Test Bank for Python for Everyone, 2nd Edition

download pdf

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-python-for-everyone-2nd-
edition/

Visit testbankbell.com today to download the complete set of

test banks or solution manuals!
We have selected some products that you may be interested in
Click the link to download now or visit testbankbell.com
for more options!.

Solution Manual for Python for Everyone, 2nd Edition

http://testbankbell.com/product/solution-manual-for-python-for-
everyone-2nd-edition/

Solution Manual for Python for Everyone 2nd Edition

Horstmann

http://testbankbell.com/product/solution-manual-for-python-for-
everyone-2nd-edition-horstmann/

Test Bank for Fundamentals of Python: Data Structures 2nd

Edition Kenneth Lambert

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-fundamentals-of-python-
data-structures-2nd-edition-kenneth-lambert/

Solution Manual for Visual Basic 2012 How to Program, 6/E

6th Edition : 0133406954

http://testbankbell.com/product/solution-manual-for-visual-
basic-2012-how-to-program-6-e-6th-edition-0133406954/
Test Bank For Applied Calculus 7th Edition

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-applied-calculus-7th-
edition/

Test Bank for Math and Dosage Calculations for Healthcare

Professionals, 4th Edition: Booth

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-math-and-dosage-
calculations-for-healthcare-professionals-4th-edition-booth/

Test Bank for Foundations in Kinesiology and Biomechanics,

1st Edition, Vickie Samuels,

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-foundations-in-
kinesiology-and-biomechanics-1st-edition-vickie-samuels/

Test Bank for Patient Care in Radiography 9th Edition by

Ehrlich

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-patient-care-in-
radiography-9th-edition-by-ehrlich/

Test Bank for Mosbys Pharmacology in Nursing, 22nd

Edition: McKenry

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-mosbys-pharmacology-in-
nursing-22nd-edition-mckenry/
Managerial Accounting Tools for Business Decision Making
7th Edition Weygandt Solutions Manual

http://testbankbell.com/product/managerial-accounting-tools-for-
business-decision-making-7th-edition-weygandt-solutions-manual/
Test Bank for Python for Everyone, 2nd Edition
full chapter at: https://testbankbell.com/product/c
1. A computer program is a sequence of:
1. ones and zeroes.
2. instructions and decisions.
3. primary and secondary storage.
4. processors and compilers.

Title
What is a computer program?
type
mc
Section
1.1 Computer Programs
id
testbank-py-1-ch01-01

2. Computers are machines that:

1. are imprecise and slow.
2. design computer programs.
3. execute programs.
4. carry out a very narrow range of tasks.

Title
What is a computer?
type
mc
Section
1.1 Computer Programs
id
testbank-py-1-ch01-02

3. Which of the following refers to a collection of programs that a computer executes?

1. Compiler
2. Software
3. Instructions
4. Source Code

Title
What term refers to a collection of programs?
type
mc
Section
 1.1 Computer Programs
id
testbank-py-2-ch01-03
from
testbank-py-1-ch01-03

4. Which parts of the computer store program code?

1. CPU
2. Secondary storage
3. Monitor
4. Keyboard

Title
Which parts of the computer store program code?
type
mc
Section
1.2 The Anatomy of a Computer
id
testbank-py-1-ch01-04

5. Which of the following items is NOT considered hardware:

1. a keyboard.
2. a speaker.
3. a program.
4. a microphone.

Title
What is considered hardware
type
mc
Section
1.2 The Anatomy of a Computer
id
testbank-py-1-ch01-05

6. The Central Processing Unit is primarily responsible for:

1. ensuring data persists when electrical power is turned off.
2. enabling a human user to interact with the computer.
3. interconnecting computers that are separated by distance.
4. performing program control and data processing.

Title
What is a CPU?
type
mc
 Section
1.2 The Anatomy of a Computer
id
testbank-py-1-ch01-06

7. Computers store both data and programs not currently running in:
1. Primary storage.
2. Central processing unit.
3. Secondary storage.
4. Transistors.

Title
Where are programs and data stored?
type
mc
Section
1.2 The Anatomy of a Computer
id
testbank-py-1-ch01-07

8. Which of the following hardware devices is NOT considered an input device?

1. Keyboard
2. Monitor
3. Mouse
4. Microphone

Title
What is considered input hardware?
type
mc
Section
1.2 The Anatomy of a Computer
id
testbank-py-1-ch01-08

9. Which of the following hardware devices is NOT considered an output device?

1. Speaker
2. Monitor
3. Printer
4. Microphone

Title
What is considered output hardware?
type
mc
Section
 1.2 The Anatomy of a Computer
id
testbank-py-1-ch01-09

10. When the computer begins to run a program,

1. the program is moved from secondary storage to memory.
2. the program is moved from secondary storage to the network controller.
3. the program is moved from the CPU to memory.
4. the program is moved from the CPU to secondary storage.

Title
What happens when a program begins to run?
type
mc
Section
1.2 The Anatomy of a Computer
id
testbank-py-2-ch01-10
from
testbank-py-1-ch01-10

11. What part of the computer carries out arithmetic operations, such as addition, subtraction,
multiplication and division?
1. CPU
2. Network
3. Primary storage
4. Secondary storage

Title
What part of the computer performs arithmetic?
type
mc
Section
1.2 The Anatomy of a Computer
id
testbank-py-2-ch01-11
from
testbank-py-1-ch01-11

12. High-level programming languages were created to:

1. Allow programmers to describe the solution to a problem one CPU instruction at
a time
2. Make programming less error-prone and less tedious
3. Maximize the running time of programs
4. Translate CPU instructions into high-level instructions
 Title
Why were high-level programming languages created?
type
mc
Section
1.3 The Python Programming Language
id
testbank-py-2-ch01-12
from
testbank-py-1-ch01-12

13. What are two of the most important benefits of the Python language?
1. Advanced mathematical equations and fast programs
2. Ease of use and fast programs
3. Ease of use and portability
4. Fast programs and smaller programs

Title
What are the benefits of Python?
type
mc
Section
1.3 The Python Programming Language
id
testbank-py-2-ch01-13
from
testbank-py-1-ch01-13

14. What is wrong with the following code snippet:

15. num1 = 10
16. num2 = 20
17. num3 = 30
total = Num1 + Num2 + Num3

1. Nothing, the variable total will be the sum of the three numbers
2. Python is case sensitive so Num1, Num2, and Num3 are undefined
3. total must be initialized to zero first
4. The numbers should be 10.0, 20.0 and 30.0

Title
What is wrong with the following code snippet?
type
mc
Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
testbank-py-1-ch01-14
18. An integrated development environment bundles tools for programming into a unified
application. What kinds of tools are usually included?
1. A web browser
2. An editor and an interpreter
3. Presentation tools
4. Source files and bytecode files

Title
What kind of tools can be found in an integrated development environment?
type
mc
Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
testbank-py-2-ch01-15
from
testbank-py-1-ch01-15

19. What is the difference between an editor and an interpreter?

1. An editor allows program files to be entered and modified; an interpreter reads
and executes program files
2. An editor allows program files to be entered and modified; an interpreter produces
an indexed database of terms and keywords
3. An editor allows program files to be entered and modified; an interpreter produces
an organized list of files
4. An editor converts program files into an executable program; an interpreter allows
program files to be entered and modified

Title
What is the difference between an editor and a compiler?
type
mc
Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
testbank-py-1-ch01-16

20. What reads Python programs and executes the program instructions?
1. editor
2. CPU
3. compiler
4. interpreter

Title
What is used to execute a Python program?
type
 mc
Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
testbank-py-1-ch01-17

21. What extension is used for Python files?

1. .Python
2. .py
3. .dat
4. .txt

Title
What extension is used for Python source files?
type
mc
Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
testbank-py-1-ch01-18

22. By entering the command python3, the program runs in which mode?
1. interactive mode
2. print mode
3. command mode
4. backup mode

Title
What mode is invoked when the user enters "python" at the command prompt?
type
mc
Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
testbank-py-1-ch01-19

23. The Python compiler reads the file containing your source code and converts it to:
1. machine code
2. assembly code
3. byte code
4. virtual machine code

Title
What type of code is created by the Python compiler?
type
mc
 Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
testbank-py-1-ch01-20

24. What is the correct sequence of steps invoked by the Python Interpreter:
1. source code -> virtual machine -> byte code ->compiler
2. source code -> compiler -> byte code -> virtual machine
3. compiler -> source code -> virtual machine -> byte code
4. byte code -> virtual machine -> source code ->compiler

Title
What is the role of the Interpreter?
type
mc
Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
testbank-py-1-ch01-21

25. Which line in the following program is a comment line?

26. 1: print("Your lucky number is...")
27. 2: lucky = 7
28. 3: # Display the lucky number
29. 4: print(lucky)
1. Line number 1
2. Line number 2
3. Line number 3
4. Line number 4

Title
What is the syntax for a comment line?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-2-ch01-22
from
testbank-py-1-ch01-22

30. What is the purpose of a comment?

1. A comment provides information to the virtual machine
2. A comment provides information to the compiler
3. A comment provides information to the programmer
4. A comment provides information to the user running the program
 Title
What is the purpose of a comment?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-2-ch01-23
from
testbank-py-1-ch01-23

31. A collection of programming instructions that carry out a particular task is called a:
1. program
2. compiler
3. function
4. comment

Title
What is a collection of programming instructions called?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-24

32. To use or call a function, you need to specify:

1. the function name and its arguments
2. the function name only
3. the function name and at least one argument
4. the function name and a comment describing its use

Title
How do you call a function?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-25

33. A sequence of characters enclosed in quotes is called:

1. a string
2. a list
3. a function
4. an argument
 Title
What is a sequence of characters enclosed in quotes called?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-26

34. Which of the following is considered a string in Python?

1. Today is Wednesday
2. "Today is Wednesday"
3. # Today is Wednesday #
4. Today_is_Wednesday

Title
What is a string in Python?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-27

35. What is wrong with the following code snippet?

36. print("Hello")
print("World!")

1. The print function cannot be called twice

2. The print function is missing an argument
3. Nothing, the program prints Hello World on the same line
4. The second line should not be indented

Title
What is wrong with the code snippet?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-28

37. What is printed by the following code snippet?

print(25 + 84)

1. 2584
 2. 109
3. 25 + 84
4. Nothing, this code snipped causes a compile time error

Title
What is printed by a given code snippet?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-29

38. What is printed by the following code snippet?

print("The answer is", 25 + 84)

1. The answer is 2584

2. The answer is 109
3. The answer is 25 + 84
4. Nothing, this code snipped causes a compile time error

Title
What is printed by a given code snippet?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-30

39. What is printed by the following code snippet?

print("The answers are:", 4 + 3 * 2, 7 * 5 - 24)

1. The answers are: 10 11

2. The answers are: 14 11
3. The answers are: 24 10
4. Nothing, this code snipped causes a compile time error

Title
What is printed by a given code snippet?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
 id
testbank-py-1-ch01-31

40. What is printed by the following code snippet?

print("25 + 84")

1. 2584
2. 109
3. 25 + 84
4. Nothing, this code snipped causes a compile time error

Title
What is printed by a given code snippet?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-32

41. What is printed by the following code snippet?

print(Hello)

1. Nothing, an error is produced indicating that Hello is not defined

2. Hello
3. 'Hello'
4. "Hello"

Title
What is printed by a given code snippet?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-33

42. What is printed by the following code snippet?

print("Good", "Morning", "Class", "!")

1. GoodMorningClass!
2. Good Morning Class!
3. Good Morning Class !
4. nothing, this code produces a syntax error
 Title
What is printed by a given code snippet?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-34

43. What is another name for a compile-time error?

1. Logic error
2. Semantic error
3. Syntax error
4. Lexicographic error

Title
What is another name for a compile-time error?
type
mc
Section
1.6 Errors
id
testbank-py-1-ch01-35

44. Although the following code statement is valid, print(10/0), what will happen when
this code is executed?
1. The program prints 0
2. The error message ZeroDivisionError: int division or modulo by zero
is displayed
3. The program runs, but nothing is printed
4. The error message SyntaxError: EOL while scanning string literal

Title
What is another name for a compile-time error?
type
mc
Section
1.6 Errors
id
testbank-py-1-ch01-36

45. The programmer, not the compiler, is responsible for testing a program to identify what?
1. Undefined symbols
2. Syntax errors
3. Logic errors
4. Out-of-memory errors
 Title
The programmer, not the compiler, is responsible for testing a program to identify?
type
mc
Section
1.6 Errors
id
testbank-py-1-ch01-37

46. What is it called when you describe the steps that are necessary for finding a solution to a
problem in programming?
1. algorithm
2. compile
3. interpret
4. code

Title
What is it called when you describe the steps that are necessary for finding a solution to a
problem in programming?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-1-ch01-38

47. The following pseudocode calculates the total purchase price for an item including sales
tax, what is the missing last line?
48. Start by setting the total cost to zero.
49. Ask the user for the item cost.
50. Ask the user for the tax rate.
51. Set the item tax to item cost times tax rate.
_________________________________

1. Set the total cost to the item cost plus the tax rate.
2. Set the total cost to the item cost times the tax.
3. Set the total cost to the item cost plus the tax.
4. Set the total cost to the item tax.

Title
What is the missing pseudocode?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-1-ch01-39
52. What is the purpose of the following algorithm, written in pseudocode?
53. num = 0
54. Repeat the following steps 15 times
55. Ask user for next number
56. If userNum > num
57. num = userNum
58. Print num
1. To print out the 15 numbers
2. To find the smallest among 15 numbers
3. To search for a particular number among 15 numbers
4. To find the highest among 15 numbers

Title
What is the purpose of this algorithm?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-1-ch01-40

59. Which of the following is NOT an example of an algorithm?

1. A recipe to make chocolate chip cookies
2. A grocery list
3. Instructions for changing a flat tire
4. Steps required to calculate the amount of paint required to paint a room

Title
Which of the following is NOT an example of an algorithm?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-1-ch01-41

60. Which of the following pseudocode statements represents a decision?

1. For each number in a sequence...
2. While the balance is > 0
3. total cost = unit cost + tax
4. if total cost > 15

Title
Which of the following pseudocode statements represents a decision statement?
type
mc
Section
 1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-1-ch01-42

61. Which of the following pseudocode statements represents a repetition statement?

1. if total cost > 15
2. set i equal to 3
3. total cost = unit cost + tax
4. while the balance is > 0

Title
Which of the following pseudocode statements represents a repetition statement?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-2-ch01-43
from
testbank-py-1-ch01-43

62. Which of the following statements is NOT correct?

1. Pseudocode should be unambiguous.
2. Pseudocode should be executable.
3. Pseudocode should be properly formatted.
4. Pseudocode should be terminating.

Title
Which of the following is NOT important when writing pseudocode?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-2-ch01-44
from
testbank-py-1-ch01-44

63. Imagine that you are planning to buy a new cell phone. After doing some research, you
have determined that there are two different cell phones that will meet your needs. These
cell phones have different purchase prices and each mobile service provider charges a
different rate for each minute that the cell phone is used. In order to determine which cell
phone is the better buy, you need to develop an algorithm to calculate the total cost of
purchasing and using each cell phone. Which of the following options lists all the inputs
needed for this algorithm?
1. The cost of each cell phone and the rate per minute for each cell phone
 2. The cost of each cell phone and the number of minutes provided with each cell
phone
3. The cost of each cell phone, the rate per minute for each cell phone, and the
number of minutes provided with each cell phone
4. The cost of each cell phone, the rate per minute for each cell phone, and the
number of minutes you would use the cell phone

Title
Which inputs do you need to calculate cost of purchasing/using cell phone?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-2-ch01-45
from
testbank-py-1-ch01-45

64. In order to run Python programs, the computer needs to have software called a(n)?
1. debugger
2. interpreter
3. windows
4. assembler

Title
Software needed to run Python on a computer?
type
mc
Section
1.3 The Python Programming Language
id
testbank-py-1-ch01-46

65. A Python interpreter is:

1. a folder hierarchy
2. a piece of hardware
3. a piece of software
4. a type of secondary storage

Title
What is a Python virtual machine?
type
mc
Section
1.4 Becoming Familiar with Your Programming Environment
id
 testbank-py-2-ch01-47
from
testbank-py-1-ch01-47

66. Consider the following pseudocode. What does it produce?

67. Create a list of consecutive integers from two to n (2, 3, 4, ..., n).
68. Initially, let p equal 2.
69. Repeat the following steps until p is greater than n:
70. Remove all of the multiples of p less than or equal to n from the
list.
71. If the list contains a number greater than p
72. Find the first number remaining in the list greater than p.
73. Replace p with this number.
74. Otherwise set p equal to n + 1
1. All even numbers up to n
2. All factorial numbers up to n
3. All odd numbers up to n
4. All prime numbers up to n

Title
Software needed to run Python on a computer?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-2-ch01-48
from
testbank-py-1-ch01-48

75. Consider the following pseudocode. What does it produce?

76. Set a = 0
77. Set b = 0
78. Set c = 1
79. Set d = 1
80. Report the value of d
81. Repeat until a equals 10
82. Set d = b + c
83. Set b = c
84. Set c = d
85. Add 1 to a
86. Report the value of d
1. 1 1 2 3 5 8 13 21 34 55 89
2. 1 1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21
3. 1 1 3 6 9 12 15 18 21 24 27 30
4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

Title
What does this algorithm produce?
type
 mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-2-ch01-49
from
testbank-py-1-ch01-49

87. A sequence of steps that is unambiguous, executable, and terminating is called:

1. a logarithm
2. a programming task
3. an algorithm
4. pseudocode

Title
What is a list of steps that are unambiguous, executable, and terminating called?
type
mc
Section
1.7 Problem Solving: Algorithm Design
id
testbank-py-1-ch01-50

88. Which of the follow statements is most correct?

1. Computer programs are comprised of a large number of simple instructions.
2. Computer programs are comprised of a large number of sophisticated instructions.
3. Computer programs are comprised of a small number of simple instructions.
4. Computer programs are comprised of a small number of sophisticated
instructions.

Title
What are computer programs comprised of?
type
mc
Section
1.1 Computer Programs
id
testbank-py-1-ch01-51

89. Which of the following is not a benefit of the Python programming language compared
to other popular programming languages like Java, C and C++?
1. Python encourages experimentation and rapid turn around
2. Python has a cleaner syntax
3. Python is easier to use
4. Python programs run more quickly
 Title
What are the benefits of Python compared to other programming languages?
type
mc
Section
1.3 The Python Programming Language
id
testbank-py-1-ch01-52

90. Which of the following code segments will display Hello World! when it is run?
1. print(Hello "," World"!")
2. print("Hello", "World!")
3. print("Hello", "World", "!")
4. print("Hello", ",", "World", "!")

Title
Which code segment displays the desired result?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-53

91. When a function is called, the values placed in parentheses are referred to as:
1. arguments
2. keywords
3. operators
4. statements

Title
What are the parts of a function call?
type
mc
Section
1.5 Analyzing Your First Program
id
testbank-py-1-ch01-54

92. Which type of error is usually the most difficult to locate in your program?
1. Indentation Error
2. Logic Error
3. Syntax Error
4. Zero Division Error

Title
Which type of error is most difficult to locate?
type
mc
Section
1.6 Errors
id
testbank-py-1-ch01-55
Random documents with unrelated
content Scribd suggests to you:
ignem, et opere diaboli egressus fuit vitulus aureus, quem
eodem modo ut Aegyptii putabant esse Apim. Sicut enim
Aegyptii ex aqua Apim susceperunt in forma tauri, sic
Israelitae eundem in forma vituli ex igne receperunt.
Adorabant enim gentiles homines deificatos, non in propriis
humanis formis, sed in formis bestiarum, in quas fabulae
docebant eos transmutatos esse: ut Jupiter transmutatus in
arietem adorabatur in specie arietis; Apis in specie tauri;
Venus in pisce; Saturnus in equo; Niobe in lapide; Hermione
in serpente; Juno in vacca; Actaeon in cervo; Antigone in
ciconia; Aldona in carduele; Daphne in lauro; Atlas in
monte, quem Perseus transformavit in montem; Arcades
pastores in lupis. Et ita de multis aliis dicere possem. Ideo
diabolus potius in igne vitulum conflavit, quam (b) hominis
sculptile.

Ulterius processimus et ad unam singularem petram

venimus ad radicem montis Oreb jacentem ad modum
magni clibani. Ad hanc petram illisit Moyses duas tabulas
lapideas decem praeceptorum, videns vitulum et
sacrificantem populum. Erant autem duae illae tabulae
opere Dei dolatae et digito Dei conscriptae et de
pretiosissimo et splendido lapide, cujus fracturae
evanuerunt. Dicunt Judaei, quod scriptura legebatur ab
utraque parte lapidis, quod fuit miraculosum, quia dato,
quod litterae in utraque parte videantur, sicut in pergameno
tenui et perspicuo, solum tamen in una parte legi potest
scriptura, quia in alia charta revoluta sunt litterae
perversae, Ex hoc dicto creditur lapis fuisse clarus, lucidus,
perspicuus et forte talis necesse erat, quod etiam in
tenebris et nocturno tempore lucebat et legibilem
scripturam semper ostendebat, sicut semper mandata ibi
conscripta observanda erant. Sed quia Moyses tabulas illas
confregit et scriptura amplius legi non potuit, nec fracturis
illis gaudere populus debuit, potest etiam sustineri, quod
quando Moyses tabulas petrae allisit, quod mox in pulverem
inutilem redactae fuerunt. Secundae autem tabulae, de
quibus Exodi 34. habetur, fuerunt per Moysem quidem
dolatae et excisae et per Dei digitum conscriptae. Judaei
dicunt, quod Dominus ostendit Moysi massam sapphiri, de
qua dolavit duas tabulas, et de reliquiis et excisis frustellis
fuit Moyses valde ditatus. Quid autem ista veritatis habeant,
committo discreto viro; nullum errorem inducunt, sicut nec
fictiones poeticas, quas etiamdum occurrunt, induco.

Consequenter contra monasterium ascendimus et ostendit

nobis frater Nicodemus montem cohaerentem monti Oreb,
non multum altum respectu Oreb, et illum montem dicunt
esse montem Moysis. In hunc montem ascendit Moyses cum
Aaron. et cum LXX senioribus, quando videbant ibi Deum
Israel et sub pedibus ejus quasi opus lapidis sapphiri et
quasi coelum, cum serenum est, ut habetur Exod. XXIV. Et
de hoc monte jussus est Moyses in montem Oreb
ascendere; est enim mons ille in accubitu montis Oreb ad
aquilonem. Ad peculiares etiam orationes et ad recipiendum
responsa Dei in singularibus caussis adscendere
consueverat Moyses hunc montem, in quo creditur Dominus
sibi saepe apparuisse. Contra hunc montem adoravimus et
ulterius progressi in locum circumseptum venimus prope
monasterii muros. Ibi est fratrum monasterii sepultura. In
hoc ergo loco orationes pro defunctis legimus et sanctos ibi
tumulatos honoravimus. Sunt enim ibi sepulti plus quam
novem millia fratrum in libro conventus nominatim
conscriptorum, inter quos nemo dubitat multos sanctos
fuisse. De coemeterio ingressi sumus monasterium et
reperimus augmentatum numerum Arabum juxta nos.
Coenam autem coximus et fratrem Nicodemum invitavimus
ad coenam rogantes eum, ut disponeret cum domino
abbate, quatenus die crastina ostenderentur nobis reliquiae
S. Catharinae et alia sancta monasterii loca. Et hoc factum
fuit, ut patebit. Tristes autem horas duximus, quia continue
augmentari vidimus Arabum numerum contra nos.
 (56 a) De sepulchro beatissimae virginis S.
Catharinae et de sacrosanctis ejus reliquiis et quo
ordine ostenduntur dominis peregrinis christianis et
quid hodie sit de miraculo olei, quod dicitur de ejus
tumba effluere, et de translatione corporis S.
Catharinae et rubo Moysis et aliis locis
indulgentiarum ejusdem ecclesiae, per totum caput
illud.

Die XXVI. statim transacta media nocte dicto officio ad

Missas legendas nos disposuimus et milites saeculares se
disposuerunt ad sacram communionem. Erat enim sexta
feria et alia die, ut sperabamus, instabat recessus noster.
Dictis ergo matutinis et primis audivimus militum sociorum
nostrorum confessiones et successive in capella nostra
celebravimus et peregrinos saeculares paene omnes
communicavimus.[TR172] Interea cum clara facta esset dies,
descendimus in S. Catharinae ecclesiam ad videndum ejus
sacras reliquias. Nobis ergo in ecclesia exsistentibus venit
pater monasterii cum omnibus suis monachis, gestantes in
manibus singuli candelas ardentes; sic et nos peregrini
omnes ardentes cereas in manibus habuimus et hinc et inde
tumbam S. virginis circumstetimus. Accessit ergo sacrista
conventus cum clavibus et seras tumuli conatus est aperire,
sed non potuit, quia tam serae quam claves totaliter
rubigine erant infectae et indispositae, tandem autem eum
adjutorio aliorum fratrum magna vi et labore seras
aperuerunt et tumbam sacri corporis patefecerunt. Amoto
ergo operculo tumbae marmoreo inceperunt monachi
cantare quandam antiphonam, cantu et verbis graecis, in
quo nihil penitus intelligere poteram, nisi apostoli et
martyres; haec duo nomina repetitis vicibus cantabant inter
alia, idem autem et apud Graecos et apud Latinos sonant et
significant et de graeco in latinum sunt assumta. Porro ipsis
cantantibus accessit pater monasterii ad loculum et facta
profunda inclinatione ascendit ad tumbam, quae in altiori
loco posita est et capite in tumbam immerso deosculabatur
divinae sapientiae gazophylacium, sacrum virginis caput, et
erigens mansit ibi stare ad caput tumbae. Post eum omnes
monachi accesserunt, incipientes a senioribus, et sacras
reliquias deosculati sunt eo modo, sicut abbas. Post
monachos accessimus nos peregrini et secundum ordinem
consuetum sacras reliquias venerati sumus, post nos vero
asinarii nostri idem fecerunt. Hoc facto nobiles nostri omnia
sua jocalia aurea et argentea mihi dederunt, ut ea ad sacras
reliquias applicarem. Accepi ergo jocalia mihi in Ulma a caris
meis credita et dominorum militum sociorum meorum et
singula in sarcophagum posui, applicans ad testam sacri
capitis virginis eximiae. De ista applicatione clenodiorum
vide, si placet, P. 1. Fol. 36 A. Verum dum haec agerem,
pater monasterii, qui adstabat, numquam oculos a me
avertit et diligentissime in manus mihi adspexit, ne quid
tolleretur de reliquiis, multa enim sunt ablata transactis
temporibus per peregrinos furto et per preces imperatorum,
episcoporum et regum multa data ita, quod minor pars
corporis sacri remansit (b). Nunc certiores facti bene
custodiunt propter fures et nec propter preces nec propter
pretia aliquid dant, cum doleant, se tantum dedisse, cum
adhuc potior pars est ibi, caput scilicet sacrae virginis
integrum, corona aurea pluribus gemmis adornata expresso
signo sanctitatis contectum et manus sinistra, cujus digiti
sunt pretiosissimis annulis repleti cum insertis gemmis. Alia
manus est in partibus Georgiae, ut dixerunt nobis monachi,
quam Rhodiani se habere gloriantur, quam et peregrinis
ostendunt. De costis et tibiis et aliis articulis multis corporis
sacrae virginis vidimus in tumba. Videntur autem ossa sacra
in oleo jacuisse, quia non sunt alba, sed illius coloris, quem
os aut lignum contrahit jacens in oleo, quo quondam, ut
sacra ecclesia tenet, membra virginis resudabant, nunc
autem miraculo dudum cessante jacent membra sacra in
bombyce, de qua bombyce loco olei datur peregrinis, quam
intingunt lampadibus pendentibus in capella sanctae Mariae
ad Rubum, sicque ad partes deferunt pro oleo sanctae
Catharinae. Ego habui vitreolum parvum, quod eodem oleo
implevi et multum de lana intinxi; nihilominus compertum
habetur, oleum illud ex praedicto loco sumtum esse multum
salubre simul cum bombyce habitum. Ultimo dum pater
monasterii arcam virginis vellet recludere, annuimus, ut
adhuc paululum sineret apertam, et accessimus iterum
ordine, quo prius, et sacras reliquias deosculati sumus et
nostra munera, aurum et argentum, in sarcophagum
obtulimus, quidam quatuor ducatos, aliqui tres, aliqui duos,
major pars unum ad minus posuit ducatum, et cum hoc
decantavimus juxta tumbam antiphonas et collectas in
processionali signatas et indulgentias ( † † ) plenariae
remissionis habuimus. Sacrista autem recollectis offertoriis
sarcophagum reclusit.

Tumba est in dextra parte chori in eminentiori parte reposita

de marmore candido et polito facta, in ejus superficie per
circuitum sunt sculptae aliquae imagines et plantulae cum
foliis, nec est ad longitudinem staturae hominis facta, sed
multo brevior, quia solum pro ossium conservatione fuit
facta. Multae ardentes lampades pendent juxta eum, quae
olim nutriebantur de oleo, quod sudavit de membris
virgineis, sed miraculo hoc cessante membra oleo quidem
erant plena, sed non sudabant, nisi quando fortiter
fricabantur. Unde legi in peregrinalibus antiquis, quod
petentibus peregrinis fricabant monachi aliquot os virginis et
desudans oleum accipiebant peregrini. Sed et hoc
miraculum cessavit et subsecutum fuit aliud. Nam singulis
annis in profesto virginis advolaverunt quaedam ignotae
aves pulcherrimae, rostris ferentes ramos olivarum virides
et olivis repletos et super tectum ecclesiae residentes ramos
projecerunt deorsum, quos fratres tollentes oleum
saporosum et nobile expresserunt in tanta copia, quod per
annum pro cibo et luminibus abundabant. Tandem autem et
hoc miraculum cessavit, quia vel tempus miraculorum
transivit, vel quia abusus miraculorum fuit, vel quia
indignitas et peccata miracula impediverunt, vel quia
aliunde provisum de Deo fuit, quia est regula theologorum,
quod Deus non facit miracula, nisi exigente magna
necessitate. Olim autem dum fratres sancti essent in loco,
qui in penuria vivebant et paupertate squalebant, Deus
miraculose providit, quia omnem spem in ipsum jactabant,
juxta illud (57 a) psalm. LV.: Jacta cogitatum tuum in
Domino et ipse te enutriet. Item: tibi derelictus est pauper.
Successu autem temporis incipiebant timere paupertatem et
curam de se ipsis gerere et eleemosynas quaerere et
reditus emere et thelonea possidere et industria magna
circa monasteria hortos plantare, olivas nutrire in locis
desertis, et istis sic stantibus inutilia prorsus fuissent
miracula. Sic etiam contigit filiis Israel in deserto, in quo de
delicatissima manna vivebant, sed postquam fructus terrae
sanctae habebant, cessavit mannae miraculum, Josuae 5.
Nec est amplius tempus miraculorum, ut necesse sit oleum
fluere pro infirmorum sanitate, vel pro sanctitatis
ostensione virginis; ideo hic et circa alia sanctorum
sepulchra cessaverunt fieri miracula, quamvis hodie ossa S.
virginis videantur esse plena oleo et pressa oleum sudare
possent, ut videtur; nec tamen omnino putet aliquis
cessasse miracula S. Catharinae, etiamsi juxta sepulchrum
S. virginis non fiant, saepe enim videmus majora per
sanctos fieri miracula in locis, ubi eorum corpora non sunt,
quam circa eorum tumulos. In multis locis hodie per S.
Catharinam fiunt ingentia miracula, sicut in dioecesi
Coloniensi in monasterio Reuenroth monialium ordinis
canonicarum regularium, in quo inaudita contingunt
miracula, ubi de parvo osse S. Catharinae dicitur fluere
oleum, lac, balsamum et manna, et alia stupenda narrantur
ibi verorum testium assertione. In vita S. Hilarionis dicitur,
quod ex eo loco Syriae, ubi corpus ejus jacet, non
contingunt miracula, sed in quodam hortulo Cypri, in quo
habitavit vivens, maxima fiunt miracula. Sic etiam est de S.
Catharina.

Qualiter autem corpus S. Catharinae sit inventum et huc

translatum, iam videndum restat. Cum enim ex iniqua
sententia imperatoris Maxentii in Alexandria virgo alma post
plurima supplicia fuisset decollata, subito corpus ejus
sublatum est et concurrentibus fidelibus, ut illud tollerent et
sepulturae traderent, nihil invenire poterant, et quo
pervenerit, penitus ignorabant. Nam invisibiles ministri
sanctorum, beati angeli, ipsum in puncto exspirationis
rapuerunt et per aerem in verticem montis Synai
deportaverunt in locum, ut dictum est fol. 38. b. Fideles
autem in Alexandria suspicabantur, ipsam cum corpore et
anima in coelum assumtam. Jacuit autem corpus sacrum
per CCC annos, quousque tota Arabia et Aegyptus fidem
Christi recepit. Hoc facto ipsum desertum repletum fuit
sanctis monachis et in pede montis Synai monasterium
constructum fuit in honorem gloriosissimae virginis Mariae
in loco, ubi Moyses vidit rubum. Duo enim genera
monachorum desertum occupabant: quidam erant
coenobitae, in monasteriis simul regulariter Deo servientes;
horum vivendi regulam accepit S. Pachomius ab angelo in
tabulis aeneis conscriptam, quae habetur in Speculo histor.
L. 18. c. 82. Alii erant anachoretae, singulariter viventes,
omne humanum consortium fugientes, penetralia deserti
lustrantes, in cavernis terrae habitantes. Singulariter autem
in deserto Synai erant multi utriusque generis monachi
devoti. Porro in monasterio sub monte Oreb erat pater
monachorum, vir bonus, cui aliquotiens in mentem venit, ut
cum monachis suis exiret et per solitudinem sanctos
quaereret, et tum distulit. Quadam vero nocte accepit in
somnis, ut mane cum monachis suis egrederetur et
inveniret thesaurum orientalibus et occidentalibus
desiderabilem. Mane facto omnibus suis monachis
convocatis et voto eis exposito in desiderium quaerendi
thesaurum corda eorum vehementer accendit et egressi
simul vagabantur per deserti devia incerti, sed multum
incensi, et perlustrabant foramina petrarum, speluncas
montium, rupium scissuras perambulabant, montes et valles
et torrentes perscrutabantur. Interea Deo duce ad quoddam
antrum pervenerunt et altam quandam rupem et in eo
senem monachum invenerunt, cujus vultum numquam prius
viderant; qui dum interrogaret monachos, quid vellent (b)
et quid quaererent, dixerunt: thesaurum quaerere divina
jussione venimus desiderabilem orientalibus et
occidentalibus. Ad haec senex: et ego ad idem faciendum
saepe sum admonitus, sed timens fallacias inimici usque
nunc distuli, jam vero securus vobiscum ibo ad
quaerendum. Ad quem monachi: Et ubi putas quaeremus?
Respondit: Ecce, in monte hoc altissimo vidi frequenter
lumina clara, splendentia et non dubito, quin aliquid
divinum ibi lateat, sed quia inaccessibilis locus est prae
altitudine ascendere non praesumsi, nec majestatem Dei ex
monte relucentem solus perscrutari ausus fui, nunc autem
simul pergamus, adscendamus et quaeramus. Erat autem
mons ille mons S. Catharinae, ad quem numquam homo
ascendit ante hoc tempus. Perrexerunt ergo simul et cum
multis laboribus et periculis in cacumen montis
pervenerunt; quo cum venissent, invenerunt corpus
integrum virginis in loculo petrae oleo pleno mirabiliter
collocatum et non dubitabant, quin iste esset thesaurus eis
promissus, sed quis esset, aut cujus meriti, penitus
ignorabant. Prostraverunt ergo se per circuitum corporis
rogantes Deum, ut ostendere dignaretur Sanctae illius
nomen et meritum. Et ecce, ipsis orantibus adscendit ad eos
per rupes alius anachoreta senex dicens: Ecce, fratres, me
misit Dominus ad vos, manifestare nomen, vitam, meritum
et gloriam hujus sanctissimae virginis, et exorsus est,
dicens eis ortum virginis et nomen, genus, conversionem,
passionem, locum passionis et nomen judicis et tempus,
mortem ejus et mirabilem translationem corporis ejus huc
et angelorum custodiam sedulam usque in hanc diem.
Deinde monachus ille praecepit, ut inde tollerent corpus et
in monasterium sanctae Mariae ad Rubum portarent illud,
quia futurum esset, ut homines de extremis partibus mundi
venirent ad visitandum sacras reliquias. Hoc dicto monachus
ille deosculans sacra ossa per scopulos repente dilapsus
deorsum cursum recepit et in suum hominibus incognitum
specum reversus est nec umquam amplius visus est.

Acceperunt ergo monachi illi corpus S. Catharinae cum

magna reverentia et deportaverunt illud in ecclesiam S.
Mariae ad Rubum et sarcophago marmoreo facto
imposuerunt, sicut hodie cernitur et ab universis Christi
fidelibus longe lateque per orbem dispersis quaeritur cum
vitae periculo et maximis laboribus et grandissimis
expensis; unde quidam Papa sub poena anathematis hanc
peregrinationem prohibuit in singulari propter viae
arctitatem et pericula. Peregrinatio autem Jerosolymitana
prohibita est solum propter Sarracenos; est enim eadem
peregrinatio respectu illius quaedam recreatio et
spatiamentum. Dum ergo circa sepulchrum S. Catharinae
expediti essemus, processimus de choro ad capellam S.
Johannis Baptistae, in qua sunt plures reliquiae et magnae
indulgentiae. In ea ergo oratione ad S. Johannem directa
indulgentias recepimus (†). Finito officio illius capellae in ea
resedimus omnes et jussu sacristae calceamenta pedum
nostrorum solvimus et nudipedes in aliam capellam huic
annexam ingressi sumus per parvum ostiolum, quae stat ad
caput chori ecclesiae magnae. Pavimentum (58 a) etiam
illius capellae fuit pretiosis tapeziis stratum et parietes
tabulaturis pretiosis et politis obducti et multis lampadibus
erat illustrata et omnia erant valde ornata, devota et
pulchra in hac capella. Nam ibi est locus, ubi stetit ille
mirabilis rubus Moysis, quem vidit ardere et flammas ex eo
in altum consurgere et tamen nullo laedebatur incendio, ut
habetur Exod. 3. Mirabilior tamen fuit hujus visionis
adimpletio, quando Maria, rubus utique virens, florens et
redolens, fuit inflammata et impraegnata divino igne, cujus
tamen virginitas nullum passa detrimentum. De hac sancta
ecclesia canit: Rubum, quem viderat Moyses incombustum
etc. Hanc antiphonam etiam ibi cantavimus et ad locum rubi
inclinati devotius ipsum deosculati sumus et indulgentias
plenariae remissionis accepimus ( † † ). Sub altari etiam est
locus, ubi stetisse creditur rubus, et in pavimento est
lamina de aurichalco, in qua insculpta est figura rubi
flammantis et Moysis sedentis seque discalceantis. Super
locum multae lampades pendent, quia in magna
veneratione locus ille ab omnibus habetur. Sarraceni et
Arabes et Turci ad hunc locum petunt magna instantia
admitti et admissi nonnisi nudis pedibus ingrediuntur. Judaei
libentissime ingrederentur, sed non intromittuntur.
Singularis devotionis est ille locus omnibus Christianis
orientalibus et occidentalibus, a quo tamen orientales nos
occidentales excommunicaverunt quoad divinum officium et
Missas, non enim admittunt nos ad celebrandum Missas in
dicto loco sacro, dum altare capellae illius sit Graecorum,
qui nos nullo modo in aris eorum celebrare permittunt. De
hoc rubo facit mentionem Dominus Marci XII. Apparuit
autem Dominus Moysi in rubo, ne Judaei inde sibi idolum
sculperent, ut dicit glossa Exod. 3. Est autem rubus
condensitas spinarum vel arbor spinosa cum rubeis
fructibus, vocata Hagdorn.

Expediti in capella rubi in capellam aliam S. Jacobi

transivimus et in ea orationibus dictis indulgentias
recepimus ( † ). De illa capella in capellam S. Anthipiti
ingressi sumus et ibi adorato Domino indulgentias
recepimus ( † ). Post illam ingressi sumus capellam S.
Hyrinae virginis, in qua etiam pro indulgentiis ( † ) preces
fudimus. Ab illa capella in capellam S. Marinae venimus et
ibi orationibus dictis indulgentias suscepimus (†). Deinde in
capellam Salvatoris ivimus et adorato Domino indulgentias
accepimus (†). Post illam capellam gloriosae Virginis Mariae
ingressi sumus et devotius ea invocata indulgentias
recepimus ( † ). De illa capella in ecclesiae navem venimus.
Habet autem illa ecclesia XII columnas, quibus tota fabrica
sustentatur, VI in uno et VI in altero latere habens, sicut et
ecclesiae nostrae sunt aedificatae in longum. In his autem
columnis sunt multae reliquiae magnae reconditae et
tabulae pendent ad quamlibet columnam, in quibus depicti
sunt sancti, quorum reliquiae ibi continentur et quorum
sanctorum festivitas celebratur pro tempore. Illum enim ipsi
Graeci ordinem habent, quod in quolibet mense anni una
dies celebris habetur, in quo celebrant de omnibus sanctis
simul, quorum reliquiae in illa columna sunt reconditae, ut
Januarius habet primam columnam cum multis sanctis,
quorum omnium festivitas una die illius mensis peragitur
(b) et non solum illorum sanctorum festum illo die
celebratur, qui sunt in tabula illius columnae depicti vel
quorum reliquiae ibi continentur, sed omnium, quorum
depositio et dies natalitius illo mense evenit. Sic Februarius
habet secundam columnam et Martius tertiam et sic
consequenter. Circa quamlibet ergo columnam sunt
speciales indulgentiae (†), pro quibus ivimus,

Ideo venimus ad columnam Januarii, eam geniculando

circumstetimus et sanctos, quorum reliquiae ibi sunt,
invocavimus; sanctos etiam nostros, qui in Latinorum
calendariis scribuntur, ibi honoravimus et indulgentias
septennes recepimus ( † ). Demum surgentes ad columnam
Februarii accessimus et orantes modo praedicto indulgentias
consecuti sumus ( † ). Deinde ad columnam Martii venimus
et orantes devotius indulgentias accepimus ( † ). Postea
columnam Aprilis circumdedimus et sanctos invocantes
indulgentias accepimus ( † ). Ab illa columna ad columnam
Maji processimus et ibi prostrati ad moram in oratione
indulgentias participavimus ( † ). Hinc autem surgentes ad
columnam Junii ivimus et orando indulgentias acquisivimus
( † ). Haec autem columna erat suprema in dextro latere.
Post hoc per medium ecclesiae descendimus ad extremam
columnam Julii, juxta quam orationibus ad morulam
vacantes indulgentias accepimus ( † ). De hac descendimus
ad columnam Augusti et circa eam sanctos pro indulgentiis
rogavimus (†) et, ut speramus, exauditi fuimus. Deinde ad
columnam Septembris processimus et instantius pro
indulgentiis rogavimus ( † ) et exauditi, speramus, fuimus.
Ab illa ad columnam Octobris ascendimus et ibi genubus
flexis sanctos, ut pro nobis orarent, invocavimus et
indulgentias suscepimus (†). Surreximus inde et columnam
Novembris accessimus et pro indulgentiis instetimus (†). De
hac ad supremam et ultimam ecclesiae columnam
ascendimus et sanctos mensis Decembris venerati sumus
( † ). De ecclesia consequenter in chorum monachorum
ascendimus et coram summo altari strati etiam ibi divinam
misericordiam imploravimus et indulgentias accepimus ( † ).
Est autem altare chori consecratum in honorem Constantini
Magni Imperatoris et Helenae matris ejus, quos Graeci
summo honore venerantur.

Praescriptas indulgentias dederunt illi ecclesiae et capellis

summi pontifices a Graecis rogati, vel ad rogatum
patriarchae Alexandrini, qui communiter Romae moratur.

Ultimo regressi sumus ad sepulchrum gloriosae virginis S.

Catharinae et deosculati sumus ejus sacram tumbam et
finem processioni fecimus. Notandum autem, quod non
solum illo die, sed omnibus diebus et saepe in una die ad
omnia praefata loca indulgentiarum transivimus, sed dies
illa fuit dies processionis solemnis.

Processione finita ad habitaculum nostrum ascendimus et

cibos paravimus pro prandio et mature ad prandium
consedimus, quia omnes illo die communicavimus corpus
Domini. Sedentibus autem nobis ad mensam venerunt duo
monachi conventus, missi ad nos a patre monasterii cum
propinis et portaverunt apoferetam refertam cum tortis
panibus, qui erant confecti cum speciebus, sicut lebetum, et
cum dactylis et ficubus, uvis et botris, quae nescio unde
tulerint et (cum) curialitate (59 a) obtulerunt nobis.
Accepimus autem haec cum reverentia et portatoribus
aliquot madinos dedimus. Finito prandio accersivimus
Calinum et rogavimus, ut amplius non tardaret, sed nos
duceret per vias nostras in Aegyptum secundum tenorem
conventionis. Ad haec Calinus se paratum omni momento
esse dixit, in secreto tamen dixit, timeo, inquit, quod de hoc
loco cum pace non poterimus abscedere, cum monasterium
repletum sit Arabibus propter nos.

Descriptio monasterii S. Catharinae et de ejus

fundatione et de tribus ecclesiis in eo situatis et
multis aliis.

Sancti patres eremi cultores hoc desertum Synai prae

omnibus locis solitudinis inhabitabant et locum rubi, in quo
Dominus Moysi apparuit, tamquam locum sanctissimum et
altissimae contemplationis crebrius visitabant et
venerabantur, juxta quem etiam quidam senes cellulas
habebant. Regnante autem Justiniano imperatore anno
quingentesimo XXVIII. ab incarnatione Domini ad
instantiam sanctorum fundavit idem imperator in loco rubi
ecclesiam et monasterium in honorem beatae Mariae
Virginis, quod nominavit S. Mariae ad Rubum, et hodie in
oriente sic nominatur, nos vero post S. Catharinae
translationem in ecclesiam illam nominamus ad S.
Catharinam ecclesiam et monasterium.

Murus monasterium includens amplus est et spissus et altus

cum moenibus et propugnaculis habens superius ambitum
per gyrum, et est de quadris et sectis lapidibus ita munitus
juxta introitum et portam, quod posset diuturna resistentia
fieri conantibus ingredi ad nocendum, sicut forte quandoque
factum est, nam in aliquibus partibus notavi, murum
ruptum fuisse pro magna parte et reparatum ac innovatum.

Intra murum sunt tres ecclesiae, prima est graeca, secunda

latina, tertia sarracenica. Prima et principalis est S. Mariae
de Rubo, in qua beatae Catharinae corpus quiescit, sub ritu
graecorum monachorum. Est autem ecclesia magna et
oblonga, plumbo tecta, sine pinnaculo et turre, sine
campanis et nolis, pro quibus tamen habent aliud
instrumentum convocandi conventum ad divinum officium.
Nam in sublimi est una virga ferrea, grossa, ad quam
pendent circuli aenei sonorosi, et hos circulos percutit
sacrista malleolis ordine quodam et mensura, ex quo valde
dulcis resonat sonus, ita quod posset duci chorea post
sonum illum; sunt enim cymbali bene sonantes et cymbali
jubilationis, quae tamen magis proprie dicuntur
tintinnabula: olim enim ante campanarum usum
tintinnabulis ad officia convocabatur plebs. Ab intus est
ecclesia bene ornata, in multas capellas divisa, et multae in
ea pendent lampades praeter lampades S. Catharinae et
altarium et columnarum XII. Ante cujuslibet monachi sedem
pendet una lampas ardens. Ad hanc ecclesiam dependet in
ejus capite ecclesia ad Rubum, de qua praemissum est.

Secunda ecclesia est ecclesia latina, juxta cellas

peregrinorum, et est una arcta camera, oblonga, cum uno
altari bene decorato in honorem S. Catharinae consecrato.
Luteos habet haec ecclesia parietes, qui tamen obducti (b)
sunt mattis diversorum colorum, de plectis palmarum
contextis pro decore. Ad has mattas pendent multae
schedulae affixae, in quibus orationes pulchrae de S.
Catharina sunt descriptae per peregrinos. Mos quippe
habet, quod quaelibet societas peregrinorum aliquod
carmen conscribat de beata Catharina et conscriptum parieti
affigit, in quo beata Catharina laudatur et peregrinus
quilibet nominatur, et hoc, si societas habeat virum, qui
talia dictare sciat. In tertia societate nostrae peregrinationis
erat venerabilis dominus Johannes Lacinus, archidiaconus
Septemecclesiastensis, doctus orator; hic confecit sine
praemeditatione subito subjectum carmen pro suis sociis:
Suscipe virgineae decus immortale coronae,
Martyr et insignis te Catharina precor.
Sume tui causa susceptos diva labores,
Et licet indignis propitiare tuis.
Pannonius primum tibi fert obsequia libens
Julia Johannes urbe Levita procul.
Quem sequitur Felix, Ulmensis gloria terrae,
Assuetus Domino dupla talenta dare.
His Schombergensem Heinricum et Casparem una,
Ceu videas Nisum Euryalumque pares.
Marspach Sigismundus Franconae gentis alumnus
Atque Argentina Velsch Peter urbe potens.
Hi pariter prodiere tuum venerabile corpus
Visuri, pariter et redituri domos.
Per maris immensi terraeque pericula poscunt,
Ut valeant patrios tuti videre lares.

De aliis duabus societatibus carmen conficere inceperat, sed

perficiendi tempus non vacabat propter instantem
recessum.

Multis precibus insteti apud praefatum dominum rhetorem,

ut in carmine nostro illum terminum, gloria, mutaret, quia
non videtur congruere nec veritatem importare; sed
obtinere non potui. Si enim, inquit, veritatem non habet in
proposito, habet in opposito; quod scripsi, scripsi.

Tertia ecclesia, quae tamen non debet nec meretur dici

ecclesia, est Sarracenorum infidelium muschea, est magna,
quadrata, cum turri excelsa et annexa, in qua more suo
proclamant Machometi praeconia. Haec muschea stat in
medio, inter ecclesiam graecam et latinam, tamquam
principalior. In hanc tempore absentiae Arabum etiam
ingressi fuimus, sed nullam gratiam, nullam devotionem,
nullam indulgentiam in ea reperimus, sed domum vacuam,
parietes dealbatos, nullum altare ibi invenimus, quia solum
inani ritu solvendo ingrediuntur. Aliae conventus officinae
sunt parvae et miserae et cellulae exiguae, de arundinibus
contextae et luto obductae et super se invicem innixae,
inordinatae, et sunt domunculae sicut tabernacula pastorum
et tuguria hortorum; dependet enim monasterium pro parte
in clivo montis Oreb et cellulae altiores (60 a) innixae sunt
inferioribus et sibi ipsis superpositae et conglutinatae, sicut
nidi hirundinum. Haec videns cogitavi de Taxeo, filio coeli,
de quo scribit Plinius libro Naturalis Historiae, quod ipse
inventor fuit primus lutei aedificii, exemplo sumto ab
hirundinibus; nondum enim architecti construxerant palatia.
Illum humilem modum domificandi illustres antiqui et
praecelsi Christiani suo observabant tempore. Nam Romulus
fundator urbis Romae in parva habitabat casa. Et Abraham
ille praedives in terra promissionis habitabat in casulis, ut
dicitur Hebr. XI., ad quem angeli hospites divertebant, ut
habetur Genes. 18. Et Diogenes philosophus in dolio
quiescebat semper, eumque secundum aurae flatum
vertebat, prout sibi conveniens erat. Ovidius etiam fingit,
quod duo senes pauperes Palaemon et Barithi, habebant
tugurium straminibus coopertum; ad hos diverterunt dii,
Jupiter et Mercurius, dum mundum simul peragrarent, inde
dii hospitibus suis non ingrati eis ibidem grande templum
aedificaverunt, constituentes eos sacerdotes sacrorum, qui
post ambo deificati fuerunt. Sed et Dominus noster, Jesus,
in tugurio diversorii nasci voluit et numquam propriam
domum habuit. Sanctus etiam Paulus, primus eremita,
interrogavit sanctum Antonium, an adhuc Christiani more
gentilium aedificia alta construerent; audito autem, quod
sic, amare dementiam reputans flevit. Sic sanctus
Bernhardus, quando tuguria pastorum calamo contexta
vidit, flevit recolens, casulis Cistertiensium esse similia, quia
tunc incipiebant habitare in magnis aedificiis. Et beatus
Dominicus, dum aliquamdiu non fuisset Bononiae et
revenisset, invenit dormitorium et cellas fratrum elevatas
fuisse a terra, cui imminebant prius; quod videns, magno
moerore affectus dixit: heu fratres, me vivente incipitis
palatia aedificare, quid me moriente erit? Et mandavit,
remitti elevata et in pristinum statum reponi aedificium. S.
Martinus, episcopus magnus, cellulam contextam lignis
habebat juxta suam ecclesiam. Legitur de quodam sene
eremita, qui habuit hospitium ad sepulchri modum, quem
cum imperator interrogasset, cui suam domum
commensurasset? respondit, corpori meo, quia hoc sufficit
hic homini pro hospitio et mortuo pro sepulchro. Et addidit,
melius prosilitur de tugurio in coelum, quam de palatio in
infernum. Unde Bernhardus: Obsecro, in peregrinatione
hujus saeculi, in militia, frater, terram non aedificemus
nobis domum ad habitandum, sed tabernacula ad
currendum, utpote cito evocandi et in civitatem patriam
migraturi. Dicitur de Vulcano, fabro Jovis, quod ipse primo
adinvenit aedificiorum pompas. Vide etiam de his P. 1. f.
237.

De monachis monasterii S. Catharinae et de pravis

eorum moribus vel gravibus erroribus.

Grave profecto est aliorum vitia reprehendere ei, qui se

ipsum nondum studuit a vitiis absolvere. Locuturus ergo de
monachis monasterii S. Catharinae potius cogente veritate
in eorum vituperium narrationem oportet deducere quam
laudes depromere, non obstante propriae vitae
reprehensione. Habuit hoc monasterium olim multos
monachos et sanctos, jam vero habet paucos et excoecatos.
Ante aliquos annos erant ibi centum circiter et post LXXX,
jam vero vix sunt ibi XXX. Habent tamen monachi illi
quaedam laude digna, quaedam vero exsecrabilia. Laudo
eos in hoc, quia regulae professores sunt, scilicet regulae S.
Basilii, quo docente satis rigorosam vitam ducunt quoad
alimentorum parcitatem et vestimentorum vilitatem. Parcus
enim est cibus eorum, sicut omnium orientalium, et potus
aqua cottidie, demtis quibusdam maximis eorum
festivitatibus, in quibus ministratur fratri haustus vini.
Vestitus eorum est vilis et (b) abjectus. Tunicas habent
differentes, unus sic, alius sic, nullius tamen coloris
splendidi vel bonitatis, et sunt longae sicut tunicae
clericorum, cincti sunt latis corrigiis, non habent scapularia
sed caputia, quae circa collum vel guttur non clauduntur,
sed deorsum a capite in dorsum dependent. Verum a loco
temporum dependent a caputio duae peciae, tegentes ab
ante scapulas usque ad cingulum protensae. Omnes comam
et barbam nutriunt et modo Nazaraeorum incedunt, carnes
numquam manducant, vino non utuntur, nisi sicut praemisi.
Multi senes viri seriosi et maturi sunt inter eos; quicumque
convolat ad eos, de quacumque secta, demtis Jacobinis et
Armenis, volens se eis conformare, eum recipiunt, sive sit
Latinus, Graecus, Theutonicus aut Aegyptius. Ante tempora
cottidiana erant eis miracula propter sanctitatem, nec
eligebatur in patrem aliquis mortuo alio, nisi aliquo
demonstratus fuisset miraculo, per caelestem accensionem
lampadis suae sedis vel alias per visionem aut oracula.

Aedificia eorum sunt, ut praedictum est, nullus

admirabilitatis aut pretiositatis. Fui ego in cujusdam antiqui
patris cella, in qua nihil nisi paupertatis magnae signa vidi.
Nulla ad eos ingreditur foemina, nec peregrinae mulieres de
transmarinis partibus venientes intromitterentur, si venirent,
scientes illud satyricon: Ubi sunt mulieres, ibi nec pax, nec
quies, nec sub eodem tecto habitant quies et mulieres, et
qui non litigat coelebs est; demtis aliis innumeris periculis,
quae monachis accidere solent ex mulierum cohabitatione,
quae omnia pensent et foeminas non appropinquare sinant.
Olim, dum adhuc sub obedientia apostolicae sedis erant,
peregrinos maxima charitate et hilaritate recipiebant et
necessaria ministrabant et calceamenta dabant. Quapropter
S. Gregorius Papa, ut habetur in ejus Legenda, singulis
annis misit grandem eleemosynam a Roma ad montem
Synai pro illis religiosis, quia tunc multa bona per eos
fiebant in oriente et pro ecclesia romana. Sed quid nunc
dicam? Si vidissem fratres et monachos illos mortuos
suscitare, Missas legere, confiteri peccata, tractare divina,
pacifice simul conversari, regulae suae statuta tenere,
jejuniis et vigiliis se macerare, castitatem zelare et in
caeteris virtutum eximiis actibus se exercere; nullam
sanctitatem audenter judico eos habere, nullam veram
virtutem, nullam Deo acceptabilem actionem, nullam Deo
placentem religionem apud eos esse minime dubito, ea
ratione, quia in ecclesia catholica non sunt, sed extra, cum
sint schismatici primo et ex obstinatione schismatis sint
facti haeretici, ideo in charitate non sunt, quia Spiritus
sanctus extra ecclesiam non datur, cum quo charitas
infunditur, ut habetur 24. q. 13. Si autem nec veram Dei
scientiam aut cognitionem extra manentes possunt habere,
uti supra patet Cap. quocumque: nec corpus Christi cum
fructu conficiunt 24. q. 1. schisma; nec, dum confitentur, a
peccato solvuntur, 24. q. 1. Quicumque etc.: quia Lazarus
non nisi in Bethania et in domo obedientiae romanae
ecclesiae resuscitatur, nec vita activa in Martha, nec
contemplativa in Maria, nisi in eadem Bethania esse potest,
nec vera pax aut virtus extra ecclesiam esse potest, 24. q.
1. Qui contra etc. Quod autem illi monachi sint
excommunicati, schismatici et haeretici, patet, quia Graeci
sunt et Graecia est acephala 93, item nulla etc. Et orientales
sunt, quibus verus sol occidit 24. q. 1. qm. Idem probo per
experientiam;[TR173] nam nobis existentibus in loco eorum
tenuerunt interdictum, nec divina eorum quovis modo
celebraverunt nobis ibi morantibus, reputantes nos de
romana ecclesia excommunicatos. (61 a) Ex alio idem
patet, nam in ecclesiis eorum nolebant nobis altare
concedere pro Missarum celebratione, dicentes, hoc apud
eos esse decretum, quod, quandocumque aliquis Latinus
Missam celebrat in altari Graecorum, quod ipsum altare sit
excommunicatum, profanatum et de novo reconsecrandum
ab episcopis eorum. De hoc vide supra Fol. 31. Ex his
omnibus resultat quaedam inimicitia in eis ad nos, ita quod
quando Dei causa in eorum loca venimus, sunt nobis duri et
penitus nullum charitatis opus nobis impendunt et quidquid
faciunt nobis, amore denariorum faciunt, sicut Sarraceni,
qui in multis fidelius se habent ad nos, quam ipsi. Expertus
sum, quod non libenter aperiunt ecclesiae ostium peregrino,
nisi videant argentum promptum pro aperitione; non
impertiuntur potum aquae nisi comparatum argento, nec
obtinere potuimus nullis precibus, ut aliquibus militibus
calceamentis carentibus providerent, sed omnia denegabant
et, quae denegare non poterant, torvo vultu et cum
indignatione dabant, sed justo Dei judicio contingit eis illud
dictum: quod honori subtrahitur, turpitudini reservatur.
Subtrahunt enim peregrinis susceptionem hilarem, contra id
1. Petri IV.: Hospitales invicem sine murmuratione. Nec
faciunt sicut Jeronymus dicit: Omnes, inquit, hospites laeta
fronte suspicimus et pedes abluimus, praeter haereticos.
Idcirco Deo disponente coguntur Sarracenos et infideles
Arabes, latrones, fures cottidie hospitio suscipere sine
murmure, quia opera minima denegant domesticis fidei,
quibus potius subveniendum esset quam infidelibus, cum
apostolus dicat: Maxime ad domesticos fidei, Gal. VI. Nec
respiciunt vel pensant praeceptum nonum Catonis dicentis:
Cui des, videto. Et quia non dant, cui deberent et qui gratus
de modicis esset, coguntur dare abundanter, cui non
deberent, ingratissimis canibus Arabibus, nec Deum nec
hominem curantibus. Singulis enim diebus dant panes et
pulmentum ad minus 80 Arabibus deserti, latronibus, et
communiter centum veniunt, aliquando plures, et si non
statim tribuere volunt, quod petunt, contra eos insurgunt et
monasterium perturbant. Abundant enim et provisionem
pinguem habent; nam quidam archiepiscopus cretensis,
amator S. Catharinae virginis, dedit monasterio decimas
majores totius insulae et telonei partem in Thor, praeter
alia, quae ignoramus. Insuper de toto Christianismo
mittuntur eis plures eleemosynae a multis, qui aestimant,
bene rem dispensari, et pessime sunt expensae. Nam ipsi
monachimet non debent sustentari a fidelibus, cum sint
haeretici, quibus nulla eleemosyna nec legata sunt facienda,
ut habet canon. Ex datis etiam sustentant Arabes latrones,
qui potius essent occidendi, nec quidquam aedificant pro
Dei honore, et si etiam ecclesias aedificarent, non debet
fidelis contribuere ad aedificationem ecclesiae
schismaticorum. Pro quo recitare convenit hoc, quod mihi
anno praeterito contingit. In festo S. Michaelis dum starem
Ulmae et populo in ecclesia praedicarem, venit quidam sub
sermone offerens mihi bullam, petens eam populo legi, sicut
sub officio lecta et pronuntiata fuerat in ecclesia parochiali.
Erat autem littera grandis, cum solemni sigillo domini
patriarchae Alexandrini, qui residentiam Romae habet, et
ejus tenor erat, quod ecclesia sanctae Catharinae in monte
Synai indigeret restauratione, ad quam populus deberet
magis porrigere adjutrices et hoc facientibus dabantur
indulgentiae (b) copiosae. Stabat autem lator litterae,
monachus graecus, senex, juxta altare sanctae crucis prope
ambonem in facie mea et reliquaria sua exposuerat cum
ornamentis et candelis accensis, in altari stans paratus
colligere pecunias et populus erat intentus in me et in eum.
Praelecta littera dixi populo planis verbis: Ecce, hic stat
unus frater montis Synai, de sanctissimo loco, in quo fui, et
petit ad restaurationem ecclesiae sanctae Catharinae et
contribuentibus promittuntur indulgentiae a patriarcha
Alexandrino; hoc hortor vos in Domino, ut nihil detis illi
fratri, quia est schismaticus, haereticus et infidelis, nec
deberet admitti ad ecclesias nostras, nec interesse divinis,
cum sit anathematizatus. Secundo nullam pecuniam date ad
restaurationem ecclesiae S. Catharinae, etiamsi ruinam
minaretur, quod tamen non est, cum sit integerrima; nam
ecclesia illa hodie, heu, non est catholica, sed haeretica et
Latinis de romana ecclesia ibi existentibus non est locus in
eadem ecclesia nec celebrandi, nec officia sua peragendi,
imo nobis petentibus nec lectio nec cantus fit ab eis in illa
ecclesia, quia excommunicatam ecclesiam romanam tenent.
Ideo dimittamus illam ruere. Tertio ille dominus patriarcha
dans indulgentias ad illam ecclesiam vel non fuit bene
informatus vel littera est subreptitia, quod magis credo, non
enim debet catholicus episcopus dare indulgentiam ad unam
anathematizatam ecclesiam, nam monachi illius monasterii
habent in oriente abbatem vel patriarcham, cui obediunt,
nec illum, qui Romae residet, curant, solum enim titulum
habet et est patriarcha Alexandrinus, tamen Alexandriam
numquam vidit, nec forte habet intentionem eam videndi,
nec habet ibi aliquam obedientiam. Sciunt autem illi
monachi, quod romana ecclesia providet etiam illis locis de
praelatis, in quibus obedientiam non habet, et currunt
extra, veniunt Romam et invocant et cognoscunt jam
praelatum propter quaestum, quem numquam honorarent,
vel cui numquam obedirent propter Christum, et fictas et
minus deliberatas dant litteras, ut pecunia nostra veniat in
usum haereticorum. Quarto, frater ille stat ibi et postulat
argentum gratis et aurum, et ego expertus sum, quod ipse
in loco suo non gratis aperiret nobis unum ecclesiae ostium,
non daret aquae frigidae potum, non praeberet celindrium,
non praestaret corium pro calcei resartione, nec peciam
panni veteris, imo oportet baculos ab eis emere, vel censum
pro baculo dare, quem quis accipit, dum montes sanctos
ascendit. Hoc enim in praecedentibus non posui, sed ita se
habet: dum peregrini montes sanctos volunt ascendere,
veniunt monachi cum baculis, quos vel vendunt, vel pretio
accommodant, sed nullo modo dant gratis, contra illud:
gratis accepistis, gratis date. His dictis, finito sermone
populus recessit, nec obolum illi monacho dedit, imo,
avisatus fuit, ut citius de urbe recederet, antequam
interrogatio severa ab eo fieret.[TR174] Credo enim, quod nec
pecunia ab eo collecta ad locum montis Synai sit ventura.
Audivi postea, quod imperator serenissimus et rex
Romanorum Maximilianus et rex Hungariae, cum quibus
praedictus nuncius fuit, magna munera sibi dederunt, sed
inutilia, quia non servant hoc praeceptum: Cui des, videto.
Est enim locus sanctus et Christianis pretiosus et hoc
pensant et non interrogant de qualitate locum
inhabitantium, qui nihil valent. Indulgentiae (62 a) autem
datae per apostolicos illi ecclesiae sunt antiquae, datae,
dum adhuc ecclesia esset sub Papa, et adhuc quidem durant
in favorem peregrinorum, qui eas consequuntur, dum locum
visitant etiam sine munere, nec peregrinus bene faceret
dando munus, quod cederet in utilitatem haereticorum pro
indulgentiis.

De recessu peregrinorum a monte Synai et de

tribulationibus, exactionibus et vexationibus passis
ante eorum egressum et regressum in desertum.

Vicesima septima die ante lucem surreximus et Missas in

nostra capella celebravimus, quibus celebratis in ecclesiam
S. Catharinae descendimus et indulgentias ( † † ) in capella
beatae virginis ad Rubum et ad beatae Catharinae
sepulchrum accepimus et locis sanctis deosculatis licentiam
repatriandi a S. Catharina accepimus et in locum nostrum
ascendimus et ad recessum nos disposuimus. Cum
difficultate autem a monachis obtinuimus, quod utres de
cisterna monasterii repleremus aqua. Est enim in ipsa curia
grandis puteus et altus valde, habens aquas ex fundo
emanantes et non ex pluviis confluentes, quod tamen
numquam in aliquo loco orientis vidi, nisi ibi. Dicunt autem,
Moysen hunc puteum fodisse et orationibus aquas
emanantes penetrasse pro populi Israel solatio. Hanc autem
artem fodiendi puteos Moyses in Aegypto didicit, quia dicit
Plinius de Naturali Historia, quod Danaus, Beli filius, primus
puteos in Aegypto fodit et inde navigans in Graeciam idem
similiter fecit et ab ea in alias regiones notitia haec devenit.
Videntes autem Arabes, quod ad recessum nos
disponeremus, misit capitaneus eorum ad nos famulum,
avisans nos, ne egredi de loco nostro praesumeremus, nisi
prius ei satisfactum esset. Post multas ergo placitationes
aliquos ei ducatos dedimus et liberatos nos aestimavimus et
camelarios exspectavimus, qui diu tardabantur. Tandem
autem venit unus, camelos esse praeoccupatos ab armatis,
nec dimittere vellent, nisi pedagium pro eis solveremus. Et
conventione facta cum eis pecunia camelos redemimus.
Venerunt etiam asinarii, dicentes, asinos esse conclusos a
paganis et non nisi pecunia redimendos. Sic ergo bursas
continue apertas habuimus, quod necesse fuit ad
redimendum nos a vexationibus. Misit interea pater
monasterii ad nos conquerens, quod aliquis de nobis de
tumba S. Catharinae particulam ferreo instrumento
abscidisset, quam si voluntarie restituere tardaremus,
adstatim[TR175] coacti per Arabes, quibus caussam
committere vellet, restituere vi cogendi essemus. Hoc
audito expavimus et tumbam truncatam reperimus, nec erat
inter nos, qui confiteretur se hoc fecisse, et unus alium
respexit et omnes ei, qui fecit, malediximus, rogavimus
tamen nos invicem, ut reus sine verecundia confiteretur et
redderet abscissam peciam et omnes cum eo vellemus
concurrere in reatu et solvere solvenda, sed nemo erat, qui
se manifestare vellet, donec Calinus noster diceret, quod
reus occulte sibi praesentaret frustum lapidis (b) et rem
occulte complanare vellet. Et sic factum est; quis autem
reus fuerit inter nos, hodie me latet. Multas angustias et
confusiones sustinuimus per totam peregrinationem propter
indiscretam quorundam devotionem ad habendum
particulas de locis sanctis, ut dixi P. 1, F. 217 B. Hac
turbatione sedata venerunt officiales conventus, monachi,
et inverecunde a nobis Valete in pecunia postulabant,
quibus etiam dedimus, quamvis non meruerint. Deinde
venit pater monasterii in propria persona, vir non multum
senex, robustus et prudens, et petivit, ut quatuor camelos
oneratos fructibus nobiscum in Aegyptum descendere
permitteremus. Singulis enim annis isto tempore mittit
pater monasterii domino Soldano regi Aegypti fructus in
ligneis cistis obfirmatis, collectos in regione deserti Synai et
Oreb, et rex pro magno munere acceptat pro eo, quod
creverint in illa sancta regione, et dividit eos potentioribus
tyrannis Aegypti, qui tamquam res sanctas e coelo missas
eos fructus suscipiunt. Recepimus ergo in nostrum
consortium illos quatuor camelos. De hortis, ubi illi fructus
in deserto crescunt, vide supra fol. 41. b.

Cum ergo omnia essent pacata et cuncti essent soluti,

timuimus, quod post exitum nostrum sequerentur nos
Arabes et in solitudine nos turbarent. Idcirco descendimus
cum Calino ad muscheam, ubi Arabum capitaneus erat, et
evocato eo rogavimus, ne gravaremur extra monasterium
per suos, qui promisit, quod per suos nihil mali passuri
essemus et, si vellemus ex toto securi esse, ipse vellet de
suis servis nobis defensores adjungere per duas vel tres
deserti mansiones. Ista responsione contenti et securi a viro
recessimus. Per praedicta igitur impeditus fuit recessus
noster usque ad meridiem et in solis fervore oneravimus
cum multo labore camelos et cum multis litigiis, quia
camelarii abjiciebant nobis utres, quos aqua repleveramus,
quos nos e contrario reposuimus et ipsi iterum rejiciebant et
absque percussionibus pessime nos invicem tractavimus
iracundissimis gestibus. Ad ultimum venerunt aliqui Arabes,
qui nos ita concordaverunt, ut novam mercedem pro istis
utribus ferendis camelariis daremus. Et ita fecimus et, si ab
initio hoc facere voluissemus, nullum litigium fuisset
exortum. Tandem autem oneratis camelis a monasterio
recessimus. Cucurrit autem unus Arabs post nos portans
unum lectulum et quandam sportam, quam nostri camelarii
de industria reliquerant, et ita ille peregrinus, cujus erat
lectulus, si habere voluit, eum oportebat emere ab Arabe et,
postquam lectulum accepit, camelarius noluit eum super
camelum ponere nisi datis novis denariis. Et ita bene vexati
a monasterio elongati sumus euntes per vallem, per quem
intravimus, usque in vallem grandem, ubi filii Israel vitulum
adoraverunt et quatuor horas lento gradu processimus. In
vespera autem tentoria fiximus in loco, quem nominabant
Arabes Wachya, et difficulter sarmenta pro igne ad
coquendum cibos invenire poteramus. Illi autem Arabes
cum camelis fructus portantibus locaverunt sua tabernacula
in medio nostri et ita noctem illam deduximus.

Processus.

Die XXVIII., quae erat dominica XVIII. post Trinitatis, tribus

horis ante lucem surreximus et oneratis camelis a Wachyae
loco recessimus per arctum illum introitum, de quo supra
dixi fol. 32., et altiora montana Synai postergavimus et in
Macheram, ubi Moyses oves Jethro pascebat, revenimus. In
eadem latitudine dimisimus viam, (63 a) per quam
intravimus in ingressu nostro, ad dextram et ad latus
sinistrum in torrentem invium descendimus, qui tamen
delectabilis erat, quia plenus myricis et virgultis stabat,
inter quae asini et cameli transeuntes de ramusculis folia et
virorem decerpebant et manducabant, nos virorem a foliis
suximus, quia ut zuckarum et mel dulcis erat, de quo
manna illud saporosum fit. Circa meridiem de illo torrente
ascendimus in vallem, ubi cum Arabibus conflictum
habuimus in die beati Matthaei, die octava ab illo.
Transeuntibus nobis in torrentem, ecce subito onager
magno impetu et cursu velocissimo de saltu contra nos
descendit, ac si vellet in nostrum exercitum irruere, nos
autem, qui prius nullum vidimus, non aliud aestimavimus,
nisi quod esset asinus domesticus et mirabamur de sua
agilitate et formositate. Cucurrit autem respiciens asinos
nostros, puto autem, quod coitum quaesiverit, quia alias ex
natura fugiunt hominum consortium. Porro quidam de
Arabibus bestiam ad latus caute secutus cum arca et sagitta
conabatur bestiam sagittare, bestia autem in importunitate
aufugit, sed paulatim a sequente decidit, quasi ipsum post
se traheret et illuderet; tandem autem dum Arabs
propinquior esset, tetendit arcum et bestiam vulneravit,
quae mox sagittam excutiens a nobis per praeceps dilapsa
est, juvenis vero attulit sagittam cum aculeo cruento. Non
multo post vidimus quinque onagros simul inter rupes
currentes. Naturales multa dicunt de onagro. Est enim
onager asinus ferus sive silvestris et est pulcher, magis
gracile habens caput quam asinus communis et est animal
liberum, indomitum et lascivum, habitans in montibus et
locis desertis et est velox ita, quod beneficio fugae ursum,
lupum et leonem vincit, ideo computabatur inter praecipuos
deos antiquorum, magis quam Dyomedes, ut Eusebius de
evangelica praeparatione dicit Libro V. C. 13. Diu ultra
omnia animalia sitim tolerat et divisus ab aqua longe
beneficio ventorum vivit, quos stans in scopulis attrahit,
unde Jeremiae XIV.: onagri steterunt in rupibus, traxerunt
ventum quasi dracones. Et Psalm.: Exspectabunt onagri in
siti sua. Onagri mares timent et zelant foeminas suas, ideo
gravidas suas custodiunt et natos mares morsu castrant, e
contra gravidae latebras petunt et parere furtim petunt
gaudentque libidinis copia, propter quod mares eos odiunt.
Masculus foeminam non habens tempore coitus in altam
rupem ascendit et desiderio libidinis aestuantes vehementer
rugiunt ita, quod animalia caetera horrore concutiuntur, ad
hoc etiam ventum naribus attrahunt et per hoc dijudicant,
ubi foemina, quam cupit, sit. Onager duodecim vicibus in
die et duodecim in nocte rugit et per hoc incolae deserti
discernunt de horis noctium. Industria naturali hoc facit,
quod, quando canes eum sequuntur, emittit stercus suum
canibus odoriferum, circa quod illos detentos illudit et
evadens ad tutiora fugit. Ex onagro et equa natus fit mulus
velox, sed velocior ex onagro et asina et sunt muli
pretiosissimi, in quibus principes et magnates vehuntur.
Igitur circa solis occasum in torrentem aridum et desertum
venimus, quem nominabant Arabes Elphat, in quo oneribus
abjectis tentoria fiximus et pernoctavimus. Porro tanta erat
ibi vastitas et ariditas, quod desperavimus, nos posse
reperire materiam pro igne, tamen invenimus tantum, quod
aquam offae calefecimus.

Vicesima nona die, quae est festum Michaelis, ante lucem

surreximus et per torrentes desertos, per quos ingressi
fueramus, exivimus et[TR176] taediosam et laboriosam diem
habuimus, quia per rigidissima loca, non quidem arenosa,
quod tolerabile fuisset, sed pulverosa, imo cinerosa tota die
proficiscentes grande iter fecimus per pulveres et cineres.
Mirabamur non parum, unde pulverum et cinerum tam
immensa copia per totam dispersa regionem, ubi non sunt
habitationes hominum, nec ignis, nec materia combustibilis?
Ad hoc catholicum accepimus responsum tale: Ex quo
Dominus omnium terrarum maledictiones induxit super
hunc petraeum desertum, etiam hanc ei immisit
maledictionem, ut de coelo nec pluviam aquae, nec nivis,
nec roris haberet, sed pluviam pulveris et cineris, quam
nimirum maledictionem terrae sanctae minatus est similiter
venturam, si ejus habitatores mandatis ejus contrairent.
Unde dicit Deuter. 28.: Det Dominus imbrem terrae tuae
pulverem de coelo, descendat super te cinis, donec
conteraris. Sic fecit Dominus terrae Aegypti, quando Moyses
et Aaron ad jussum ejus acceptis cineribus de camino in
aerem sparserunt, unde tota superficies terrae Aegypti fuit
cooperta cinere et pulvere, eratque cinis tam in jumentis
quam in hominibus, eos corrodens usque ad ulcerationem,
ut habetur Exodi IX. Suspicati ergo sumus, hanc deserti
partem etiam ibi percussam plaga, et timuimus, ne forte et
nos ulcera contraheremus, sicut Aegyptii; sed custodivit nos
Dominus integros in regione cinerosa.
Porro in vallem quandam venimus, in qua reperimus idolum
in forma pueri Aethiopis in caverna petrae stantem, cui
Arabes interdum pro tempore oblationes offerunt; vidissent
libenter, quod nos etiam apposuissemus argentum, sed
noluimus. Aliqui eorum a suis camisiis discerpebant peciolas
et ante idolum suspendebant, sicut facere soliti sunt in locis,
ubi aliquid divinum esse opinantur, ut supra patet fol. 29 b.
et 33 a. Unde autem stultus ille peciarum cultus ortus sit,
dicere possumus, quod sicut quibusdam visum est nihil in
mundo dignius, nobilius et Deo acceptius, quam cutis
cadaverum, quibus se ipsum Dominus et sua secretissima et
totum commendat universum: sic pari ratione vetusti
inutiles panni linei et camisiarum peciae dignitate
praeferuntur, cum non minora eis commendantur, quam
cutibus cadaverum,[TR177] pergameno etiam et papyro omni,
scilicet divina et humana, coelestia et terrestria, aeterna et
transitoria, praesentia et futura, visibilia et invisibilia,
naturalia et gratuita, credibilia et experimentalia, rationalia
et supernaturalia et caetera omnia, bona et mala,
prosequenda et vitanda: ideo forte infideles haec diis suis
accepta judicant et offerunt. Consequenter processimus
usque ad diei vesperam et in loco horrido, quem
nominabant Arabes Effkayl, tentoria fiximus (b), cumque
nos in loco locassemus, iterum incepimus deficere et egere
et aquarum defectum sentire, quod erat nobis supra modum
molestum et intolerabile; vix habuimus aquas, ut possemus
illo sero coquere jus vel prodium pro offis. Venit nobis in
mentem abundantia carnium, anserum et aucarum, quae
paene in omnibus domibus est in patria nostra in sero sancti
Michaelis, et flagrare coepimus post ollas carnium et post
veruta assaturarum et post crates piscium et caldaria
pulmentorum. Contigit nobis paene sicut filiis Israel in
deserto, quando recogitabant Aegypti abundantiam et
desiderabant carnes, pisces, cepas, allia et pepones, ut
habetur Exodi XVI., et plenius Num. II. Sed desideria nostra
Welcome to our website – the perfect destination for book lovers and
knowledge seekers. We believe that every book holds a new world,
offering opportunities for learning, discovery, and personal growth.
That’s why we are dedicated to bringing you a diverse collection of
books, ranging from classic literature and specialized publications to
self-development guides and children's books.

More than just a book-buying platform, we strive to be a bridge

connecting you with timeless cultural and intellectual values. With an
elegant, user-friendly interface and a smart search system, you can
quickly find the books that best suit your interests. Additionally,
our special promotions and home delivery services help you save time
and fully enjoy the joy of reading.

Join us on a journey of knowledge exploration, passion nurturing, and

personal growth every day!

testbankbell.com