprak, zag een zijner honden hem zoo vreemd aan, alsof hij zeggen
wilde: „ik weet er ook niets van.” De man begon nu over het geval te
piekeren.

Den volgenden dag, toen hij weêr op jacht was, telde hij zijn honden en
bemerkte hij, dat er maar drie waren, „Ik ga toch eens zien, wat jelui
Welcome to our website – the ideal destination for book lovers and
knowledge seekers. With a mission to inspire endlessly, we offer a
vast collection of books, ranging from classic literary works to
specialized publications, self-development books, and children's
literature. Each book is a new journey of discovery, expanding
knowledge and enriching the soul of the reade

Our website is not just a platform for buying books, but a bridge
connecting readers to the timeless values of culture and wisdom. With
an elegant, user-friendly interface and an intelligent search system,
we are committed to providing a quick and convenient shopping
experience. Additionally, our special promotions and home delivery
services ensure that you save time and fully enjoy the joy of reading.

Let us accompany you on the journey of exploring knowledge and

personal growth!

textbookfull.com